Jobs reactie op Elifaz
1Job antwoordde Elifaz daarop:
2‘Ook nu klinkt mijn klacht bitter, ik kan mijn zuchten nauwelijks onderdrukken.
3Och, wist ik maar waar ik God kon vinden, dan zou ik naar zijn troon gaan en daar met Hem spreken.
4-5 Ik zou Hem mijn zaak voorleggen, naar zijn antwoord luisteren en trachten te begrijpen wat Hij wil.
6Zou Hij mij overweldigen met zijn grote macht? Nee, Hij zou met alle begrip naar mij luisteren en mij niet meteen beschuldigen.
7Een eerlijk persoon zou daar voor mij bij Hem het woord kunnen doen en ik zou door mijn Rechter worden vrijgesproken.
8Maar mijn zoeken heeft geen resultaat. Ik zoek Hem overal, maar ik kan Hem niet vinden.
9Ik zoek Hem in het noorden, maar kan Hem daar niet vinden, ook niet in het zuiden. Ook daar houdt Hij Zich verborgen.
10Maar Hij weet precies wat mij allemaal overkomt en als Hij mij aan een onderzoek heeft onderworpen, dan zal Hij mij volkomen onschuldig verklaren, zo zuiver als goud!
11Ik heb Gods paden gevolgd en ben in zijn voetstappen getreden. Nooit en te nimmer ben ik afgedwaald.
12Ik heb zijn geboden niet afgewezen; integendeel, ik hield zelfs meer van zijn woorden dan van mijn dagelijks eten.
13Toch verandert Hij volgens mij niet van gedachten en wie zou Hem kunnen weerhouden van wat Hem voor ogen staat? Wat Hij wil doen, doet Hij ook.
14Daarom zal Hij met mij doen wat Hij Zich heeft voorgenomen en Hij is nog veel meer van plan.
15Geen wonder dat ik zo bang ben als ik voor Hem verschijn. Als ik eraan denk, slaat de angst mij om het hart.
16-17 God heeft mijn hart verzwakt, de Almachtige heeft mij vreselijke angst aangejaagd. Maar ik ga niet ten onder in de diepe duisternis die om mij heen is.’
Ответ Иова
Иов желает найти Бога для своего оправдания перед Ним
1Тогда Иов ответил:
2– Еще и сегодня горька моя жалоба;
невзирая на мой стон, Его23:2 Так в некоторых древних переводах; в нормативном еврейском тексте: «моя». рука тяжела.
3О, если бы я знал, где мне найти Его!
О, если бы я мог войти в жилище Его!
4Я бы дело мое перед Ним изложил
и наполнил уста свои оправданиями.
5Я узнал бы, что Он ответит мне,
я бы понял, что Он мне скажет.
6Разве стал бы Он судиться со мной во всей Своей мощи?23:6 Или: «Разве осудил бы Он меня через поверенного?»
Нет! Он выслушал бы меня Сам.
7Тогда праведник мог бы судиться с Ним,
и я был бы навеки оправдан моим Судьей.
8Иду ли на восток – Его там нет;
иду ли на запад – не нахожу Его.
9Творит ли Он что на севере – не вижу Его;
повернет ли к югу – не замечаю.
10Но Ему известен мой путь.
Пусть Он испытает меня, я выйду как золото.
11Я верно держался Его пути;
я хранил Его путь, не уклоняясь в сторону.
12Не отступал я от повелений уст Его;
больше, чем хлебом насущным,
дорожил я Его словами.
13Но если Он решил, то кто Ему противостанет?
Он творит, что Ему угодно.
14Исполняет Он Свой приговор против меня,
и много подобного в запасе у Него!
15Потому я и в ужасе перед Ним;
размышляя об этом, страшусь Его.
16Сделал Бог мое сердце слабым;
Всемогущий ужасом поразил меня;
17но тьма и мгла, застилающая мне лицо,
не ввергли меня в безмолвие.
