Kanaän verdeeld onder de stammen
1-2 De veroverde gebieden van Kanaän werden door loting onder de andere negen en een halve stam van Israël verdeeld. Welk gebied aan welke stam werd gegeven, werd bepaald door het lot te werpen voor de Here. En de Here zorgde ervoor dat het lot viel zoals Hij wilde. De priester Eleazar, Jozua en de stamleiders hadden de leiding bij deze loting. 3-4 Mozes had al land toegewezen aan de twee en een halve stam op de oostelijke oever van de Jordaan. De stam van Jozef was gesplitst in twee afzonderlijke stammen, Manasse en Efraïm en de Levieten kregen helemaal geen land behalve enkele steden om in te wonen en wat weidegrond rond die steden om hun vee te laten grazen. 5De verdeling van het land werd dus geregeld volgens de aanwijzingen die de Here Mozes had gegeven.
6Een aantal leden van de stam Juda kwam onder leiding van Kaleb (de zoon van Jefunne) naar Jozua, die in Gilgal was. ‘Herinnert u zich nog wat de Here in Kades-Barnea tegen Mozes zei over ons beiden?’ vroeg Kaleb aan Jozua. 7‘Ik was veertig jaar toen Mozes ons er vanuit Kades-Barnea op uitstuurde om het land Kanaän te verkennen. Ik bracht een nauwkeurig verslag uit. 8Onze broeders die ons hadden vergezeld, maakten het volk echter bang en ontmoedigden iedereen om het beloofde land binnen te trekken. Maar omdat ik de Here, mijn God, trouw was gebleven, 9zei Mozes tegen mij: “Het deel van Kanaän waaruit u zojuist bent teruggekeerd, zal voor altijd voor u en uw nageslacht zijn.” 10Zoals u zelf wel kunt zien, heeft de Here mij al die vijfenveertig jaar van onze omzwervingen door de woestijn in leven gehouden en op dit moment ben ik vijfentachtig jaar oud. 11Ik heb nog net zoveel kracht als toen Mozes ons op verkenning uitzond en ik kan nog steeds reizen en vechten als toen! 12Daarom vraag ik u mij het heuvelgebied te geven dat de Here mij heeft beloofd. U zult zich herinneren dat wij toen als verkenners zagen hoe daar de Enakieten, een volk van reuzen, in grote, ommuurde steden woonden. Maar als de Here mij helpt, zal ik hen uit het land verdrijven.’
13-14 Jozua zegende hem toen en gaf hem Hebron als een eeuwig erfdeel, omdat hij de Here, de God van Israël, volkomen trouw was gebleven. 15Vóór die tijd werd Hebron Kirjat-Arba genoemd, naar een beroemde held van de Enakieten. Toen was de strijd voorbij en kwam er rust in het land.
Раздел земель к западу от Иордана
1Вот земли, что израильтяне получили в удел в земле Ханаана, которые им разделили священник Элеазар, Иисус, сын Навин, и главы семейств в родах Израиля. 2Их уделы были определены по жребию девяти с половиной родам, как повелел Господь через Моисея. 3Моисей дал двум с половиной родам уделы к востоку от Иордана, но не дал между остальными удела роду Левия, 4потому что от сыновей Иосифа произошли два рода – Манассия и Ефрем. Левиты не получили земельного надела, а только города, чтобы жить в них, с пастбищами для своих отар и стад. 5И израильтяне разделили землю, как повелел Моисею Господь.
Хеврон отдан Халеву
6Люди из рода Иуды пришли к Иисусу в Гилгал, и Халев, сын кенезеянина Иефоннии, сказал ему:
– Ты знаешь, что Господь сказал Моисею, Божьему человеку, в Кадеш-Барнеа обо мне и о тебе. 7Мне было сорок лет, когда Моисей, слуга Господа, послал меня из Кадеш-Барнеа разведать землю. Я вернулся к нему с правдивыми вестями, 8но мои братья, которые ходили со мной, заставили народ пасть духом, а я от всего сердца следовал Господу, моему Богу. 9И Моисей поклялся мне в тот день: «Земля, по которой ступали твои ноги, будет уделом тебе и твоим детям навеки, потому что ты от всего сердца следовал Господу, моему Богу»14:9 См. Втор. 1:36..
10И вот, как Господь и обещал, Он сохранял меня в живых сорок пять лет с того времени, как Он сказал это Моисею, когда Израиль скитался в пустыне. Мне теперь восемьдесят пять лет, 11и я все еще так же крепок, как в тот день, когда меня посылал Моисей; у меня столько же сил для битвы, сколько было тогда. 12Итак, дай мне эти нагорья, о которых говорил в тот день Господь. Ты сам тогда слышал, что там были анакиты, и города у них большие и укрепленные; может быть, Господь будет со мной, и я прогоню их, как Господь и сказал.
13И Иисус благословил Халева, сына Иефонниина, и дал ему в удел Хеврон. 14Так с тех пор Хеврон стал уделом Халева, сына кенезеянина Иефоннии, потому что он от всего сердца следовал Господу, Богу Израиля. 15(Прежде Хеврон назывался Кирьят-Арба14:15 То есть город Арбы.; этот Арба был самым великим человеком среди анакитов.)
И земля успокоилась от войны.
