1Hear ye the word which the LORD speaketh unto you, O house of Israel: 2Thus saith the LORD, Learn not the way of the heathen, and be not dismayed at the signs of heaven; for the heathen are dismayed at them. 3For the customs of the people are vain: for one cutteth a tree out of the forest, the work of the hands of the workman, with the axe.10.3 customs…: Heb. statutes, or, ordinances are vanity 4They deck it with silver and with gold; they fasten it with nails and with hammers, that it move not. 5They are upright as the palm tree, but speak not: they must needs be borne, because they cannot go. Be not afraid of them; for they cannot do evil, neither also is it in them to do good. 6Forasmuch as there is none like unto thee, O LORD; thou art great, and thy name is great in might. 7Who would not fear thee, O King of nations? for to thee doth it appertain: forasmuch as among all the wise men of the nations, and in all their kingdoms, there is none like unto thee.10.7 to…: or, it liketh thee 8But they are altogether brutish and foolish: the stock is a doctrine of vanities.10.8 altogether: Heb. in one, or, at once 9Silver spread into plates is brought from Tarshish, and gold from Uphaz, the work of the workman, and of the hands of the founder: blue and purple is their clothing: they are all the work of cunning men. 10But the LORD is the true God, he is the living God, and an everlasting king: at his wrath the earth shall tremble, and the nations shall not be able to abide his indignation.10.10 true…: Heb. God of truth10.10 living God: Heb. living Gods10.10 everlasting…: Heb. king of eternity 11Thus shall ye say unto them, The gods that have not made the heavens and the earth, even they shall perish from the earth, and from under these heavens. 12He hath made the earth by his power, he hath established the world by his wisdom, and hath stretched out the heavens by his discretion. 13When he uttereth his voice, there is a multitude of waters in the heavens, and he causeth the vapours to ascend from the ends of the earth; he maketh lightnings with rain, and bringeth forth the wind out of his treasures.10.13 multitude: or, noise10.13 with: or, for 14Every man is brutish in his knowledge: every founder is confounded by the graven image: for his molten image is falsehood, and there is no breath in them.10.14 brutish in his knowledge: or, more brutish than to know 15They are vanity, and the work of errors: in the time of their visitation they shall perish. 16The portion of Jacob is not like them: for he is the former of all things; and Israel is the rod of his inheritance: The LORD of hosts is his name.
17¶ Gather up thy wares out of the land, O inhabitant of the fortress.10.17 inhabitant: Heb. inhabitress 18For thus saith the LORD, Behold, I will sling out the inhabitants of the land at this once, and will distress them, that they may find it so.
19¶ Woe is me for my hurt! my wound is grievous: but I said, Truly this is a grief, and I must bear it. 20My tabernacle is spoiled, and all my cords are broken: my children are gone forth of me, and they are not: there is none to stretch forth my tent any more, and to set up my curtains. 21For the pastors are become brutish, and have not sought the LORD: therefore they shall not prosper, and all their flocks shall be scattered. 22Behold, the noise of the bruit is come, and a great commotion out of the north country, to make the cities of Judah desolate, and a den of dragons.
23¶ O LORD, I know that the way of man is not in himself: it is not in man that walketh to direct his steps. 24O LORD, correct me, but with judgment; not in thine anger, lest thou bring me to nothing.10.24 bring…: Heb. diminish me 25Pour out thy fury upon the heathen that know thee not, and upon the families that call not on thy name: for they have eaten up Jacob, and devoured him, and consumed him, and have made his habitation desolate.
بت‌پرستی و خداپرستی
1ای بنی‌اسرائيل، به پيامی كه خداوند به شما می‌دهد، گوش فرا دهيد:
2«از راه و رسم ساير قومها پيروی نكنيد و مانند آنها از حركات ستارگان و افلاک نترسيد و فكر نكنيد سرنوشت شما را آنها تعيين می‌كنند. 3رسمها و راههای آنها چقدر پوچ و احمقانه است؛ درختی از جنگل می‌برند و نجار با ابزارش از آن بتی می‌سازد، 4سپس با طلا و نقره زينتش می‌دهند و با ميخ و چكش آن را در محل استقرارش محكم می‌كنند تا نيفتد. 5درست مانند مترسكی در جاليز است كه نه حرف می‌زند و نه راه می‌رود، بلكه كسی بايد آن را بردارد و جابه‌جا نمايد، پس شما از چنين بتی نترسيد! چون نه می‌تواند صدمه‌ای بزند و نه كمكی بكند.»
6ای خداوند، خدائی مثل تو وجود ندارد، چون تو بزرگی و نامت پرقدرت است! 7ای پادشاهِ تمام قومها، كيست كه از تو نترسد؟ فقط تو شايستهٔ احترامی! در تمام سرزمينها و در بين تمام حكيمان، همتای تو يافت نمی‌شود! 8آنانی كه بت می‌پرستند، همگی احمق و نادانند! از بتهای چوبی چه می‌توانند بياموزند؟ 9از سرزمين ترشيش ورقهای كوبيده شدهٔ نقره، و از «اوفاز» طلا می‌آورند و هنرمندان و زرگران ماهر، آنها را به روی بتها می‌كشند؛ سپس دوزندگان هنرمند از پارچه‌های آبی و ارغوانی، لباسهای زيبا می‌دوزند و بر آنها می‌پوشانند.
10ولی خداوندا، تو تنها خدای حقيقی می‌باشی، تو خدای زنده و پادشاه ابدی هستی! از خشم تو تمام زمين می‌لرزد، و قومها به هنگام غضب تو می‌گريزند و خود را پنهان می‌سازند!
11به كسانی كه بت می‌پرستند بگوييد: «خدايانی كه در خلقت آسمان و زمين نقشی نداشته‌اند از روی زمين محو و نابود خواهند شد.»
12اما خدای ما با قدرت خود زمين را ساخت، و با حكمتش جهان را بنياد نهاد و با دانايی خود آسمانها را بوجود آورد. 13به فرمان اوست كه ابرها در آسمان می‌غرند؛ اوست كه ابرها را از نقاط دور دست زمين برمی‌آورد، برق ايجاد می‌كند، باران می‌فرستد، و باد را از خزانه‌های خود بيرون می‌آورد!
14آنانی كه در مقابل بتهايشان سجده می‌كنند چقدر نادانند! سازندگان آنها شرمسار و رسوا خواهند شد، زيرا آنچه می‌سازند، دروغين است و جان در آنها نيست. 15همهٔ اين بتها بی‌ارزش و مسخره‌اند! وقتی سازندگانشان از بين بروند، بتهايشان هم از ميان خواهند رفت. 16اما خدای يعقوب مثل اين بتها نيست، او خالق همه موجودات است و بنی‌اسرائيل قوم خاص او می‌باشد؛ نام او خداوند قادر متعال است.
ويرانی قريب‌الوقوع
17ای شما كه در محاصره به سر می‌بريد، اموال خود را جمع كنيد و آمادهٔ حركت شويد! 18زيرا خداوند می‌فرمايد: «اين بار شما را از اين سرزمين بيرون خواهم انداخت و چنان بلايی بر سر شما نازل خواهم نمود كه حتی يک نفرتان نيز جان به در نبريد!»
19در آن روزها مردم يهودا فرياد كرده، خواهند گفت: «زخمهايمان چقدر عميق است! اميدی به شفا نيست! ولی بايد تحمل كنيم چون اين مجازات ماست! 20خانه و كاشانه‌مان خراب شده؛ بچه‌هايمان را از آغوشمان برده‌اند و ديگر هرگز آنها را نخواهيم ديد؛ كسی هم باقی نمانده كه به كمک او دوباره خانه‌مان را بسازيم».
21شبانان و رهبران قوم اسرائيل احمق و نادان شده‌اند و ديگر از خداوند هدايت نمی‌طلبند؛ از اين رو شكست خواهند خورد و قومشان مانند گله بی‌سرپرست پراكنده خواهند شد. 22اينک هياهويی به گوش می‌رسد! هياهوی لشكر بزرگی كه از سوی شمال می‌آيد تا شهرهای يهودا را ويران كند و آنها را لانهٔ شغالها سازد!
دعای ارميا
23ای خداوند، می‌دانم كه انسان حاكم بر سرنوشت خود نيست و اين توانايی را ندارد كه مسير زندگی خود را تعيين كند. 24خداوندا، ما را تأديب و اصلاح كن، ولی با ملايمت، نه با خشم و غضب، و گرنه نابود می‌شويم. 25آتش خشم و غضب خود را بر قومهايی بريز كه تو را نمی‌شناسند و از تو پيروی نمی‌كنند، چون بنی‌اسرائيل را آنها از بين برده‌اند و اين سرزمين را به کلی ويران كرده‌اند.
