Gods profetie over Damascus
1Dit is Gods profetie over Damascus, de hoofdstad van Syrië.
Kijk, Damascus is verdwenen! Het is niet langer een stad, het is een puinhoop, een grote ruïne geworden! 2De steden van Aroër zijn verlaten. Schapen liggen daar rustig en onbevreesd, want er is niemand die hen wegjaagt. 3De kracht van Israël en de macht van Damascus zullen ophouden te bestaan en het restant van Syrië zal worden vernietigd. ‘Het zal hen net zo vergaan als het de pracht van Israël verging,’ zegt de Here van de hemelse legers.
4Ja, de glorie van Israël zal verbleken als de armoede het land binnenkomt. 5Israël zal er verarmd bijliggen zoals de afgemaaide korenvelden in het dal van Refaïm. 6Och, slechts enkelen van het volk zullen overblijven, net zoals de olijven die in de bomen achterblijven na de oogst, twee of drie in de hoogste takken, vier of vijf aan de buitenste twijgen.
7En pas dan zullen zij aan God, hun Schepper, denken en hun blik richten op de Heilige van Israël. 8Op die dag zullen zij niet langer hun afgoden om hulp vragen en zij zullen wat hun eigen handen hebben gemaakt, niet meer aanbidden. De afbeeldingen van Astarot en de zonnegoden zullen hen niet langer respect inboezemen.
9Hun grootste steden zullen net zo verlaten zijn als de verre beboste heuvels en de bergtoppen. Zij zullen lijken op uitgestorven steden waaruit de inwoners zijn gevlucht toen de Israëlieten in aantocht waren. 10Waarom? Omdat u zich hebt afgekeerd van de God die u kan redden, de rots die uw toevluchtsoord is. U heeft mooie gewassen geplant voor vreemde goden, 11maar hoewel zij zo goed gedijen dat zij op de morgen dat u ze plant al bloeien, zal de oogst verloren gaan op de dag waarop u alleen maar rampspoed en onherstelbaar leed zult oogsten.
12Wee de legers die in de richting van Gods land denderen! 13Al bulderen zij als grote golven die zich op het strand storten, God zal hun het zwijgen opleggen. Zij worden uiteengejaagd als kaf dat door de wind wordt weggeblazen, als opwaaiend stof in een storm. 14ʼs Avonds voelt Israël zich nog bedreigd, maar de volgende morgen zijn haar vijanden dood. Dat is het verdiende loon van hen die het volk van God beroven.
Ang Mensahe bahin sa Damascus
1Kini nga mensahe bahin sa Damascus:17:1 Damascus: Ang Damascus mao ang kapital sa Syria ug nagarepresentar sa tibuok nasod sa Syria.
“Pamati! Dili na mahimong usa ka siyudad ang Damascus tungod kay magun-ob kini. 2Wala na gayoy mopuyo sa mga lungsod sa Aroer. Mahimo na lang kining puloy-anan sa mga mananap, ug walay motugaw kanila. 3Mangaguba ang pinarilan nga mga lungsod sa Israel,17:3 Israel: sa Hebreo, Efraim. Usa ka tawag sa gingharian sa Israel. ug mawala ang pagkagamhanan sa Damascus. Ang dangatan sa mga nahibiling mga taga-Aram17:3 Aram: o, Syria. mahimong sama sa gidangatan sa mga Israelinhon.” Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagaingon niini.
4“Nianang panahona, mahanaw ang gahom sa Israel. Mahanaw ang iyang bahandi ug mahimo siyang kabos. 5Mahisama siya sa kaumahan sa Taga-Ephraim human kini maanihi. 6Gamay ra ang mahibilin sa iyang katawhan. Mahisama siya sa kahoyng olibo nga human mapupui, mabinlan lang ug duha o tulo ka bunga sa kinatumyan nga sanga, o upat o lima sa ubang mga sanga. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagaingon niini.”
7Nianang adlawa, modangop na ang mga tawo sa nagbuhat kanila, sa Balaan nga Dios sa Israel. 8Dili na sila modangop sa mga halaran nga ilang hinimo. Dili na nila panumbalingon ang mga poste nga simbolo sa diosa nga si Ashera, ug ang mga halaran nga sunoganan nila ug insenso, nga hinimo lang nila.
9Nianang adlawa, ang ilang lig-ong mga lungsod maguba ug biyaan na lang nila. Sama sa mga lungsod sa mga Amorihanon ug Hibihanon17:9 mga lungsod sa mga Amorihanon ug Hibihanon: Mao kini sa Septuagint. Sa Hebreo, kakahoyan ug mga bukid nga nahimong awaaw. nga ilang gipamiyaan sa dihang miabot ang mga Israelinhon.
10Mahitabo kini kaninyong mga taga-Israel, kay gikalimtan ninyo ang Dios nga inyong manluluwas ug ang inyong salipdanan nga bato. Busa bisan pag magtanom kamog maayo nga klase sa mga tanom sama sa ubas nga gikan pa sa ubang dapit, 11ug bisan pag motubo kini ug mamulak niana mismong adlawa nga gitanom ninyo kini, wala gayod kamoy bunga nga makuha kondili kalisdanan ug walay hunong nga kasakit.
12Ang kabanha sa daghang mga nasod sama sa haguros sa dagkong mga balod. 13Apan bisag mohaguros pa sila sama sa dagkong mga balod, mangikyas sila kon badlongon sila sa Dios. Sama sila sa tahop sa bukid nga gipalid sa hangin, ug sa dagami nga gisuyop sa alimpulos. 14Sa gabii manghasi sila, apan sa dili pa moabot ang kabuntagon mangahanaw sila. Mao kini ang mahitabo sa nanulong kanato ug nangilog sa atong mga kabtangan.
