Denk in je jonge jaren aan je Schepper
1Laat de verrukking van het jong-zijn u er niet toe verleiden uw Schepper te vergeten. Eer Hem in uw jeugd, voordat de moeilijke jaren aanbreken waarin u niet meer met volle teugen van het leven geniet. 2Dan is het te laat om aan Hem te denken, als u de zon, het licht, de maan en de sterren nauwelijks meer kunt zien met uw oude ogen en u geen zilveren randje meer om de donkere wolken zult kunnen ontdekken. 3Want er komt een tijd dat uw handen zullen beven van ouderdom, uw sterke benen zwak zullen worden, u niet genoeg tanden meer hebt om goed te kunnen eten en u ook langzaam blind begint te worden, 4dat uw oren doof worden en uw stem zachter klinkt, dat u de vogels nog maar nauwelijks kunt horen fluiten. 5U zult hoogtevrees hebben en bang zijn om te vallen, een oude man met witte haren, die zich voortsleept, zonder lichamelijke behoeften. Want de mens staat voor de deur van de dood en nadert zijn eeuwige huis, terwijl de klagers over straat lopen. 6Denk in uw jonge jaren aan uw Schepper, voordat het zilveren koord van uw leven losschiet, de gouden schaal wordt gebroken, de kruik bij de put in stukken valt en het scheprad in de put onklaar raakt, 7voor het stof terugkeert naar de aarde zoals het was, en de geest terugkeert naar God, die hem gaf.
8Alles is betrekkelijk, zegt de Prediker, uiterst betrekkelijk. 9En omdat de Prediker zo wijs was, ging hij verder met het volk te onderwijzen in alles wat hij wist, hij verzamelde spreuken en rangschikte die. 10Want de Prediker was niet alleen een wijs man, maar ook een goede leraar, hij gaf zijn kennis niet zomaar door aan het volk, maar deed dat op een manier die de mensen boeide. 11De woorden van een wijze man zijn als sporen van een ruiter die een paard tot actie aanzetten. Zij bevatten grote waarheden die ons gegeven zijn door één Herder.
12Maar, mijn zoon, wees gewaarschuwd: er komt geen einde aan het schrijven van boeken. Het bestuderen daarvan wordt ten slotte zeer vermoeiend. 13Dit is mijn uiteindelijke conclusie: heb ontzag voor God en volg zijn geboden op, want dat is de opdracht voor ieder mens. 14God zal ons doen en laten namelijk beoordelen, ook alle verborgen dingen, of ze nu goed of slecht waren.
1Kae wo Bɔfo
wɔ wo mmerantebere mu,
ansa na nnabɔne no aba
na mfe a wobɛka se,
“Minni mu anigye biara” no reba,
2ansa na owia ne hann,
ɔsram ne nsoromma aduru sum,
na omununkum asan aba osutɔ akyi.
3Bere a ofi no awɛmfo ho popo,
na mmarima ahoɔdenfo akom,
bere a awiyamfo agyae adwumayɛ, sɛ wosua nti
na wɔn a wɔhwɛ pema mu no ani so ayɛ kusuu;
4bere a wɔatoto abɔnten no apon mu
na awiyambea nnyigyei ano abrɛ ase;
bere a nnipa te nnomaa su na wɔanyan,
nanso wɔn nnwonto ano abrɛ ase;
5bere a nnipa suro sorokɔ
ne mmɔnten so amanenyasɛm;
bere a “ɔsonkoran” dua begu nhwiren
na tɛwtɛw twe ne ho kɔ no
na nkatede ho adwudwo.
Afei onipa kɔ ne daa home mu
na agyaadwotwafo tu gu mmɔnten so.
6Kae no, ansa na dwetɛ hama no atew,
anaasɛ sikakɔkɔɔ asanka no abɔ;
ansa na sukuruwa no abobɔ wɔ asuten ho,
anaasɛ asubura so nkyimii abubu,
7na dɔte san kɔ asase a efi mu bae,
na honhom no tu kɔ Onyankopɔn a ɔde mae no nkyɛn.
8“Ahuhude mu ahuhude” ɔsɛnkafo no na ose.
“Biribiara yɛ ahuhude!”
Asɛm No Awiei
9Ɔsɛnkafo no yɛ onyansafo na ɔde nimdeɛ maa nnipa nso. Ɔdwenee na ɔyɛɛ nhwehwɛmu na obubuu mmɛ bebree. 10Ɔsɛnkafo no hwehwɛɛ sɛ obenya nsɛm a ɛfata, na nea ɔkyerɛw no yɛ pɛ na ɛyɛ nokware nso.
11Anyansafo nsɛm te sɛ nantwikafo mpeaw. Wɔn nsɛm a wɔaboa ano te sɛ nnadewa a wɔde abobɔ dua mu ma akɔ mu yiye. Saa nsɛm yi nyinaa fi Oguanhwɛfo baako nkyɛn. 12Mebɔ wo kɔkɔ sɛ twe wo ho fi biribiara a ɛka eyinom ho, me babarima.
Nhoma bebrebe nkyerɛw nni awiei, na ne sua pii no ma honam yɛ mmerɛw.
13Afei ne nyinaa atɔ asom;
nsɛm no awiei ni:
Suro Onyankopɔn na di nʼahyɛde so,
na onipa asɛde nyinaa ni.
14Onyankopɔn bebu nneyɛe biara atɛn,
nea wɔayɛ asie nso ka ho,
sɛ ɛyɛ papa anaa bɔne.
