De Here keert zich tegen Ninevé
1Ninevé, het is met u gedaan! U bent al omringd door vijandelijke troepen. Bewaak de vesting, zet uitkijkposten uit, zet u schrap en vecht voor uw leven. 2Want het land van Gods volk is geplunderd en zijn wijnranken zijn vernield na uw invallen. Maar de Here zal Israël in zijn vroegere glorie herstellen.
3Kijk eens: rode schilden! En die soldaten hebben felrode uniformen aan. Het staal van de strijdwagens schittert als de wagens optrekken, de speren worden dreigend geheven. 4De wagens razen over de wegen en jakkeren voort over de vlakten. Het zijn net fakkels, als bliksemschichten schieten zij voorbij. 5De officieren moeten de aanval openen. Zij struikelen in hun haast, rennen naar de muren om de aanval af te slaan. 6Maar het is al gebeurd! De sluizen en waterpoorten zijn open! De fundamenten van het paleis storten in!
7De stad Ninevé ligt er onbeschermd bij, als een slavin wordt ze weggevoerd. De bevolking huilt, hun klagen klinkt als het gekoer van duiven. Van verdriet slaan zij zich op de borst. 8Ninevé is als een lekke watertank. Een voor een gaan haar soldaten er vandoor. ‘Stop, stop!’ roept zij, maar niemand komt terug. 9Pak het zilver, roof het goud! Er schijnt geen einde aan de hoeveelheid kostbaarheden te komen. Wat een overvloed aan schatten! 10Al gauw is de stad veranderd in een ruïne. De overlevenden voelen zich verslagen, hun knieën knikken. Niemand kan zich staande houden, alle gezichten verbleken. 11Waar is nu dat grote Ninevé? Waar is dat hol van de leeuw waar welpen werden gevoed? Waar is de plaats waar iedereen, jong en oud, woonde zonder angst? 12Verdwenen is Ninevé, die machtige leeuw! U verpletterde vroeger uw vijanden om uw kinderen en vrouwen te voeden en u vulde uw stad en uw huizen met geroofde buit. 13‘Nu keer Ik Mij tegen u,’ zegt de Here van de hemelse legers. ‘Ik laat uw strijdwagens in rook opgaan en uw beste jongemannen zullen sneuvelen. Uw buit zal Ik verwoesten. Nooit meer zal de stem van uw gezanten worden gehoord.’
Падение Ниневии
1Ниневия, против тебя поднимается разрушитель.
Охраняй крепости,
стереги дорогу,
укрепляй себя,
собери все свои силы.
2Вечный восстановит величие Якуба,
подобно величию Исраила,
хотя разрушители опустошили их
и погубили их виноградные лозы.
3Щиты бойцов твоего разрушителя красны,
его воины – в багряных одеждах.
Сверкает металл колесниц
в день, когда они приготовлены к бою,
колышется лес копий.
4Проносятся по улицам колесницы,
мечутся по площадям.
Они подобны пылающим факелам,
как сверкающие молнии.
5Царь созывает своих лучших воинов,
но они спотыкаются на ходу.
Они устремляются к городским стенам,
но против них уже возведены осадные сооружения.
6Речные ворота распахнуты,
и враг разрушает царский дворец.
7Решено: Ниневия будет обнажена и уведена в плен.
Рабыни её стонут, как голубки,
и бьют себя в грудь.
8Ниневия – как убывающий водоём:
словно прорвавшаяся вода, бегут из неё люди.
«Стойте! Стойте!» – кричат им,
но никто не останавливается.
9Расхищайте серебро!
Расхищайте золото!
Нет конца их запасам
и богатствам из сокровищниц.
10Разграблен, опустошён и разорён город.
Сердца людей замирают от страха,
колени трясутся,
дрожат тела,
и у всех бледнеют лица.
11Где же теперь Ниневия, что была как логово львов,
как место, где выкармливают своих львят,
по которому бродили лев, львица и львёнок,
и ничто их не пугало?
12Лев растерзал достаточно добычи для своих детёнышей
и удавил жертву для своей львицы,
наполнил добычею свои пещеры
и жертвами – своё логово.
13– Я против тебя! –
возвещает Вечный, Повелитель Сил. –
Я сожгу в дыму твои колесницы,
и меч истребит твоих молодых львов;
Я не оставлю на земле добычи для тебя.
И не будет больше слышен
голос твоих посланников.
