1Now these are the words of the letter that Jeremiah the prophet sent from Jerusalem unto the residue of the elders which were carried away captives, and to the priests, and to the prophets, and to all the people whom Nebuchadnezzar had carried away captive from Jerusalem to Babylon; 2(After that Jeconiah the king, and the queen, and the eunuchs, the princes of Judah and Jerusalem, and the carpenters, and the smiths, were departed from Jerusalem;)29.2 eunuchs: or, chamberlains 3By the hand of Elasah the son of Shaphan, and Gemariah the son of Hilkiah, (whom Zedekiah king of Judah sent unto Babylon to Nebuchadnezzar king of Babylon) saying, 4Thus saith the LORD of hosts, the God of Israel, unto all that are carried away captives, whom I have caused to be carried away from Jerusalem unto Babylon; 5Build ye houses, and dwell in them; and plant gardens, and eat the fruit of them; 6Take ye wives, and beget sons and daughters; and take wives for your sons, and give your daughters to husbands, that they may bear sons and daughters; that ye may be increased there, and not diminished. 7And seek the peace of the city whither I have caused you to be carried away captives, and pray unto the LORD for it: for in the peace thereof shall ye have peace.
8¶ For thus saith the LORD of hosts, the God of Israel; Let not your prophets and your diviners, that be in the midst of you, deceive you, neither hearken to your dreams which ye cause to be dreamed. 9For they prophesy falsely unto you in my name: I have not sent them, saith the LORD.29.9 falsely: Heb. in a lie
10¶ For thus saith the LORD, That after seventy years be accomplished at Babylon I will visit you, and perform my good word toward you, in causing you to return to this place. 11For I know the thoughts that I think toward you, saith the LORD, thoughts of peace, and not of evil, to give you an expected end.29.11 expected…: Heb. end and expectation 12Then shall ye call upon me, and ye shall go and pray unto me, and I will hearken unto you. 13And ye shall seek me, and find me, when ye shall search for me with all your heart. 14And I will be found of you, saith the LORD: and I will turn away your captivity, and I will gather you from all the nations, and from all the places whither I have driven you, saith the LORD; and I will bring you again into the place whence I caused you to be carried away captive.
15¶ Because ye have said, The LORD hath raised us up prophets in Babylon; 16Know that thus saith the LORD of the king that sitteth upon the throne of David, and of all the people that dwelleth in this city, and of your brethren that are not gone forth with you into captivity; 17Thus saith the LORD of hosts; Behold, I will send upon them the sword, the famine, and the pestilence, and will make them like vile figs, that cannot be eaten, they are so evil. 18And I will persecute them with the sword, with the famine, and with the pestilence, and will deliver them to be removed to all the kingdoms of the earth, to be a curse, and an astonishment, and an hissing, and a reproach, among all the nations whither I have driven them:29.18 to be a curse: Heb. for a curse 19Because they have not hearkened to my words, saith the LORD, which I sent unto them by my servants the prophets, rising up early and sending them; but ye would not hear, saith the LORD.
20¶ Hear ye therefore the word of the LORD, all ye of the captivity, whom I have sent from Jerusalem to Babylon: 21Thus saith the LORD of hosts, the God of Israel, of Ahab the son of Kolaiah, and of Zedekiah the son of Maaseiah, which prophesy a lie unto you in my name; Behold, I will deliver them into the hand of Nebuchadrezzar king of Babylon; and he shall slay them before your eyes; 22And of them shall be taken up a curse by all the captivity of Judah which are in Babylon, saying, The LORD make thee like Zedekiah and like Ahab, whom the king of Babylon roasted in the fire; 23Because they have committed villany in Israel, and have committed adultery with their neighbours’ wives, and have spoken lying words in my name, which I have not commanded them; even I know, and am a witness, saith the LORD.
24¶ Thus shalt thou also speak to Shemaiah the Nehelamite, saying,29.24 Nehelamite: or, dreamer 25Thus speaketh the LORD of hosts, the God of Israel, saying, Because thou hast sent letters in thy name unto all the people that are at Jerusalem, and to Zephaniah the son of Maaseiah the priest, and to all the priests, saying, 26The LORD hath made thee priest in the stead of Jehoiada the priest, that ye should be officers in the house of the LORD, for every man that is mad, and maketh himself a prophet, that thou shouldest put him in prison, and in the stocks. 27Now therefore why hast thou not reproved Jeremiah of Anathoth, which maketh himself a prophet to you? 28For therefore he sent unto us in Babylon, saying, This captivity is long: build ye houses, and dwell in them; and plant gardens, and eat the fruit of them. 29And Zephaniah the priest read this letter in the ears of Jeremiah the prophet.
30¶ Then came the word of the LORD unto Jeremiah, saying, 31Send to all them of the captivity, saying, Thus saith the LORD concerning Shemaiah the Nehelamite; Because that Shemaiah hath prophesied unto you, and I sent him not, and he caused you to trust in a lie: 32Therefore thus saith the LORD; Behold, I will punish Shemaiah the Nehelamite, and his seed: he shall not have a man to dwell among this people; neither shall he behold the good that I will do for my people, saith the LORD; because he hath taught rebellion against the LORD.29.32 rebellion: Heb. revolt
نامهٔ ارميا به يهوديان تبعيدی
1-2پس از آنكه يهوياكين پادشاه و مادرش به همراه درباريان، بزرگان يهودا و اورشليم و صنعتگران و پيشه‌وران به دست نبوكدنصر به بابل به اسارت برده شدند، نامه‌ای از اورشليم برای سران يهود و كاهنان، انبیا و تمام قوم تبعيدی نوشتم، 3و آن را به‌وسیله العاسه (پسر شافان) و جمريا (پسر حلقيا) به بابل فرستادم. اين دو نفر سفيران صدقيای پادشاه بودند كه قرار بود به حضور نبوكدنصر به بابل بروند. متن نامه چنين بود:
4خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل، به همهٔ شما كه به خواست او از اورشليم به بابل تبعيد شده‌ايد، می‌فرمايد: 5«خانه‌ها بسازيد و در آنها زندگی كنيد؛ درختان بكاريد و از ميوه‌اش بخوريد، چون سالهای زيادی در آنجا خواهيد بود. 6ازدواج كنيد و صاحب فرزند شويد؛ بگذاريد فرزندانتان هم ازدواج كنند و بچه‌دار شوند، تا در آنجا تعدادتان افزوده شود! 7خواهان آسايش و پيشرفت بابل باشيد و برای آن نزد من دعا كنيد، چون آرامش آنجا، آسايش شماست! 8من كه خداوند، خدای اسرائيل هستم می‌گويم كه نگذاريد انبيای دروغين و فالگيرانی كه در ميان شما هستند شما را فريب دهند؛ به خوابها و رؤياها و پيشگويی‌های آنها گوش ندهيد. 9آنها به نام من به دروغ پيشگويی می‌كنند، در حالی كه من آنها را نفرستاده‌ام. 10اما وقتی هفتاد سال اسارت در بابل تمام شود، همانطور كه قول داده‌ام، بر شما نظر لطف خواهم انداخت و شما را به وطنتان باز خواهم گرداند. 11خواست و ارادهٔ من، سعادتمندی شماست و نه بدبختی‌تان، و كسی به‌جز من از آن آگاه نيست. من می‌خواهم به شما اميد و آيندهٔ خوبی ببخشم. 12در آن زمان، مرا خواهيد خواند و نزد من دعا خواهيد كرد و من به دعای شما پاسخ خواهم داد؛ 13و اگر با تمام وجود مرا بطلبيد مرا خواهيد يافت. 14بلی، يقيناً مرا خواهيد يافت و من به اسارت شما پايان خواهم بخشيد و شما را از سرزمینهایی كه شما را به آنجا تبعيد كرده‌ام جمع كرده، به سرزمين خودتان باز خواهم آورد.
15«ولی حال چون انبيای دروغين را در ميان خود راه داده‌ايد و می‌گوييد كه خداوند آنها را فرستاده است، 16-18من نيز بر پادشاهی كه از خاندان داوود است و بر كسانی كه در اورشليم باقی مانده‌اند، يعنی بر بستگان شما كه به بابل تبعيد نشده‌اند، جنگ و قحطی و وبا خواهم فرستاد. ايشان را مانند انجيرهای گنديده‌ای خواهم ساخت كه قابل خوردن نيستند و بايد دور ريخته شوند! آنها را در سراسر جهان سرگردان خواهم كرد؛ در هر سرزمينی كه پراكنده‌شان سازم، مورد نفرين و مسخره و ملامت واقع خواهند شد و مايهٔ وحشت خواهند بود، 19چون نخواستند به سخنان من گوش فرا دهند، با اينكه بارها بوسيلهٔ انبيای خود با ايشان صحبت كردم.»
20همگی شما كه در بابل اسيريد، به كلام خداوند گوش دهيد. 21خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل دربارهٔ اخاب (پسر قولايا) و صدقيا (پسر معسيا) كه به نام او، پيشگويی‌های دروغ می‌كنند، فرموده است كه آنها را به دست نبوكدنصر خواهد سپرد تا در مقابل چشمان همه كشته شوند. 22سرنوشت شوم آنها برای همه ضرب‌المثل خواهد شد، به طوری كه هر كه بخواهد كسی را نفرين كند، خواهد گفت: «خداوند تو را به سرنوشت صدقيا و اخاب دچار كند كه پادشاه بابل آنها را زنده‌زنده سوزانيد!» 23چون اين افراد در ميان قوم خدا گناهان قبيحی مرتكب شده‌اند؛ با زنان همسايگان خود زنا كرده‌اند و از طرف خداوند به دروغ برای مردم پيام آورده‌اند. خداوند بر همهٔ كارهای آنها ناظر و آگاه است.
نامهٔ شمعيا
24-25خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل، دربارهٔ شمعيای نحلامی پيامی به من داد. اين شخص نامه‌ای خطاب به مردم اورشليم، كاهنان و صفنيای كاهن (پسر معسيا) نوشته بود كه در آن به صفنيا چنين گفته بود: 26«خداوند تو را به جای يهوياداع تعيين كرده تا در خانه خدا در اورشليم كاهن باشی و وظيفه تو اين است كه هر ديوانه‌ای را كه ادعا كند نبی خداست، بگيری و در كنده و زنجير نگه داری. 27پس چرا با ارميای عناتوتی چنين عمل نكرده‌ای كه ادعا می‌كند از طرف خدا سخن می‌گويد؟ 28چون برای ما كه در بابليم نامه نوشته و گفته است كه سالها در اينجا اسير خواهيم ماند، و ما را تشويق كرده است كه خانه‌ها بسازيم تا بتوانيم مدتها در آنجا زندگی كنيم و درختان ميوه بكاريم تا بتوانيم در آينده از ميوه‌اش بخوريم!»
29صفنيا نامه را پيش من آورد و برايم خواند. 30آنگاه خداوند به من فرمود كه 31نامه‌ای برای تمام تبعيدی‌های بابل بفرستم و در آن چنين بنويسم:
خداوند دربارهٔ شمعيای نحلامی چنين می‌فرمايد: «او برای شما به دروغ پيشگويی می‌كند و شما را فريب می‌دهد و می‌خواهد كه دروغهايش را باور كنيد، در حالی که من او را نفرستاده‌ام. 32پس من نيز او و فرزندانش را مجازات خواهم كرد و هيچكس از خانوادهٔ او در ميان شما باقی نخواهد ماند. او آن لطف و احسانی را كه در حق قومم خواهم نمود، نخواهد ديد، چون شما را بر ضد من برانگيخته است.»
