1Een lied van David.
De Here is mijn licht en mijn redder.
Voor wie zou ik dan bang zijn?
De Here is mijn levenskracht.
Zou ik dan nog angst voor iemand hebben?
2Toen de misdadigers, mijn vijanden,
kwamen om mij te vernietigen,
zijn zij zelf gestruikeld en gevallen.
3Al komt een heel leger op mij af,
ik word niet bang.
Al wordt er oorlog tegen mij gevoerd,
ik blijf toch vertrouwen!
4Ik heb de Here slechts één ding gevraagd,
daar gaat mijn hele hart naar uit:
dat ik mijn hele leven in het huis van de Here mag blijven.
Om de lieflijkheid van de Here te kunnen zien
en steeds meer over Hem te leren in zijn tempel.
5Want wanneer kwade tijden aanbreken,
verbergt Hij mij in zijn hut.
Hij verstopt mij in zijn tent,
op een plaats die niemand kent.
Hij zet mij hoog op een rots.
6Daarom kan ik mijn hoofd opheffen.
Ik kijk over al mijn vijanden heen.
Daarom wil ik Hem offers brengen met luid trompetgeschal.
Ik wil zingen voor de Here,
psalmen zingen voor Hem.
7Luister Here, hoe ik hardop naar U roep!
Wees zo goed mij te antwoorden
en geef mij genade.
8U Zelf laat mijn hart naar U vragen.
Ik wil U zoeken, Here.
9Verberg U niet voor mij
en stuur mij niet toornig weg.
U bent altijd mijn hulp.
Laat mij niet in de steek
en stoot mij niet van U af,
God van mijn heil.
10Al zouden mijn vader en moeder mij in de steek laten,
de Here laat mij nooit alleen.
11Leer mij uw bedoelingen, Here,
en laat mij op een vlakke weg lopen,
zodat mijn vijanden mij niet kunnen pakken.
12Geef mij niet over aan mijn tegenstanders.
Er wordt vals tegen mij getuigd
en geweldenaars bedreigen mij.
13Gelukkig wist ik zeker
dat de goedheid van de Here mij zou redden.
Hij spaarde mijn leven!
14Wees sterk en wacht op de Here.
Laat uw hart sterk zijn en krachtig
door altijd op de Here te wachten.
En sécurité auprès de Dieu
1De David.
Oui, l’Eternel est ma lumière ╵et mon Sauveur :
de qui aurais-je crainte ?
L’Eternel est ma forteresse : ╵il protège ma vie ;
de qui aurais-je peur ?
2Que des méchants ╵s’avancent contre moi,
voulant me nuire,
ce sont mes ennemis, ╵mes oppresseurs,
qui perdent pied et tombent.
3Qu’une armée vienne m’assiéger,
mon cœur reste sans crainte.
Que l’on me déclare la guerre,
je suis plein d’assurance.
4J’ai présenté à l’Eternel ╵un seul souhait, ╵mais qui me tient vraiment à cœur :
je voudrais habiter ╵dans la maison de l’Eternel ╵tous les jours de ma vie
afin d’admirer l’Eternel ╵dans sa beauté27.4 Autre traduction : dans sa douceur.,
et de chercher à le connaître27.4 Autre traduction : pour l’interroger. ╵dans sa demeure.
5Car il me cache sous sa tente ╵dans les jours du malheur.
Au secret de son tabernacle, ╵il me tient abrité ;
sur un rocher, ╵il me met hors d’atteinte.
6Dès à présent, ╵je peux lever la tête ╵pour dominer ╵mes ennemis autour de moi.
J’offrirai dans son tabernacle ╵des sacrifices ╵avec des cris de joie,
je célébrerai l’Eternel ╵par le chant et les instruments.
7O Eternel, ╵écoute mon appel ╵car je t’invoque.
Accorde-moi la grâce ╵de me répondre.
8Du fond de mon cœur, je me dis, ╵de ta part : « Tournez-vous vers moi ! »
Oui, c’est vers toi que je me tourne, ╵ô Eternel,
9ne te détourne pas de moi
et ne repousse pas ╵ton serviteur avec colère !
Toi qui m’as secouru,
ne me délaisse pas ! ╵Ne m’abandonne pas,
ô Dieu, toi qui es mon Sauveur !
10Si mon père et ma mère ╵devaient m’abandonner,
l’Eternel me recueillerait.
11Enseigne-moi la voie ╵que tu veux que je suive, ╵ô Eternel,
et conduis-moi ╵par un sentier égal,
puisque mes ennemis me guettent.
12Ne m’abandonne pas ╵aux désirs de mes adversaires
lorsque de faux témoins ╵se dressent contre moi,
respirant la violence.
13Que deviendrais-je ╵si je n’avais pas l’assurance ╵d’expérimenter la bonté ╵de l’Eternel
au pays des vivants ?
14Attends-toi donc à l’Eternel !
Sois fort ! ╵Affermis ton courage !
Oui, attends-toi à l’Eternel !
