De profeet Nathan
1-2 Daarom stuurde de Here de profeet Nathan naar David om hem het volgende verhaal te vertellen: ‘Er woonden twee mannen in een stad. De ene was erg rijk en bezat grote kudden runderen en schapen. 3De andere man was erg arm, hij had maar één lammetje kunnen kopen. Dat lam was samen met zijn kinderen opgegroeid. Het at met de pot mee en kreeg te drinken uit de beker van de arme man. Hij liet het dier op zijn schoot slapen en hield van het dier alsof het zijn dochtertje was. 4Op een gegeven moment kreeg de rijke man een gast op bezoek. Maar in plaats dat hij een lam of rund uit zijn eigen kudde liet slachten om het de reiziger voor te zetten, nam hij het lam van de arme man, roosterde het en bood het zijn gast aan.’ 5David was woedend. ‘Ik zweer bij de levende God,’ brieste hij, ‘dat iemand die zoiets doet, ter dood moet worden gebracht, 6hij moet de arme man vier lammeren terugbetalen voor het lam dat hij stal en omdat hij geen medelijden toonde.’
7Toen zei Nathan scherp tegen David: ‘U bent die rijke man! De Here, de God van Israël zegt: “Ik maakte u koning over Israël en redde u uit de handen van Saul. 8Ik gaf u zijn paleis en zijn vrouwen en de koninkrijken Juda en Israël. En als dat nog niet genoeg was geweest, had Ik u wel nog veel meer gegeven. 9Waarom hebt u de wetten van God dan veracht en deze vreselijke misdaad begaan? Want u hebt Uria vermoord en zijn vrouw gestolen. 10Daarom zal moord van nu af aan een voortdurende bedreiging voor uw familie vormen, omdat u Mij hebt beledigd door Uria zijn vrouw af te nemen. 11Ik zweer dat Ik uw eigen gezin tegen u in opstand zal laten komen, omdat u dit hebt gedaan. Ik zal uw vrouwen aan een andere man geven, die op klaarlichte dag met hen naar bed zal gaan. 12U deed alles in het geheim, maar Ik zal u dit openlijk aandoen, voor de ogen van heel Israël.” ’
13‘Ik heb tegen de Here gezondigd,’ beleed David tegenover Nathan. Nathan antwoordde: ‘Ja, dat hebt u inderdaad, maar de Here heeft u deze zonde vergeven en u zult daarom niet sterven. 14Maar u hebt de vijanden van de Here een goede aanleiding gegeven Hem te beledigen en zijn naam te misbruiken. Daarom zal uw zoon sterven.’ 15Na die woorden ging Nathan terug naar huis. En de Here maakte Bathsébaʼs baby dodelijk ziek. 16David smeekte Hem het kind te sparen, hij at niets en lag de hele nacht voor de Here op de kale vloer. 17De leiders van het land smeekten hem op te staan en met hen te eten, maar hij weigerde. 18Op de zevende dag stierf het kind. Davids dienaren durfden het hem nauwelijks te vertellen. ‘Hij was er zo kapot van dat het kind ziek werd,’ zeiden zij onder elkaar, ‘wat zal hij doen als wij hem vertellen dat het dood is?’ 19Maar toen David hen zag fluisteren, begreep hij wat er was gebeurd. ‘Is het kind dood?’ vroeg hij. ‘Ja,’ antwoordden zij, ‘het is gestorven.’
20David stond op, waste zich, kamde zijn haar, trok andere kleren aan en ging de tabernakel in om tot de Here te bidden. Daarna keerde hij terug naar het paleis en at wat brood. 21Zijn dienaren stonden versteld. ‘Wij begrijpen u niet,’ zeiden zij. ‘Toen het kind nog leefde, huilde u en weigerde u te eten. En nu het kind dood is, houdt u op met rouwen en eet u opeens weer.’ 22David antwoordde: ‘Ik heb gevast en gehuild toen het kind nog leefde, want ik zei tegen mijzelf: “Misschien zal de Here toch nog genade tonen en hem laten leven.” 23Maar waarom zou ik vasten nu hij dood is? Kan ik hem daardoor terugbrengen? Ik zal ooit naar hem toe gaan, maar hij zal niet bij mij terugkomen.’
24Toen troostte David Bathséba en nadat hij weer met haar had geslapen, raakte zij in verwachting en bracht opnieuw een zoon ter wereld. Zij noemde hem Salomo. 25De Here hield van deze jongen en stuurde de profeet Nathan met een boodschap over dit kind. Omdat de Here zoveel belang in hem stelde, werd hem de naam Jedidja, ‘Beminde van de Here,’ gegeven.
26-27 Ondertussen boekten Joab en het Israëlitische leger successen in het beleg van Rabba, de hoofdstad van Ammon. Joab stuurde boodschappers om David te vertellen: ‘Wij hebben Rabba en haar mooie haven vrijwel in handen! 28Kom hierheen met de rest van het leger om het karwei af te maken, zodat u de eer van de overwinning krijgt en niet ik.’ 29-30 Daarop trok David aan het hoofd van zijn troepen naar Rabba en veroverde de stad. Een enorme buit werd naar Jeruzalem gebracht. David nam de kroon van de koning van Rabba—een schat met een zeer grote waarde, want hij was gemaakt van massief goud en versierd met kostbare edelstenen—en zette die op zijn hoofd. 31Hij maakte de inwoners van de stad tot slaven en zette hen met zagen, houwelen en bijlen aan het werk in een grote steenbakkerij. Zo behandelde hij alle steden van de Ammonieten. Daarna keerden David en zijn leger terug naar Jeruzalem.
拿单斥责大卫
1耶和华派拿单先知去见大卫。拿单对大卫说：“一座城里有两个人，一个富有，一个贫穷。 2富人拥有许多牛羊， 3穷人除了自己买来养的一只母羊羔以外，什么也没有。他悉心饲养母羊羔，让它跟自己的儿女一起长大，他吃什么，羊也吃什么，他喝什么，羊也喝什么，还睡在他的怀中，就像他的女儿一样。 4一天，富人家中来了客人，他舍不得拿自己的牛羊款待客人，却宰了穷人的羊给客人吃。” 5大卫听后非常愤怒，对拿单说：“我凭永活的耶和华起誓，这人实在该死！ 6他真是没有半点怜悯之心，他必须偿还那穷人四倍！”
7拿单对大卫说：“那人就是你！以色列的上帝耶和华这样说，‘我膏立你做以色列的王，从扫罗手中救你， 8将你主人的家业和妻妾交给你，把以色列和犹大的国权赐给你。倘若还不够，我会再加倍地赐给你。 9你为什么蔑视我的命令，做出我视为可憎的事呢？你借亚扪人的刀杀了赫人乌利亚，把他的妻子据为己有。 10因为你藐视我，把赫人乌利亚的妻子据为己有，从今以后，杀戮流血的事必永不离开你的家。’ 11耶和华说，‘我要在你家中降下灾祸，我要当着你的面把你的妻妾交给你的近臣，他必在光天化日之下与她们行淫。 12你在暗地里做这恶事，我要让这样的恶事当着以色列人的面在光天化日之下临到你。’” 13大卫对拿单说：“我得罪了耶和华。”拿单说：“耶和华已经赦免了你的罪，使你不致死亡。 14但你做的丑事给了仇敌亵渎耶和华的机会，所以你这个孩子必定死。” 15拿单说完，便回家去了。
耶和华击打乌利亚的妻子给大卫生的孩子，使他患重病。 16大卫为这孩子向上帝哀求，并且禁食，他进到里面，整夜躺在地上。 17宫里的老臣在旁边伺候，想要扶他起来，他却不肯，也不肯与他们一同吃饭。 18到了第七日，孩子死了。大卫的臣仆都不敢把这消息告诉他，因为他们心里想：“孩子还活着的时候，我们劝他，他尚且不听，若告诉他孩子死了，他会怎样折磨自己呢？” 19大卫看见他们交头接耳，知道孩子死了，便问他们：“孩子死了？”他们答道：“是的，他死了。” 20大卫听后，便从地上起来，沐浴更衣，抹上香膏，然后到耶和华的殿去敬拜。他回宫以后，吩咐人摆上食物，自己开始用膳。 21他的臣仆诧异地问他：“我们真不明白，孩子还活着的时候，你禁食、哀哭。孩子死了，你反倒起来进食。” 22大卫说：“不错，孩子活着的时候我禁食、哀哭，因为我想也许耶和华会向我开恩，让他活命。 23但现在他既然死了，我禁食又有什么用呢？能让他起死回生吗？我必去他那里，他却不能返回这里了。”
24大卫安慰妻子拔示芭，与她同房，她便生了一个儿子。大卫给孩子取名叫所罗门。耶和华喜爱这孩子， 25祂差遣拿单先知去赐给他一个名字——耶底底亚，意思是耶和华喜爱他。
大卫打败亚扪人
26那时，约押正攻打亚扪人的都城拉巴。 27他派人去向大卫禀告说：“我攻打拉巴，已经占领了城的水源。 28请你赶快带领其余的兵马前来围攻并占领这城，免得我攻取这城以后，人们用我的名字为这城命名。” 29于是，大卫便召集了所有的人去攻打拉巴，攻陷了那城， 30夺取了亚扪王头上的金冠。这金冠重达三十四公斤，上面还镶了宝石，人们将它戴在大卫头上。大卫从城里得到许多战利品， 31又把城里的人带出来，让他们从事锯木、耕田、砍树和做砖的工作。他用同样的方式对待亚扪其他城邑的居民。之后，大卫和全军返回耶路撒冷。
