1Now there was a man of Benjamin, whose name was Kish, the son of Abiel, the son of Zeror, the son of Bechorath, the son of Aphiah, a Benjamite, a mighty man of power.9.1 a Benjamite: or, the son of a man of Jemini9.1 power: or, substance 2And he had a son, whose name was Saul, a choice young man, and a goodly: and there was not among the children of Israel a goodlier person than he: from his shoulders and upward he was higher than any of the people.
3And the asses of Kish Saul’s father were lost. And Kish said to Saul his son, Take now one of the servants with thee, and arise, go seek the asses. 4And he passed through mount Ephraim, and passed through the land of Shalisha, but they found them not: then they passed through the land of Shalim, and there they were not: and he passed through the land of the Benjamites, but they found them not. 5And when they were come to the land of Zuph, Saul said to his servant that was with him, Come, and let us return; lest my father leave caring for the asses, and take thought for us. 6And he said unto him, Behold now, there is in this city a man of God, and he is an honourable man; all that he saith cometh surely to pass: now let us go thither; peradventure he can shew us our way that we should go. 7Then said Saul to his servant, But, behold, if we go, what shall we bring the man? for the bread is spent in our vessels, and there is not a present to bring to the man of God: what have we?9.7 is spent…: Heb. is gone out of, etc9.7 have we: Heb. is with us? 8And the servant answered Saul again, and said, Behold, I have here at hand the fourth part of a shekel of silver: that will I give to the man of God, to tell us our way.9.8 I have…: Heb. there is found in my hand 9(Beforetime in Israel, when a man went to enquire of God, thus he spake, Come, and let us go to the seer: for he that is now called a Prophet was beforetime called a Seer.) 10Then said Saul to his servant, Well said; come, let us go. So they went unto the city where the man of God was.9.10 Well said: Heb. Thy word is good
11¶ And as they went up the hill to the city, they found young maidens going out to draw water, and said unto them, Is the seer here?9.11 the hill…: Heb. in the ascent of the city 12And they answered them, and said, He is; behold, he is before you: make haste now, for he came to day to the city; for there is a sacrifice of the people to day in the high place:9.12 sacrifice: or, feast 13As soon as ye be come into the city, ye shall straightway find him, before he go up to the high place to eat: for the people will not eat until he come, because he doth bless the sacrifice; and afterwards they eat that be bidden. Now therefore get you up; for about this time ye shall find him.9.13 this time: Heb. to day 14And they went up into the city: and when they were come into the city, behold, Samuel came out against them, for to go up to the high place.
15¶ Now the LORD had told Samuel in his ear a day before Saul came, saying,9.15 told…: Heb. revealed the ear of Samuel 16To morrow about this time I will send thee a man out of the land of Benjamin, and thou shalt anoint him to be captain over my people Israel, that he may save my people out of the hand of the Philistines: for I have looked upon my people, because their cry is come unto me. 17And when Samuel saw Saul, the LORD said unto him, Behold the man whom I spake to thee of! this same shall reign over my people.9.17 reign over: Heb. restrain in
18Then Saul drew near to Samuel in the gate, and said, Tell me, I pray thee, where the seer’s house is. 19And Samuel answered Saul, and said, I am the seer: go up before me unto the high place; for ye shall eat with me to day, and to morrow I will let thee go, and will tell thee all that is in thine heart. 20And as for thine asses that were lost three days ago, set not thy mind on them; for they are found. And on whom is all the desire of Israel? Is it not on thee, and on all thy father’s house?9.20 three…: Heb. to day three days 21And Saul answered and said, Am not I a Benjamite, of the smallest of the tribes of Israel? and my family the least of all the families of the tribe of Benjamin? wherefore then speakest thou so to me?9.21 so…: Heb. according to this word 22And Samuel took Saul and his servant, and brought them into the parlour, and made them sit in the chiefest place among them that were bidden, which were about thirty persons. 23And Samuel said unto the cook, Bring the portion which I gave thee, of which I said unto thee, Set it by thee. 24And the cook took up the shoulder, and that which was upon it, and set it before Saul. And Samuel said, Behold that which is left! set it before thee, and eat: for unto this time hath it been kept for thee since I said, I have invited the people. So Saul did eat with Samuel that day.9.24 left: or, reserved
25¶ And when they were come down from the high place into the city, Samuel communed with Saul upon the top of the house. 26And they arose early: and it came to pass about the spring of the day, that Samuel called Saul to the top of the house, saying, Up, that I may send thee away. And Saul arose, and they went out both of them, he and Samuel, abroad. 27And as they were going down to the end of the city, Samuel said to Saul, Bid the servant pass on before us, (and he passed on,) but stand thou still a while, that I may shew thee the word of God.9.27 a while: Heb. to day
سموئيل شائول را تدهين می‌كند
1قيس از مردان ثروتمند و متنفذ قبيلهٔ بنيامين بود. قيس پسر ابی‌ئيل بود و ابی‌ئيل پسر صرور، صرور پسر بكورت و بكورت پسر افيح. 2قيس پسری داشت به نام شائول كه خوش‌اندام‌ترين مرد اسرائيل بود. وقتی او در ميان مردم می‌ايستاد، از شانه به بالا از همه بلندقدتر بود.
3روزی الاغهای قيس گم شدند، پس او يكی از نوكران خود را همراه شائول به جستجوی الاغها فرستاد. 4آنها تمام كوهستان افرايم، زمين شليشه، نواحی شعليم و تمام سرزمين بنيامين را گشتند، ولی نتوانستند الاغها را پيدا كنند. 5سرانجام پس از جستجوی زياد وقتی به صوف رسيدند، شائول به نوكرش گفت: «بيا برگرديم، الان پدرمان برای ما بيشتر نگران است تا برای الاغها!» 6اما نوكرش گفت: «صبر كن! در اين شهر مرد مقدسی زندگی می‌كند كه مردم احترام زيادی برايش قائلند، زيرا هر چه می‌گويد، درست درمی‌آيد. بيا پيش او برويم شايد به ما بگويد كه الاغها كجا هستند.»
7شائول جواب داد: «ولی ما چيزی نداريم به او بدهيم، حتی خوراكی هم كه داشتيم تمام شده است.»
8نوكر گفت: «من يک سكهٔ كوچک نقره دارم. می‌توانيم آن را به او بدهيم تا ما را راهنمايی كند.»
9-11شائول موافقت كرد و گفت: «بسيار خوب، برويم.» آنها روانهٔ شهری شدند كه آن مرد مقدس در آن زندگی می‌كرد. در حالی که از تپه‌ای كه شهر در بالای آن قرار داشت بالا می‌رفتند، ديدند چند دختر جوان برای كشيدن آب می‌آيند. از آنها پرسيدند: «آيا رايی در شهر است؟» (در آن زمان به نبی، رايی می‌گفتند، پس هر كه می‌خواست از خدا سؤال كند، می‌گفت: «پيش رايی می‌روم.»)
12-13دخترها گفتند: «بلی! اگر از همين راه برويد به او خواهيد رسيد. او امروز به شهر آمده تا در مراسم قربانی كه در بالای تپه برگزار می‌شود، شركت نمايد. تا او نيايد و قربانی را بركت ندهد، مردم چيزی نخواهند خورد. پس عجله كنيد تا قبل از آنكه به تپه برسد او را ببينيد.»
14پس آنها وارد شهر شدند و به سموئيل كه به طرف تپه می‌رفت برخوردند. 15خداوند روز قبل به سموئيل چنين گفته بود: 16«فردا همين موقع مردی را از سرزمين بنيامين نزد تو خواهم فرستاد. او را به عنوان رهبر قوم من با روغن تدهين كن. او ايشان را از دست فلسطينی‌ها خواهد رهانيد، زيرا من ناله و دعای ايشان را شنيده‌ام.»
17وقتی سموئيل شائول را ديد، خداوند به سموئيل گفت: «اين همان مردی است كه درباره‌اش با تو صحبت كردم. او بر قوم من حكومت خواهد كرد.»
18كنار دروازهٔ شهر، شائول به سموئيل رسيد و از او پرسيد: «آيا ممكن است بگوييد كه خانهٔ رايی كجاست؟»
19سموئيل پاسخ داد: «من همان شخص هستم. جلوتر از من به بالای آن تپه برويد تا امروز در آنجا با هم غذا بخوريم. فردا صبح آنچه را كه می‌خواهی بدانی خواهم گفت و شما را مرخص خواهم كرد. 20برای الاغهايی كه سه روز پيش گم شده‌اند نگران نباش، چون پيدا شده‌اند. در ضمن، بدان كه اميد تمام قوم اسرائيل بر تو و بر خاندان پدرت است.»
21شائول گفت: «ولی من از قبيلهٔ بنيامين هستم كه كوچكترين قبيلهٔ اسرائيل است و خاندان من هم كوچكترين خاندان قبيلهٔ بنيامين است. چرا اين سخنان را به من می‌گويی.»
22سموئيل، شائول و نوكرش را به تالار مراسم قربانی آورد و آنها را بر صدر دعوت‌شدگان كه تقريباً سی نفر بودند، نشاند. 23آنگاه سموئيل به آشپز گفت: «آن قسمت از گوشتی را كه به تو گفتم نزد خود نگاه داری، بياور.» 24آشپز ران را با مخلفاتش آورده، جلو شائول گذاشت. سموئيل گفت: «بخور! اين گوشت را برای تو نگاه داشته‌ام تا همراه كسانی كه دعوت كرده‌ام از آن بخوری.» پس سموئيل و شائول با هم خوراک خوردند.
25پس از پايان مراسم قربانی، مردم به شهر برگشتند و سموئيل، شائول را به پشت بام خانهٔ خود برد و با او به گفتگو پرداخت. 26روز بعد، صبح زود سموئيل، شائول را كه در پشت بام خوابيده بود صدا زد و گفت: «بلند شو، وقت رفتن است!» پس شائول برخاسته، روانه شد و سموئيل تا بيرون شهر، ايشان را بدرقه كرد. 27چون به بيرون شهر رسيدند، سموئيل به شائول گفت: «به نوكرت بگو كه جلوتر از ما برود.» نوكر جلوتر رفت. آنگاه سموئيل به شائول گفت: «من از جانب خدا برای تو پيغامی دارم؛ بايست تا آن را به تو بگويم.»
