God verlangt een antwoord
1‘Kunt u de prooi verzorgen voor een leeuwin en de honger van haar jongen stillen,
2die in het hol of in het struikgewas liggen te wachten?
3Wie zorgt voor de raven wanneer hun jongen tot God roepen en hongerig door het nest kruipen?
4Weet u wanneer de berggeiten hun jongen werpen en de hinden moeten kalven?
5-6 Weet u hoeveel maanden zij moeten dragen voordat zij zich krommen om hun jongen te werpen en van die last verlost zijn?
7Hun jongen groeien op in het open veld, waarna zij hun ouders verlaten en nooit meer bij hen terugkeren.
8Wie laat de wilde ezels vrij rondlopen, wie heeft hun touwen losgemaakt?
9Ik heb hun een leefgebied gegeven in de wildernis en de zoutvlakten.
10Want zij lachen om het lawaai van de stad en het geschreeuw van drijvers.
11De bergweiden zijn hun grasland, daar zoeken zij naar groene blaadjes.
12Zal de wilde stier u willen dienen? Zal hij ʼs nachts bij uw voerbak blijven staan?
13Kunt u de stier voor het ploegen gebruiken? Zal hij de eg voor u trekken?
14Zult u op hem vertrouwen omdat hij zo sterk is? Zult u hem zelf laten uitmaken waar hij werkt?
15Kunt u hem gebruiken om uw graan binnen te brengen naar de dorsvloer?
16De struisvogel klapt vrolijk met haar vleugels, maar met haar slagpennen en veren is zij nog geen ooievaar.
17Zij legt haar eieren op de grond en laat ze warm worden in het zand.
18Ze vergeet daarbij dat iemand ze kan kapottrappen of dat de wilde dieren ze kunnen vernielen.
19Zij behandelt haar jongen hard alsof ze helemaal niet van haar zijn, zij vindt het niet erg ze te dragen en de eieren te leggen,
20want God heeft haar geen wijsheid of gezond verstand gegeven!
21Maar als zij opspringt om weg te rennen, verslaat zij het snelste paard met zijn berijder!
22Hebt u het paard zijn kracht en die prachtige manen gegeven?
23Hebt u hem het vermogen gegeven te springen als een sprinkhaan? Zijn gebries is angstaanjagend.
24-26Hij woelt vrolijk met zijn hoeven de grond om en is trots op zijn kracht. En wanneer hij ten strijde trekt, toont hij geen angst voor het zwaard en gaat hij er niet vandoor als de pijlkoker klettert en speren en lansen blinken.
27Opgewonden stormt hij over het veld en is niet meer te houden wanneer het trompetgeschal klinkt.
28Bij het geluid van de hoorn begint hij te snuiven. Van ver ruikt hij de strijd. De strijdkreten en het geluid van de bevelen klinken hem vertrouwd in de oren.
29Weet u hoe een havik zijn vleugels naar het zuiden uitslaat?
30Vliegt de gier op uw bevel omhoog om op de hoge rotsen een nest te bouwen?
31Hij leeft dag en nacht op de rotsen en bouwt daar zijn nest als een onneembaar fort.
32Van daaruit bespiedt hij zijn prooi ver beneden hem.
33Zijn jongen in het nest leven van bloed, want waar gesneuvelden zijn, daar is de gier ook.’
34De Here vervolgde:
35‘Wilt u nog steeds redetwisten met de Almachtige en Hem verbeteren? Of is dit genoeg? Kan de man die Mij wilde bekritiseren, Mij nu ook de antwoorden geven?’
36Job antwoordde God:
37‘Ik ben een onwaardig mens, hoe zou ik U kunnen antwoorden?
38Ik leg mezelf het zwijgen op en zal niet voor de tweede maal spreken. Ik heb al veel te veel gezegd.’
1“산에 사는 염소가 언제 새끼를 낳는지 네가 알고 있느냐? 너는 암사슴이 새끼 낳는 것을 지켜 본 적이 있느냐?
2그것들이 얼마 동안 새끼를 뱃속에 넣어 다니며 또 새끼를 낳는 때는 언제인지 네가 알고 있느냐?
3그것들이 몸을 구푸리고 일단 새끼를 낳으면 그 고통은 끝나 버리고
4그 새끼들은 빈 들에서 건강하게 자라다가 어미 곁을 떠나 다시는 돌아오지 않는다.
5“누가 들나귀에게 자유를 주었으며 누가 그것을 풀어 놓아 마음대로 다니게 하였느냐?
6내가 그것들에게 들을 주어 집을 삼게 하고 그것들로 염분이 많은 땅에 살도록 하였다.
7들나귀는 도시의 떠들썩한 소리를 싫어하며 몰이꾼들이 외쳐대는 소리도 들으려 하지 않는다.
8그것들에게는 산이 목장과 같아서 거기서 푸른 것을 찾는다.
9“들소가 너에게 순종하며 너의 외양간에서 머물겠느냐?
10네가 줄로 들소를 매어 밭을 갈고 써레질을 하게 할 수 있겠느냐?
11그것이 힘이 세다고 해서 너의 힘든 일을 덜어 주리라고 생각하느냐?
12네가 그것을 보내 곡식을 집으로 실어 오게 하고 곡식단을 타작 마당으로 모으게 할 수 있느냐?
13“타조는 웅장하게 날개를 치지마는 그 깃과 털에서 어미의 사랑을 찾아볼 수가 없다.
14그것은 알을 땅에 그대로 버려 두어 땅의 열로 더워지게 하고
15누가 발로 밟아 그것을 깨뜨리거나 들짐승이 해칠 것을 생각지 못하며
16자기 새끼도 마치 제 새끼가 아닌 것처럼 무정하게 대하고 수고하고 애쓴 보람이 없어져도 그것에 별로 관심이 없다.
17이것은 내가 타조를 어리석게 하고 지혜를 주지 않았기 때문이다.
18그러나 타조가 날개를 펼치고 뛰어갈 때는 말과 기수를 우습게 본다.
19“네가 말에게 힘을 주고 흩날리는 갈기를 그 목에 입혔느냐?
20네가 말을 메뚜기처럼 뛰게 하였느냐? 그 위엄 있는 콧소리는 두려움마저 느끼게 한다.
21말은 앞발로 땅을 힘 있게 차며 전쟁터로 달려가면서도
22두려움을 모르고 칼과 맞서도 피하지 않는다.
23그 위에서는 화살통이 덜커덩거리고 긴 창과 작은 창이 햇빛에 번쩍거린다.
24그것은 나팔 소리가 나면 미칠 듯이 앞발로 땅을 차고 달려나가며
25나팔 소리가 날 때마다 콧소리를 내고 멀리서도 전쟁 기미를 알아차리며 싸우는 소리와 지휘관들이 명령하는 소리를 다 듣는다.
26“매가 하늘 높이 솟아올라 남쪽을 향해 날개를 펴고 나는 것이 네게서 배운 지혜 때문이냐?
27독수리가 높은 곳에 집을 짓는 것이 네 명령 때문이냐?
28그것은 높은 절벽에 집을 짓고 살며 험한 바위산이 그의 요새이다.
29독수리는 거기서 먹을 것을 찾아 멀리까지 살핀다.
30시체가 있는 곳에는 독수리가 모이며 그 새끼들도 거기서 피를 빨아먹는다.”
