Ein neuer Anfang
1Wieder empfing ich eine Botschaft vom Herrn, dem allmächtigen Gott. Er sprach zu mir: 2»Meine Liebe zu Zion ist ungebrochen; voller Leidenschaft setze ich mich für die Stadt ein und verfolge ihre Feinde mit glühendem Zorn. Darauf gebe ich, der Herr, der allmächtige Gott, mein Wort. 3Ich verspreche euch: Ich kehre auf den Berg Zion zurück und wohne wieder mitten in Jerusalem. Dann wird Jerusalem ›die Stadt der Treue‹ heißen und der Berg, auf dem mein Tempel steht, ›der heilige Berg‹. 4Ja, lasst es euch gesagt sein: Auf den Plätzen der Stadt werden wieder alte Menschen sitzen, die beim Gehen den Stock zu Hilfe nehmen müssen, 5und die Straßen werden voll sein von spielenden Kindern.
6Ihr meint, dies sei unmöglich? Doch ich sage euch, dem Rest meines Volkes: Für mich ist es keineswegs unmöglich, denn ich bin der Herr, der allmächtige Gott! 7Ihr werdet sehen: Ich rette die Menschen, die zu meinem Volk gehören; aus der ganzen Welt, vom Osten und vom Westen, hole ich sie 8und bringe sie nach Jerusalem zurück. Dort sollen sie dann wohnen. Sie werden mein Volk sein, und ich werde ihr Gott sein. Treu und gerecht will ich zu ihnen stehen!
9Ich, der Herr, der allmächtige Gott, fordere euch auf: Fasst neuen Mut! Auch für euch heute gilt, was die Propheten verkündeten, als der Grundstein für den neuen Tempel gelegt wurde. 10Bis dahin brachte eure Arbeit keinen Ertrag. Weder Mensch noch Vieh bekamen den Lohn für ihre Mühe. Wer die Stadt verließ, war nicht sicher vor dem Feind, ja, ich hetzte die Menschen gegeneinander auf. 11Doch von jetzt an will ich mit euch, die ihr von meinem Volk noch übrig geblieben seid, ganz anders umgehen. Das sage ich, der Herr! 12In eurem Land wird Frieden herrschen, die Weinstöcke und Felder bringen reichen Ertrag, und genug Regen fällt auf das Land. Euch, den Überlebenden meines Volkes, soll dies alles zugutekommen. 13Ihr Menschen von Israel und Juda: Wenn die Bewohner anderer Länder jemanden verfluchen wollten, dann wünschten sie ihm dasselbe Schicksal, das euch getroffen hatte. Doch das wird sich jetzt ändern. Ich wende euer Schicksal zum Guten, und dann wird der Segen, den ihr erlebt, bei den anderen Völkern sprichwörtlich sein. Darum habt keine Angst und fasst neuen Mut!
14Ich, der Herr, der allmächtige Gott, sage euch: Als eure Vorfahren meinen Zorn herausforderten, beschloss ich, Unheil über sie zu bringen, und nichts konnte mich umstimmen. 15Genauso fest bin ich jetzt entschlossen, den Bewohnern von Jerusalem und Juda Gutes zu tun. Habt also keine Angst! 16Haltet euch jedoch an das, was ich von euch erwarte: Sagt einander die Wahrheit! Fällt im Gericht Urteile, die gerecht sind und Frieden stiften! 17Seid nicht darauf aus, einander zu schaden, und schwört keine Meineide! Denn das hasse ich, der Herr!«
18Weiter sprach der Herr, der allmächtige Gott, zu mir: 19»Hört, was ich, der Herr, euch sage: Bisher habt ihr Judäer im 4., 5., 7. und 10. Monat Fastentage eingehalten und getrauert. Doch von nun an werdet ihr an diesen Tagen Freudenfeste feiern und laut jubeln. Darum liebt die Wahrheit und den Frieden!
20Ich, der Herr, der allmächtige Gott, kündige euch an: Es kommt die Zeit, da werden Menschen aus vielen Städten und Völkern 21einander auffordern: ›Kommt, wir wollen nach Jerusalem gehen und den Herrn, den allmächtigen Gott, anbeten und um seinen Segen bitten.‹ 22Ja, viele mächtige Völker werden nach Jerusalem ziehen, um mich gnädig zu stimmen und meine Nähe zu suchen!
23Ich, der Herr, der allmächtige Gott, sage euch: In jener Zeit werden sich zehn Männer aus den verschiedensten Ländern einem Juden anschließen wollen. Sie werden ihn an seinem Gewand festhalten und bitten: ›Lass uns doch mit dir gehen, denn wir haben gehört, dass Gott auf eurer Seite ist.‹«
وعدهٔ بركت خدا به اورشليم
1بار ديگر پيام خداوند قادر متعال بر من نازل گرديد:
2«از آنچه كه دشمنان بر سر اورشليم آورده‌اند بسيار خشمگين هستم، زيرا من اورشليم را دوست دارم. 3اكنون به سرزمين خود اورشليم باز می‌گردم و در آنجا ساكن می‌شوم؛ و اورشليم، ”شهر امين“ و كوه خداوند ”كوه مقدس“ ناميده خواهد شد.
4«اورشليم بار ديگر آباد خواهد شد و مردان و زنان پير عصا به دست باز در ميدانهای شهر خواهند نشست، 5و كوچه‌های آن از بچه‌هايی كه سرگرم بازی هستند پر خواهد شد.
6«اين شايد برای شما كه بازماندگان قوم هستيد باوركردنی نباشد، ولی انجام آن برای من كار آسانی است. 7مطمئن باشيد كه من قوم خود را از مشرق و مغرب و هر جايی كه پراكنده شده باشند نجات می‌دهم 8و آنها را برمی‌گردانم تا در كمال امنيت در اورشليم ساكن شوند. آنها قوم من، و من خدای آنها خواهم بود و با عدالت و راستی بر آنها حكمرانی خواهم كرد.
9«حال، دست به كار شويد و با دلگرمی كار كنيد، زيرا از هنگامی كه پی ريزی خانهٔ خدا را شروع كرديد، انبيا با سخنان خود پيوسته شما را تشويق كرده‌اند. 10قبل از آن، فقر و ناامنی همه جا را فرا گرفته بود و مردم دشمن يكديگر بودند، 11ولی اينک من به شما كه بازماندگان قوم هستيد بركت خواهم داد؛ 12به طوری كه در صلح و آرامش كشت و زرع خواهيد كرد و محصول فراوان به دست خواهيد آورد. درختان انگور از ميوه پر خواهند شد و بر زمين باران فراوان خواهد باريد. تمام اين بركات نصيب بازماندگان قوم خواهد شد. 13در گذشته وقتی مردم قومهای ديگر می‌خواستند كسی را نفرين كنند، می‌گفتند: ”خدا كند تو هم مثل يهودا و اسرائيل فقير و درمانده شوی!“ ولی ديگر اينطور نخواهد بود، چون من شما را نجات داده، به شما بركت خواهم بخشيد؛ و آنها پس از اين خواهند گفت: ”خدا كند مثل يهودا و اسرائيل خوشبخت و سعادتمند شوی!“ پس نترسيد و مأيوس نشويد، بلكه دست به کار شده خانهٔ خدا را بازسازی كنيد! 14-15اگر چنين كنيد، به شما بركت خواهم داد. وقتی پدران شما مرا به خشم آوردند، آنچه گفتم، كردم. گفتم آنها را مجازات خواهم كرد و همين كار را نيز انجام دادم. پس وقتی می‌گويم شما را بركت می‌دهم، بدانيد كه حتماً بركت خواهم داد. پس نترسيد! 16اما وظيفهٔ شما اين است: راستگو و با انصاف باشيد و با همه با صلح و صفا رفتار كنيد. 17در فكر اذيت ديگران نباشيد و قسم دروغ نخوريد، چون من از اين كارها نفرت دارم.»
18پيام ديگری از جانب خداوند قادر متعال بر من نازل شد: 19«روزه‌ها و ايام سوگواری‌ای كه در ماههای چهارم، پنجم، هفتم و دهم برگزار می‌كرديد به پايان خواهند رسيد و اين مراسم به اعياد شاد و پرنشاط تبديل خواهند شد! پس شما نيز از اين به بعد راستی و صلح را دوست بداريد. 20-21مردمان بسياری از ممالک جهان برای زيارت به اورشليم هجوم خواهند آورد تا در اين اعياد شركت كنند. مردم يک شهر به شهر ديگر رفته خواهند گفت: ”ما به اورشليم می‌رويم. شما هم با ما بياييد تا برويم از خداوند قادر متعال طلب بركت كنيم.“ 22آری، بسياری از مردم، و حتی قومهای بزرگ به اورشليم نزد خداوند قادر متعال خواهند آمد تا او را عبادت نموده از او طلب بركت كنند. 23در آن روزها ده نفر از قومهای مختلف دست به دامن يک نفر يهودی شده خواهند گفت: ما را نيز با خود ببر چون می‌دانيم خدا با توست.»
