Gods Zoon is hoger dan de engelen
1In het verleden heeft God op vele manieren door de profeten tot onze voorouders gesproken. Maar nu, in onze tijd, heeft Hij tot ons gesproken door zijn Zoon, 2aan wie Hij alles heeft gegeven en door wie Hij de wereld heeft gemaakt.
3Gods Zoon straalt van Gods heerlijkheid en uit alles wat Hij is en doet, blijkt dat Hij in wezen God is. Hij beheerst alles met zijn machtig woord. Door voor ons te sterven, heeft Hij ons gereinigd en al onze zonden uitgewist. Daarna is Hij gaan zitten aan de rechterhand van de Almachtige God in de hemel. 4Zo is Hij groter en belangrijker geworden dan de engelen, wat ook blijkt uit de prachtige naam die zijn Vader Hem heeft gegeven: Zoon van God. 5Want God heeft nooit tegen een van de engelen gezegd: ‘Jij bent mijn Zoon, Ik heb Je vandaag het leven gegeven.’ Een andere keer zei Hij: ‘Ik zal zijn Vader zijn en Hij mijn Zoon.’ 6En toen Hij zijn enige Zoon naar de aarde zond, zei Hij: ‘Laten alle engelen van God Hem aanbidden.’ 7God zegt van zijn engelen: ‘De windrichtingen zijn zijn engelen en het vlammende vuur dient Hem.’
8Maar van zijn Zoon zegt Hij: ‘Uw troon, o God, staat tot in eeuwigheid vast, uw bewind is een rechtvaardig bewind. 9U houdt van rechtvaardigheid en haat wetteloosheid. Daarom heeft uw God, o God, U met meer blijdschap overgoten dan iemand anders.’ 10Hij wordt ook Here genoemd, als er staat: ‘Here, in het begin hebt U de aarde gemaakt en ook de hemel was uw werk. 11Eens zullen die vergaan, maar U blijft voor altijd. Zij zullen eens versleten zijn als een stel oude kleren, 12op een dag zult U ze oprollen en door nieuwe vervangen. Maar U zult Zelf nooit veranderen, aan uw bestaan komt geen einde.’
13Heeft God ooit tegen een engel gezegd, zoals tegen zijn Zoon: ‘Kom naast Mij zitten, aan mijn rechterhand, totdat Ik uw vijanden aan U onderworpen heb’? 14Nee, want de engelen zijn geesten die God dienen en die Hij erop uitstuurt om de mensen die gered worden, te helpen.
Onyankopɔn Akasa
1Mmerɛ a atwam no, na Onyankopɔn nam akwan ahodoɔ bebree so fa adiyifoɔ so kasa kyerɛ yɛn mpanimfoɔ. 2Nanso, mmerɛ a ɛdi akyire no deɛ, ɔnam ne Ba no so akasa akyerɛ yɛn. Ɔno na Onyankopɔn nam ne so bɔɔ ewiase. Na ɔno na Onyankopɔn ayi no sɛ awieeɛ no, nneɛma nyinaa bɛyɛ ne dea. 3Ɔnam hyerɛn a Onyankopɔn animuonyam hyerɛn no so hran. Ɔyɛ Onyankopɔn sɛso pɛpɛɛpɛ, na ɔde nʼasɛm a tumi wɔ mu no sɔ ewiase mu. Ɔtee nnipa ho firii wɔn bɔne mu wieeɛ no, ɔtenaa Otumfoɔ Onyankopɔn nifa so wɔ ɔsoro. 4Ɛno enti, ɔyɛɛ kɛse sene abɔfoɔ no, ɛfiri sɛ, edin a Onyankopɔn de too no no yɛ kɛse sene wɔn deɛ no.
5Ɛfiri sɛ, Onyankopɔn nso anka ankyerɛ nʼabɔfoɔ no mu biara sɛ,
“Woyɛ me Ba;
na ɛnnɛ, mayɛ wʼAgya.”
Ɛnna wanka ankyerɛ ɔbɔfoɔ biara sɛ,
“Mɛyɛ wʼAgya na wayɛ me Ba.”
6Ɛberɛ a Onyankopɔn pɛɛ sɛ ɔsoma nʼabakan no ba ewiase no, ɔsane kaa sɛ,
“Ɛsɛ sɛ Onyankopɔn abɔfoɔ nyinaa som no.”
7Asɛm a Onyankopɔn ka faa abɔfoɔ no ho ne sɛ,
“Onyankopɔn soma nʼabɔfoɔ sɛ mframa,
na ɔsoma nʼasomfoɔ sɛ gyadɛreeɛ.”
8Na ɛfa Ɔba no ho no, Onyankopɔn kaa sɛ,
“Ao, Onyankopɔn, wʼahennwa bɛtena hɔ daa nyinaa;
wʼAhennie yɛ atɛntenenee.
9Wodɔ tenenee, na wokyiri bɔne,
ɛno enti, Onyankopɔn wo Onyankopɔn de wo asi wo mfɛfoɔ so,
na ɔde anigyeɛ ngo asra wo.”
10Onyankopɔn sane kaa sɛ,
“Mfitiaseɛ no wotoo asase fapem,
na ɔsoro yɛ wo nsa ano adwuma.
11Ne nyinaa bɛtwam na wo deɛ wobɛtena hɔ daa;
wɔbɛtete sɛ atadeɛ.
12Wɔbɛbobɔ no sɛ ntoma;
na wɔbɛsesa no sɛ ntadeɛ.
Nanso, wote sɛdeɛ woteɛ,
na wo mfeɛ to rentwa da.”
13Onyankopɔn anka ankyerɛ nʼabɔfoɔ no sɛ,
“Montena me nifa so
kɔsi sɛ mede mo atamfoɔ bɛyɛ
mo nan ntiasoɔ.”
14Sɛ saa a, na abɔfoɔ no yɛ dɛn? Wɔn nyinaa yɛ ahonhom a wɔsom Onyankopɔn na ɔsoma wɔn ma wɔkɔboa wɔn a wɔrehwehwɛ nkwagyeɛ no.
