Jeremia waarschuwt het volk
1‘De mensen van Juda zondigen alsof het een bevel is, alsof het kwaad een wet is die met een diamanten stift in hun stenen harten en op hun altaren is gegraveerd. 2-3 Zoals zij aan hun kinderen denken, denken zij aan hun altaren. Zij aanbidden afgoden onder elke boom, hoog op de heuvels en in het vlakke laagland. Daarom geef Ik al uw rijkdommen en voorraden aan uw vijanden, als een prijs die u moet betalen voor al uw zonden. 4De prachtige erfenis die Ik u heb gegeven, zult u weer moeten afstaan. Ik zal u als slaven wegsturen naar vijanden in verre, onbekende landen. Want u hebt het vuur van mijn toorn aangestoken en dat zal voor altijd blijven branden.’
5De Here zegt: ‘Vervloekt is de man die zijn vertrouwen stelt op sterfelijke mensen en zijn hart van God afkeert. 6Hij lijkt op een kale struik in de woestijn, zonder enige hoop voor de toekomst, hij staat op zoute grond in een barre wildernis waar geen mens woont. 7Maar gelukkig is de man die op de Here vertrouwt en al zijn geloof en hoop op Hem richt. 8Hij lijkt op een boom die aan een rivier staat, een boom die geen last heeft van de hitte en niet lijdt onder maandenlange droogte. Zijn bladeren blijven groen en hij blijft vrucht dragen. 9Het hart is het meest bedrieglijke ding dat bestaat. Het is door en door slecht. Niemand kan ooit precies weten hoe slecht het is! 10Behalve Ik, de Here! Ik doorgrond alle harten en toets de meest verborgen gedachten, om zo ieder mens het loon te geven dat hij verdient, afhankelijk van zijn daden en levenswijze. 11Als een patrijs die eieren uitbroedt die zij niet zelf heeft gelegd, zo is de man die op oneerlijke manier rijk wordt. Vroeg of laat zal hij zijn rijkdom verliezen en zijn dood tegemoet gaan als een arme, oude dwaas.’
12Maar onze toevlucht is uw troon, eeuwig en hoog verheven in heerlijkheid. 13O Here, hoop van Israël, allen die zich van U afkeren, zullen voor schut gezet worden. Zij zijn tot verdwijnen gedoemd zoals letters geschreven in het zand, want zij hebben de Here, de fontein van levend water, verlaten.
14Here, alleen U kunt mij genezen, alleen U kunt mij redden en mijn lofprijzingen zijn voor U alleen. 15De mensen zeggen spottend tegen mij: ‘Wat zijn dat voor woorden van de Here, waarover u het steeds maar hebt? Als die dreigementen van u werkelijk van God afkomstig zijn, waarom komen ze dan niet uit?’ 16Ik heb niet verzuimd hun herder te zijn. U weet dat ik niet verlangd heb naar de dag van het oordeel. U weet wat ik gezegd heb, U kent al mijn woorden. 17Here, U wilt mij toch niet afschrikken? U bent toch mijn toevlucht wanneer ze mij in het nauw drijven? 18Breng verwarring en moeilijkheden over allen die mij vervolgen, maar geef mij vrede. Ja, breng een dubbele vernietiging over hen! 19Toen zei de Here tegen mij: ‘Ga bij de poorten van Jeruzalem staan, het eerst bij die waardoor de koning naar buiten gaat en dan bij elk van de andere poorten. 20Zeg tegen ieder die langskomt: luister naar het woord van de Here, koningen van Juda en inwoners van dit land en van de stad Jeruzalem.’ 21-22 De Here zegt: ‘Luister naar deze waarschuwingen, zodat u in leven zult blijven. Werk niet op de sabbat, maar maak er een heilige dag van. Ik gaf uw voorouders dit gebod, 23maar zij weigerden te luisteren en te gehoorzamen. Koppig weigerden zij er aandacht aan te besteden. Zij wilden niet worden onderwezen. 24Maar als u Mij gehoorzaamt en weigert op de sabbat vracht te vervoeren door de poorten van deze stad en de sabbat in ere houdt als speciale, heilige dag, 25dan zal dit volk tot in eeuwigheid blijven bestaan. Onafgebroken zullen afstammelingen van David op de troon in Jeruzalem zitten en door deze poorten in- en uitgaan. Altijd zullen er koningen en prinsen met pracht en praal onder uw mensen rondrijden en deze stad zal voor altijd blijven bestaan. 26Uit de wijde omgeving van Jeruzalem, uit de steden van Juda en Benjamin, vanuit het heuvelland, de Negev en de laagvlakten ten westen van Juda zullen de mensen met hun brandoffers, vredeoffers, graanoffers en reukwerk hier naar toe komen om de Here in zijn tempel te prijzen. 27Maar als u niet naar Mij luistert en weigert de sabbat heilig te houden en—net als op de andere dagen—ladingen koopwaar door deze poorten van Jeruzalem blijft brengen, dan zal Ik deze poorten in brand zetten. Het vuur zal zich uitbreiden tot aan de paleizen en die totaal verwoesten, en niemand zal het blussen.’
Ang Sala sang Juda kag ang Silot sa Iya
1Nagsiling ang Ginoo, “Kamo nga katawhan sang Juda, ang inyo mga sala gin-inggreb sa inyo matig-a nga mga tagipusuon, pareho sang mga pulong nga gin-inggreb sa bato ukon sa mga sulosungay nga mga pamusod sang inyo mga halaran. 2Bisan ang inyo mga kabataan nagasimba sa inyo mga halaran kag sa mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera sa idalom sang madabong nga mga kahoy kag sa ibabaw sang mga bukid, 3pati na sa mga bukid sa uma. Gani ipakuha ko sa inyo mga kaaway ang inyo mga manggad kag mga pagkabutang, pati na ang inyo mga simbahan sa mataas nga mga lugar, tungod sa sala nga nahimo sang bug-os ninyo nga nasyon. 4Madula sa inyo ang duta nga ginhatag ko sa inyo. Ipaulipon ko kamo sa inyo mga kaaway sa duta nga wala ninyo mahibalui, tungod kay ginpaakig gid ninyo ako pareho sang nagadabadaba nga kalayo nga indi mapatay.”
5Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Pakamalauton ko ang tawo nga nagabiya sa akon kag nagasalig sa tawo lang. 6Pareho siya sa kahoy-kahoy sa desierto nga wala sing maayo nga palaabuton. Magaestar siya sa mamala kag maasin nga duta nga wala sing may nagaestar. 7Pero bulahan ang tawo nga nagasalig sa akon, nga ang iya paglaom ara lang sa akon. 8Pareho siya sa kahoy nga gintanom sa higad sang sapa, nga nagapangalapkap ang iya mga gamot pakadto sa tubig. Ini nga kahoy wala mahadlok kon mag-abot ang tig-ilinit ukon ang malawig nga tingadlaw. Ang iya mga dahon permi lang berde kag wala untat ang iya pagpamunga.
9“Dayaon gid ang tagipusuon sang tawo kag puwerte gid kalaot. Wala sing may makatungkad kon daw ano gid ini kalaot. 10Pero ako, ang Ginoo, nakahibalo kon ano ang ara sa tagipusuon kag hunahuna sang tawo. Balusan ko ang kada isa suno sa iya pagginawi kag mga binuhatan. 11Ang tawo nga nakaangkon sang manggad sa malain nga paagi pareho siya sang pispis nga naglumlom sa itlog nga indi iya. Sa ulihi, sa tunga-tunga sang iya pagpangabuhi, madula ang iya manggad kag magaguwa nga buang-buang siya.”
12O Ginoo, ang imo templo amo ang imo matahom nga trono halin pa sang una. 13Ikaw Ginoo, ang paglaom sang Israel. Mahuy-an gid ang tanan nga nagabiya sa imo. Ilubong gid sila sa idalom sang duta, kay ginsikway nila ikaw, ang tuburan nga nagahatag sang kabuhi.
14O Ginoo, ayuha ako kag magaayo ako; luwasa ako kag maluwas ako. Kay ikaw ang akon ginadayaw. 15Nagasiling ang mga tawo sa akon, “Diin na atong ginasiling sang Ginoo? Ngaa nga wala pa ini matabo?” 16O Ginoo, wala ako magpatumbaya sa akon buluhaton bilang manugbantay sang imo katawhan. Wala gid ako nagpilit sa imo nga padal-an sila sang kalaglagan. Nahibaluan mo ang akon mga ginsiling. 17Indi ako pagpahadluka, kay ikaw ang akon dalangpan sa tion sang kalaglagan. 18Pakahuy-i kag pahadluka ang mga nagahingabot sa akon, pero ako iya indi. Padal-i sila sang kalaglagan agod malaglag sila sing bug-os.
Ang Adlaw nga Inugpahuway
19Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Magtindog ka sa mga puwertahan sang Jerusalem. Didto ka mag-una tindog sa puwertahan nga ginaagyan sang mga hari sang Juda, kag dayon sa iban pa nga puwertahan. 20Kag silinga ang mga tawo, ‘Pamatii ninyo ang mensahi sang Ginoo, kamo nga mga hari kag katawhan sang Juda, kag kamo tanan nga nagaestar sa Jerusalem nga nagaagi sa sini nga mga puwertahan. 21Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: Kon ginahatagan ninyo sang bili ang inyo kaugalingon, indi kamo magdala sang inyo mga balaligya sa puwertahan sang Jerusalem sa Adlaw nga Inugpahuway. 22Huo, indi gid kamo mag-obra ukon magdala sang inyo mga balaligya halin sa inyo nga balay sa sini nga adlaw. Kabiga ninyo ini nga isa ka pinasahi nga adlaw. Ginmando ko ini sa inyo mga katigulangan, 23pero wala gid sila magpamati sa akon. Mga matig-a sila sang ulo! Indi nila pagbatunon ang akon pagdisiplina sa ila. 24Pero kon magtuman lang kamo sa akon, nga indi kamo mag-obra ukon magdala sang inyo mga balaligya sa mga puwertahan sang Jerusalem sa Adlaw nga Inugpahuway, kundi kabigon ninyo ini nga isa ka pinasahi nga adlaw, 25pakamaayuhon ko kamo. May ara gid permi nga hari nga magagahom diri sa Jerusalem nga kaliwat ni David. Magasakay ang hari kag ang iya mga opisyal sa mga karwahe kag mga kabayo kag magaparada pasulod sa mga puwertahan sang siyudad, kaupod sang katawhan sang Juda kag Jerusalem. Kag ini nga siyudad sang Jerusalem pagaestaran hasta san-o. 26Magasimba ang mga tawo sa templo sang Ginoo halin sa mga lugar sa palibot sang Jerusalem kag sa mga banwa sang Juda kag Benjamin, kag halin sa mga bulobukid sa nakatundan,17:26 mga bulobukid sa nakatundan: sa Hebreo, Shefela. sa mga kabukiran, kag sa Negev. Magadala sila sa templo sang mga halad nga ginasunog kag sang iban pa nga mga halad, pareho sang halad nga regalo, halad sa pagpasalamat, kag mga insenso. 27Pero kon indi kamo magsunod sa akon kag indi ninyo pagkabigon nga pinasahi nga adlaw ang Adlaw nga Inugpahuway, kag magdala kamo sang inyo mga balaligya sa mga puwertahan sang Jerusalem sa sina nga adlaw, pagasunugon ko ang mga puwertahan sang Jerusalem pati ang mabakod nga mga parte sang sini nga siyudad, kag wala gid sing may makapatay sa sini nga kalayo.’ ”
