1Keep silence before me, O islands; and let the people renew their strength: let them come near; then let them speak: let us come near together to judgment. 2Who raised up the righteous man from the east, called him to his foot, gave the nations before him, and made him rule over kings? he gave them as the dust to his sword, and as driven stubble to his bow.41.2 the righteous…: Heb. righteousness 3He pursued them, and passed safely; even by the way that he had not gone with his feet.41.3 safely: Heb. in peace 4Who hath wrought and done it, calling the generations from the beginning? I the LORD, the first, and with the last; I am he. 5The isles saw it, and feared; the ends of the earth were afraid, drew near, and came. 6They helped every one his neighbour; and every one said to his brother, Be of good courage.41.6 Be…: Heb. Be strong 7So the carpenter encouraged the goldsmith, and he that smootheth with the hammer him that smote the anvil, saying, It is ready for the sodering: and he fastened it with nails, that it should not be moved.41.7 goldsmith: or, founder41.7 him…: or, the smiting41.7 saying…: or, saying of the soder, It is good 8But thou, Israel, art my servant, Jacob whom I have chosen, the seed of Abraham my friend. 9Thou whom I have taken from the ends of the earth, and called thee from the chief men thereof, and said unto thee, Thou art my servant; I have chosen thee, and not cast thee away.
10¶ Fear thou not; for I am with thee: be not dismayed; for I am thy God: I will strengthen thee; yea, I will help thee; yea, I will uphold thee with the right hand of my righteousness. 11Behold, all they that were incensed against thee shall be ashamed and confounded: they shall be as nothing; and they that strive with thee shall perish.41.11 they that strive…: Heb. the men of thy strife 12Thou shalt seek them, and shalt not find them, even them that contended with thee: they that war against thee shall be as nothing, and as a thing of nought.41.12 them that…: Heb. the men of thy contention41.12 they…: Heb. the men of thy war 13For I the LORD thy God will hold thy right hand, saying unto thee, Fear not; I will help thee. 14Fear not, thou worm Jacob, and ye men of Israel; I will help thee, saith the LORD, and thy redeemer, the Holy One of Israel.41.14 men: or, few men 15Behold, I will make thee a new sharp threshing instrument having teeth: thou shalt thresh the mountains, and beat them small, and shalt make the hills as chaff.41.15 teeth: Heb. mouths 16Thou shalt fan them, and the wind shall carry them away, and the whirlwind shall scatter them: and thou shalt rejoice in the LORD, and shalt glory in the Holy One of Israel. 17When the poor and needy seek water, and there is none, and their tongue faileth for thirst, I the LORD will hear them, I the God of Israel will not forsake them. 18I will open rivers in high places, and fountains in the midst of the valleys: I will make the wilderness a pool of water, and the dry land springs of water. 19I will plant in the wilderness the cedar, the shittah tree, and the myrtle, and the oil tree; I will set in the desert the fir tree, and the pine, and the box tree together: 20That they may see, and know, and consider, and understand together, that the hand of the LORD hath done this, and the Holy One of Israel hath created it.
21Produce your cause, saith the LORD; bring forth your strong reasons, saith the King of Jacob.41.21 Produce: Heb. Cause to come near 22Let them bring them forth, and shew us what shall happen: let them shew the former things, what they be, that we may consider them, and know the latter end of them; or declare us things for to come.41.22 consider…: Heb. set our heart upon them 23Shew the things that are to come hereafter, that we may know that ye are gods: yea, do good, or do evil, that we may be dismayed, and behold it together. 24Behold, ye are of nothing, and your work of nought: an abomination is he that chooseth you.41.24 of nothing: or, worse than nothing41.24 of nought: or, worse than of a viper 25I have raised up one from the north, and he shall come: from the rising of the sun shall he call upon my name: and he shall come upon princes as upon morter, and as the potter treadeth clay. 26Who hath declared from the beginning, that we may know? and beforetime, that we may say, He is righteous? yea, there is none that sheweth, yea, there is none that declareth, yea, there is none that heareth your words. 27The first shall say to Zion, Behold, behold them: and I will give to Jerusalem one that bringeth good tidings. 28For I beheld, and there was no man; even among them, and there was no counsellor, that, when I asked of them, could answer a word.41.28 answer: Heb. return 29Behold, they are all vanity; their works are nothing: their molten images are wind and confusion.
Buligan sang Dios ang Israel
1Nagsiling ang Ginoo, “Kamo nga mga katawhan sa malayo nga mga lugar,41:1 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Amo man sa bersikulo 5. maghipos kamo kag magpamati sa akon. Kamo nga mga nasyon, magpakabakod kamo kag magpalapit sa akon, kag ihambal ninyo ang inyo mga reklamo. Magtipon kita kag husayon naton ini. 2Sin-o bala ang nagtawag sa matarong nga mandadaog halin sa sidlangan agod ini siya mag-alagad sa iya? Sin-o bala ang nagapasakop sang mga nasyon kag mga hari sa sini nga mandadaog? Ginalaglag niya sila paagi sa iya espada kag pana; pareho sila sa yab-ok ukon upa nga ginpalid sang hangin. 3Ginalagas niya sila kag wala sing may nagabalabag sa iya, bisan sa lugar nga wala pa niya makadtui. 4Sin-o bala ang naghimo sining tanan? Sin-o bala ang nagbuot sang tanan nga nagakalatabo halin pa sa una nga henerasyon? Kundi ako, ang Ginoo nga ara na sa pag-umpisa sang kalibutan kag ara man ako gihapon sa katapusan sini.
5“Ang mga tawo sa malayo nga mga lugar, bisan sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan, nakakita sang akon binuhatan, kag nagkurog sila sa kahadlok. Nagtipon sila, 6kag ang kada isa nagabuligay kag nagapabakod sa isa kag isa. 7Ang mga panday, platero, kag iban pa nga mga trabahador41:7 iban pa nga mga trabahador: Indi klaro sa Hebreo kon ano ini nga klase sang mga trabahador. nga nagahimo sang mga dios-dios nagapabakod sa isa kag isa, nga nagasiling, ‘Maayo gid ang aton obra.’ Dayon ginalansang nila ang dios-dios sa iya sini bulutangan agod indi matumba.
8“Pero ikaw, Israel nga akon alagad kag pinili, nga ang imo katawhan mga kaliwat ni Abraham nga akon abyan, 9gintawag ko ikaw kag ginkuha halin sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan. Ginsilingan ko ikaw, ikaw ang akon alagad. Ginpili ko ikaw kag wala ko ikaw pagsikwaya. 10Indi ka magkahadlok kay kaupod mo ako. Indi ka magkabalaka kay ako ang imo Dios. Pabaskugon ko ikaw kag buligan. Proteksyunan ko ikaw paagi sa akon gahom nga magaluwas sa imo. 11Ang tanan nga nagakaakig sa imo sigurado gid nga mahuy-an kag magasalasala. Magakalawala ang mga nagakontra sa imo. 12Bisan pangitaon mo ang imo mga kaaway indi mo na sila makita. Sila nga nagapakig-away sa imo mangin wala sing pulos. 13Kay ako, ang Ginoo nga imo Dios, nagapabakod sa imo kag nagasiling sa imo nga indi ka magkahadlok kay buligan ko ikaw. 14Bisan gamay ka lang kag maluya,41:14 maluya: sa literal, daw ulod. indi ka magkahadlok kay ako mismo ang magabulig sa imo. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. Ako ang imo Manluluwas, ang balaan nga Dios sang Israel. 15Pamati! Himuon ko ikaw nga pareho sa gamit sa panglinas nga bag-o kag may matalom kag madamo nga mga unto. Linason kag dugmukon mo ang mga bukid kag himuon nga daw sa mga upa. 16Pahanginan mo sila kag mapalid sila; laptahon sila sang buhawi. Pero ikaw magakalipay sa Ginoo; magadayaw ka sa Balaan nga Dios sang Israel.
17“Kon magpangita sang tubig ang akon katawhan nga mga imol, kag wala sila sing may makita kag magmala ang ila tutunlan sa kauhaw, ako nga Ginoo magabulig sa ila; ako nga Dios sang Israel indi magsikway sa ila. 18Pailigon ko ang mga suba sa mahawan nga mga bukid kag ang mga tuburan sa mga patag. Himuon ko ang desierto nga katubigan, kag ang mamala nga duta nga mga tuburan. 19Patubuon ko sa desierto ang mga kahoy nga sedro, akasya, mirto, olibo, pino, enebro, kag sipres, 20agod makita, mahibaluan, kag maintiendihan sang katawhan nga ako, ang Ginoo, ang Balaan nga Dios sang Israel, amo ang naghimo sini.”
Wala sing Pulos ang mga Dios-dios
21Nagsiling ang Ginoo, ang Hari sang Israel,41:21 Hari sang Israel: sa literal, Hari ni Jacob. sa mga dios-dios, “Sige, magreklamo kag magrason kamo! 22-23Palapit kamo kag singgana kami kon ano ang matabo sa palaabuton. Isugid sa amon ang ginhambal ninyo sadto nga matabo agod mabinagbinag namon kon bala natuman ini. Isugid sa amon kon ano ang matabo sa palaabuton agod mahibaluan namon nga mga dios kamo. Maghimo kamo sing maayo ukon malain agod matingala kag mahadlok kami sa inyo. 24Pero ang matuod, wala kamo sing pulos, kag wala gid kamo sing may nahimo. Ang mga nagapili sa pagsimba sa inyo makangilil-ad. 25Ginpili ko nga magdumala ang isa ka tawo halin sa aminhan. Nagadangop siya sa akon; kag karon nagaabot siya halin sa sidlangan. Laglagon niya ang mga manugdumala pareho sang pagtasak sang manugkolon sa lunang nga himuon niya nga kolon. 26Sin-o bala sa inyo ang nagsugid sang una pa nga matabo ini agod makahibalo kami kag makasiling nga husto siya? Wala gid sing isa nga may nagsugid sa inyo, kag wala sing may nakabati nga may ginhambal kamo. 27Ako, ang Ginoo, amo ang una nga nagsugid sini sa Zion, ang siyudad sang Jerusalem. Nagpadala ako sa sini nga siyudad sang isa ka mensahero sa pagsugid sang maayong balita nga ara na ang magabulig sa ila. 28Gintan-aw ko kon may ara nga dios-dios nga makalaygay, pero wala gid ako sing may nakita. Wala gid sing isa sa ila nga makasabat sa akon mga pamangkot. 29Tanan sila wala sing pulos, kag wala gid sila sing may mahimo. Pareho sila sa hangin nga umalagi lang.”
