1Een psalm van Asaf.
O God, ongelovigen zijn bij ons binnengedrongen
en hebben uw heiligdom, de tempel, onteerd.
Zij hebben Jeruzalem vernield.
2De dode lichamen van uw dienaren
hebben zij als voedsel aan de vogels gegeven.
De wilde dieren hebben de lijken
van uw volgelingen te eten gekregen.
3Zij hebben hun bloed als water laten weglopen rondom Jeruzalem.
Niemand heeft hen begraven.
4De omwonenden spreken smalend over ons.
Onze buren bespotten ons en maken ons belachelijk.
5Hoelang moet dit nog duren, Here?
Hoelang zal uw toorn op ons blijven?
Uw jaloezie branden als een vuur?
6Vier uw toorn maar bot op de volken die U niet willen kennen,
over de landen waar men U niet eert en aanroept.
7Die hebben uw volk onder de voet gelopen
en Jeruzalem verwoest.
8Laat de zonden van onze voorouders
niet op onze hoofden neerkomen,
kom naar ons toe met uw vergeving en liefde,
wij zijn zo zwak geworden.
9O God die ons bevrijdt,
help ons toch ter wille van U Zelf.
Verlos ons
en doe onze zonden weg ter wille van uw naam.
10Dan kunnen de heidenen tenminste niet zeggen:
waar blijft hun God nu?
Toon ons hoe U wraak neemt op deze heidenen
wegens de dood van uw volgelingen.
11Luister naar het zuchten van de gevangenen,
red hen die ten dode zijn opgeschreven,
red hen door uw sterke arm.
12Straf de buurlanden zevenvoudig
voor de spot die zij met U dreven, Here.
13En wij—uw volk, dat door U wordt geleid—
zullen U altijd loven en prijzen.
Onze kinderen en kleinkinderen
zullen spreken over uw grootheid.
Dwom 79
Asaf dwom.
1Ao Onyankopɔn, amanaman no atow ahyɛ wʼagyapade so;
wɔagu wʼasɔredan kronkron no ho fi,
wɔama Yerusalem adan nnwiriwii.
2Wɔde wʼasomfo afunu ayɛ aduan
ama wim nnomaa,
na wɔde wʼahotefo nam ama asase so mmoa.
3Wɔahwie mogya agu te sɛ nsu
wɔ Yerusalem ho nyinaa,
na obiara nni hɔ a obesie awufo no.
4Yɛayɛ animtiaabude ama yɛn mfɛfo,
fɛwdi ne nsopa ama wɔn a wɔatwa yɛn ho ahyia.
5Awurade, enkosi da bɛn? Wo bo befuw afebɔɔ ana?
Wo ninkunu bɛdɛw sɛ ogya akosi da bɛn?
6Hwie wʼabufuw gu amanaman
a wonnye wo nto mu no so,
ahenni a
wɔmmɔ wo din no;
7efisɛ wɔakum Yakob
na wɔasɛe nʼatenae.
8Mfa yɛn agyanom bɔne so asotwe mma yɛn;
ma wo mmɔborɔhunu mmra yɛn so ntɛm,
na yɛwɔ ahohiahia mu.
9Onyankopɔn yɛn Agyenkwa, boa yɛn,
wo din no anuonyam nti;
gye yɛn na fa yɛn bɔne kyɛ yɛn
wo din nti.
10Adɛn nti na ɛsɛ sɛ amanaman ka se,
“Wɔn Nyankopɔn wɔ he?”
Yɛn anim ha ara, ma wonhu wɔ amanaman mu sɛ
wotɔ wʼasomfo mogya a wɔahwie agu no so werɛ.
11Ma nneduafo no apinisi nnu wʼanim;
fa wo basa ahoɔden no
kora wɔn a wɔabu wɔn kumfɔ no.
12Awurade, ahohora a yɛn mfɛfo asum agu wo so no,
tua wɔn so ka mpɛn ason.
13Na yɛn a yɛyɛ wo nkurɔfo, wʼadidibea nguan no,
beyi wo ayɛ daa nyinaa;
efi awo ntoatoaso kosi awo ntoatoaso,
yɛbɛkɔ so aka wʼayeyi akyerɛ.
