Gods profetie over Jeruzalem
1Dit is Gods profetie over Jeruzalem, Dal van het visioen: wat is er aan de hand? Wat is iedereen aan het doen? Waarom rennen ze de daken op en waar staan ze naar te kijken? 2De hele stad is in opschudding. Wat is er mis in deze rumoerige en uitgelaten stad? De doden die overal liggen, zijn niet gevallen in de strijd, niet eervol gesneuveld! 3Al uw leiders vluchtten, zij gaven zich zonder verweer over. De mensen probeerden nog te ontkomen, maar ook zij werden gepakt. 4Laat mij alleen, dan kan ik huilen. Probeer niet mij te troosten. Laat mij huilen om de ondergang van mijn volk. 5Och, wat een vreselijke dag! Een dag van verwarring en verwoesting, een dag van God, de Here van de hemelse legers! De muren van Jeruzalem worden omver gehaald en de doodskreten echoën tussen de berghellingen. 6-7 De boogschutters zijn Elamieten, de wagenmenners Syriërs en de mannen van Kir dragen de schilden. Zij vullen uw mooie dalen en lopen te hoop voor uw poorten. 8God heeft zijn beschermende zorg teruggetrokken. U rent naar het arsenaal om wapens te halen! 9-11U inspecteert de muren van Jeruzalem om te kijken of nog iets moet worden gerepareerd! U keurt de huizen en laat er enkele slopen om aan stenen voor het herstel van de muren te komen. Tussen de stadsmuren bouwt u een reservoir voor het water van de laagstgelegen bron! Maar al uw koortsachtige activiteit zal nutteloos zijn, want u vraagt God niet eenmaal om hulp, hoewel Hij u dit aandoet. Hij heeft Zich dit al lang geleden voorgenomen. 12God, de Here van de hemelse legers, riep u op tot berouw, tot huilen en rouwen. Hij wilde dat u uw hoofden zou scheren uit berouw over uw zonden. Dat u in zakken gekleed zou gaan als teken van spijt. 13Maar nee, u zingt en danst en speelt. U houdt feesten waar flink gedronken wordt. ‘Laten wij eten en drinken en vrolijk zijn,’ zegt u. ‘Wat maakt het nog voor verschil, morgen zullen wij sterven.’ 14De Here van de hemelse legers heeft mij geopenbaard dat deze zonde u tot de dag van uw dood niet zal worden vergeven.
15-16 En diezelfde God, de Here van de hemelse legers, heeft mij verder gezegd: ga naar de hofmaarschalk Sebna en zeg tegen hem: ‘Wie denkt u wel dat u bent dat u deze prachtige grafkamer voor uzelf in de rotsen laat uithakken? 17Want de Here, die het mogelijk heeft gemaakt dat u zo weelderig bent gekleed, zal u met geweld wegslingeren en u in gevangenschap sturen, hoe sterk u ook bent! 18Hij zal u als een bal weggooien naar een groot, onherbergzaam land. Daar zult u sterven. Uw uiterlijk was glorieus, maar u bent een schandvlek voor het koningshuis! 19Ja, Ik ontneem u uw ambt,’ zegt de Here, ‘en u verliest uw hoge positie. 20In uw plaats zal Ik mijn dienaar Eljakim, de zoon van Hilkia, aanstellen. 21Hij zal uw ambtsgewaad en titel dragen, uw waardigheid zal de zijne worden. Hij zal een vader zijn voor de inwoners van Jeruzalem en heel Juda. 22Hij zal de sleutel van het huis van David dragen. Niemand zal kunnen openen of sluiten zonder zijn toestemming. 23Ik zal hem een betrouwbare steunpilaar van mijn volk maken en hem steeds meer verantwoordelijkheden geven 24en vooral zijn familie zal in zijn roem delen en daarvan profiteren.’ 25Maar de Here zal die steunpilaar die zo vast in de grond verankerd lijkt te zijn, eruit trekken! Hij zal losraken en omvallen en alles wat erop steunt, zal met hem vallen, want de Here heeft gesproken.
Nkɔmhyɛ A Ɛfa Yerusalem Ho
1Adehunu a ɛfa Yerusalem, Anisoadehunu Bɔnhwa no ho:
Ɛdeɛn na ɛha mo seesei,
a mo nyinaa aforo kɔ adan atifi yi,
2Ao Kuro a basabasayɛ ahyɛ no ma,
Ao hooyɛ ne ahosɛpɛ kuropɔn?
Ɛnyɛ akofena ano na wʼatɔfoɔ hweree wɔn nkwa,
na wɔanwuwu wɔ ɔko ano nso?
3Mo adikanfoɔ nyinaa abɔ mu adwane;
wɔamfa tadua ankyekyere wɔn.
Mo a wɔkyere mo nyinaa wɔfaa mo nneduafoɔ;
mo a modwanee wɔ ɛberɛ a na atamfoɔ no wɔ akyirikyiri.
4Enti mekaa sɛ, “Momfiri me so
na mentwa adwo.
Monnkyekye me werɛ
wɔ me nkurɔfoɔ sɛeɛ ho.”
5Awurade, Asafo Awurade wɔ da bi
ma hooyɛ, ntiatiasoɔ ne ehu
wɔ Anisoadehunu Bɔnhwa no mu;
ɛda a wɔde bubu afasuo
na wɔde su kyerɛ mmepɔ.
6Elam fa bɛmma no
ka ne nteaseɛnamkafoɔ ne apɔnkɔ ho;
Kir pagya kyɛm no.
7Nteaseɛnam ayɛ mo bɔnhwa fɛfɛ no ma,
na wɔde apɔnkɔsotefoɔ agyinagyina kuropɔn apono no ano.
8Wɔayi Yuda ho banbɔ no.
Na da no wode wʼani too
akodeɛ a ɛwɔ Kwaeɛ mu Ahemfie no so;
9wohunuu sɛ Dawid Kuropɔn no
akwan bebree deda ne banbɔ mu.
Woboaa nsuo ano
wɔ Aseɛ Abura mu.
10Wokanee adan a ɛwɔ Yerusalem no
na wodwirii afie de boaa ɔfasuo no ahoɔden.
11Woyɛɛ nsukoraeɛ wɔ afasuo mmienu no ntam
maa nsuo a ɛwɔ Abura Dada mu,
nanso woanhwehwɛ Onipa ko a ɔyɛeɛ,
na woammu Onipa a ɔhyehyɛeɛ yei adaadaa no.
12Awurade, Asafo Awurade,
frɛɛ wo saa da no
sɛ su na twa adwo,
ɔkaa sɛ yi wo tirinwi na fira ayitoma.
13Nanso hwɛ, woka sɛ anigyeɛ ne ahosɛpɛ wɔ hɔ;
wokunkum anantwie ne nnwan;
wowe ɛnam na woboro nsã!
Woka sɛ, “Momma yɛnnidi na yɛnnom,
ɛfiri sɛ, ɔkyena yɛbɛwu!”
14Awurade, Asafo Awurade ayi me asotire sɛ, “Wɔremfa saa bɔne yi nkyɛ wo da kɔsi wo wu da,” sɛdeɛ Awurade, Asafo Awurade seɛ nie.
15Yei ne deɛ Awurade, Asafo Awurade seɛ,
“Kɔ, kɔka kyerɛ saa ɔsomfoɔ yi,
Sebna a ɔhwɛ ahemfie no so sɛ,
16Ɛdeɛn na woreyɛ wɔ ha na hwan na ɔmaa wo kwan
sɛ bɔ wo damena wɔ ha,
worebɔ wo damena wɔ baabi a ɛkorɔn
na woretwa wo homebea wɔ ɔbotan mu?
17“Hwɛ yie, na Awurade rebɛsɔ wo mu den
ato wo atwene, Ao wo ɔhoɔdenfoɔ.
18Ɔbɛbobɔ wo, ama woayɛ kurukuruwa,
na wato wo atwene ɔman kɛseɛ bi so.
Ɛhɔ na wobɛwu
na wo teaseɛnam fɛfɛ no aka hɔ,
wo a woyɛ ahohora ma wo wura efie!
19Mɛgye wʼadwuma afiri wo nsa mu
na wɔayi wo afiri wo dibea so.
20“Saa ɛda no, mɛfrɛ me ɔsomfoɔ Eliakim a ɔyɛ Hilkia babarima. 21Mede wʼatadeɛ yuu bɛhyɛ no na mede wʼabowomu abobare nʼasene mu na mede wo tumi ahyɛ ne nsa. Ɔbɛyɛ agya ama wɔn a wɔtete Yerusalem ne Yuda efie. 22Mede Dawid efie safoa bɛma no; deɛ ɔbɛbue no, obiara rentumi nto mu; na deɛ ɔbɛto mu nso, obiara rentumi mmue. 23Mɛbɔ ne so sɛ pɛɛwa ama watim. Ɔbɛyɛ animuonyam adwa ama nʼagya efie. 24Nʼabusua animuonyam nyinaa bɛgyina ne so: nʼasefoɔ ne mma nana, ne nkuku ne nkaka, firi nwowaa so kɔsi nhina nyinaa so.
25“Saa ɛda no,” sɛdeɛ Asafo Awurade seɛ nie, “pɛɛwa a wɔabɔ so ama atim no bɛtu ahwe fam na adesoa a ɛsɛn so no nso asɛe, Awurade akasa!”
