1Een psalm van Asaf.
God is zeker goed voor zijn volk Israël,
Hij is goed voor alle mensen die een zuiver hart bezitten.
2Wat mijzelf betreft:
bijna had ik het rechte pad verlaten,
bijna was ik uitgegleden.
3Dat komt doordat ik jaloers was op de trotse mensen,
toen ik zag hoe voorspoedig de ongelovigen leefden.
4Zij lijken geen problemen te kennen,
ook lichamelijk niet:
zij zien er gezond en weldoorvoed uit.
5Zij weten niet wat zorgen zijn
en niemand legt hun een strobreed in de weg.
6Daarom dragen zij hun trots als een halsketting
en pronken zij met geweld alsof het dure kleren zijn.
7Hun gezicht is pafferig van het vet.
Zij verbeelden zich van alles.
8Zij steken overal de spot mee
en spreken kwaadaardig
over het onderdrukken van andere mensen.
Hun taal is gezwollen, trots en uit de hoogte.
9Zij zetten een grote mond op tegen God
en verachten de mensen.
10Het volk houdt rekening met hen
en zij profiteren ervan.
11Zij zeggen: ‘God kan niet alles weten.
De Allerhoogste heeft wel iets anders te doen
dan Zich met ons te bemoeien.’
12Kijk, zo leven nu de ongelovigen.
Zonder zorgen worden zij alleen maar rijker en rijker.
13Voor niets heb ik zuiver geleefd,
mij ver gehouden van onrecht.
14De hele dag word ik gekweld,
elke morgen voel ik mijn straf.
15Als ik echter net zo had gehandeld en gesproken,
hoorde ik niet meer bij U.
16Ik heb mij het hoofd gebroken hoe dit mogelijk was.
In mijn ogen was het onbegrijpelijk en onaanvaardbaar.
17Maar uiteindelijk ging ik Gods huis binnen
en zag hoe het met de ongelovigen afliep.
18Werkelijk, U laat hen op gladde wegen lopen en uitglijden.
U laat hen ten slotte ineenstorten en een ruïne worden.
19In een oogwenk veranderen zij
en bekijkt ieder hen met afgrijzen.
Dan zijn ze weg, omgekomen door rampen.
20Zoals een droom na het ontwaken niet echt blijkt te zijn,
zo ontkent U, Here, hun bestaan
als U erbij wordt betrokken.
21Toen bitterheid in mijn hart opkwam
en ik opstandig en geprikkeld was,
22reageerde ik als een dwaas zonder inzicht.
Ik gedroeg mij onredelijk tegenover U.
23Toch zal ik altijd bij U blijven,
U houdt mij stevig vast.
24Door uw raadgevingen zal ik mij laten leiden
en wanneer ik eenmaal sterf,
mag ik in uw heerlijkheid bij U komen.
25Wie of wat heb ik, buiten U, nog nodig?
Als ik U heb, heb ik verder niets nodig
en verlang ik niets meer.
Noch op aarde, noch in de hemel.
26Al zou ik geestelijk en lichamelijk bezwijken,
mijn hart vertrouwt op God,
Hij is mijn rots.
Voor eeuwig houdt Hij mij vast.
27Het is duidelijk: wie niet met U leven,
gaan hun ondergang tegemoet.
U vernietigt ieder die U verlaat en andere goden dient.
28En ik? Ik ben gelukkig als ik dicht bij God ben.
De Almachtige Here is mijn toevluchtsoord.
Ik wil iedereen over uw werk vertellen.
کۆکراوەی بەشی سێیەم
زەبوورەکانی 73–89
زەبووری 73
زەبوورێکی ئاساف.
1بێگومان خودا چاکە بۆ ئیسرائیل،
بۆ دڵپاکەکان.
2بەڵام من خەریک بوو پێم بخزێت و
زۆری نەمابوو هەنگاوم بخلیسکێت،
3چونکە بەغیلیم بە لووتبەرزەکان برد،
کە ئاسوودەیی بەدکارانم دی.
4ترسیان لە مردن نییە،
جەستەیان تەندروست و قەڵەوە.
5لە ڕەنجکێشانی مرۆڤ بەدەرن،
وەک خەڵکی تێناکەون.
6بۆیە لووتبەرزییان وەک ملوانکە لە مل کردووە و
بەرگی توندوتیژییان پۆشیوە.
7خراپە لە دڵی بێ بەزەییانەوە دێت،
لێکدانەوەی دڵیان بێ سنوورە.
8گاڵتەجاڕی دەکەن و بە خراپە دەدوێن،
بە لووتبەرزییەوە باسی ستەم دەکەن.
9ڕووی دەمیان لە ئاسمان کردووە،
زمانیشیان بەسەر زەویدا دەگێڕن.
10بۆیە خەڵکی خۆیان دێنە لایان و
باوەڕ بە قسەکانیان دەکەن73:10 عیبری: ئاو بە زۆری دەخۆنەوە..
11دەڵێن: «چۆن خودا دەزانێت؟
ئایا لەلای هەرەبەرز زانیاری هەیە؟»
12ئەوەتا ئەمانە بەدکارن،
هەمیشە لە خۆشیدان و سامانیان لە زیادبووندایە.
13بێگومان بە بێهوودە دڵی خۆمم بە پاکی ڕاگرتووە،
دەستیشم بە بێگەردی شوشتووە.
14بە درێژایی ڕۆژ لێم قەومابوو،
هەتا بەرەبەیان تەمبێ کرابووم.
15ئەگەر بە ڕاشکاوی قسەم دەکرد،
ئەوا لەگەڵ منداڵەکانت ناپاک دەبووم.
16کاتێک ویستم لەمە تێبگەم،
بە ئەرکێکی سەختم بینی،
17هەتا چوومە ناو پیرۆزگای خودا،
ئەوسا لە چارەنووسیان تێگەیشتم.
18بە ڕاستی لە جێگایەکی خلیسک داتناون،
تووشی وێرانیت کردوون.
19چۆن بە چاوتروکانێک وێران بوون،
لە ترسان بە تەواوی لەناوچوون!
20ئەی پەروەردگار، وەک خەون کاتی بەئاگا هاتنەوە،
لە کاتی بەئاگایی وەک خەون ڕیسوایان دەکەیت.
21کاتێک دڵم تەنگ بوو،
وەک شمشێر هەناومی بڕی،
22گێل و نەزان بووم،
لەلای تۆ وەک ئاژەڵم لێهات.
23لەگەڵ ئەوەشدا، من هەمیشە لەلای تۆم،
دەستی ڕاستی منت گرت.
24بە ئامۆژگاریت ڕێنماییم دەکەیت،
پاشان بۆ شکۆمەندیم دەبەیت.
25بێجگە لە تۆ لە ئاسمان کێم هەیە؟
ئەگەر لەگەڵ تۆ بم، لەسەر زەویش هیچ نییە ئارەزووی بکەم.
26جەسته و دڵم کۆتاییان پێدێت،
بەڵام هەتاهەتایە هێزی دڵ و بەشی من خودایە.
27ئەوەتا ئەوانەی لە تۆ دوورن وێڵ دەبن،
ئەوانەی ناپاکیت لەگەڵ بکەن دوایان دەبڕیتەوە.
28بەڵام نزیکبوونەوە لە خودا بۆ من باشە،
یەزدانی باڵادەستم کرد بە پەناگام،
هەتا باسی هەموو کردەوەکانت بکەم.
