1Prijs de Here, bid tot Hem.
Vertel alle volken wat Hij heeft gedaan.
2Zing lofliederen voor Hem.
Getuig van alle wonderen die Hij doet.
3Zijn grote en heilige naam is u tot steun,
laat ieder die op de Here vertrouwt,
blij zijn over Hem.
4Vraag alles aan de Here
en laat zijn kracht u tot steun zijn,
blijf voortdurend in contact met Hem.
5Herinner u alle wonderen die Hij heeft gedaan.
Denk nog eens na over de bijzondere dingen
die Hij in het verleden deed en hoe Hij oordeelde.
6U bent het nageslacht van zijn dienaar Abraham
en kinderen van Jakob.
Hij heeft u uitgekozen.
7De Here is onze God
en Hij oordeelt alles op aarde.
8Het verbond dat Hij met u sloot,
zal Hij nooit vergeten,
Hij sloot het met het hele volk Israël,
voor altijd.
9Evenmin vergeet Hij ooit
zijn verbond met Abraham
en de belofte aan Isaak.
10Zijn woord was een stevig houvast voor Jakob
en een eeuwige afspraak met Israël.
11Eenmaal zei Hij immers:
Ik geef u het land Kanaän,
het zal voor altijd van u zijn,
als een erfdeel dat niemand anders toekomt.
12Toen zij nog maar met weinig mensen waren,
13en als nomaden van land naar land trokken,
14liet Hij niet toe dat ook maar iemand
hen te na kwam en onderdrukte.
Ter wille van hen
werden koningen door Hem gestraft.
15‘Kom niet aan de mensen die Ik heb gezalfd
en laat mijn profeten geen kwaad overkomen.’
16Voordat Hij een hongersnood over het land liet komen,
zodat er geen brood meer was,
17liet God een man voor het volk uitgaan:
Jozef werd verkocht als slaaf.
18Hij kwam geboeid in de gevangenis terecht,
zijn voeten in het blok.
19Dat duurde totdat God zijn woord liet uitkomen.
De Here zorgde dat hem recht werd gedaan.
20De koning van Egypte stuurde
een boodschap naar de gevangenis
dat hij moest worden vrijgelaten,
de machtige heerser gaf hem de vrijheid terug.
21Hij gaf Jozef zijn vertrouwen
en een hoge positie,
hij werd zelfs onderkoning.
22Jozef mocht alle bezittingen beheren
en de leiders van Egypte leerden veel van zijn wijsheid.
23Toen Jakob en zijn familie
naar het land Egypte waren gekomen
en daar als vreemdelingen tussen de mensen woonden,
24maakte God het volk steeds groter.
Ook werd het machtiger dan wie ook.
25Daardoor maakte Hij
dat de tegenstanders het volk gingen haten
en hen met list tegemoet traden.
26Toen stuurde God
zijn dienaar Mozes
en diens broer Aäron, die Hij ook had uitgekozen.
27Zij deden voor de ogen van de Egyptenaren
de wonderen die Hij hun had voorzegd.
28God stuurde de donkere duisternis
en er was geen hand voor de ogen te zien.
Maar zij sloegen er geen acht op.
29God maakte bloed van al het water in Egypte
en alle vissen stierven.
30Het land werd overspoeld door kikvorsen,
zelfs tot in het koninklijk paleis.
31God zei dat er steekvliegen zouden komen
en het hele land wemelde ervan.
Geen plek ontkwam aan de muggen.
32Hij veranderde hun regen in hagelstenen,
de hagel en het vuur dat er tussenin op aarde neerkwam,
vernietigden alle gewassen.
33God vernietigde hun wijnstokken,
vijgebomen en alle andere bomen.
34Op zijn woord kwamen er sprinkhanen over het land,
ontelbaar veel.
35Al het groene gewas
en alle andere gewassen op het land
werden weggevreten.
36Ten slotte doodde Hij alle oudste zonen in heel Egypte,
de stamhouders, op wie ieder zijn hoop had gevestigd.
37God leidde zijn volk met goud en zilver het land Egypte uit,
niemand bleef achter.
38In Egypte was men blij dat zij gingen,
want de Israëlieten hadden de Egyptenaren
grote angst aangejaagd.
39God gaf daarop een wolk die het volk leidde
en ʼs nachts had het een vuurzuil als lichtbaken.
40Toen zij erom vroegen,
gaf Hij hun kwartels als vlees te eten.
En elke dag was er meer dan voldoende manna,
dat uit de hemel naar beneden kwam.
Daarvan bakten zij brood.
41Toen God een rots liet splijten,
was er meer dan genoeg water.
Er ontstond in die woestijn zelfs een rivier.
42En dat deed Hij allemaal
omdat Hij zijn dienaar Abraham een belofte had gedaan.
43God was blij toen Hij zijn volk uitleidde,
alle mensen van Israël trouwens ook,
zij zongen het uit.
44Hij gaf zijn volk
het land van de volken die eerst in Kanaän woonden.
Zij konden er zo van oogsten.
45Wel verlangde God van hen
dat zij zijn geboden zouden naleven
en zijn wet trouw zouden navolgen.
Prijs de Here!
Dwom 105
1Da Awurade ase na da ne kɛseyɛ adi.
Ma wiase nyinaa nhu nea wayɛ.
2Monto dwom mma no, monto ayeyi dwom mma no;
monka nʼanwonwade no nyinaa.
3Monhoahoa mo ho wɔ ne din kronkron mu;
momma wɔn a wɔhwehwɛ Awurade no nnya koma mu anigye.
4Momma mo ani nna Awurade ne nʼahoɔden no so;
na monhwehwɛ nʼanim bere biara.
5Monkae anwonwade a wayɛ
ne nsɛnkyerɛnne, ne atɛn a obui,
6Abraham mma, Onyankopɔn asomfo,
Yakob mma a wapaw wɔn.
7Ɔyɛ Awurade, yɛn Nyankopɔn.
Nʼahenni da adi wɔ asase so nyinaa.
8Ɔkae nʼapam daa nyinaa,
asɛm a ɔhyɛ maa awo ntoantoaso apem no,
9apam a ɔne Abraham yɛe no,
ntam a ɔka kyerɛɛ Isak no.
10Ɔhyɛɛ mu den maa Yakob sɛ mmara,
de maa Israel sɛ apam a ɛbɛtena hɔ afebɔɔ.
11Ɔkae se, “Mede Kanaan asase no bɛma wo
sɛ kyɛfa a ɛbɛyɛ wʼagyapade.”
12Ɔkaa eyi bere a na wɔnnɔɔso,
ahɔhokuw ketewa bi a wɔwɔ Kanaan.
13Wofii aman so kɔɔ aman so;
fii ahemman mu kɔɔ ahemman mu.
14Wamma obi anhyɛ wɔn so;
wɔn nti, ɔkaa ahene anim se:
15“Mommfa mo nsa nka wɔn a masra wɔn ngo;
na monnyɛ mʼadiyifo bɔne bi.”
16Ɔmaa ɔkɔm baa asase no so
na ɔsɛee akwan a wɔfa so nya wɔn aduan nyinaa;
17na ɔsomaa ɔbarima bi dii wɔn anim,
Yosef a wɔtɔn no sɛ akoa no.
18Wɔde mpokyerɛ guu ne nʼanan,
na wɔde dade nkɔnsɔnkɔnsɔn hyɛɛ ne kɔn,
19kosii sɛ nea ɔhyɛɛ ho nkɔm no baa mu,
kosii sɛ Awurade asɛm no daa no adi sɛ ɔyɛ ɔnokwafo.
20Ɔhene no soma ma wokoyii no;
aman no sodifo gyaa no.
21Ɔyɛɛ no ne fi so wura
nea ɔwɔ nyinaa sodifo,
22sɛ ɔnkyerɛ ne mmapɔmma nea ɔpɛ
na ɔnkyerɛ ne mpanyimfo nyansa.
23Na Israel kɔɔ Misraim;
Yakob kɔtenaa Ham asase so sɛ ɔnanani.
24Awurade maa ne nkurɔfo ase dɔe;
ɔyɛɛ wɔn bebree dodo maa wɔn atamfo,
25wɔn a ɔdan wɔn koma sɛ wɔntan ne nkurɔfo
na wɔmpam nʼasomfo ti so.
26Ɔsomaa ne somfo Mose,
ne Aaron a na wayi no no.
27Wɔyɛɛ ne nsɛnkyerɛnne nwonwaso wɔ wɔn mu,
nʼanwonwade wɔ Ham asase so.
28Ɔsomaa sum, na ɔmaa asase duruu sum,
efisɛ na wɔatew nʼasɛm no so atua.
29Ɔmaa wɔn nsu nyinaa dan mogya,
nam so kum mu mpataa.
30Mpɔtorɔ bɛhyɛɛ asase no so ma,
na wɔhyɛn ɔman no sodifo mpia mu.
31Ɔkasae, na nwansena bebree
ne ntontom baa ɔman no mu baabiara.
32Ɔmaa wɔn osu dan mparuwbo
a anyinam nenam mu wɔ ɔman no nyinaa mu;
33Ɔsɛee wɔn bobe ne borɔdɔma nnua
na obubuu ɔman no so nnua pasaa.
34Ɔkasae, na mmoadabi bae,
tɛwtɛw a wontumi nkan wɔn;
35wɔwee ahabammono biara a ɛwɔ wɔn asase no so,
na wodii wɔn mfuw so nnuan.
36Afei okunkum wɔn asase so mmakan nyinaa,
wɔn mmarimayɛ mu aba a edi kan nyinaa.
37Oyii Israel a ɔso dwetɛ ne sikakɔkɔɔ
fii wɔn mmusuakuw mu a obiara ho antɔ kyima.
38Misraim ani gyei, bere a wɔkɔe,
efisɛ na Israelfo ho hu atɔ wɔn so.
39Ɔtrɛw omununkum mu kataa wɔn so,
na ogya maa wɔn hann anadwo.
40Wobisae, na ɔbrɛɛ wɔn mparuwbo
ɔmaa ɔsoro aduan mee wɔn.
41Obuee ɔbotan mu maa nsu fii mu bae;
na ɛsen faa sare no so sɛ asubɔnten.
42Ɔkaee ne bɔ kronkron bi a
ɔhyɛɛ ne somfo Abraham no.
43Oyii ne nkurɔfo maa wɔn ani gyei;
wɔn a wapaw wɔn no dii ahurusi;
44ɔde amanaman no nsase maa wɔn,
na nea ebinom abrɛ anya no bɛyɛɛ wɔn agyapade
45na wɔahwɛ nʼahyɛde
adi ne mmara so.
Munyi Awurade ayɛ.
