1And it came to pass, when all the kings which were on this side Jordan, in the hills, and in the valleys, and in all the coasts of the great sea over against Lebanon, the Hittite, and the Amorite, the Canaanite, the Perizzite, the Hivite, and the Jebusite, heard thereof; 2That they gathered themselves together, to fight with Joshua and with Israel, with one accord.9.2 accord: Heb. mouth
3¶ And when the inhabitants of Gibeon heard what Joshua had done unto Jericho and to Ai, 4They did work wilily, and went and made as if they had been ambassadors, and took old sacks upon their asses, and wine bottles, old, and rent, and bound up; 5And old shoes and clouted upon their feet, and old garments upon them; and all the bread of their provision was dry and mouldy. 6And they went to Joshua unto the camp at Gilgal, and said unto him, and to the men of Israel, We be come from a far country: now therefore make ye a league with us. 7And the men of Israel said unto the Hivites, Peradventure ye dwell among us; and how shall we make a league with you? 8And they said unto Joshua, We are thy servants. And Joshua said unto them, Who are ye? and from whence come ye? 9And they said unto him, From a very far country thy servants are come because of the name of the LORD thy God: for we have heard the fame of him, and all that he did in Egypt, 10And all that he did to the two kings of the Amorites, that were beyond Jordan, to Sihon king of Heshbon, and to Og king of Bashan, which was at Ashtaroth. 11Wherefore our elders and all the inhabitants of our country spake to us, saying, Take victuals with you for the journey, and go to meet them, and say unto them, We are your servants: therefore now make ye a league with us.9.11 with you: Heb. in your hand 12This our bread we took hot for our provision out of our houses on the day we came forth to go unto you; but now, behold, it is dry, and it is mouldy: 13And these bottles of wine, which we filled, were new; and, behold, they be rent: and these our garments and our shoes are become old by reason of the very long journey. 14And the men took of their victuals, and asked not counsel at the mouth of the LORD.9.14 the men…: or, they received the men by reason of their victuals
15And Joshua made peace with them, and made a league with them, to let them live: and the princes of the congregation sware unto them.
16¶ And it came to pass at the end of three days after they had made a league with them, that they heard that they were their neighbours, and that they dwelt among them. 17And the children of Israel journeyed, and came unto their cities on the third day. Now their cities were Gibeon, and Chephirah, and Beeroth, and Kirjath-jearim. 18And the children of Israel smote them not, because the princes of the congregation had sworn unto them by the LORD God of Israel. And all the congregation murmured against the princes. 19But all the princes said unto all the congregation, We have sworn unto them by the LORD God of Israel: now therefore we may not touch them. 20This we will do to them; we will even let them live, lest wrath be upon us, because of the oath which we sware unto them. 21And the princes said unto them, Let them live; but let them be hewers of wood and drawers of water unto all the congregation; as the princes had promised them.
22¶ And Joshua called for them, and he spake unto them, saying, Wherefore have ye beguiled us, saying, We are very far from you; when ye dwell among us? 23Now therefore ye are cursed, and there shall none of you be freed from being bondmen, and hewers of wood and drawers of water for the house of my God.9.23 none…: Heb. not be cut off from you 24And they answered Joshua, and said, Because it was certainly told thy servants, how that the LORD thy God commanded his servant Moses to give you all the land, and to destroy all the inhabitants of the land from before you, therefore we were sore afraid of our lives because of you, and have done this thing. 25And now, behold, we are in thine hand: as it seemeth good and right unto thee to do unto us, do. 26And so did he unto them, and delivered them out of the hand of the children of Israel, that they slew them not. 27And Joshua made them that day hewers of wood and drawers of water for the congregation, and for the altar of the LORD, even unto this day, in the place which he should choose.9.27 made: Heb. gave, or, delivered to be
Gilingla sa mga Taga-Gibeon ang mga Israelinhon
1Nadunggan sa tanang mga hari sa kasadpan sa Jordan ang mga kadaogan sa mga Israelinhon. (Kini sila mao ang mga hari sa mga Hitihanon, Amorihanon, Canaanhon, Perisihanon, Hebhanon, ug mga Jebusihanon.) Nagapuyo sila sa mga bukid, kabungtoran sa kasadpan,9:1 kabungtoran sa kasadpan: sa Hebreo, Shefela. ug sa kabaybayonan sa Dagat sa Mediteraneo hangtod sa Lebanon. 2Nagtigom silang tanan sa pagpakiggira kang Josue ug sa Israel.
3Apan sa pagkadungog sa mga taga-Gibeon sa gihimo ni Josue sa Jerico ug sa Ai, 4nagkasabot sila sa paglingla kang Josue. Nagpadala sila ngadto kang Josue ug mga tawo nga may mga asno nga may karga nga mga daan nga sako ug daan usab nga mga panit nga sudlanan sa bino nga gision ug tinapakan pa. 5Nagsul-ob usab silag daan ug tinapakang mga sandalyas ug daan nga mga bisti. Nagbalon silag pan nga nanggahi na ug nangadugmok. 6Miadto sila kang Josue didto sa kampo sa Israel sa Gilgal ug miingon kaniya ug ngadto sa mga Israelinhon, “Mianhi kami dinhi gikan sa layong dapit aron lang sa paghangyo kaninyo nga maghimo kamo ug kasabotan kanamo nga dili ninyo unsaon ang among katawhan.” 7Apan mitubag ang mga Israelinhon, “Tingalig taga-dinhi ra kamo duol kanamo. Busa dili kami mahimong mohimo ug kasabotan kaninyo.” 8Nagpakilooy sila kang Josue, “Andam kami sa pag-alagad kaninyo.” Nangutana si Josue kanila, “Kinsa kamo ug diin kamo gikan?” 9Mitubag sila, “Gikan kami sa layo kaayong dapit. Mianhi kami dinhi kay nakadungog kami bahin sa Ginoo nga inyong Dios. Nadungog namo ang tanang gihimo niya sa Ehipto, 10ug ang tanang gihimo niya sa duha ka mga hari nga Amorihanon sa sidlakan sa Jordan nga sila si Sihon nga hari sa Heshbon, ug si Og nga hari sa Basan nga nagapuyo sa Ashtarot. 11Busa gisugo kami sa among mga pangulo ug mga katagilungsod nga mangandam sa among balonon nga pagkaon ug moanhi dinhi sa pagpakigkita kaninyo aron ingnon kamo nga andam kami sa pag-alagad kaninyo, basta maghimo lang kamo ug kasabotan kanamo nga dili ninyo kami unsaon. 12Tan-awa ra gud ang among dala nga pan. Init pa kini paggikan namo, apan karon nanggahi ug nagakadugmok na. 13Kining mga panit nga sudlanan sa bino bag-o pa kini sa dihang gipuno namo, apan tan-awa, gision na. Ang among mga bisti ug mga sandalyas nadaan na tungod sa kadugay sa among paglakaw.”
14Mituo ang mga Israelinhon ug gidawat nila ang ilang balong pagkaon, apan wala sila magpakitambag sa Ginoo kon unsay ilang buhaton. 15Naghimo si Josue ug kasabotan kanila nga dili niya sila unsaon ug pamatyon. Ug gipanumpaan kini sa mga pangulo sa Israel.
16Paglabay sa tulo ka adlaw human mahimo ang kasabotan, nadunggan sa mga Israelinhon nga duol lang diay kanila ang gipuy-an niadtong mga tawhana. 17Busa nanglakaw ang mga Israelinhon, ug sa ikatulo ka adlaw miabot sila sa mga lungsod nga gipuy-an niadtong mga tawhana. Kini nga mga lungsod mao ang Gibeon, Kefira, Beerot, ug Kiriat-Jearim. 18Apan wala sila sulonga sa mga Israelinhon tungod kay ang mga pangulo sa katilingban may gipanumpaan na nga kasabotan ngadto kanila sa ngalan sa Ginoo, ang Dios sa Israel.
Nagreklamo ang tibuok katilingban ngadto sa ilang mga pangulo, 19apan mitubag ang tanang mga pangulo, “May gipanumpaan na kita kanila sa ngalan sa Ginoo, ang Dios sa Israel, busa karon dili kita makahilabot kanila. 20Mao na lang kini ang atong himuon: Dili nato sila patyon kay basin ug silotan kita sa Dios tungod sa atong gipanumpaan kanila. 21Pasagdi ninyo sila nga mabuhi. Apan himuon nato silang tigpangahoy ug tigsag-ob alang sa tibuok katilingban.” Ug mao kadto ang nahitabo sa mga taga-Gibeon sumala sa gisulti sa mga pangulo kabahin kanila.
22Gipatawag ni Josue ang mga taga-Gibeon ug giingnan, “Nganong gilingla ninyo kami? Nganong miingon kamo nga gikan pa kamo sa layo kaayong dapit, nga taga-dinhi man lang diay kamo duol kanamo? 23Tungod sa inyong gibuhat panghimaraoton kamo sa Dios: Gikan karon, mag-alagad na kamo isip mga tigpangahoy ug tigsag-ob alang sa templo sa akong Dios.” 24Mitubag sila kang Josue, “Gihimo namo kini tungod kay nahadlok kami basin patyon ninyo kami. Kay nasayran gayod namo nga gisugo sa Ginoo nga imong Dios si Moises nga iyang alagad nga ihatag kaninyo kining mga yutaa ug pamatyon ang tanan nga nagapuyo dinhi. 25Karon ania kami ilalom sa imong gahom, ikaw na ang mahibalo kon unsay angay mong buhaton kanamo.” 26Wala tugoti ni Josue nga pamatyon sila sa mga Israelinhon. 27Apan gihimo niya silang mga tigpangahoy ug tigsag-ob alang sa mga Israelinhon ug sa halaran sa Ginoo. Hangtod karon ginahimo nila kini nga mga buluhaton sa dapit nga gipili sa Ginoo diin siya pagasimbahon.
