1There was a man of the Pharisees, named Nicodemus, a ruler of the Jews: 2The same came to Jesus by night, and said unto him, Rabbi, we know that thou art a teacher come from God: for no man can do these miracles that thou doest, except God be with him. 3Jesus answered and said unto him, Verily, verily, I say unto thee, Except a man be born again, he cannot see the kingdom of God. 4Nicodemus saith unto him, How can a man be born when he is old? can he enter the second time into his mother’s womb, and be born? 5Jesus answered, Verily, verily, I say unto thee, Except a man be born of water and of the Spirit, he cannot enter into the kingdom of God. 6That which is born of the flesh is flesh; and that which is born of the Spirit is spirit. 7Marvel not that I said unto thee, Ye must be born again. 8The wind bloweth where it listeth, and thou hearest the sound thereof, but canst not tell whence it cometh, and whither it goeth: so is every one that is born of the Spirit. 9Nicodemus answered and said unto him, How can these things be? 10Jesus answered and said unto him, Art thou a master of Israel, and knowest not these things? 11Verily, verily, I say unto thee, We speak that we do know, and testify that we have seen; and ye receive not our witness. 12If I have told you earthly things, and ye believe not, how shall ye believe, if I tell you of heavenly things? 13And no man hath ascended up to heaven, but he that came down from heaven, even the Son of man which is in heaven.
14¶ And as Moses lifted up the serpent in the wilderness, even so must the Son of man be lifted up: 15That whosoever believeth in him should not perish, but have eternal life.
16¶ For God so loved the world, that he gave his only begotten Son, that whosoever believeth in him should not perish, but have everlasting life. 17For God sent not his Son into the world to condemn the world; but that the world through him might be saved.
18¶ He that believeth on him is not condemned: but he that believeth not is condemned already, because he hath not believed in the name of the only begotten Son of God. 19And this is the condemnation, that light is come into the world, and men loved darkness rather than light, because their deeds were evil. 20For every one that doeth evil hateth the light, neither cometh to the light, lest his deeds should be reproved. 21But he that doeth truth cometh to the light, that his deeds may be made manifest, that they are wrought in God.
22¶ After these things came Jesus and his disciples into the land of Judæa; and there he tarried with them, and baptized.
23¶ And John also was baptizing in Ænon near to Salim, because there was much water there: and they came, and were baptized. 24For John was not yet cast into prison.
25¶ Then there arose a question between some of John’s disciples and the Jews about purifying. 26And they came unto John, and said unto him, Rabbi, he that was with thee beyond Jordan, to whom thou barest witness, behold, the same baptizeth, and all men come to him. 27John answered and said, A man can receive nothing, except it be given him from heaven. 28Ye yourselves bear me witness, that I said, I am not the Christ, but that I am sent before him. 29He that hath the bride is the bridegroom: but the friend of the bridegroom, which standeth and heareth him, rejoiceth greatly because of the bridegroom’s voice: this my joy therefore is fulfilled. 30He must increase, but I must decrease. 31He that cometh from above is above all: he that is of the earth is earthly, and speaketh of the earth: he that cometh from heaven is above all. 32And what he hath seen and heard, that he testifieth; and no man receiveth his testimony. 33He that hath received his testimony hath set to his seal that God is true. 34For he whom God hath sent speaketh the words of God: for God giveth not the Spirit by measure unto him. 35The Father loveth the Son, and hath given all things into his hand. 36He that believeth on the Son hath everlasting life: and he that believeth not the Son shall not see life; but the wrath of God abideth on him.
Si Jesus kag si Nicodemus
1May isa ka tawo nga ang iya ngalan si Nicodemus. Ini nga tawo isa sa mga manugdumala sang mga Judio, kag miyembro siya sang grupo nga ginatawag nga Pariseo. 2Isa sadto ka gab-i, nagkadto siya kay Jesus kag nagsiling sa iya, “Rabbi,3:2 Rabbi: buot silingon, manunudlo. nahibaluan namon nga ikaw manunudlo nga ginpadala sang Dios, tungod kay wala sing may makahimo sang mga milagro nga pareho sang imo ginapanghimo kon ang Dios wala nagaupod sa iya.” 3Nagsabat si Jesus, “Sa pagkamatuod, ginasugid ko sa imo nga wala sing tawo nga masakop sa paghari sang Dios3:3 masakop sa paghari sang Dios: sa literal, makakita sang ginharian sang Dios. kon indi siya matawo liwat.”3:3 matawo liwat: ukon, matawo halin sa ibabaw. 4Nagpamangkot si Nicodemus, “Ti, paano ang pagkatawo liwat sang tawo kon tigulang na siya? Indi na siya puwede nga magsulod sa tiyan sang iya iloy agod magpakatawo liwat.” 5Nagsabat si Jesus, “Sa pagkamatuod, ginasugid ko sa imo nga wala sing tawo nga masakop sa paghari sang Dios kon indi siya matawo paagi sa tubig kag sa Espiritu Santo. 6Ang ginbata paagi sa tawo, tawhanon, pero ang ginbata paagi sa gahom sang Espiritu Santo, espirituhanon. 7Gani indi ka matingala sa akon ginsiling sa imo nga kinahanglan matawo kamo liwat. 8Nagahuyop ang hangin sa bisan diin nga iya gusto. Mabatian ta ang iya huni, pero wala kita kahibalo kon diin ini nagahalin kag kon diin ini nagapakadto. Pareho man sini sa tawo nga natawo paagi sa Espiritu Santo.” 9Gani nagpamangkot si Nicodemus, “Ti paano bala ang pagkahimo sini?” 10Nagsabat si Jesus, “Bantog ka nga manunudlo sa Israel, pero wala ka kahibalo sini? 11Sa pagkamatuod, ginasugid ko sa imo nga ang mga butang nga amon nahibaluan kag nakita amo ang amon ginasugid. Ugaling indi kamo magpati sa amon ginasugid. 12Karon, kon wala gani kamo nagapati sa akon ginasugid sa inyo parte sa mga butang diri sa kalibutan, mas indi na gid kamo magpati sa akon kon sugiran ko kamo parte sa mga butang didto sa langit. 13Kag wala sing bisan sin-o nga nakasaka sa langit kundi ako lang gid nga Anak sang Tawo, kay didto man ako naghalin sa langit.”
14Nagsiling pa gid si Jesus, “Pareho sang ginhimo ni Moises sa iya pagbayaw sang man-og sa kamingawan, sa amo man nga paagi, ako nga Anak sang Tawo kinahanglan nga pagabayawon man,3:14 Sa Num. 21:8-9, ginhimo ni Moises ang man-og nga saway kag ginhigot ini sa kahoy nga malaba kag ginbandira. Ang bisan sin-o nga ginkagat sang man-og magaayo kon magtulok sining man-og nga saway. 15agod ang kada isa nga magtuo sa akon makaangkon sang kabuhi nga wala sing katapusan.”
16Kay ginahigugma gid sang Dios ang mga tawo sa kalibutan, amo gani nga ginhatag niya ang iya bugtong nga Anak, agod nga ang bisan sin-o nga magtuo sa iya indi mawala3:16 mawala: sa English, perish, be destroyed. kundi hatagan sang kabuhi nga wala sing katapusan. 17Kay ang Dios wala nagpadala sang iya Anak diri sa kalibutan agod sentensyahan ang mga tawo nga silutan, kundi ginpadala niya siya sa pagluwas sang mga tawo. 18Gani ang bisan sin-o nga tawo nga nagatuo sa iya indi pagsentensyahan nga silutan, pero ang bisan sin-o nga wala nagatuo sa iya nasentensyahan na tungod nga wala siya nagtuo sa bugtong nga Anak sang Dios.3:18 sa bugtong nga Anak sang Dios: sa literal, sa ngalan sang bugtong nga Anak sang Dios. 19Silutan sila tungod kay nag-abot siya diri sa kalibutan bilang suga3:19 bilang suga: buot silingon, agod maghatag sing kasanag sa mga hunahuna sang mga tawo. pero mas gusto pa sang mga tawo nga magpabilin sa kadulom sang sa magpalapit sa iya nga nagahatag sang kasanag, kay malain ang ila mga ginahimo. 20Ang tawo nga malain ang iya ginahimo wala naluyag sa kasanag. Nagalikaw pa gani siya sa kasanag kay basi kon mahibaluan ang iya ginahimo nga malain. 21Pero ang tawo nga nagaginawi suno sa kamatuoran nagapalapit sa kasanag, agod makita nga ang iya maayo nga hinimuan nahimo niya paagi sa bulig sang Dios.
Si Jesus kag si Juan
22Pagkatapos sini nagkadto si Jesus kag ang iya mga sumulunod sa kaumahan sang Judea. Nagtiner sila didto nga nagapangbautiso sa mga tawo. 23Nagapangbautiso man si Juan didto sa Enon, malapit sa Salim, kay madamo ang tubig didto. Nagkaladto ang mga tawo kay Juan agod magpabautiso. 24(Wala pa sadto napriso si Juan.)
25Karon ang iban sa mga sumulunod ni Juan kag ang isa ka Judio nagbinaisay parte sa bautiso.3:25 bautiso: ukon, ritual sang pagpanghugas. 26Sang ulihi nagkadto sila kay Juan kag nagsiling, “Manunudlo, nadumduman mo bala atong tawo nga upod mo anay didto sa tabok sang Suba sang Jordan, nga imo ginpakilala sa mga tawo? Nagapangbautiso na siya subong kag halos ang tanan nga tawo didto na nagakadto sa iya!” 27Nagsabat si Juan, “Wala gid sing sarang mahimo ang tawo kon indi pagbuot sang Dios. 28Kamo mismo makapamatuod nga nagsiling ako nga indi ako ang Cristo, kundi ginpadala lang ako sang Dios una sa iya para magbalita nga siya magaabot na. 29Pareho bala kon may kasal: ang nobya para gid lang sa nobyo, kag ang amigo sang nobyo nga nagatambong kag nagahulat nagakalipay kon mabatian niya nga ara na ang nobyo. Pareho man sa akon subong, nalipay gid ako nga ang mga tawo nagakadto na kay Jesus. 30Kinahanglan magdugang pa gid ang pagkabantog ni Jesus, kag ako iya dapat na nga kalimtan.”
Ang Naghalin sa Langit
31Si Cristo halin sa langit, gani labaw siya sa tanan. Taga-diri kita sa kalibutan kag ang mga butang nga aton ginahambal amo ang diri lang gid sa kalibutan. Pero siya nga halin sa langit labaw sa tanan. 32Nagasugid siya parte sa mga butang nga iya nakita kag nabatian sa langit, pero diutay gid lang ang nagapati sa iya ginasugid. 33Pero ang mga nagapati sa iya nga ginasugid nagapamatuod nga ang ginasugid sang Dios matuod. 34Kay si Cristo nga ginpadala sang Dios diri sa kalibutan nagasugid sa aton kon ano ang ginasugid sang Dios sa iya, tungod kay wala sing limitasyon ang paghatag sang Dios sa iya sang Espiritu Santo. 35Ginahigugma sang Amay ang iya Anak kag gintugyan niya sa iya ang tanan. 36Ang bisan sin-o nga nagatuo sa Anak sang Dios may kabuhi nga wala sing katapusan. Pero ang bisan sin-o nga indi magtuman sa Anak sang Dios indi gid paghatagan sang kabuhi nga wala sing katapusan, kundi ang kaakig sang Dios magapabilin sa iya.
