1Een psalm van Asaf.
O God, ongelovigen zijn bij ons binnengedrongen
en hebben uw heiligdom, de tempel, onteerd.
Zij hebben Jeruzalem vernield.
2De dode lichamen van uw dienaren
hebben zij als voedsel aan de vogels gegeven.
De wilde dieren hebben de lijken
van uw volgelingen te eten gekregen.
3Zij hebben hun bloed als water laten weglopen rondom Jeruzalem.
Niemand heeft hen begraven.
4De omwonenden spreken smalend over ons.
Onze buren bespotten ons en maken ons belachelijk.
5Hoelang moet dit nog duren, Here?
Hoelang zal uw toorn op ons blijven?
Uw jaloezie branden als een vuur?
6Vier uw toorn maar bot op de volken die U niet willen kennen,
over de landen waar men U niet eert en aanroept.
7Die hebben uw volk onder de voet gelopen
en Jeruzalem verwoest.
8Laat de zonden van onze voorouders
niet op onze hoofden neerkomen,
kom naar ons toe met uw vergeving en liefde,
wij zijn zo zwak geworden.
9O God die ons bevrijdt,
help ons toch ter wille van U Zelf.
Verlos ons
en doe onze zonden weg ter wille van uw naam.
10Dan kunnen de heidenen tenminste niet zeggen:
waar blijft hun God nu?
Toon ons hoe U wraak neemt op deze heidenen
wegens de dood van uw volgelingen.
11Luister naar het zuchten van de gevangenen,
red hen die ten dode zijn opgeschreven,
red hen door uw sterke arm.
12Straf de buurlanden zevenvoudig
voor de spot die zij met U dreven, Here.
13En wij—uw volk, dat door U wordt geleid—
zullen U altijd loven en prijzen.
Onze kinderen en kleinkinderen
zullen spreken over uw grootheid.
Dwom 79
Asaf dwom.
1Ao Onyankopɔn, amanaman no ato ahyɛ wʼagyapadeɛ so;
wɔagu wʼasɔredan kronkron no ho fi,
wɔama Yerusalem adane mmubuiɛ.
2Wɔde wʼasomfoɔ afunu ayɛ aduane
ama ewiem nnomaa,
na wɔde wʼahotefoɔ ɛnam ama asase so mmoa.
3Wɔahwie mogya agu te sɛ nsuo
wɔ Yerusalem ho nyinaa,
na obiara nni hɔ a ɔbɛsie awufoɔ no.
4Yɛayɛ animtiabudeɛ ama yɛn mfɛfoɔ,
fɛdie ne nsopa ama wɔn a atwa yɛn ho ahyia.
5Ao Awurade, ɛnkɔsi da bɛn? Wo bo bɛfu afebɔɔ anaa?
Wo ninkunu bɛdɛre sɛ ogya akɔsi da bɛn?
6Hwie wʼabofuo gu amanaman
a wɔnni woɔ no so,
ahennie a
wɔmmɔ wo din no;
7ɛfiri sɛ wɔakum Yakob
na wɔasɛe nʼatenaeɛ.
8Mfa yɛn agyanom bɔne so asotwe mma yɛn;
ma wo mmɔborɔhunu mmra yɛn so ntɛm,
na yɛwɔ ahohiahia mu.
9Ao Onyankopɔn yɛn Agyenkwa, boa yɛn,
wo din no animuonyam nti;
gye yɛn na fa yɛn bɔne kyɛ yɛn
wo din enti.
10Adɛn enti na ɛsɛ sɛ amanaman ka sɛ,
“Wɔn Onyankopɔn wɔ he?”
Yɛn anim ha ara, ma wɔnhunu wɔ amanaman mu sɛ
wotɔ wʼasomfoɔ mogya a wɔahwie agu no so werɛ.
11Ma nneduafoɔ no apinisie nnuru wʼanim;
fa wo basa ahoɔden no
kora wɔn a wɔabu wɔn kumfɔ no.
12Ao Awurade, ahohora a yɛn mfɛfoɔ asum agu wo soɔ no,
tua wɔn so ka mprɛnson.
13Na yɛn a yɛyɛ wo nkurɔfoɔ, wʼadidibea nnwan no,
bɛyi wo ayɛ daa nyinaa;
ɛfiri awoɔ ntoatoasoɔ kɔsi awoɔ ntoatoasoɔ
yɛbɛkɔ so aka wʼayɛyie akyerɛ.
