De laatste wetten
1-2 De Here zei tegen Mozes: ‘Zeg het volk van Israël dat als iemand een speciale belofte doet om zichzelf aan de Here te geven, hij in plaats daarvan deze betalingen kan doen: 3een man in de leeftijd van twintig tot zestig jaar mag vijfhonderdvijftig gram zilver betalen. 4Een vrouw in de leeftijd van twintig tot zestig jaar mag driehonderddertig gram zilver betalen. 5Een jongen in de leeftijd van vijf tot twintig jaar mag tweehonderdtwintig gram zilver betalen en een meisje van die leeftijd honderdtien gram zilver. 6Voor een jongen in de leeftijd van één maand tot vijf jaar mag vijfenvijftig gram zilver worden betaald en voor een meisje van die leeftijd drieëndertig gram zilver. 7Een man ouder dan zestig jaar mag honderdvijfenzestig gram zilver betalen, een vrouw van die leeftijd honderdtien gram zilver. 8Maar als de persoon te arm is om dit bedrag te betalen, zal hij bij de priester worden gebracht. Die zal het met hem bespreken en hij zal betalen wat de priester beslist. 9Maar als het een dier is dat bij een gelofte aan de Here is beloofd, moet het worden gegeven. 10De belofte mag niet worden veranderd, de gever mag niet van gedachten veranderen over zijn gift aan de Here, noch een goed dier ruilen voor een slecht of een slecht dier voor een goed. Als hij dat toch doet, zullen beide giften aan de Here toebehoren! 11-12 Maar als het dier dat aan de Here wordt gegeven, niet als offerdier is toegestaan, zal de eigenaar het bij de priester brengen om de waarde te laten schatten en deze zal hem zeggen hoeveel hij in plaats van het dier moet betalen. 13Als het dier wel is toegestaan als offerdier, maar de eigenaar wil het loskopen, dan moet hij een vijfde deel meer betalen dan de waarde die de priester heeft vastgesteld.
14-15 Als iemand zijn huis aan de Here wil schenken, maar het later toch wenst terug te kopen, zal de priester de waarde vaststellen en de man zal een vijfde deel meer betalen dan die geschatte waarde. Daarna zal het huis weer zijn eigendom zijn. 16Als een man een deel van zijn land aan de Here wil geven, schat dan de waarde ervan met betrekking tot de hoeveelheid zaad die nodig is om het in te zaaien. Een stuk land waarvoor tweehonderdtwintig liter gerstezaad nodig is om het in te zaaien, is vijfhonderdvijftig gram zilver waard. 17Als een man zijn land in het jubeljaar aan de Here wijdt, zal de geschatte waarde blijven staan, 18maar als hij dat doet na het jubeljaar, zal de waarde evenredig zijn aan het aantal jaren dat nog moet verstrijken voor het volgende jubeljaar. 19Als de man besluit het stuk land terug te kopen, zal hij een vijfde deel van de door de priester geschatte waarde extra moeten betalen en dan zal het weer zijn eigendom zijn. 20Maar als hij besluit het land niet terug te kopen of als hij het land aan iemand anders heeft verkocht en de Here de rechten op het land voor het jubeljaar heeft gegeven, zal het niet meer aan hem worden teruggegeven. 21Als het in het jubeljaar vrijkomt, zal het de Here toebehoren als iets dat aan Hem is gewijd en het zal aan de priester worden gegeven. 22Als een man een stuk land dat hij heeft gekocht, maar dat geen deel uitmaakt van zijn familiebezittingen, aan de Here wijdt, 23zal de priester de waarde vaststellen tot het volgende jubeljaar. De man zal die waarde onmiddellijk aan de Here betalen 24en in het jubeljaar zal het stuk land weer terugkeren naar de oorspronkelijke eigenaar, van wie hij het had gekocht.
25Alle waardebepalingen zullen worden uitgedrukt in normale geldeenheden. 26U kunt het eerstgeborene van een rund of een schaap niet aan de Here wijden, want die zijn al van Hem. 27Maar als het het eerstgeborene is van een dier dat niet op de lijst van offerdieren voorkomt en dus niet door de Here wordt aanvaard als offer, zal de eigenaar de door de priester geschatte waarde met een vijfde deel extra betalen. Als de eigenaar het niet terugkoopt, mag de priester het dier aan iemand anders verkopen. 28Alles wat echter helemaal aan de Here wordt gewijd—mensen, dieren of grondbezit—zal niet worden verkocht of teruggekocht, want zij zijn allerheiligst in de ogen van de Here.
29Iemand die door de rechters ter dood veroordeeld is, mag geen losprijs betalen, hij moet zeker ter dood worden gebracht. 30Een tiende deel van de opbrengsten van het land, zowel graan als fruit, is van de Here en dus heilig. 31Als iemand zijn graan of fruit wil terugkopen, moet hij een vijfde deel extra betalen. 32De Here is eigenaar van elk tiende dier van uw kudden, het rundvee en het kleinvee, zoals zij onder uw staf doorlopen bij de telling. 33Het tiende deel dat aan de Here toebehoort, zal niet worden onderzocht op goede of slechte kwaliteit. Goede dieren mogen niet worden geruild voor slechte en andersom, anders zullen beide dieren aan de Here toebehoren en kunnen niet meer worden teruggekocht!’
34Dit zijn de wetten die de Here op de berg Sinaï aan Mozes gaf voor het volk Israël.
Keep Your Promises to the Lord
1The Lord said to Moses, 2“Speak to the Israelites. Tell them, ‘Suppose someone makes a special promise to set a person apart to serve the Lord. Here is how much it will cost to set that person free from the promise to serve. 3The cost for a male between the ages of twenty and sixty is 20 ounces of silver. It must be weighed out in keeping with the standard weights that are used in the sacred tent. 4The cost for a female of the same age is 12 ounces of silver. 5The cost for a male between the ages of five and twenty is 8 ounces of silver. The cost for a female of the same age is 4 ounces of silver. 6The cost for a male between the ages of one month and five years is 2 ounces of silver. The cost for a female of the same age is 1 ounce of silver. 7The cost for a male who is sixty years old or more is 6 ounces of silver. The cost for a female of the same age is 4 ounces of silver. 8But suppose the one who makes the special promise is too poor to pay the required amount. Then they must bring to the priest the person who will be set free. The priest will decide the right value for that person. It will be based on how much the one who makes the promise can afford.
9“ ‘Suppose what they promised is an animal that the Lord will accept as an offering. Then the animal given to the Lord becomes holy. 10The one who makes the promise must not trade it. They must not trade a good animal for a bad one. And they must not trade a bad animal for a good one. Suppose they choose one animal instead of another. Then both animals become holy. 11Suppose the animal they promised is not “clean.” Suppose the Lord will not accept it as an offering. Then the animal must be brought to the priest. 12He will decide whether it is good or bad. Its value will be what he decides it will be. 13Suppose the owner wants to buy the animal back. Then a fifth must be added to its cost.
14“ ‘Suppose someone sets apart their house as something holy to the Lord. Then the priest will decide whether it is good or bad. Its value will remain what he decides it will be. 15Suppose the person sets apart their house. And suppose later they want to buy it back. Then they must add a fifth to its value. The house will belong to them again.
16“ ‘Suppose someone sets apart a piece of their family’s land to the Lord. Then here is how its value must be decided. It must be based on the number of seeds that are required to grow a full crop on it. That value will be 20 ounces of silver for every 300 pounds of barley seeds. 17Suppose they set apart their field during the Year of Jubilee. Then the value that has been decided will not be changed. 18But suppose they set apart their field after the Year of Jubilee. Then here is how the priest will decide its value. It will be based on the number of years that are left until the next Year of Jubilee. The value decided will be reduced. 19Suppose the one who set apart their field wants to buy it back. Then they must add a fifth to its value. The field will belong to them again. 20But suppose they do not buy back the field. Instead, suppose they sell it to someone else. Then they can never buy it back. 21When the field is set free in the Year of Jubilee, it will become holy. It will be like a field set apart to the Lord. It will become the property of the priests.
22“ ‘Suppose someone sets apart to the Lord a field they have bought. And suppose it is not part of their family’s land. 23Then here is how the priest will decide its value. It will be based on the number of years that are left until the Year of Jubilee. The owner must pay that value on the day it is decided. The money is holy. It is set apart for the Lord. 24In the Year of Jubilee the field will go back to the person it was bought from. That person is the one who had owned the land before. 25Every amount of money must be weighed out in keeping with the standard weights used in the sacred tent.
26“ ‘But no one can set apart the first male animal born to its mother. That animal already belongs to the Lord. It does not matter whether it is an ox or a sheep. It belongs to the Lord. 27Suppose it is an “unclean” animal. Then the owner may buy it back at the value that has been decided. And they must add a fifth to its value. But suppose it is not bought back. Then it must be sold at the value that has been decided.
28“ ‘But nothing a person owns and sets apart to the Lord can be sold or bought back. It does not matter whether it is a human being or an animal or a family’s land. Everything set apart to the Lord is very holy to him.
29“ ‘No one set apart in a special way to be destroyed can be bought back. They must be put to death.
30“ ‘A tenth of everything the land produces belongs to the Lord. That includes grain from the soil and fruit from the trees. It is holy. It is set apart for him. 31Suppose someone wants to buy back some of their tenth. Then they must add a fifth of the cost to it. 32Every tenth part of herds and flocks will be holy. They will be set apart for the Lord. That includes every tenth animal that its shepherd marks with his wooden staff. 33No one may pick out the good animals from the bad. They must not choose one animal instead of another. But if anyone does, both animals become holy. They can’t be bought back.’ ”
34The Lord gave Moses all these commands on Mount Sinai for the Israelites.
