1Een bedevaartslied.
Laat Israël het volgende zeggen:
sinds de tijd dat ons volk ontstond,
zijn wij onderdrukt.
2Van het begin af aan
hebben zij ons in moeilijkheden gebracht,
maar zij hebben ons niet overwonnen.
3Zij hebben ons onderdrukt
en zelfs gemarteld.
4Maar de Here, die rechtvaardig oordeelt,
heeft de touwen waarmee de ongelovigen
ons hadden vastgebonden doorgesneden.
5Alle volken die Jeruzalem haten,
zullen te kijk worden gezet en wegvluchten.
6Zij lijken op gras dat op de daken groeit
en al is verdord voor het wordt uitgetrokken.
7Het kan zelfs niet meer als hooi dienen.
8Voor zulke mensen geldt niet de zegenwens:
‘Ik bid dat de Here u zegent.’
Ook niet:
‘Wij zegenen u in de naam van de Here.’
Dwom 129
Ɔsoroforɔ dwom.
1“Wɔahyɛ me so pii firi me mmɔfraase,
ma Israel nka.
2“Wɔahyɛ me so pii firi me mmɔfraase,
nanso wɔntumi nnii me so nkonim.
3Fentemfoɔ afentem mʼakyi
ayɛ wɔn nkofie atentene.
4Nanso Awurade yɛ ɔteneneeni;
Watwitwa amumuyɛfoɔ nhoma afiri me ho.”
5Ma wɔn a wɔtan Sion nyinaa
mfa animguaseɛ nsane wɔn akyi.
6Ma wɔnyɛ sɛ ɛserɛ a ɛwɔ ɔdan atifi,
ɛnnyini na ahye;
7Ɛremma otwafoɔ nya biribi wɔ ne nsam,
na deɛ ɔboaboa ano nso renya hwee nʼabasa so.
8Mma wɔn a wɔtwam hɔ nnka sɛ,
“Awurade nhyira mmra mo so;
yɛhyira mo wɔ Awurade din mu.”
