5
1助けを呼び求めても、だれも答えてくれない。
神々によりすがっても、助けてもらえない。
2怒り狂い、のたうち回って息絶えるだけだ。
3神に背く者は、しばらくは栄えても、
思いもよらない災いにみまわれる。
4彼らの子どもたちは、だれにもかばってもらえず、
簡単にだまされる。
5せっかく上げた収穫も人手に渡り、
その富は、ほかの人の渇きをいやす。
6罪の種をまいた者には、罰として不幸が襲う。
7火種から勢いよく炎が吹き上げるように、
人は罪と不幸に向かってまっしぐらに進むのだ。
8だから、あなたに忠告したい。
神に罪を告白しなさい。
9神は、目をみはるような奇跡を何度でも行うからだ。
10神は地に雨を降らせて田畑をうるおし、
11貧しい者と謙遜な者を富ませ、
苦しむ者を安全な場所へ連れて行く。
12神は、悪賢い者の計画をくつがえす。
13彼らは知恵をこらして計画を練り、
そのわなに自分でかかる。
14彼らは夜だけでなく、日中でも、
目の見えない者のように手探りで歩く。
15神は、このような横暴な連中から、
身寄りのない者や貧しい者を救う。
16こうして、貧しい者は希望を見いだし、
悪者の牙はへし折られる。
17神に誤りを正してもらえる人は、
なんと幸せなことか。
神の懲らしめをないがしろにしてはいけない。
自分で罪を犯し、招いた結果なのだから。
18神は傷つけても包帯を巻き、治してくださる。
19何度でも救い出してくださる。
だから、災いがあなたに寄りつく暇もない。
20あなたはききんの時には死から、
戦いの時には剣から守られる。
21人の中傷も苦にならず、将来の心配もなくなる。
22あなたは戦いもききんも心配する必要がなく、
野獣に襲われることもない。
23どう猛な野獣は、あなたと平和協定を結ぶからだ。
24家を留守にしても、何の心配もない。
倉庫には、だれも指一本ふれないからだ。
25あなたの息子たちは、なくてはならぬ人物となり、
子孫は草のように増え広がる。
26麦は、収穫の時までは
どんなことがあっても刈り取られない。
そのように、あなたも幸せな一生を送り、
長寿を全うする。
27このことがうそ偽りでないことを
私は経験から知ったのだ。
あなたのためを思えばこそ忠告するのだ。
私の助言を聞いてくれ。」
1“Job, bisag mangayo ka pa ug tabang, walay motabang kanimo. Bisan ang mga anghel5:1 mga anghel: sa literal, mga balaan. dili motabang kanimo. 2Ang kasuko ug kasina mopatay sa tawong buang-buang ug walay kaalam. 3Sa akong naobserbahan, ang tawong buang-buang mahimong mouswag sa iyang panginabuhi, apan sa kalit lang tunglohon sa Dios ang iyang panimalay. 4Walay kapaingnan ang iyang mga anak, ug walay makatabang kanila.5:4 walay makatabang kanila: o, dili makalingkawas sa katalagman. Wala usay molaban kanila sa korte. 5Ang iyang mga abot, bisan pa ang mga bunga niadtong nanurok lang taliwala sa tunokong mga tanom, kuhaon sa mga tawong gutom. Ug ang iyang bahandi kuhaon sa mga tawong hakog. 6Ang kalisod ug kaguol wala nagatubo sa yuta. 7Ang tawo mao ang nagadala ug kalisod sa iyang kaugalingon, sama sa aligato nga molupad gayod pataas.
8“Kon ako pay anaa sa imong dapit, modangop ako sa Dios ug itugyan ko kaniya ang akong kahimtang. 9Kay nagahimo siyag katingalahang mga butang ug mga milagro nga dili matugkad ug dili maihap. 10Ginapaulanan niya ang kalibotan ug ginapatubigan ang kaumahan. 11Ginapataas niya ang nagapaubos, ug ginatabangan ang nagaantos. 12Gub-on niya ang mga plano sa mga tawong limbongan, aron dili sila magmalampuson. 13Ginabitik niya ang mga maalamon sa ilang pagkalimbongan, ug ginasumpo niya ang mga plano sa mga limbongan. 14Mangitngitan sila bisag adlawng dako, ug magpangapkap sila bisag udtong tutok. 15Ginaluwas sa Dios ang mga kabos gikan sa kamatayon ug gikan sa mga tawong gamhanan nga nangdaog-daog kanila. 16Busa may paglaom ang mga kabos, apan ang mga daotan santaon sa Dios.
17“Bulahan ang tawo nga ginatul-id sa Dios ang iyang pamatasan. Busa ayaw ikasakit ang pagdisiplina sa Makagagahom nga Dios kanimo. 18Kay ang iyang gisamdan, iya usab nga tambalan; ang iyang gisakit, iya usab nga hupayon. 19Sa kanunay luwason niya ikaw gikan sa kalamidad ug katalagman. 20Luwason niya ikaw gikan sa kamatayon sa panahon sa kagutom o sa gira. 21Panalipdan niya ikaw sa pagpangdaot kanimo sa uban, ug wala kay kahadlokan kon moabot ang katalagman. 22Kataw-an mo lang ang katalagman ug kagutom, ug dili ka mahadlok sa mabangis nga mga mananap, 23kay dili na kini manghilabot kanimo. Ug dili ka na maglisod magtanom sa imong batoon nga uma. 24Makasiguro ka nga maayo ang kahimtang sa imong panimalay, ug walay mawala sa imong kahayopan. 25Modaghan ang imong kaliwat sama kadaghan sa sagbot sa yuta. 26Taas ang imong kinabuhi, ug dili ka mamatay sa dili pa hustong panahon. 27Sumala sa among pagtuki, tinuod gayod kining tanan. Busa pamatii kini ug iaplikar sa imong kinabuhi.”
