1Een psalm van David voor de koordirigent. Voor Jeduthun.
2Ik was van plan zorgvuldig te leven
en ook in mijn spreken niet te zondigen.
Ik wilde mijzelf in bedwang houden,
zolang ongelovigen op mij letten.
3Ik zweeg en sprak geen woord,
ik hield mijn mond en zei zelfs geen goede dingen.
Mijn zorgen en problemen werden alleen maar groter.
4Het verteerde mij van binnen.
Als ik zuchtte, laaide alles weer op.
Toen sprak ik wel.
5Here, laat mij toch zien hoe het met mij afloopt,
hoelang ik nog te leven heb.
Toon mij maar dat ik eigenlijk niets voorstel.
6Want voor U is mijn leven niet langer dan enkele decimeters.
Mijn leven stelt in uw ogen niets voor.
Ieder mens is maar een ademtocht.
7Een mens gaat voorbij als een schaduw,
als een zuchtje wind vliegt zijn leven weg.
Mensen verzamelen van alles,
maar beseffen niet dat anderen het na hun dood zullen nemen.
8Maar wat heb ik te verwachten, Here?
Ik vertrouw geheel op U.
9Vergeef mij al mijn zonden,
laten de dwazen niet over mij spotten.
10Ik kan niet spreken, ik zeg niets.
Want U hebt alles voor mij gedaan.
11Neem al dit lijden van mij af,
ik zal sterven als U Zich tegen mij verzet.
12Als U iemand straft voor zijn zonden,
vergaat alles wat hem tot aanzien bracht,
net zoals een mot een kledingstuk vernielt.
Een mens is immers niets meer dan een ademtocht.
13Here, luister toch naar mijn bidden
en hoor mijn smeken om hulp.
Blijf niet zwijgen als ik moet huilen,
want dan voel ik mij een vreemde bij U.
Ver van U zoals mijn voorouders.
14Neem uw straf van mij af,
zodat ik weer blij door het leven kan gaan,
voor ik sterf en niet meer zal bestaan.
Псалам 39
Хоровођи, за Једутуна. Псалам Давидов.
1Зарекох се: „Пазићу на пут свој да не згрешим језиком,
држаћу узде на устима, све док је опаки преда мном.“
2Занемех, заћутах, чак ни што је добро не рекох,
али бол мој само жешћи поста.
3Запалило се срце у мени,
у мислима мојим плануо је огањ,
те ја проговорих својим језиком:
4„Објави ми, Господе, мој свршетак
и колика је дужина мојих дана,
да бих знао како сам пролазан.
5Ето, дао си ми дане не дуже од педља,
и век је мој као ништа пред тобом;
сваки човек, наизглед сигуран,
тек је дашак. Села
6Баш као сенка човек пролази;
узалуд се кида и скупља богатство,
а не зна ко ће га побрати.
7Чему сада да се надам, Господе?
Моја нада је у теби.
8Избави ме од свих мојих преступа,
не дај да будем на подсмех безумнику.
9Ја сам нем, не отварам уста,
јер ти си то сам учинио.
10Уклони свој бич од мене,
изгибох од силине руке твоје!
11Кад опоменама караш човека због греха,
као мољац растачеш што му је најдраже;
да, сваки човек је тек дашак. Села
12Послушај, Господе, моју молитву и чуј мој вапај,
не оглуши се о моје сузе,
јер као дошљак код тебе пребивам, као сви преци моји.
13Одврати свој поглед од мене, да одахнем,
пре него што одем и не буде ме више.“
