51
1神はこう言います。
「わたしは、カルデヤ人の住むバビロンを
隅々まで滅ぼす者たちを、勇気づける。
2ふるい分ける者たちが来て、
バビロンをふるいにかけ、風を起こして吹き飛ばす。
彼らは、災いの日に四方八方から来て、攻め立てる。
3敵の矢はバビロンの射手を倒し、勇士のよろいを貫く。
生き延びる者は一人もいない。
若者も老人もみな、いのちを落とす。
4カルデヤ人の地に倒れ、
めった切りにされて路上で息絶える。
5わたしは、イスラエルとユダを見捨てたわけではなく、
依然として彼らの神である。
だがカルデヤ人の地は、
イスラエルのきよい神に対する罪で満ちている。」
6バビロンから逃げ出し、自分のいのちを救いなさい。
罠にかかってはいけません。
そのまま残ったら、神がバビロンのすべての罪に
報復する時、巻き添えを食います。
7バビロンは、主の御手にある金の杯のようでした。
すべての国々はこれから飲んで、酔いつぶれました。
8ところが今度は、突然、そのバビロンが倒れたのです。
この国のために泣きなさい。薬を与えなさい。
もしかしたら、元どおりになるかもしれません。
9できることなら助けたいのです。
しかし今となっては、どんな手を打っても救えません。
この国を見捨てて、故国へ帰りなさい。
主がこの国に天罰を下したからです。
10主は私たちの顔を立ててくださいました。
さあ、エルサレムで、
神のなさったすべてのことを言い広めましょう。
11矢じりを研ぎ、盾を高く掲げなさい。
主はメディヤ人の王たちを勇気づけて
バビロンに乗り込ませ、
これを滅ぼすことに決めたからです。
これが、神の民を虐待し、
神殿を汚した者たちへの報復です。
12バビロンよ、守備を固め、城壁に見張りを大ぜい立て、
伏兵を隠しておきなさい。
神は宣言したことをみな実行するからです。
13商業の中心地である繁栄した港よ。
いのちの糸が切られる最期の時がきました。
14天の軍勢の主はご自分の名にかけて、こう誓いました。
おまえの町々は、無数のばったが群がる畑のように、
敵兵であふれ返る。
彼らは、天にも届けとばかり、勝ちどきを上げる。
15神は力と知恵をもって地をお造りになりました。
すぐれた知性をもって天を張り広げました。
16神が口を開くと大空に雷がとどろき渡ります。
神は大地から水蒸気を上らせ、ご自分の倉から、
雨と風を伴ういなずまを取り出します。
17神に比べたら、人間は愚かな獣で、
一かけらの知恵もありません。
金細工人は偶像を作るたびに、
ますます良心が鈍くなります。
偶像には、いのちのしるしである息がないのに、
それを作るたびに神ができたと言って、
うそをつくからです。
18偶像は、むなしいものです。
神が来てそれをみな滅ぼす時が近づいています。
19イスラエルの神は偶像ではありません。
この神があらゆるものを造り、
イスラエルをご自分の民としました。
その名は天の軍勢の主です。
20バビロンは神のための戦いの斧であり、また剣です。
主は言います。
「わたしは国々を木端微塵に砕き、
多くの王国を滅ぼすためにおまえを用いる。
21おまえを使って軍勢を蹴散らし、馬と乗り手を倒し、
戦車とそれに乗っている者を打ち砕く。
22おまえを使って、年老いた者も若者も、
若い男も若い女も、
23羊飼いも羊の群れも、農夫も牛も、
指揮官も総督も倒す。
24わたしはイスラエルの目の前で、
バビロンとカルデヤ人に報いる。
彼らがわたしの民に加えたすべての悪に
仕返しするのだ。
25全世界を破壊する大きな山、バビロンよ。
わたしはおまえを攻める。
おまえにこぶしを振り上げ、高い所から突き落とし、
おまえを焼けただれた山にする。
26おまえは永久に荒れ地となり、
おまえの石さえも、建築用として再生されることはない。
おまえは地上から完全に一掃されるのだ。」
27多くの国々に合図して、
バビロンを攻める兵士を集めなさい。
雄たけびをあたりに響かせなさい。
アララテ、ミニ、アシュケナズの軍隊を呼びなさい。
指揮官を決め、長蛇の列をなして馬を進めなさい。
28バビロンめざして、メディヤ人の王たちと将軍たち、
その支配下の国々の軍隊を攻め上らせなさい。
29バビロンは震え、苦痛で身もだえします。
主がこの国について計画したことはみな、
少しも変更されないからです。
バビロンは、だれも住まない荒れ地となります。
30大勇士でも、戦う気力を失い、
仮小屋に引きこもります。
力が尽きて、女のようになるのです。
侵略者たちは家々を焼き、町の門を壊しました。
31伝令が四方八方から王のもとへ駆けつけ、
何もかも失われたと報告します。
32退路はすべて断たれ、とりでは焼き払われ、
兵士たちは大混乱に陥っています。
33イスラエルの神である天の軍勢の主が、
こう言ったからです。
「バビロンは打ち場に積まれた麦のようだ。
もうすぐ、からざおで打たれる。」
34-35バビロンのユダヤ人たちは訴えます。
「バビロンのネブカデネザル王は、私たちを食い物にし、
踏みつけ、骨なしにしました。
怪物のように私たちをのみ込み、
私たちの財宝で腹を満たし、
私たちをイスラエルから追放しました。
バビロンに、このすべての悪事の報いを刈り取らせ、
その手で流した私たちの血を完全に償わせてください。」
36それに対して、主はこうお答えになります。
「わたしはおまえたちを弁護する者となり、
おまえたちのために報復する。
バビロンの川を干上がらせ、水の補給を断つ。
37こうしてバビロンは、石くれの山となり、
山犬が住みつき、だれもいない見るも恐ろしい地となる。
38バビロニヤ人は宴会を開いて、
ライオンのようにほえる。
39彼らがありったけのぶどう酒を飲んで
気持ちが大きくなっている時、
わたしは彼らのために別の宴会を設け、
彼らが意識を失って倒れ、
永遠の眠りにつくまで飲ませる。
40彼らを子羊のように、また雄羊や雄やぎのように、
ほふり場に引いて行く。
41全世界の人のあこがれの的だった、
あの偉大なバビロンは、なぜ倒れたのか。
世界は、バビロンが倒れるのを見て、目を疑う。
42海がせり上がってバビロンを包むと、
それは波に覆われた。
43町々は廃墟となった。
バビロンは、誰ひとり住まず、旅人さえ寄りつかない、
乾ききった荒れ地となる。
44わたしはバビロンの神であるベルを罰し、
その口から、彼がのみ込んだ物を取り出す。
諸国の民は二度と彼を拝まない。
バビロンの城壁は倒れてしまった。
45わたしの民よ、バビロンを脱出し、
わたしの激しい怒りから自分を救いなさい。
46外国の軍隊が近づいて来るといううわさを聞いても、うろたえてはならない。うわさは、いつになっても絶えないものだ。だが、この国に内戦が起こり、各州の総督が互いに戦う時がくる。 47わたしがこの大都市とこの国のすべての偶像を罰する時が、きっとくる。そうなれば、町中に死人が転がるようになる。 48バビロンを攻める強力な軍勢が北から来るので、天も地も喜ぶ。」そう主は言います。 49かつてイスラエルの民を殺したように、今度はバビロンが殺される番です。 50剣から逃れた者は、立ち止まって、あたりの様子を見ていてはいけません。力の限り逃げなさい。主を思い出して、はるかかなたのエルサレムへ帰って行きなさい。 51「バビロンから来た外国人たちの手で神殿が汚されたので、私たちはとても恥ずかしい思いをしました。」
52「そのとおりだ」と、主は言います。しかし、バビロンの偶像が壊される時が近づいています。国中に、傷ついた人のうめき声が聞こえます。 53「たとえ、バビロンが天のように高くなり、その力が信じられないほど増し加わったとしても、必ず死ぬ」と、主は言います。 54カルデヤ人の支配する地、バビロンに上がる大きな破壊の叫びを聞きなさい。 55主はバビロンの息の根を止めます。その大きな声も、やがては大波にのまれて消えます。 56すべてのものを破壊する軍勢が攻めて来て、勇士たちを滅ぼします。武器という武器はどれも、まるで役に立ちません。神がバビロンに与えるものは、当然の刑罰だけです。 57「わたしは、この国の重立った者、知恵のある者、支配者、指揮官、それに勇士たちを酔いつぶす。彼らは深い眠りに落ち、二度と目を覚まさない。」こう天の軍勢の主である王が言います。
58バビロンの厚い城壁はくずれて平らになり、
高い城門も無残に焼け落ちます。
多くの国から呼び集められた建築士は、
造った物が火で焼かれるため、
むだ骨を折ったことに気づきます。
59ゼデキヤ王の治世の第四年に、エレミヤを通して、次のことばがマフセヤの子のネリヤの子セラヤにありました。それは、宿営長セラヤがユダのゼデキヤ王と共に捕まり、バビロンへ流される、というものでした。 60エレミヤは、先に書いたような、神がバビロンに下そうとしているすべての災害を巻物に書き留め、 61-62その巻物をセラヤに渡して言いました。「バビロンに着いたら、私の書いたことを読み、次のように言いなさい。『主よ。あなたはバビロンを滅ぼし、そこを猫の子一匹いない、永遠に見捨てられた所にする、と語りました。』 63-64読み終えたら、石を結びつけてユーフラテス川に投げ込み、こう言いなさい。『このように、バビロンは沈み、二度と浮かび上がらない。わたしがこの国に災いを招くからだ。』」
これで、エレミヤのことばは終わります。
Dagdag na Parusa sa Babilonia
1Ito pa ang sinabi ng Panginoon tungkol sa Babilonia: “Hahamunin ko ang manlilipol para salakayin ang Babilonia at ang mga mamamayan nito.51:1 mga mamamayan nito: sa Hebreo, mga mamamayan ng Leb Kamai, na isa pang pangalan ng Babilonia. 2Magpapadala ako ng mga dayuhan para salakayin at wasakin ang Babilonia na tulad sa ipa na tinatangay ng hangin. Lulusubin nila ang Babilonia sa lahat ng dako sa araw ng kapahamakan nito. 3Hindi na magkakaroon ng pagkakataon ang mga tagapana ng Babilonia na magamit ang mga pana o mga baluti nila. Wala silang ititirang kabataang lalaki. Lubusan nilang lilipulin ang mga sundalo ng Babilonia. 4Hahandusay ang mga sugatan nilang bangkay sa mga daan. 5Sapagkat ako, ang Panginoong Dios na Makapangyarihan, ang Banal na Dios ng Israel, ay hindi itinakwil ang Israel at Juda kahit na puno ng kasamaan ang lupain nila.
6“Tumakas kayo mula sa Babilonia! Iligtas ninyo ang inyong buhay! Hindi kayo dapat mamatay dahil sa kasalanan ng Babilonia. Panahon na para gantihan ko siya ayon sa nararapat sa mga ginawa niya. 7Para siyang tasang ginto sa kamay ko na puno ng alak. Pinainom niya ang mga bansa sa buong daigdig, at silaʼy nalasing at naging baliw. 8Biglang mawawasak ang Babilonia! Ipagluksa nʼyo siya! Gamutin nʼyo ang mga sugat niya at baka sakaling gumaling siya.”
9Sinabi ng mga Israelitang naninirahan doon, “Sinikap naming gamutin ang Babilonia pero hindi na siya magamot. Hayaan na lang natin siya at umuwi na tayo sa mga lugar natin. Sapagkat hanggang langit na ang mga kasalanan niya kaya parurusahan na siya ng Panginoon. 10Ipinaghiganti tayo ng Panginoon. Halikayo, pumunta tayo sa Jerusalem51:10 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Ganito rin sa talatang 24 din. at sabihin natin doon ang ginawa ng Panginoon na ating Dios.”
11Maghihiganti ang Panginoon sa Babilonia dahil sa paggiba nito sa templo niya. Hinikayat ng Panginoon ang mga hari ng Media para wasakin ang Babilonia dahil ito ang layunin niya. Sinabi niya, “Hasain nʼyo ang mga pana ninyo at ihanda ang mga pananggalang ninyo. 12Itaas nʼyo ang watawat na sagisag ng pagsalakay sa Babilonia. Dagdagan nʼyo ang mga bantay; ipwesto ang mga bantay. Palibutan nʼyo ang lungsod! Panahon na para gawin ng Panginoon ang plano niya laban sa mga taga-Babilonia.”
13O Babilonia, sagana ka sa tubig at sagana ka rin sa kayamanan. Pero dumating na ang wakas mo, ang araw ng kapahamakan mo. 14Sumumpa ang Panginoong Makapangyarihan sa sarili niya na sinasabi, “Ipapasalakay ko kayo sa napakaraming kaaway na kasindami ng balang, at sisigaw sila ng tagumpay laban sa inyo.”
Ang Pagpupuri sa Dios
15Nilikha ng Dios ang langit at ang lupa sa pamamagitan ng kapangyarihan at karunungan niya. 16Sa utos niyaʼy lumalabas ang mga ulap at mga kidlat sa kalangitan, at bumubuhos ang malakas na ulan. Pinapalabas niya ang hangin mula sa pinanggagalingan nito.
17Mga hangal at mangmang ang bawat tao na sumasamba sa mga dios-diosan. Mapapahiya lang ang mga platerong gumawa ng mga dios-diosan nila, dahil hindi naman totoong dios ang mga ito. Wala silang buhay, 18wala silang kabuluhan at dapat kamuhian. Darating ang araw na wawasakin ang lahat ng ito. 19Pero ang Dios ni Jacob51:19 Dios ni Jacob: sa literal, bahagi ni Jacob. ay hindi katulad ng mga iyon. Siya ang lumikha ng lahat ng bagay pati na ang Israel, ang mga taong hinirang niya – Panginoong Makapangyarihan ang pangalan niya.
Ang Martilyo ng Panginoon
20Sinabi ng Panginoon, “Ikaw51:20 Ikaw: Maaaring si Cyrus, ang ginamit ng Panginoon para magtagumpay sa Babilonia. ang panghampas ko, ang panghampas ko sa digmaan. Sa pamamagitan mo, wawasakin ko ang mga bansa at kaharian, 21ang mga kabayo, karwahe at ang mga nakasakay dito. 22Sa pamamagitan mo, lilipulin ko ang mga lalaki at babae, matatanda at bata, at ang mga binata at dalaga. 23Lilipulin ko rin sa pamamagitan mo ang mga kawan at mga pastol, ang mga magbubukid at mga baka, ang mga pinuno at iba pang mga namamahala.
24“Mga mamamayan ko, ipapakita ko sa inyo ang paghihiganti ko sa Babilonia at sa mga mamamayan nito dahil sa lahat ng kasamaang ginawa nila sa Jerusalem. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.
25“Kalaban kita, O Babilonia, ikaw na tinaguriang Bundok na Mapangwasak! Winasak mo ang buong mundo. Gagamitin ko ang kapangyarihan ko para wasakin at sunugin ka. 26Walang anumang batong makukuha sa iyo para gamitin sa pagtatayo ng bahay. Magiging malungkot ang kalagayan mo magpakailanman. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.
27“Itaas ang watawat na tanda ng pagsalakay! Patunugin ang trumpeta sa mga bansa! Ihanda sila para salakayin ang Babilonia. Utusang sumalakay ang mga sundalo ng Ararat, Mini at Ashkenaz. Pumili kayo ng pinuno para salakayin ang Babilonia. Magpadala kayo ng mga kabayong kasindami ng mga balang. 28Paghandain mo ang mga hari ng Media, pati ang mga pinuno at mga tagapamahala nila, at ang lahat ng bansa na nasasakupan nila para salakayin ang Babilonia.
29“Parang taong nanginginig at namimilipit sa sakit ang Babilonia, dahil isasagawa ng Panginoon ang kanyang plano laban dito, na wala nang maninirahan at magiging mapanglaw na ang lugar na ito. 30Titigil ang mga sundalo ng Babilonia sa pakikipaglaban at mananatili na lang sila sa kanilang kampo. Manghihina sila na parang mahihinang babae. Masusunog ang mga bahay sa Babilonia at masisira ang mga pintuan. 31Sunud-sunod na darating ang mga tagapagbalita para sabihin sa hari ng Babilonia na ang buong lungsod ay nasakop na. 32Naagaw ang mga tawiran sa mga ilog. Sinunog ang mga kampo at natatakot ang mga sundalo.”
33Sinabi ng Panginoong Makapangyarihan, ang Dios ng Israel, “Ang Babilonia ay tulad ng trigo na malapit nang anihin at giikin.”
34-35Sinabi ng mga taga-Jerusalem, “Si Haring Nebucadnezar ng Babilonia ay parang dragon na lumulon sa amin. Binusog niya ang tiyan niya ng mga kayamanan namin. Iniwan niya ang lungsod namin na walang itinira, parang banga na walang laman. Itinaboy niya kami at hindi namin alam kung ano ang gagawin namin. Gawin din sana sa Babilonia ang ginawa niya sa amin at sa mga anak namin. Pagbayaran sana ng mga mamamayan ng Babilonia ang mga pagpatay nila.”
36Kaya sinabi ng Panginoon, “Mga taga-Jerusalem, ipagtatanggol ko kayo at maghihiganti ako para sa inyo. Patutuyuin ko ang dagat at ang mga bukal sa Babilonia. 37Wawasakin ko ang bansang ito! Magiging katawa-tawa at kasumpa-sumpa ang bansang ito, at wala nang maninirahan dito maliban sa mga asong-gubat.51:37 asong-gubat: sa Ingles, “jackal.” 38Ang mga taga-Babilonia ay aatungal na parang leon. 39At dahil gutom sila, ipaghahanda ko sila ng piging. Lalasingin ko sila, pasasayahin at patutulugin nang mahimbing habang panahon, at hindi na magigising. 40Dadalhin ko sila para katayin na parang mga tupa at mga kambing. 41Papaanong bumagsak ang Babilonia?51:41 Babilonia: sa Hebreo, Sheshac. Ang bansang hinahangaan ng buong mundo! Nakakatakot tingnan ang nangyari sa kanya! 42Matatabunan ng malalakas na alon ang Babilonia. 43Magiging malungkot ang mga bayan niya na parang disyerto na walang nakatira o dumadaan man lang. 44Parurusahan ko si Bel na dios-diosan ng Babilonia. Ipapasuka ko sa kanya ang mga nilamon niya.51:44 ang mga nilamon niya: Maaaring ang ibig sabihin nito ay ang mga taong binihag ng mga taga-Babilonia at ang mga ari-arian na nasamsam nito. Hindi na siya dadagsain ng mga bansa para sambahin. Bumagsak na ang mga pader ng Babilonia.
45“Mga hinirang ko, lumayo na kayo sa Babilonia! Iligtas ninyo ang inyong buhay bago ko ibuhos ang galit ko. 46Pero huwag kayong matatakot o manlulupaypay kung dumating na ang balita tungkol sa digmaan. Sapagkat ang balita tungkol sa digmaan ng mga hari ay darating sa bawat taon. 47Darating ang panahon na parurusahan ko ang mga dios-diosan ng Babilonia. Mapapahiya ang buong Babilonia, at bubulagta ang lahat ng bangkay ng mamamayan niya. 48At kapag nangyari iyon, sisigaw sa kagalakan ang langit at ang lupa, at ang lahat ng nandito dahil sa pagkawasak ng Babilonia. Sapagkat sasalakayin ito ng mga mangwawasak mula sa hilaga. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.
49“Kinakailangang wasakin ang Babilonia dahil sa pagpatay niya sa mga Israelita at sa iba pang mga tao sa buong mundo.
Ang Mensahe ng Panginoon sa mga Israelita na nasa Babilonia
50“Kayong mga natitirang buhay, tumakas na kayo mula sa Babilonia at huwag kayong tumigil! Alalahanin nʼyo ang Panginoon at ang Jerusalem kahit na nasa malalayo kayong lugar. 51Sinasabi ninyo, ‘Nahihiya kami. Kinukutya kami at inilalagay sa kahihiyan dahil ang templo ng Panginoon ay dinungisan ng mga dayuhan.’ 52Pero darating ang araw na parurusahan ko ang mga dios-diosan ng Babilonia. At ang mga daing ng mga sugatang taga-Babilonia ay maririnig sa buong lupain nila. 53Kahit na umabot pa sa langit ang mga pader ng Babilonia at kahit tibayan pa nila ito nang husto, magpapadala pa rin ako ng wawasak dito. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito. 54Mapapakinggan ang mga iyakan sa buong Babilonia dahil sa pagkawasak nito. 55Wawasakin ko ang Babilonia at magiging tahimik ito. Sasalakay sa kanya ang mga kaaway na parang umuugong na alon. Maririnig ang sigawan nila sa kanilang pagsalakay. 56Darating ang mga wawasak ng Babilonia at bibihagin ang mga kawal niya, at mababali ang mga pana nila. Sapagkat ako, ang Panginoon, ang Dios na nagpaparusa sa masasama. At parurusahan ko ang Babilonia ayon sa nararapat sa kanya. 57Lalasingin ko ang kanyang mga tagapamahala, marurunong, mga pinuno, mga punong sundalo at ang buong hukbo niya. Mahihimbing sila at hindi na magigising habang panahon. Ako, ang Hari na nagsasabi nito. Panginoong Makapangyarihan ang pangalan ko.”
58Sinabi pa ng Panginoong Makapangyarihan, “Wawasakin ang makakapal na pader ng Babilonia at susunugin ang matataas niyang pintuan. Magiging walang kabuluhan ang lahat ng pinaghirapan ng mga mamamayan niya dahil ang lahat ng iyon ay masusunog lang.”
Ang Mensahe ni Jeremias para sa Babilonia
59Ito ang sinabi ni Jeremias kay Seraya na isa sa mga nakakataas na tagapamahala ni Haring Zedekia. Si Seraya ay anak ni Neria at apo ni Maseya. Sinabi ni Jeremias ang mensaheng ito noong pumunta si Seraya sa Babilonia kasama ni Haring Zedekia. Ikaapat na taon noon ng paghahari ni Zedekia sa Juda. 60Isinulat ni Jeremias sa nakarolyong sulatan ang lahat ng kapahamakang darating at mangyayari sa Babilonia. 61Ito ang sinabi ni Jeremias kay Seraya, “Kapag dumating ka sa Babilonia, basahin mo nang malakas sa mga tao ang nakasulat sa kasulatang ito. 62Pagkatapos ay manalangin ka, ‘O Panginoon, sinabi nʼyo po na wawasakin nʼyo ang lugar na ito para walang manirahan dito, maging tao man o hayop, at itoʼy magiging mapanglaw magpakailanman.’ 63Pagkabasa mo nito, talian mo ito ng bato at ihagis sa Ilog ng Eufrates. 64At sabihin mo, ‘Ganyan ang mangyayari sa Babilonia, lulubog ito at hindi na lilitaw pa dahil sa mga kapahamakang ipararanas ng Panginoon sa kanya. Mamamatay ang mga mamamayan niya.’ ”
Ito ang katapusan ng mensahe ni Jeremias.
