God straft Israël en Juda
1-2 Hosea, de zoon van Ela, werd de nieuwe koning van Israël. Zijn bewind in Samaria duurde negen jaar en was een goddeloos bewind, maar niet zo erg als dat van sommige van zijn voorgangers. In Juda regeerde toen koning Achaz, die twaalf jaar aan de macht was toen Hosea zijn troon besteeg.
3Koning Salmanéser van Assyrië viel koning Hosea aan, die zich aan hem onderwierp met het gevolg dat Israël jaarlijks grote sommen aan belasting moest opbrengen. 4Koning Hosea smeedde echter een complot tegen de koning van Assyrië, door koning So van Egypte te vragen hem te helpen bij het afschudden van de Assyrische overheersing. Deze samenzwering kwam echter aan het licht toen hij weigerde de jaarlijkse belasting aan Assyrië te betalen. De koning van Assyrië nam hem toen gevangen en sloot hem in de boeien. 5Hij viel het land binnen, rukte op naar Samaria en belegerde het drie jaar. 6Uiteindelijk, in het negende regeringsjaar van koning Hosea, viel Samaria en werden de Israëlieten weggevoerd naar Assyrië. Zij kwamen terecht in kolonies in de stad Halah aan de rivier de Habor in Gozan en in de steden van de Meden.
7Deze ramp kwam over het volk Israël als gevolg van de afgodendienst die de Israëlieten beoefenden. Zij zondigden op die manier immers tegen de Here, hun God, die hen had gered uit de slavernij van de farao in Egypte. 8Zij hadden de goddeloze gewoonten overgenomen van de volken die de Here voor hen had verjaagd. 9De Israëlieten zondigden tegen de Here, hun God, door zijn Woord te verdraaien en door in het hele land altaren te bouwen voor afgoden. 10Zij hadden heilige stenen en afgodsbeelden op elke heuvel en onder elke groene boom neergezet. 11Bovendien verbrandden zij reukwerk voor de goden van dezelfde volken die de Here uit het land had verjaagd toen de Israëlieten er binnenkwamen. De Israëlieten hadden vele goddeloze dingen gedaan en daarom was de Here beledigd en was zijn toorn opgewekt. 12Ja, zij aanbaden afgoden, ondanks de duidelijke en herhaalde waarschuwingen van de Here. 13Steeds weer had de Here profeten gestuurd om zowel Israël als Juda te waarschuwen dat zij zich moesten bekeren van hun zonden. Hij had hun gezegd dat zij de geboden die Hij hun voorouders had gegeven en door deze profeten in herinnering had gebracht, moesten gehoorzamen. 14Maar Israël wilde niet luisteren. De Israëlieten waren net zo koppig als hun voorouders die weigerden op de Here, hun God, te vertrouwen. 15Zij wezen zijn wetten en het verbond dat Hij met hun voorouders had gemaakt, af en haalden hun schouders op over zijn waarschuwingen. Zo vereerden zij heidense afgoden, hoewel de Here hun toch nadrukkelijk had verboden dat te doen. 16Zij hielden zich niet aan de geboden van de Here, hun God, en maakten twee kalveren van gegoten goud. Zij maakten heilige pilaren en vereerden Baäl en alle hemelmachten. 17Zij verbrandden zelfs hun eigen kinderen op de altaren van Moloch, vroegen waarzeggers om raad, gebruikten toverkunst en verkochten zichzelf aan de goddeloosheid. Daarom was de toorn van de Here opgewekt. 18Eerst kwam het oordeel van de Here over Israël. Hij liet de bevolking wegvoeren, zodat alleen de stam van Juda nog in het land achterbleef. 19Maar ook de inwoners van Juda hielden zich niet aan de geboden van de Here, hun God, en gedroegen zich net zo goddeloos als Israël. 20Daarom keerde de Here al deze nakomelingen van Jakob de rug toe. Hij strafte hen door hen over te geven aan rovers, net zolang tot zij uit zijn ogen waren verdwenen. 21Want Hij had Israël afgenomen van het nageslacht van David en Israël had Jerobeam de Eerste, de zoon van Nebat, als koning gekozen. Die zorgde ervoor dat Israël niet langer de Here volgde. Hij verleidde hen tot grote zonden 22en de Israëlieten zijn nooit meer opgehouden met de goddeloze daden waartoe Jerobeam hen had aangezet. 23Tot de Here hen uiteindelijk liet wegvoeren, precies zoals de profeten steeds hadden voorzegd. Zo werd het volk Israël weggevoerd naar het land Assyrië, waar het nu nog steeds verblijft.
24De koning van Assyrië stuurde kolonisten uit Babel, Kutha, Avva, Hamath en Sefarvaïm naar Israël en zij vestigden zich in de steden van Samaria in plaats van de Israëlieten. Zo namen de Assyriërs Samaria en de andere steden in Israël over. 25Maar omdat deze Assyrische landverhuizers na hun vestiging de Here niet met ontzag dienden, stuurde Hij leeuwen op hen af om enkelen te doden. 26Onmiddellijk zonden zij de koning van Assyrië de boodschap: ‘Wij, kolonisten hier in Israël, kennen de wetten van de God van dit land niet. Hij heeft leeuwen op ons afgestuurd, omdat wij Hem niet aanbidden.’ 27-28 De koning van Assyrië beval dat een van de verbannen priesters naar Israël moest teruggaan om hen de wetten van de God van het land te leren. Zo keerde een van hen terug naar Betel en leerde de kolonisten uit Babel hoe zij de Here met ontzag moesten dienen. 29Deze buitenlanders bleven echter ook hun eigen goden trouw. Zij gaven hun een plaats in de tempels op de heuvels die bij hun steden lagen. Dit waren dezelfde tempels die de Israëlieten in Samaria hadden gebouwd. 30Zij die uit Babel kwamen, aanbaden beelden van hun god Sukkot-Benoth, degenen uit Kutha aanbaden hun god Nergal en de mensen uit Hamath vereerden Asima. 31De mensen uit Avva aanbaden de goden Nibhaz en Tartak en zij die uit Sefarvaïm kwamen, verbrandden zelfs hun eigen kinderen op de altaren van hun goden Adrammelech en Anammelech. 32Zij vereerden eveneens de Here en uit hun eigen midden benoemden zij priesters die in de tempels op de heuveltoppen offers aan de Here moesten brengen. 33Maar tegelijkertijd hielden zij vast aan de godsdienstige gewoonten van de volken waaruit zij voortkwamen.
34En zo gaat het nu nog steeds. Zij volgen hun oude gewoontes in plaats van de Here oprecht te vereren en de wetten en voorschriften te gehoorzamen, die Hij gaf aan de nakomelingen van Jakob (die later de naam Israël kreeg). 35-36 Want de Here had met de nakomelingen van Jakob een verbond gesloten en dat hield in dat zij nooit heidense afgoden mochten vereren of offers mochten aanbieden. Zij moesten uitsluitend de Here vereren, die hen met zulke enorme wonderen en kracht uit Egypte had bevrijd. 37De nakomelingen van Jakob moesten al Gods wetten naleven en mochten nooit andere goden aanbidden. 38God had namelijk gezegd: ‘U mag het verbond tussen ons beiden nooit vergeten, aanbid nooit andere goden. 39U moet alleen de Here aanbidden, Hij zal u beschermen tegen al uw vijanden.’ 40Maar de Israëlieten luisterden niet en gingen gewoon door met het dienen van afgoden. 41Deze kolonisten uit Babylon vereerden inderdaad de Here, maar zij deden hetzelfde met hun eigen goden. En tot op de dag van vandaag gaan hun nakomelingen daarmee door.
Осия – последний царь Исроила
1На двенадцатом году правления Ахаза, царя Иудеи, Осия, сын Элы, стал царём Исроила в Сомарии и правил девять лет. 2Он делал зло в глазах Вечного, но не так, как цари Исроила, которые были до него.
3Салманасар17:3 Салманасар V был сыном и преемником Тиглатпаласара III. Он правил с 727 по 722 гг. до н. э., царь Ассирии, пошёл войной на Осию, который был ему подвластен и платил ему дань. 4Царь обнаружил, что Осия – предатель, потому что он посылал вестников к Со17:4 Личность этого фараона доподлинно неизвестна. Это, скорее всего, ливийский фараон Осоркон IV. Есть также гипотеза, что Со – это город Саис, резиденция фараона Тефнахта., царю Египта, и не платил дань царю Ассирии, как прежде делал это из года в год. Поэтому Салманасар схватил его и бросил в темницу.
Пленение Исроила как наказание за грехи
5Царь Ассирии вторгся в страну, двинулся на Сомарию и осаждал её три года. 6На девятом году правления Осии, ассирийский царь взял Сомарию и увёл исроильтян в плен в Ассирию. Он поселил их в Халахе, в Гозане, что на реке Хавор, и в городах мидян.
7Всё это произошло потому, что исроильтяне согрешили против Вечного, своего Бога, Который вывел их из Египта из-под власти фараона, египетского царя. Они поклонялись другим богам 8и следовали обычаям народов, которых Вечный прогнал от них, а также обычаям, которые ввели цари Исроила.
9Исроильтяне тайно делали неугодное Вечному, их Богу. Везде они строили себе капища на возвышенностях во всех городах, от сторожевой башни до укреплённого города. 10Они ставили священные камни и столбы Ашеры на каждом высоком холме и под каждым тенистым деревом. 11В каждом капище на возвышенности они возжигали благовония, подобно тем народам, которых Вечный прогнал от них. Исроильтяне делали злые дела, вызывая гнев Вечного. 12Они поклонялись идолам, хотя Вечный сказал: «Не делайте этого». 13Вечный предостерегал Исроил и Иудею через пророков и провидцев: «Сверните со злых путей! Исполняйте Мои повеления и установления согласно Закону, который Я повелел исполнять вашим предкам и который Я дал вам через Моих рабов пророков».
14Но исроильтяне не слушали и были так же упрямы, как и их отцы, которые не верили Вечному, своему Богу. 15Они отвергли Его установления, Его соглашение, которое Он заключил с их отцами, и предостережения, которые Он им посылал. Они шли за ничтожными идолами и сами стали ничтожными. Исроильтяне подражали народам, окружавшим их, хотя Вечный запретил им поступать так, как те народы.
16Они отвергли все повеления Вечного, своего Бога, и сделали себе двух идолов, отлитых в виде тельцов, и столб Ашеры. Исроильтяне кланялись всем звёздам на небе и поклонялись Баалу. 17Они приносили сыновей и дочерей в огненную жертву. Они гадали, и ворожили, и предавались злым делам в глазах Вечного, вызывая Его гнев. 18И Вечный сильно разгневался на Исроил и удалил его от Себя.
Был оставлен лишь род Иуды, 19но даже он не исполнял повелений Вечного, своего Бога. Люди из рода Иуды следовали обычаям, которые ввёл Исроил. 20Поэтому Вечный отверг всех потомков Исроила. Он наказывал их и отдавал в руки грабителей, пока наконец не прогнал их от Cебя.
21Когда Он забрал власть над Исроилом у дома Довуда, они сделали царём Иеровоама, сына Невата. Иеровоам увёл Исроил от Вечного и склонил его к страшному греху. 22Исроильтяне оставались в грехах Иеровоама и не отвернулись от них, 23пока Вечный не удалил их от Себя, как Он и предупреждал через Своих рабов пророков. Так народ Исроила был уведён из своей страны в плен в Ассирию, где они находятся и по сегодняшний день.
Поселение чужих народов в Сомарии
24Царь Ассирии привёл жителей Вавилона, Куты, Аввы, Хамата и Сепарваима и поселил их в городах Сомарии вместо исроильтян. Они завладели Сомарией и поселились в её городах. 25Когда они только поселились там, они ещё не поклонялись Вечному, и Он насылал на них львов, которые убивали некоторых из них. 26Об этом доложили царю Ассирии:
– Народы, которые ты увёл и переселил в города Сомарии, не знают, чего требует Бог той страны. Он насылает на них львов, которые убивают их, потому что они не знают, чего требует Бог той страны.
27Тогда царь Ассирии приказал:
– Пошлите туда одного из священнослужителей, которых вы увели в плен из Сомарии, и пусть он живёт там и учит их тому, чего требует Бог этой страны.
28И один из священнослужителей, уведённый в плен из Сомарии, пришёл, чтобы жить в Вефиле и учить их, как поклоняться Вечному.
29Но каждый народ сделал и своих богов в тех городах, где они поселились, и поместил их в капищах, которые жители Сомарии построили на возвышенностях. 30Жители Вавилона поклонялись Суккот-Беноту, жители Куты – Нергалу, а жители Хамата – Ашиме, 31аввиты поклонялись Нивхазу и Тартаку, а сепарвиты сжигали детей в жертву Адрам-Малику и Анам-Малику, богам Сепарваима. 32Они поклонялись и Вечному, и назначили из своей среды жрецов, которые в капищах на возвышенностях приносили жертвы. 33Они поклонялись Вечному, но служили и своим богам по всем обычаям тех народов, из которых они были переселены. 34Они до сегодняшнего дня хранят прежние обычаи. Они не боятся Вечного и не исполняют Его установлений и правил, законов и повелений, данных Вечным потомкам Якуба, которого Он назвал Исроилом.
35Когда Вечный заключал с исроильтянами соглашение, Он повелел им: «Не почитайте других богов и не поклоняйтесь им, не служите им и не приносите им жертв. 36Вечный, Который вывел вас из Египта великой силой и простёртой рукой, – вот Тот, Кого вы должны почитать. Ему поклоняйтесь и Ему приносите жертвы. 37Всегда исполняйте Его установления и правила, законы и повеления, которые Он вам написал. Не почитайте других богов. 38Не забывайте о соглашении, которое Я заключил с вами, и не почитайте других богов. 39Почитайте Вечного, вашего Бога, и Он будет избавлять вас от рук всех врагов».
40Но они не слушали и хранили прежние обычаи. 41Даже почитая Вечного, эти народы служили идолам. До сегодняшнего дня их дети и внуки продолжают делать то же, что делали их отцы.
