Het getuigenisaltaar
1Jozua riep nu de legertroepen van de stammen van Ruben, Gad en de halve stam Manasse bijeen en zei: 2‘U hebt gedaan wat Mozes, de dienaar van de Here, u had bevolen en u hebt elk bevel dat ik u gaf, gehoorzaamd. 3Elke opdracht die u van de Here, uw God, kreeg, hebt u vervuld. U hebt uw broederstammen niet in de steek gelaten. 4De Here, onze God, heeft de andere stammen nu rust gegeven volgens zijn belofte. Daarom kunt u nu teruggaan naar het land dat Mozes u gaf aan de overkant van de Jordaan. 5Zorg ervoor dat u alle geboden die Mozes u gaf, gehoorzaamt. Heb de Here lief en houd u aan zijn geboden en leefregels. Laat Hem nooit in de steek en dien Hem met hart en ziel.’
6Toen zegende Jozua hen en liet hen naar huis gaan. 7-8 Mozes had het land van Basan aan de halve stam van Manasse toegewezen, terwijl de andere helft van de stam land ten westen van de Jordaan had gekregen. Toen Jozua de troepen liet gaan, zegende hij hen en zei dat zij hun grote rijkdommen moesten delen met hun familieleden thuis. Zij hadden namelijk erg veel vee, zilver, goud, koper, ijzer en kleding buitgemaakt.
9Zo verlieten de troepen van Ruben, Gad en Manasse het leger van Israël bij Silo in Kanaän. Zij staken de Jordaan over naar hun eigen woongebied in Gilead. 10Voordat zij overstaken en terwijl zij nog in het land Kanaän stonden, bouwden zij een groot altaar dat al van veraf te zien was. 11Maar toen de overige Israëlieten hoorden wat zij hadden gedaan, 12brachten zij bij Silo een leger op de been en maakten zich klaar voor een strijd tegen hun broederstammen. 13Eerst stuurden zij echter een delegatie onder leiding van Pinechas, de zoon van de priester Eleazar. 14De afgevaardigden waren tien hooggeplaatste leiders van Israël, één uit elk van de tien stammen. Ieder van hen was hoofd van een stamfamilie. 15Toen zij in het land Gilead aankwamen, zeiden zij tegen de stammen van Ruben, Gad en Manasse: 16‘De hele gemeente van de Here wil weten waarom u zondigt tegen de God van Israël door Hem ontrouw te worden en een altaar te bouwen dat getuigt van opstand tegen Hem. 17-18 Was onze schuld bij Peor—waarvan wij ondanks de straf nog niet eens zijn gereinigd—nog niet groot genoeg dat u weer in opstand moet komen? U weet toch dat als u vandaag opstandig bent, de Here morgen toornig op ons allemaal zal zijn? 19Als u het altaar denkt nodig te hebben omdat uw land onrein is, kom dan bij ons aan de andere kant van de rivier waar de Here onder ons woont in zijn tabernakel. Dan zullen wij ons land met u delen. Maar kom niet in opstand tegen de Here door een ander altaar te bouwen naast het enig ware altaar van onze God. 20Herinnert u zich niet meer hoe het hele volk werd gestraft toen alleen Achan, de zoon van Zerach, had gezondigd?’
21De mannen van Ruben, Gad en Manasse antwoordden de hooggeplaatste leiders: 22-23 ‘Wij zweren bij de Here, de God boven alle goden, dat wij dat altaar niet uit opstandigheid tegen de Here hebben gebouwd. Hij weet (en laat ook heel Israël dat goed weten) dat wij dat altaar niet hebben gebouwd om er brandoffers, spijsoffers of vredeoffers op te brengen. De vloek van God mag ons treffen als wij dat zouden doen. 24-25 Wij hebben het gedaan omdat wij vrezen dat uw kinderen later tegen onze kinderen zullen zeggen: “Welk recht hebt u de Here, de God van Israël, te vereren? De Here heeft immers de Jordaan als een grens tussen ons en uw volk geplaatst! U hebt helemaal geen deel aan Hem.” Zo zouden uw kinderen onze kinderen ertoe kunnen brengen dat zij ophouden de Here te vereren. 26-27 Daarom besloten wij het altaar te bouwen als een teken dat ook wij de Here mogen vereren met onze brandoffers en vredeoffers en geschenken. Dan zullen uw kinderen niet tegen de onze kunnen zeggen: “U hoort niet bij de Here, onze God.” 28Als zij dat dan toch zouden zeggen, kunnen onze kinderen antwoorden: “Kijk dan eens naar het altaar dat onze vaders hebben gemaakt naar het voorbeeld van het altaar van de Here. Het is niet bedoeld voor brandoffers of geschenken, maar als teken van de relatie, die wij beiden met dezelfde God hebben.” 29Het komt niet bij ons op de Here de rug toe te keren of tegen Hem in opstand te komen door een eigen altaar te bouwen voor brandoffers, spijsoffers en vredeoffers. Daarvoor mag alleen het altaar dat vóór de tabernakel staat, worden gebruikt.’
30Toen de priester Pinechas en de andere afgevaardigden dit van de mannen van Ruben, Gad en Manasse hoorden, waren zij gerustgesteld. 31Pinechas zei: ‘Vandaag hebben wij gemerkt dat de Here onder ons is, omdat u niet tegen de Here hebt gezondigd zoals wij dachten. Integendeel, u hebt ons gered van de vernietiging!’ 32Daarop gingen Pinechas en de tien afgevaardigden terug naar het volk van Israël en vertelden wat er was gebeurd. 33Heel Israël was blij en prees God. Van oorlog tegen Ruben en Gad was geen sprake meer. 34De mannen van Ruben en Gad noemden het altaar ‘het getuigenisaltaar.’ Zij zeiden: ‘Het is een getuige tussen ons en hen dat de Here ook onze God is.’
The Eastern Tribes Return Home
1Joshua sent for the tribes of Reuben and Gad and half of the tribe of Manasseh. 2He said to them, “You have done everything that Moses, the servant of the Lord, commanded. You have also obeyed everything I commanded. 3For a long time now you haven’t deserted the other Israelites. Instead, you have done what the Lord your God sent you to do. You have obeyed him right up to this day. 4Now the Lord your God has given the other tribes peace and rest. That’s what he promised to do. So return to your homes. They are in the land that Moses, the servant of the Lord, gave you. It’s on the east side of the Jordan River. 5Be very careful to obey the law that Moses, the servant of the Lord, gave you. He commanded you to love the Lord your God. He told you to live exactly as the Lord wants you to. He told you to obey the Lord’s commands. He told you to remain faithful to the Lord. And he told you to serve the Lord with all your heart and with all your soul.”
6Joshua gave the eastern tribes his blessing. Then he sent them home. So they went. 7Moses had given land in Bashan to half of the tribe of Manasseh. Joshua had given land to the other half of the tribe. He had given it to them along with the other tribes on the west side of the Jordan River. When Joshua sent them home, he blessed them. 8He said, “Return to your homes. Take your great wealth with you. Return with your large herds of livestock. Take your silver, gold, bronze and iron with you. Return with all the extra clothes you acquired. Divide up the things you have taken from your enemies. Share them with your people.”
9So the tribes of Reuben and Gad and half of the tribe of Manasseh went home. They left the other Israelites at Shiloh in Canaan. They returned to Gilead. That was their own land. They had acquired it according to the Lord’s command through Moses.
10The tribes of Reuben and Gad and half of the tribe of Manasseh came to Geliloth. It was near the Jordan River in the land of Canaan. They built a large altar there by the Jordan. 11The rest of the Israelites heard that the eastern tribes had built the altar. They heard that it had been built on the border of Canaan at Geliloth. It was near the Jordan River on the west side. 12So the whole community of Israel gathered together at Shiloh. They decided to go to war against the eastern tribes.
13The Israelites sent Phinehas the priest to the land of Gilead. Phinehas was the son of Eleazar. They sent him to the tribes of Reuben and Gad and half of the tribe of Manasseh. 14They sent ten of their leaders with him. There was one from each of the tribes of Israel. Each man was the leader of a family group among the larger family groups of Israel.
15Those leaders went to the tribes of Reuben and Gad and half of the tribe of Manasseh. Those tribes were in the land of Gilead. The leaders said to them, 16“We’re speaking for the Lord’s whole community. How could you disobey the God of Israel like this? How could you turn away from the Lord? How could you disobey him by building an altar for yourselves? 17Don’t you remember how we sinned at Peor? The Lord struck us with a plague because of what we did. Up to this day we’re still suffering because of that sin. 18Are you turning away from the Lord now?
“Suppose you disobey the Lord today. If you do, he’ll be angry with the whole community of Israel tomorrow. 19If your own land is ‘unclean,’ come over to the Lord’s land. It’s where his holy tent stands. Share our land with us. But don’t disobey the Lord. Don’t turn against us by building an altar for yourselves. Don’t build any altar other than the altar of the Lord our God. 20Remember what happened to Achan, the son of Zerah. Achan wasn’t faithful to the Lord. He took the things that had been set apart to the Lord in a special way to be destroyed. Didn’t the whole community of Israel experience the Lord’s anger? Achan wasn’t the only one who died because of his sin.”
21Then the tribes of Reuben and Gad and half of the tribe of Manasseh replied. They answered the leaders of the family groups of Israel. 22They said, “The Mighty One, God, the Lord! The Mighty One, God, the Lord! He knows! And we want Israel to know! Have we opposed the Lord? Have we refused to obey him? If we have, don’t spare us today. 23Have we built our own altar so we can turn away from the Lord? Have we built it to offer burnt offerings and grain offerings on it? Have we built it to sacrifice friendship offerings on it? If we have, may the Lord himself hold us accountable.
24“No! We built it because we were afraid. Someday your children might speak to our children. We were afraid they might say, ‘What do you have to do with the Lord? What do you have to do with the God of Israel? 25The Lord has made the Jordan River a border between us and you. You people of Reuben! You people of Gad! You don’t have anything to do with the Lord.’ If your children say that, they might cause our children to stop worshiping the Lord.
26“That’s why we said to ourselves, ‘Let’s get ready and build an altar. But let’s not build it to offer burnt offerings or sacrifices on it.’ 27So just the opposite is true. The altar will be a witness between us and you. It will be a witness between our children and yours after us. It will also be a witness that we will worship the Lord at his sacred tent. We’ll worship him there with our burnt offerings, sacrifices and friendship offerings. Then in days to come your children won’t be able to say to ours, ‘You don’t have anything to do with the Lord.’
28“So we said to ourselves, ‘Suppose they say that to us sometime. Or suppose they say it to our children after us. Then we’ll answer, “Look at this altar. It’s exactly like the Lord’s altar. Our people built it. They didn’t build it to offer burnt offerings and sacrifices on it. Instead, they built it to be a witness between us and you.” ’
29“We would never refuse to obey the Lord. We would never turn away from him now. We wouldn’t build an altar to offer burnt offerings, grain offerings and sacrifices on it. We wouldn’t use any altar other than the altar of the Lord our God. That altar stands in front of his holy tent.”
30Phinehas the priest heard what the tribes of Reuben, Gad and Manasseh had to say. The leaders of the family groups of the community of Israel heard it too. All of them were pleased with what they heard. 31Phinehas the priest spoke to the tribes of Reuben, Gad and Manasseh. Phinehas was the son of Eleazar. He said, “Today we know that the Lord is with us. That’s because you have been faithful to him in this matter. Now you have saved the Israelites from the Lord’s anger against them.”
32Then Phinehas the priest, the son of Eleazar, returned to Canaan. So did the leaders. All of them went back from their meeting with the tribes of Reuben and Gad in Gilead. They brought a report back to the Israelites. 33The people were glad to hear the report. They praised God. They didn’t talk anymore about going to war against the eastern tribes. And they didn’t talk anymore about destroying the country where the tribes of Reuben and Gad lived.
34The tribes of Reuben and Gad gave the altar a name. They called it A Witness Between Us that the Lord is God.
