1Remember now thy Creator in the days of thy youth, while the evil days come not, nor the years draw nigh, when thou shalt say, I have no pleasure in them; 2While the sun, or the light, or the moon, or the stars, be not darkened, nor the clouds return after the rain: 3In the day when the keepers of the house shall tremble, and the strong men shall bow themselves, and the grinders cease because they are few, and those that look out of the windows be darkened,12.3 the grinders…: or, the grinders fail, because they grind little 4And the doors shall be shut in the streets, when the sound of the grinding is low, and he shall rise up at the voice of the bird, and all the daughters of musick shall be brought low; 5Also when they shall be afraid of that which is high, and fears shall be in the way, and the almond tree shall flourish, and the grasshopper shall be a burden, and desire shall fail: because man goeth to his long home, and the mourners go about the streets: 6Or ever the silver cord be loosed, or the golden bowl be broken, or the pitcher be broken at the fountain, or the wheel broken at the cistern. 7Then shall the dust return to the earth as it was: and the spirit shall return unto God who gave it.
8¶ Vanity of vanities, saith the preacher; all is vanity. 9And moreover, because the preacher was wise, he still taught the people knowledge; yea, he gave good heed, and sought out, and set in order many proverbs.12.9 moreover…: or, the more wise the preacher was, etc 10The preacher sought to find out acceptable words: and that which was written was upright, even words of truth.12.10 acceptable…: Heb. words of delight 11The words of the wise are as goads, and as nails fastened by the masters of assemblies, which are given from one shepherd. 12And further, by these, my son, be admonished: of making many books there is no end; and much study is a weariness of the flesh.12.12 study: or, reading
13¶ Let us hear the conclusion of the whole matter: Fear God, and keep his commandments: for this is the whole duty of man.12.13 Let…: or, The end of the matter, even all that hath been heard, is 14For God shall bring every work into judgment, with every secret thing, whether it be good, or whether it be evil.
1Hinumdomi ang imong Magbubuhat samtang batan-on ka pa, sa dili pa moabot ang mga panahon sa kalisod diin moingon ka, “Wala na ako malipay sa akong kinabuhi.” 2Hinumdomi siya sa dili pa mahimong ngitngit alang kanimo ang kahayag sa adlaw, bulan ug mga bitoon, ug sa dili pa mongitngit nga daw gidag-oman ang imong palibot.12:2 Ang buot ipasabot: Sa dili ka pa matigulang ug mamatay. 3Moabot ang adlaw nga ang imong mga bukton12:3 mga bukton: sa literal, mga tig-atiman sa balay. mangurog ug ang imong mga tiil12:3 mga tiil: sa literal, mga kusgan nga mga tawo. mangaluya. Ang imong mga ngipon12:3 mga ngipon: sa literal, mga babaye nga nagagaling. dili na makausap tungod kay pipila na lang kini ka buok, ug ang imong mga mata12:3 mga mata: sa literal, mga babaye nga nagapamintana. halap na. 4Ang imong mga dalunggan12:4 mga dalunggan: sa literal, mga pultahan diha sa kadalanan. dili na kaayo makadungog, bisan ang kasaba sa galingan o ang huni sa mga langgam o ang mga sonata. 5Mahadlok ka na sa habog nga dapit ug peligro na alang kanimo ang paglakaw-lakaw sa karsada. Moputi na ang buhok sa imong ulo, mag-aginod ka na, ug mawala na ang imong lawasnong tinguha. Sa kaulahian, moadto ka na sa dapit nga imong puy-an sa walay kataposan, ug daghan ang magasubo alang kanimo sa mga karsada.
6Busa hinumdomi ang Dios sa dili ka pa mamatay, sa dili pa mabugto ang kable nga plata ug mabuak ang sudlanan nga bulawan, o sa dili pa mabuak ang tibod nga pangtimba ug madaot ang moton sa atabay. 7Unya mobalik ang imong lawas sa yuta nga gigikanan niini, ug ang imong espiritu12:7 espiritu: Tingali ang buot ipasabot, ang gininhawa nga nagahatag ug kinabuhi. mobalik sa Dios nga mao ang naghatag niini.
8Miingon ang magwawali, “Wala gayoy pulos! Wala gayoy pulos ang tanan!”
9Gawas nga maalamon ang maong magwawali, gitudloan pa gayod niya ang mga tawo bahin sa iyang nahibaloan. Iyang gitun-an, gitimbang-timbang ug gihan-ay pag-ayo ang daghang mga panultihon. 10Naningkamot siya sa paggamit sa maanindot nga mga pulong sa iyang pagsulat, ug sa kanunay, gipadayag niya ang kamatuoran. 11Ang mga pulong sa maalamon nga tawo sama sa talinis nga sungkod nga ginagamit aron sa paggiya sa mga mananap o sa lansang nga maayong pagkadulot. Gihatag kini sa usa ka Magbalantay.
12Anak, pagbantay niining usa pa ka butang: Ang pagsulat sa mga libro walay kataposan, ug ang labihan nga pagtuon makapakapoy kanimo.
13Isip panapos niining tanan mong nadungog, mao kini ang akong ikasulti: Tahora ang Dios ug tumana ang iyang mga sugo, kay mao kini ang katungdanan sa matag tawo. 14Kay hukman sa Dios ang tanan nato nga binuhatan, maayo man o daotan, apil ang gipangbuhat nato sa tago.
