Jonathans heldendaad
1Op een dag zei Jonathan tegen zijn jonge wapenknecht: ‘Kom, we gaan naar de Filistijnse wachtpost aan de overkant van het dal.’ Hij vertelde zijn vader echter niets van zijn plan. 2Saul en zijn zeshonderd mannen lagen in hun kamp aan de rand van Gibea gegroepeerd rond de granaatappelboom bij Migron. 3Onder zijn mannen bevond zich ook Ahia, de zoon van Ahitub die een broer was van Ikabod, de kleinzoon van Pinechas en de achterkleinzoon van Eli. Ahia was priester van de Here in Silo en droeg het priesterkleed. Niemand had gemerkt dat Jonathan was verdwenen. 4Om bij de Filistijnse wachtpost te komen, moest Jonathan door een pas die tussen twee rotsen lag ingeklemd. De ene rots werd Bozez en de andere Senne genoemd. 5De noordelijke rots lag voor Michmas en de zuidelijke voor Geba. 6‘Vooruit, laten we die onbesneden heidenen eens een bezoekje gaan brengen,’ zei Jonathan tegen zijn wapenknecht. ‘Misschien zal de Here een wonder voor ons doen. Hij kan de redding geven door velen, maar ook door weinigen.’ 7‘Uitstekend,’ stemde zijn jonge metgezel enthousiast in. ‘Doe wat u goed lijkt, ik sta achter u en zal u trouw blijven.’ 8Jonathan ontvouwde zijn plan: 9‘Als zij ons zien en zeggen: “Blijf waar u bent totdat wij bij u zijn!”, blijven wij staan en wachten op hen. 10Maar als zij zeggen: “Kom hierheen!” doen we dat ook, want dat is het teken dat de Here ons de overwinning zal geven!’
11Toen de Filistijnen hen zagen komen, riepen zij: ‘Kijk! De Israëlieten kruipen uit hun holen!’ 12Zij riepen naar Jonathan: ‘Kom maar eens hier! We hebben je wat te vertellen!’ ‘Kom op, klim achter mij aan,’ riep Jonathan naar zijn wapenknecht, ‘want de Here zal ons helpen hen te verslaan!’ 13Zo klauterden zij op handen en voeten naar boven en de Filistijnen moesten terugwijken toen Jonathan en de jongen hen links en rechts neersloegen. 14Zij maakten ongeveer twintig slachtoffers, die verspreid lagen op een stuk grond van zoʼn vijfduizend vierkante meter. 15Er brak plotseling paniek uit in het hele Filistijnse leger en ook onder de plunderaars. Toen ook nog de aarde begon te beven, werd hun angst voor God nog groter.
16Sauls uitkijkposten in Gibea zagen in de verte iets vreemds gebeuren, het enorme Filistijnse leger vluchtte uiteen. 17‘Zoek eens uit wie wij hier missen,’ beval Saul. En na een snel onderzoek kwamen zij er achter dat Jonathan en zijn wapenknecht ontbraken. 18‘Breng de ark van God hier,’ riep Saul priester Ahia toe. Want de ark van God was op dat moment bij het volk Israël.
19Terwijl Saul met de priester stond te praten, werd het geschreeuw en tumult uit het Filistijnse kamp steeds luider, zodat Saul tegen de priester zei: ‘Trek uw hand terug en blijf waar u bent!’ 20Zonder te aarzelen stormden Saul en zijn zeshonderd mannen naar het strijdtoneel, waar de Filistijnen elkaar te lijf gingen en een vreselijke verwarring heerste. 21De Hebreeën die al lange tijd bij de Filistijnen waren en in hun leger dienden, keerden zich nu tegen hen en vochten aan de kant van de Israëlieten onder Saul en Jonathan. 22Ten slotte voegden ook de mannen die zich in het gebergte van Efraïm hadden verborgen, zich bij de achtervolgers, toen zij zagen dat de Filistijnen op de vlucht sloegen. 23Zo gaf de Here op die dag Israël de overwinning.
De strijd zette zich voort tot voorbij Bet-Aven. 24-25 Op een gegeven moment konden de Israëlieten bijna niet meer, want Saul had een vervloeking uitgesproken: ‘Wee degene die vóór de avond al iets eet. Eerst wil ik een totale overwinning behalen.’ Daarom at niemand die dag, ook al vonden zij honingraten in het veld vlakbij de bossen waar zij zich ophielden. 26Iedereen was bang voor Sauls vervloeking. 27Maar Jonathan wist niets van zijn vaders bevel. Hij stak een stok in een honingraat en nadat hij van de honing had gegeten, voelde hij zich een stuk beter. 28Iemand vertelde hem echter: ‘Uw vader heeft een vloek uitgesproken over ieder die vandaag zou eten en daardoor zijn alle mannen moe en zwak geworden.’ 29‘Hoe kan hij zoiets zeggen!’ riep Jonathan uit. ‘Zoʼn bevel brengt ons land alleen maar schade toe. Kijk eens hoe ík ben opgeknapt na het eten van dat kleine beetje honing. 30Als de mensen hadden mogen eten van het voedsel bij de buit, zou onze overwinning op de Filistijnen nog veel groter zijn geweest.’ 31Maar ook al waren ze hongerig, toch versloegen zij de hele dag Filistijnen van Michmas tot Ajalon. Zij voelden zich echter steeds meer verzwakken. 32Daarom stortten zij zich ten slotte op de buit en slachtten de schapen, ossen en kalveren en aten het vlees rauw op terwijl het bloed er nog in zat. 33Iemand ging naar Saul om te vertellen dat de mensen zondigden tegen de Here door vlees met bloed te eten. ‘Maar dat is je reinste ontrouw,’ zei Saul. ‘Rol een grote steen hiernaartoe, 34ga naar hen toe en zeg dat zij hun ossen en schapen hier moeten brengen om ze op deze steen te slachten en het bloed te laten weglopen en niet tegen de Here zondigen door het bloed te eten.’ Dat bevel werd uitgevoerd.
35Saul bouwde een altaar voor de Here, zijn eerste. 36Daarna zei hij: ‘Laten wij de Filistijnen de hele nacht blijven achtervolgen om ook de laatsten te vernietigen.’ ‘Prachtig,’ vonden zijn mannen. ‘Doe wat u het beste lijkt.’ Maar de priester zei: ‘Laten wij eerst vragen wat God daarvan vindt.’ 37Daarom vroeg Saul aan God: ‘Zullen wij de Filistijnen achterna gaan? Zult U ons helpen hen te verslaan?’ Maar de Here gaf hem geen antwoord. 38Toen zei Saul tegen de leiders: ‘Er is iets mis! We moeten er achter zien te komen welke zonde vandaag is begaan. 39Ik zweer bij de naam van God die Israël redde, dat de schuldige zal sterven, ook al is het mijn eigen zoon Jonathan!’ Maar niemand wilde hem iets vertellen. 40Toen stelde Saul voor: ‘Jonathan en ik zullen hier gaan staan en u moet allen daar gaan staan.’ Iedereen ging daarmee akkoord. 41Saul zei: ‘Here, God van Israël, wilt U ons de waarheid laten zien?’ Jonathan en Saul werden door het heilige lot als de schuldigen aangewezen. Het volk ging dus vrijuit. 42‘Werp nu het lot tussen mij en Jonathan,’ zei Saul. Jonathan werd aangewezen als de schuldige. 43‘Vertel mij wat je hebt gedaan,’ verlangde Saul van Jonathan. ‘Ik heb met de punt van mijn stok wat van de honing geproefd,’ bekende Jonathan. ‘Ik ben bereid te sterven.’ 44‘Ja, Jonathan,’ zei Saul, ‘jij moet sterven. Moge God mij doden als ik je hiervoor niet zou laten sterven.’ 45Maar daarmee waren de troepen het niet eens: ‘Zou Jonathan, die vandaag Israël heeft gered, moeten sterven? Daar komt niets van in! Wij zweren bij het leven van God dat geen haar van zijn hoofd zal worden gekrenkt, want God heeft hem vandaag gebruikt om een machtig wonder te doen.’ Zo redden zij Jonathan van de dood. 46Saul trok zich daarop met zijn leger terug en de Filistijnen gingen terug naar hun woonplaatsen.
47Nu Saul zijn positie als koning van Israël had verstevigd, stuurde hij zijn leger uit in alle windrichtingen om te strijden tegen Moab, Ammon, Edom, de koningen van Zoba en de Filistijnen. Waar hij ook maar ging, overal behaalde hij de overwinning. 48Hij verrichtte grote daden, overwon de Amalekieten en bevrijdde Israël van al diegenen die haar in het verleden hadden aangevallen. 49Saul had drie zonen: Jonathan, Jiswi en Malkisua. Hij had twee dochters, de oudste heette Merab en de jongste Michal. 50-51 Sauls vrouw heette Ahinoam en was een dochter van Ahimaäz. De bevelhebber van zijn leger was zijn neef Abner, een zoon van zijn oom Ner. Kis en Ner, de vaders van Saul en Abner, waren zonen van Abiël. 52Gedurende Sauls gehele leven waren de Israëlieten in oorlog met de Filistijnen. Elke keer als Saul een moedige en sterke jongeman tegenkwam, liet hij hem dienst nemen in zijn leger.
约拿单攻打非利士人
1一天，扫罗的儿子约拿单对为他拿兵器的年轻人说：“来吧，我们去非利士的驻军那里。”但他没有告诉父亲。 2那时扫罗正待在基比亚边界米矶仑的石榴树下，跟随他的大约有六百人， 3其中有穿着以弗得的祭司亚希亚，即亚希突的儿子。亚希突是示罗耶和华祭司以利的孙子，非尼哈的儿子，以迦博的哥哥。没有人留意到约拿单出去了。 4约拿单到非利士驻军那里需要经过一个隘口，隘口两边的山峰一个叫播薛，一个叫西尼， 5北面的山峰面对密抹，南面的山峰面对迦巴。
6约拿单对拿兵器的年轻人说：“我们去那些未受割礼之人的军营，也许耶和华会帮助我们。祂使人得胜不在乎人数多少。” 7拿兵器的人答道：“就照你的意思，我会一心追随你。” 8约拿单说：“我们去他们那边，故意让他们发现。 9如果他们说，‘站住，等我们去你们那里！’我们就待在原地，不去他们那里。 10但如果他们说，‘你们来我们这里！’我们就去，因为那表示耶和华已经把他们交在我们手里了。” 11非利士的驻军看见二人走近，就说：“看！希伯来人从洞里爬出来了！” 12驻军对约拿单和拿兵器的人大喊：“上来，我们要教训教训你们。”约拿单就对拿兵器的人说：“跟着我爬上去，耶和华已经把他们交在以色列人手里了。” 13于是，约拿单就爬上去击杀非利士人，拿兵器的人紧随其后。 14他们首次出击，杀了约二十个非利士人，尸首倒在半亩大小的地上。 15营房、田野的所有非利士人，包括驻军和那些突击队都非常恐慌。大地震动，众人恐惧万分。
16扫罗在便雅悯境内基比亚的哨兵看见非利士军队四散奔逃，溃不成军。 17扫罗对跟随他的人说：“你们查一查，看谁离开了军营？”结果发现约拿单和为他拿兵器的人不见了。 18扫罗对亚希亚说：“把上帝的约柜抬来。”那时上帝的约柜在以色列人那里。 19扫罗和祭司说话的时候，非利士人营里越来越混乱。扫罗对祭司说：“停手吧。” 20他和跟随他的人聚集起来，冲入战场，发现非利士人正互相残杀，乱作一团。 21从前加入非利士军队的希伯来人现在也倒戈加入扫罗和约拿单的以色列军队。 22那些躲在以法莲山区的以色列人听说非利士人溃逃，都出来紧紧地追杀他们。 23耶和华在那天使以色列人大获全胜，战事一直蔓延到伯·亚文。
约拿单误违父命
24那一天，以色列人很困乏，因为扫罗叫他们起誓：“谁在黄昏前，就是在向敌人报完仇以前吃任何东西，谁就要受咒诅。”于是，以色列人整天都没有进食。 25众人进入树林，见地上有蜂蜜。 26他们在树林中虽然看见有蜂蜜正在滴落，但没有人敢伸手取蜂蜜吃，因为他们都怕违背誓言。 27约拿单没有听见他父亲叫以色列人起誓，他伸出手中的杖蘸蜂房的蜜吃，立刻精神大振。 28有个士兵告诉约拿单，说：“你父亲曾叫众人郑重起誓，‘今天吃东西的人必受咒诅。’所以大家很疲惫。” 29约拿单说：“我父亲使大家受苦了。你看，我只吃了少许蜂蜜，就精神大振， 30如果大家吃了从敌人那里夺来的食物，我们就会歼灭更多的非利士人。”
31那天，以色列人追杀非利士人，从密抹一直追杀到亚雅仑，众人疲惫不堪。 32他们匆匆把夺来的牛、羊和牛犊在地上宰了，肉还带血就吃了。 33有人告诉扫罗，说：“众人吃了带血的肉，得罪耶和华了。”扫罗说：“你们犯罪了！现在把一块大石头滚到我这里来， 34再去吩咐大家把牛羊都带到这里来宰了吃，不可吃带血的肉得罪耶和华。”当天晚上，众人都把自己的牛羊带到那里宰杀。 35扫罗为耶和华筑了一座祭坛，这是他第一次筑坛。
36他对以色列人说：“让我们连夜追赶非利士人，抢夺他们的财物，直到天亮，把他们全部歼灭。”众人答道：“就照你的意思。”但祭司说：“让我们先来求问上帝吧。” 37于是，扫罗求问上帝，说：“耶和华啊，我们可以去追杀非利士人吗？你会把他们交在以色列人手里吗？”但耶和华那日没有回答他。 38扫罗说：“你们这些百姓的首领到这里来，我们要查出今天究竟谁犯了罪， 39我凭拯救以色列的永活的耶和华起誓，就是我儿子约拿单犯了罪，他也要死！”众人都默不作声。 40扫罗对以色列众人说：“你们站在这边，我和我的儿子约拿单站在那边。”众人答道：“就照你的意思。” 41扫罗向以色列的上帝耶和华祷告说：“请你把实情告诉我吧。”抽签的结果是约拿单和扫罗犯了罪，民众都是无辜的。 42扫罗和约拿单二人再抽签，结果抽出了约拿单。 43扫罗对约拿单说：“告诉我，你做了什么事？”约拿单说：“我只不过用手中的杖蘸了一点蜂蜜吃，就得死吗？” 44扫罗说：“约拿单啊，你必须死。否则，愿上帝重重地惩罚我。” 45但众人对扫罗说：“今天约拿单给以色列人带来这么大的胜利，难道要他死吗？绝对不可以！我们凭永活的耶和华起誓，绝不可动他一根头发，因为他今天的行动有上帝的帮助。”众人就这样救了约拿单的性命。 46扫罗便停止了追击，非利士人也回本地去了。
47扫罗统治以色列后，常常攻打四围的摩押人、亚扪人、以东人、琐巴的诸王和非利士人等仇敌，无往而不胜。 48他奋勇杀敌，打败了亚玛力人，从掠夺者手中救出以色列人。
49他的儿子是约拿单、亦施韦和麦基舒亚，长女叫米拉，次女叫米甲。 50他的妻子名叫亚希暖，是亚希玛斯的女儿。扫罗军队的元帅叫押尼珥，是他叔叔尼珥的儿子。 51扫罗的父亲基士和押尼珥的父亲尼珥都是亚别的儿子。 52扫罗一生常和非利士人激烈交战。他遇见英勇的壮士，都会征募到自己的军队中。
