Psalm 50 – HOF & TCB

Hoffnung für Alle

Psalm 50:1-23

Frömmigkeit ohne Selbstbetrug

1Ein Lied von Asaf.

Gott, der Herr, der Mächtige, spricht;

er ruft die Welt vom Osten bis zum Westen.

2Auf dem Zion, dem schönsten aller Berge,

erscheint Gott in strahlendem Glanz.

3Ja, unser Gott kommt,

er wird nicht länger schweigen.

Ein verheerendes Feuer lodert vor ihm her,

um ihn tobt ein schwerer Sturm.

4Himmel und Erde ruft er zu Zeugen,

denn über sein Volk hält er Gericht:

5»Versammelt alle, die zu mir gehören!«, verkündet er,

»alle, die mit mir den Bund geschlossen haben!

Damals schworen sie mir Treue und Gehorsam

und bekräftigten es mit einem Opfer.«

6Der Himmel kann bezeugen, dass Gott im Recht ist,

wenn er jetzt als Richter vor sein Volk tritt:

7»Höre, Israel, nun rede ich!

Mein Volk, ich klage dich an, ich, dein Gott!

8Nicht wegen deiner Schlachtopfer weise ich dich zurecht,

auch deine Brandopfer bringst du mir regelmäßig.

9Doch ich brauche deine Opfer nicht –

weder die Stiere aus deinem Stall

noch die Böcke von deiner Weide.

10Denn alle Tiere gehören mir ohnehin: das Wild in Wald und Feld,

die Tiere auf den Bergen und Hügeln.

11Ich kenne jeden Vogel unter dem Himmel

und auch die vielen kleinen Tiere auf den Wiesen.

12Selbst wenn ich Hunger hätte, würde ich dich um nichts bitten;

denn die ganze Welt gehört mir und alles, was es dort gibt.

13Denkst du wirklich, ich wollte Fleisch von Stieren essen

und Blut von Böcken trinken?

14Dank ist das Opfer, das ich von dir erwarte;

erfülle die Versprechen, die du mir, dem Höchsten, gegeben hast!

15Wenn du keinen Ausweg mehr siehst, dann rufe mich zu Hilfe!

Ich will dich retten, und du sollst mich preisen.«

16Wer aber Gott die Treue bricht, zu dem sagt er:

»Was erlaubst du dir eigentlich? Du sagst immer wieder meine Gebote auf

und berufst dich auf meinen Bund.

17Doch meine Zurechtweisung willst du nicht hören;

du tust, was du willst, und verwirfst meine Ordnungen.

18Mit Dieben machst du gemeinsame Sache,

und mit Ehebrechern schließt du Freundschaft.

19Gemeine Reden kommen dir leicht über die Lippen,

du betrügst schon, wenn du nur den Mund aufmachst!

20Deine Mitmenschen bringst du in Verruf,

sogar deinen eigenen Bruder verleumdest du.

21Bis jetzt habe ich zu deinem Treiben geschwiegen,

darum dachtest du, ich sei wie du.

Aber nun weise ich dich zurecht

und halte dir deine Untreue vor Augen.

22Ihr habt mich vergessen, euren Gott. Hört doch auf das, was ich sage;

sonst werde ich euch vernichten. Dann kommt jede Rettung zu spät!

23Wer mir dankt, der bringt damit ein Opfer, das mich wirklich ehrt.

Er macht den Weg frei, auf dem ich ihm Rettung bringe!«

Tagalog Contemporary Bible

Salmo 50:1-23

Salmo 5050 Salmo 50 Ang unang mga salita sa Hebreo: Ang awit na isinulat ni Asaf.

Ang Tunay na Pagsamba

1Ang Panginoong Dios na makapangyarihan ay nagsasalita at nananawagan sa lahat ng tao sa buong mundo.

2Nagliliwanag siya mula sa Zion,

ang magandang lungsod na walang kapintasan.

3Darating ang Dios at hindi lang siya basta mananahimik.

Sa unahan niyaʼy may apoy na nagngangalit,

at may bagyong ubod ng lakas sa kanyang paligid.

4Tinawag niya ang buong langit at mundo para sumaksi

sa paghatol niya sa kanyang mga mamamayan.

5Sinabi niya, “Tipunin sa aking harapan ang mga tapat kong pinili

na nakipagkasundo sa akin sa pamamagitan ng paghahandog.”

6Inihahayag ng kalangitan na ang Dios ay matuwid,

dahil siya nga ang Dios na may karapatang mamuno at humatol.

7Sinabi pa ng Dios, “Kayong mga mamamayan ko,

pakinggan ninyo ang aking sasabihin!

Ako ang Dios, na inyong Dios.

Sasaksi ako laban sa inyo, mga taga-Israel!

8Hindi dahil sa inyong mga sinusunog na handog

na palagi ninyong iniaalay sa akin.

9Hindi ko kailangan ang inyong mga baka50:9 baka: sa literal, toro. at mga kambing.

10Sapagkat akin ang lahat ng hayop:

ang mga hayop sa gubat at ang mga baka sa libu-libong mga burol.

11Kilala ko rin ang lahat ng ibon sa mga bundok,

at ang lahat ng hayop sa parang ay akin.

12Kung magutom man ako, hindi ako hihingi sa inyo ng pagkain,

dahil ang daigdig at ang lahat ng nasa loob nito ay akin.

13Kumakain ba ako ng karne ng toro?

Hindi!

Umiinom ba ako ng dugo ng kambing?

Hindi!

14Ang kailangan kong handog ay ang inyong pasasalamat

at ang pagtupad sa mga ipinangako ninyo sa akin na Kataas-taasang Dios.

15Tumawag kayo sa akin sa oras ng inyong kagipitan.

At ililigtas ko kayo at akoʼy pararangalan ninyo.”

16Ngunit sinabi ng Dios sa mga masama,

“Wala kayong karapatang banggitin ang aking mga kautusan at kasunduan!

17Namumuhi kayo sa aking pagdidisiplina.

Hindi ninyo pinapansin ang mga sinasabi ko.

18Kapag nakakita kayo ng magnanakaw,

nakikipagkaibigan kayo sa kanya at nakikisama rin kayo sa mga nakikiapid.

19Lagi kayong nagsasalita ng masama at kay dali para sa inyong magsinungaling.

20Sinisiraan ninyo ang inyong mga kapatid.

21Hindi ako kumibo nang gawin ninyo ang mga bagay na ito,

kaya inakala ninyong katulad din ninyo ako.

Ngunit sasawayin ko kayo at ipapakita ko sa inyo kung gaano kayo kasama.

22Pakinggan ninyo ito, kayong mga nakalimot sa Dios,

dahil kung hindi ay lilipulin ko kayo at walang makapagliligtas sa inyo.

23Ang naghahandog sa akin ng pasasalamat ay pinaparangalan ako

at ang nag-iingat sa kanyang pag-uugali ay ililigtas ko.”