Samuël, dienaar van God
1Daarna zong Hanna een loflied voor de Here:
‘Wat heeft de Here mij blij gemaakt! Wat een kracht heeft Hij mij gegeven! Nu kan ik vrijuit tegen mijn vijanden spreken, want de Here heeft mij verlost. Wat een vreugde!
2Niemand is zo heilig als de Here! Er is geen andere God, geen andere Rots dan onze God.
3Wees niet langer trots en zelfingenomen! De Here weet wat u hebt gedaan en zal uw daden beoordelen.
4Zij die machtig waren, zijn het nu niet meer! Zij die zwak waren, zijn nu sterk.
5Die het goed hadden, lijden nu honger. Die honger leden, zijn nu goed doorvoed. De onvruchtbare vrouw heeft nu zeven kinderen, zij die vele kinderen heeft, kan nu niet meer baren.
6De Here doodt en Hij maakt levend. Hij laat de mens neerdalen in het dodenrijk en leidt hem daar ook weer uit.
7Sommigen geeft Hij armoede, anderen rijkdom. De één vernedert Hij, de ander wordt verhoogd.
8Hij helpt zwakken en armen overeind, hij haalt hen weg uit stof en slijk. Hij behandelt hen als vorsten en geeft hun eer en aanzien. Want de hele aarde is door de Here geschapen en Hij houdt de wereld in zijn hand.
9Hij zal hen die Hem aanbidden beschermen, maar de goddelozen komen in duisternis om. Niemand zal slagen door zijn eigen kracht alleen.
10Zij die tegen de Here vechten, worden gebroken, vanuit de hemelen laat Hij tegen hen de donder weerklinken. Hij oordeelt over de hele aarde. Hij geeft zijn Koning kracht en aan zijn Gezalfde grote eer.’
11Elkana ging zonder Samuël naar Rama terug, het kind werd een dienaar van de Here onder toezicht van de priester Eli.
12De zonen van Eli waren slechte mannen die niets om de Here gaven, 13-14 en ze maakten misbruik van hun priesterrechten. Zo gebeurde het regelmatig dat zij hun dienaar eropuit stuurden wanneer iemand een offer bracht. Terwijl het vlees van het offerdier werd gekookt, stak de dienaar een driepuntige vleeshaak in de pot waarbij alles wat aan de haak omhoog kwam voor de zonen van Eli was. Alle Israëlieten die naar Silo kwamen om te aanbidden, werden op die manier behandeld. 15Soms kwam de dienaar nog voordat het vet op het altaar in brand was gestoken en eiste het nog rauwe vlees op voordat het werd gekookt, zodat het kon worden geroosterd. 16Als de man die het offer bracht, antwoordde: ‘Neem zoveel u wilt, maar eerst moet het vet worden verbrand, zoals de wet voorschrijft,’ dan zei de dienaar brutaalweg: ‘Nee, ik wil het nu hebben en als ik het niet goedschiks krijg, neem ik het kwaadschiks.’ 17Zo zondigden de beide jongemannen ernstig in de ogen van de Here, want ze toonden geen eerbied voor de offers van het volk aan de Here.
18Samuël, een kind nog, was een dienaar van de Here en droeg een linnen mantel, net als de priesters. 19Elk jaar maakte zijn moeder een mantel voor hem en bracht hem die wanneer zij en haar man hun offer kwamen brengen. 20Voordat zij weer naar huis gingen, zegende Eli Elkana en Hanna en vroeg God hun nog meer kinderen te geven, die de plaats konden innemen van het kind dat zij aan de Here hadden afgestaan. 21En de Here gaf Hanna nog drie zonen en twee dochters. Ondertussen groeide Samuël dicht bij de Here op.
22Ook al was Eli erg oud, toch wist hij heel goed wat zijn zonen het volk aandeden, zoals dat zij sliepen met de vrouwen die bij de ingang van de tabernakel dienst deden. 23-25‘Ik heb van het volk van de Here vreselijke verhalen gehoord over wat jullie doen,’ zei Eli tegen zijn zonen. ‘Het is iets vreselijks het volk van de Here te laten zondigen. Als mensen tegen elkaar zondigen, zal God hun scheidsrechter zijn. Maar als mensen zondigen tegen de Here, wie zal het dan voor hen opnemen?’ Maar zij luisterden niet naar hun vader, want de Here had Zich al voorgenomen hen te doden.
26De jonge Samuël groeide op en was geliefd, zowel bij de Here als bij de mensen. 27Op een dag kwam een profeet bij Eli en gaf hem de volgende boodschap van de Here: ‘Heb Ik mijn kracht niet duidelijk laten zien aan uw voorouders, toen zij slaven waren onder de farao in Egypte? 28Heb Ik uw stamvader Levi niet uit al zijn broers gekozen om mijn priester te worden, te offeren op het altaar, reukwerk te verbranden en de priesterlijke mantel te dragen wanneer hij Mij diende? Heb Ik niet een deel van de offergeschenken van het volk toegewezen aan u, de priesters? 29Waarom misbruikt u de offers die Mij worden gebracht? Waarom hebt u uw zonen meer geëerd dan Mij? Waarom hebt u zich volgegeten van de beste offers van mijn volk Israël die alleen Mij toekomen? 30Daarom verklaar Ik, de Here, de God van Israël, dat ook al heb Ik beloofd dat uw familie altijd mijn priesters zouden blijven, u niet moet denken ongestoord met deze gruwelijke praktijken te kunnen doorgaan. Ik zal alleen eren wie Mij eren en Ik zal verachten wie Mij verachten. 31Ieder van uw familieleden zal voortaan jong sterven, zodat zij niet langer als priester zullen dienen. Uw familie zal worden vernietigd. 32Het zal Israël in alle opzichten goed gaan, maar u zult blijvende ellende ondervinden en in uw familie zal niemand oud worden. 33Slechts één zal Ik bij mijn altaar toelaten en die zal al deze dingen met pijn moeten aanzien en van verdriet wegkwijnen. Alle leden van uw familie zullen in de kracht van hun leven sterven. 34En om te bewijzen dat wat Ik heb gezegd zal gebeuren, zal Ik ervoor zorgen dat uw zonen Hofni en Pinechas op dezelfde dag sterven! 35Daarna zal Ik een betrouwbare priester aanstellen die Mij zal dienen en alles zal doen wat Ik hem opdraag. Ik zal zijn familie zegenen en hij zal Mij altijd trouw blijven. 36Al uw nakomelingen die nog overblijven, zullen zich diep voor hem buigen en hem smeken om brood en geld. “Alstublieft,” zullen zij zeggen, “geef mij toch een plaatsje bij de priesterdienst, zodat ik nog wat te eten krijg.” ’
Молитва Ханны
1Молясь, Ханна сказала:
– Возликовало моё сердце в Вечном,
в Вечном обрела я силу2:1 Букв.: «вознёсся мой рог». Рог был символом могущества, власти и силы. То же в ст. 10. свою.
Я смеюсь над своими врагами
и радуюсь, что Ты избавил меня.
2Нет столь святого, как Вечный;
нет другого, кроме Тебя;
нет скалы, подобной нашему Богу.
3Не говорите больше надменно,
не давайте своим устам говорить с такой дерзостью,
ведь Вечный – Бог, знающий всё,
оценивающий все дела.
4Сломаны луки воинов,
а слабые становятся сильными.
5Те, кто был сыт, теперь нанимаются работать за пищу,
а те, кто голодал, больше не голодают.
Когда-то бесплодная – родила семерых,
а имевшая много сыновей – изнемогает.
6Вечный умерщвляет и оживляет,
низводит в мир мёртвых и выводит из него.
7Вечный делает нищим и даёт богатство;
Он смиряет и возносит.
8Он поднимает бедного из праха
и возносит нищего с груды пепла.
Сажает их с вождями
и даёт им наследовать престол славы.
Ведь основания земли устроены Вечным,
на них Он поставил мир.
9Он охраняет пути верных Ему,
а нечестивые сгинут во мраке.
Сила им не поможет:
10противники Вечного будут рассеяны.
Он разразится на них громом с небес;
Вечный будет судить до края земли.
Он даст мощь Своему царю,
силу – Своему помазаннику.
11Элкана пошёл к себе домой в Раму, а мальчик остался служить перед Вечным при священнослужителе Илии.
Нечестивые сыновья Илия
12Сыновья Илия были нечестивцами. Им не было дела ни до Вечного, 13ни до долга священнослужителей по отношению к народу. Всякий раз, когда кто-нибудь приносил жертву, в то время, когда мясо ещё варилось, приходил слуга священнослужителей с трёхзубой вилкой в руке. 14Он опускал её в кастрюлю, сковороду, котёл или горшок и брал себе всё, что попадалось на вилку. Так священнослужители поступали со всяким жертвенным мясом, которое приносили исроильтяне, приходившие в Шило. 15Мало этого, ещё до того, как сжигали жир, слуга священнослужителя приходил и говорил человеку, который приносил жертву: «Дай священнослужителю мяса для жаркого. Он не возьмёт у тебя варёное мясо, только сырое». 16Если человек говорил ему: «Пусть вначале сожгут жир, а потом ты возьмёшь всё, что хочешь», то слуга отвечал: «Нет, давай сейчас. А если нет, я возьму силой».
17Грех этих молодых людей, сыновей Илия, был очень велик перед Вечным, ведь они относились с презрением к приношениям Вечному.
18Но Самуил служил перед Вечным. Он был мальчиком, носящим льняной ефод2:18 Простой льняной ефод (своего рода передник) был облачением всех священнослужителей (см. 22:18), за исключением верховного священнослужителя, который носил ефод из дорогой материи (см. Исх. 28:6-30).. 19Каждый год мать шила для него маленький плащ и приносила ему, когда приходила с мужем для приношения ежегодной жертвы. 20Илий благословлял Элкану и его жену, говоря:
– Пусть Вечный даст тебе детей от этой женщины вместо того, о ком она молилась и кого отдала Вечному.
Потом они возвращались домой. 21Вечный был милостив к Ханне, и она родила ещё троих сыновей и двух дочерей. Тем временем Самуил рос в присутствии Вечного.
22Илий же, который был очень стар, слышал обо всём, что его сыновья делают с Исроилом и что они спят с женщинами, которые служат у входа в шатёр встречи.
23Он сказал им:
– Что вы делаете? От всего народа я слышу о ваших нечестивых делах. 24Нет, мои сыновья, не хороша молва, которая, как я слышу, распространяется среди народа Вечного. 25Если человек согрешит против другого, то Всевышний может стать посредником между ними, но если человек согрешит против Вечного, кто заступится2:25 Или: «помолится». за него?
Но сыновья не прислушивались к отцовским упрёкам, потому что в воле Вечного было предать их смерти.
26А Самуил взрослел. Его любили и люди, и Вечный.
Пророчество о семье Илия
27И вот пришёл к Илию пророк и сказал ему:
– Так говорит Вечный: «Разве Я не открывался ясно твоему предку Хоруну и его семье, когда они ещё были в Египте под властью фараона? 28Я выбрал Хоруна из всех родов Исроила, чтобы он был Моим священнослужителем, восходил к Моему жертвеннику, возжигал благовония и носил предо Мною ефод2:28 На ефод золотыми цепочками крепился нагрудник, в котором находился священный жребий, урим («свет») и туммим («совершенство»). С помощью этих предметов определяли волю Всевышнего, но как именно, сегодня не известно. По всей вероятности, именно в этой связи упоминается в данном стихе ефод (см. также 14:2-3, 18-19; 23:6-12; 30:7-8).. Ещё Я дал ему и его семье все огненные жертвы исроильтян. 29Почему же вы попираете ногами Мои жертвы и приношения, которые Я установил для Своего жилища? Почему ты предпочитаешь Мне своих сыновей, жирея от лучших частей каждого приношения, совершаемого Моим народом, Исроилом?»
30Поэтому Вечный, Бог Исроила, возвещает: «Я обещал, что твоя семья и твоё родство будут служить передо Мной вечно». Но теперь Вечный возвещает: «Да не будет так! Тех, кто чтит Меня, буду чтить и Я, но тем, кто презирает Меня, будет плохо. 31Наступит время, когда Я лишу силы твою семью и твоё родство, и никто в твоём семействе не доживёт до старости. 32Ты увидишь бедствие в Моём жилище. Хотя Исроил будет благоденствовать, никто в твоём семействе никогда не будет доживать до старости. 33Всякий, кого Я не отрешу от жертвенника, будет сбережён только для того, чтобы наполнять слезами твои глаза и печалить твоё сердце, и все твои потомки будут умирать во цвете лет.
34А то, что случится с двумя твоими сыновьями, Хофни и Пинхасом, будет знаком для тебя – оба они умрут в один день. 35Я поставлю Себе верного священнослужителя, который будет поступать по сердцу Моему. Я утвержу его дом, и он всегда будет ходить перед Моим помазанником. 36Тогда всякий оставшийся из твоего дома придёт, склонится перед ним за грамм2:36 Букв.: «за геру». серебра и корку хлеба и взмолится: „Дай мне какую-нибудь должность священнослужителя, чтобы у меня было пропитание“».
