1Het allermooiste lied van Salomo.
2Ik verlang ernaar dat hij mij kust. Zijn liefde is mij meer waard dan de heerlijkste wijn.
3Uw zalfolie geurt verrukkelijk, nog heerlijker is de klank van uw naam. Daarom houden de jonge meisjes van u.
4Voer mij met u mee, laten we ons haasten.
De koning nam mij mee naar zijn vertrekken.
Wij willen jubelen en blij zijn met u. Uw liefde gaat de vreugde van de wijn ver te boven. Het is terecht dat men zoveel van u houdt!
5Ik ben bruin en charmant om te zien. Meisjes van Jeruzalem, ik ben zo bruin als de tenten van Kedar en de gordijnen van Salma.
6Let er maar niet op dat ik zo bruin ben, de zon heeft mij verbrand. Mijn broers hebben mij ruw behandeld, ik moest hun wijngaarden bewaken. Maar mijzelf heb ik niet goed bewaakt.
7Mijn liefste, zeg me waar je je kudden weidt en waar ʼs middags je schapen rust houden. Er is immers geen reden mij te sluieren, zoals wanneer ik bij de kudden van je vrienden kom?
8Jij bent de mooiste van alle vrouwen. Als je niet weet waar ik weid, volg dan gewoon het spoor van de kudde. Laat je geiten maar grazen bij de nachtverblijven van de herders.
9Allerliefste, ik vergelijk je met de mooiste merrie voor de wagen van de farao.
10Je wangen komen mooi uit tussen de sieraden die je draagt. En je hals rijst zo fraai op boven de halssieraden.
11Ik zal gouden sieraden voor je laten maken met zilveren ballen erin.
12Zolang de koning aan tafel zit, kun je de geur van mijn nardusparfum ruiken.
13Mijn liefste rust tussen mijn borsten als een bundel mirre.
14Mijn liefste lijkt in mijn ogen op een tros bloemen in de wijngaarden van Engedi.
15Wat vind ik je mooi, mijn allerliefste! Je bent zo mooi, je ogen zijn zo teer als duiven.
16Ik vind jou ook mooi, mijn liefste. Het is heerlijk om met jou samen te zijn. Wij liggen samen tussen het gebladerte.
17De ceders om ons heen zijn de balken van ons huis en de cipressen vormen een muur om ons heen.
1Este cântico foi composto pelo rei Salomão.
Ela
2Que ele me beije com a sua boca,
porque o seu amor me é melhor do que o vinho!
3Como o teu perfume é agradável!
Como o teu nome é doce!
Não admira que todas as raparigas gostem de ti!
4Leva-me contigo! Anda, corramos!
O rei levou-me para o seu palácio.
Como seremos felizes!
O seu amor é melhor para mim do que o vinho.
Não admira que todas as raparigas te apreciem!
5Eu sou morena, mas bela,
ó filhas de Jerusalém,
crestada como as tendas curtidas de Quedar,
e, no entanto, formosa como as tendas de seda de Salomão!
6Não olhem sobranceiramente para mim, por eu ser assim escura,
porque foi o Sol que me queimou.
Os meus irmãos tinham má vontade comigo
e mandaram-me para fora,
a trabalhar nas vinhas sob os raios do Sol,
e foi assim que a minha pele se queimou!
7Diz-me, tu, a quem eu amo,
para onde vais levar o teu rebanho a pastar?
Onde é que o farás descansar ao meio-dia?
Porque irei lá ter contigo,
e assim não andarei no meio dos rebanhos dos teus companheiros,
dando impressão de ser uma rapariga de cabeça leve.
Ele
8Se ainda não o sabes, ó mulher mais bela de todas,
segue as pisadas do meu rebanho,
e apascenta os teus cabritos lá,
junto às tendas dos pastores.
9Tu és bela para mim, meu amor,
como as éguas dos carros do Faraó!
10Como são bonitas as tuas faces, entre os teus brincos,
e belo é o teu pescoço com os colares que te adornam!
Como fica soberbo o teu pescoço,
com esse magnífico colar de pedras preciosas!
11Haveremos de te fazer brincos de ouro e outras joias de prata.
Ela
12O rei está assentado à sua mesa,
encantado com o meu perfume de nardo.
13O seu amor, para mim,
é como um ramalhete de mirra,
que guardo entre os meus seios.
14O meu amado é um ramo de flores nas vinhas de En-Gedi.
Ele
15Como és bela, meu amor, como és linda!
Teus olhos são suaves, como pombas.
Ela
16És gentil, meu querido!
Como és encantador!
A relva verde será o nosso leito de amor.
Ele
17À sombra dos cedros, as vigas da nossa casa,
e debaixo dos ciprestes, o teto que nos cobre!
