エレミヤ書 17 – JCB & PCB

Japanese Contemporary Bible

エレミヤ書 17:1-27

17

1鉄のペンかダイヤモンドの先端で、

石の心と祭壇の端に、

悪いおきてが刻み込まれているかのように、

わたしの民は罪を犯す。

2-3若者でさえ罪を犯すことだけは忘れず、

木々の下で偶像を拝み、

高い山でも平地でも偶像に仕えている。

だから、おまえたちの全財産を、

罪に見合う代価として、敵に渡す。

4こうして、わたしがおまえたちのために取っておいた

すばらしい相続財産は、

おまえたちの手からこぼれ落ちる。

わたしはまた、おまえたちを奴隷として、

遠い敵国へ売り渡す。

それは、おまえたちが、

いったん燃えたら永久に消えないわたしの憤りに、

火をつけたからだ。」

5主はこう告げます。

「いつかは死ぬ人間を頼りとし、

心が神から離れている者は、のろわれる。

6そのような者には、荒野の乾いた灌木のように、

将来の希望など少しもない。

古き良き時代から永久に見放された彼は、

草木も生えない、塩分の多い荒野に住む。

7だがわたしを頼りとし、わたしを望みとする者は、

祝福される。

8彼は川の土手に沿って植えられた木のように、

深く張った根で川から直接水分を吸収するので、

暑さにもしおれず、長いかんばつでも弱らない。

葉はいつも青々と茂り、

みずみずしくおいしい実をつける。

9人の心は何より欺きやすく、芯まで腐っている。

それがどんなに悪質であるか、

だれにもわからない。

10ただわたしだけが人の心を知っていて、

隅々まで探り、

一番奥に隠された動機までわかる。

そして、一人一人に

それぞれの生き方に応じた報いを与える。

11自分でかえさなかったひな鳥を抱く鳥は、

やがて、そのひなに逃げられる。

不正な手段で富を手に入れる者も同じだ。

遅かれ早かれ富を失い、結局は哀れなばか者になる。」

12私たちの逃げ場は、

永遠の栄光に輝く、高くあげられた神の御座です。

13イスラエルの望みである主よ。

神に背く者はみな、面目を失い、恥をかきます。

そのような者の名は、地上の名簿には載っていますが、

天の名簿には載っていません。

いのちの泉である主を見捨てたからです。

14主よ。

私を健康にし、救ってくださるのは、神だけです。

ですから、ただ神だけをほめたたえます。

15人々は私をあざけります。

「おまえがしきりに口にしていた主のことばは、

いったいどうなったのか。

おまえの言っていた脅しが、

ほんとうに神から出たのなら、

どうしてそのとおりにならないのだ。」

16神よ。私は人々が恐ろしい災難の下敷きになるのを

見たくありません。

そのような計画は神が立てたもので、

私が立てたのではありません。

私が彼らに伝えたのは、神のおことばであって、

私のことばではありません。

私は、彼らが滅びるのを見たくありません。

17主よ、今になって、私を置き去りにしないでください。

神だけが私の望みです。

18私を迫害する者に混乱と悩みをもって報いてください。

私には平安を与え、

彼らには滅びを倍にして与えてください。

安息日を守ること

19主は私に語りました。「さあ、エルサレムの門に立て。まず、王の通用門へ行き、次にほかのすべての門へ行って、 20すべての者にこう言いなさい。

ユダの王とその民、それにエルサレムの全住民よ、よく聞きなさい。 21-22主はこう言う。生き方に気をつけなさい。安息日は身も心もきよく過ごし、必要のない仕事をしてはならない。わたしはこの命令をおまえたちの先祖に伝えた。 23ところが彼らは聞かず、従おうともしなかった。強情を張り、注意深く教えを聞こうとしなかった。

24だが、おまえたちがわたしに従い、安息日に働くのをやめ、きよい特別な日とするなら、 25この国はいつまでも繁栄する。エルサレムの王座には、いつもダビデの子孫が座るようになる。いつの時代にも、はなやかに着飾った王や君主が車に揺られて大路を通る。 26人々は、エルサレムの周囲、ユダとベニヤミンの町々、南のネゲブとユダ西部の低地から、完全に焼き尽くすいけにえや穀物の供え物、香料などを携えて来る。さらに、神殿で主をほめたたえるために、いけにえを引いて来る。

27しかし、わたしの言うことを聞かず、安息日を汚し、ほかの日と同じように、エルサレムの門の中に商品の荷を運び込むなら、わたしはこれらの門に火をつける。火は宮殿にまで燃え広がり、それを灰にする。しかも、燃えさかる炎はだれにも消すことができない。」

Persian Contemporary Bible

ارميا 17:1-27

گناه و مجازات يهودا

1«ای قوم يهودا، گناهان شما با قلم آهنين و با نوك الماس بر دلهای سنگی‌تان نوشته شده و بر گوشه‌های قربانگاه‌هايتان كنده‌كاری شده است. 2‏-3جوانانتان يک دم از گناه غافل نمی‌مانند، زير هر درخت سبز و روی هر كوه بلند بت می‌پرستند؛ پس به سبب گناهانتان، تمام گنجها و بتخانه‌هايتان را به تاراج خواهم داد، 4و مجبور خواهيد شد اين سرزمين را كه به ميراث به شما داده بودم ترک كنيد و دشمنانتان را در سرزمينهای دور دست بندگی نماييد، چون آتش خشم مرا شعله‌ور ساخته‌ايد، آتشی كه هرگز خاموش نخواهد شد!

گفتار گوناگون

5«لعنت بر كسی كه به انسان تكيه می‌كند و چشم اميدش به اوست و بر خداوند توكل نمی‌نمايد. 6او مثل بوته‌ای است كه در بيابان خشک و سوزان و در شوره‌زارها می‌رويد، جايی كه هيچ گياه ديگری وجود ندارد؛ او هرگز خير و بركت نخواهد ديد!

7«خوشا به حال كسی كه بر خداوند توكل دارد و تمام اميد و اعتمادش بر اوست! 8او مانند درختی خواهد بود كه در كنار رودخانه است و ريشه‌هايش از هر طرف به آب می‌رسد درختی كه نه از گرما می‌ترسد و نه از خشكسالی! برگش شاداب می‌ماند و از ميوه آوردن باز نمی‌ايستد!

9«هيچ چيز مانند دل انسان فريبكار و شرور نيست؛ كيست كه از آنچه در آن می‌گذرد آگاه باشد؟ 10تنها من كه خداوند هستم می‌دانم در دل انسان چه می‌گذرد! تنها من از درون دل انسان آگاهم و انگيزه‌های او را می‌دانم و هر كس را مطابق اعمالش جزا می‌دهم.

11«شخصی كه ثروتش را از راه نادرست به دست می‌آورد، همانند پرنده‌ای است كه لانهٔ خود را از جوجه‌های ديگران پر می‌سازد. همانگونه كه اين جوجه‌ها خيلی زود او را واگذارده می‌روند، او نيز بزودی ثروتش را از دست خواهد داد و سرانجام چوب حماقتش را خواهد خورد.»

دعای ارميا

12‏-13ای خداوند، تخت بلند و باشكوه و ابدی تو پناهگاه ماست. ای اميد اسرائيل، تمام كسانی كه از تو برگردند، رسوا و شرمسار می‌شوند؛ آنها مانند نوشته‌های روی خاک محو خواهند شد، چون خداوند را كه چشمه آب حيات است، ترک كرده‌اند. 14خداوندا، تنها تو می‌توانی مرا شفا بخشی، تنها تو می‌توانی مرا نجات دهی و من تنها تو را ستايش می‌كنم!

15مردم با تمسخر به من می‌گويند: «پس هشدارهای خداوند كه مدام دربارهٔ آن سخن می‌گفتی چه شد؟ اگر آنها واقعاً از سوی خدا هستند، پس چرا انجام نمی‌شوند؟»

16خداوندا، من هيچگاه از تو نخواسته‌ام كه بر آنها بلا نازل كنی و هرگز خواستار هلاكت ايشان نبوده‌ام؛ تو خوب می‌دانی كه من تنها هشدارهای تو را به ايشان اعلام كرده‌ام. 17پس اينک خداوندا، مرا ترک مكن، چون اميد من تنها تويی! 18تمام كسانی را كه مرا آزار می‌دهند، به رسوايی و هراس گرفتار بساز، ولی مرا از هر بلايی محفوظ بدار. آری، بر ايشان دو چندان بلا بفرست و نابودشان كن!

نگاه داشتن سَبَت

19آنگاه خداوند فرمود كه بروم و در كنار دروازهٔ «پسران قوم» (كه پادشاهان از آن عبور می‌كنند) و در كنار ساير دروازه‌های اورشليم بايستم، 20و در آنجا خطاب به همه مردم بگويم كه خداوند چنين می‌فرمايد: «ای پادشاهان و مردم يهودا، ای ساكنان اورشليم و همه كسانی كه از اين دروازه‌ها عبور می‌كنيد، 21‏-22به اين هشدار توجه كنيد تا زنده بمانيد: نبايد در روز سبت كار كنيد بلكه اين روز را به عبادت و استراحت اختصاص دهيد. به اجدادتان هم همين دستور را دادم، 23ولی آنها گوش ندادند و اطاعت نكردند بلكه با سرسختی به دستور من بی‌توجهی نمودند و اصلاح نشدند.

24«حال، اگر شما از من اطاعت نماييد و روز سبت را مقدس بداريد و در اين روز كار نكنيد، 25آنگاه قوم شما هميشه پايدار خواهد ماند، و از دودمان سلطنتی داوود هميشه يک نفر در اورشليم سلطنت خواهد كرد. اين شهر برای هميشه آباد خواهد ماند و همواره پادشاهان و حكمرانان سوار بر عرابه‌ها و اسبان، باشكوه و جلال در ميان مردم رفت و آمد خواهند نمود. 26از اطراف اورشليم و از شهرهای يهودا و سرزمين بنيامين و از دشتها و كوهستانها و جنوب يهودا مردم همه خواهند آمد و قربانیهای گوناگون به خانه خداوند تقديم خواهند نمود.

27«اما اگر از من اطاعت نكنيد و روز سبت را به عبادت و استراحت اختصاص ندهيد، و اگر در اين روز همچون روزهای ديگر، از اين دروازه‌ها كالا به شهر وارد كنيد، آنگاه اين دروازه‌ها را به آتش خواهم كشيد، آتشی كه به كاخهايتان سرايت كند و آنها را از بين ببرد و هيچكس نتواند شعله‌های آن را خاموش كند.»