Nehemia 1 – HOF & HLGN

Hoffnung für Alle

Nehemia 1:1-11

Nehemia wird nach Jerusalem entsandt

(Kapitel 1–2)

Nehemia betet für Jerusalem

1Dies ist der Bericht von Nehemia, dem Sohn von Hachalja:

Im 20. Regierungsjahr des Königs Artaxerxes von Persien, im Monat Kislew, hielt ich mich in der königlichen Residenz Susa auf. 2Da besuchte mich Hanani, einer meiner Brüder, und mit ihm noch andere Männer aus Juda. Ich fragte sie: »Wie geht es den Juden, die aus der Verbannung heimgekehrt sind, und wie steht es um Jerusalem?« 3Sie berichteten: »Die Zurückgekehrten leiden bittere Not. Man beschimpft sie. Von der Stadtmauer Jerusalems sind nur noch Trümmer übrig, die Tore liegen in Schutt und Asche.«

4Als ich das hörte, setzte ich mich hin und weinte. Ich trauerte tagelang, fastete und betete:

5»Ach, Herr, du Gott des Himmels, du großer und ehrfurchtgebietender Gott! Du hältst deinen Bund mit uns und erweist allen deine Güte, die dich lieben und nach deinen Geboten leben. 6Verschließe deine Augen und Ohren nicht, wenn ich zu dir flehe! Tag und Nacht bete ich zu dir für das Leben der Israeliten. Du bist unser Herr. Ich bekenne dir, dass wir gegen dich gesündigt haben, auch ich und meine Verwandten. 7Wir alle haben schwere Schuld auf uns geladen. Wir hielten uns nicht an die Gebote und Weisungen, die dein Diener Mose von dir bekommen hat. 8Aber denke doch daran, was du zu Mose gesagt hast: ›Wenn ihr mich verlasst, werde ich euch unter die fremden Völker zerstreuen; 9wenn ihr aber wieder zu mir umkehrt und meine Gebote befolgt, dann lasse ich euch in euer Land zurückkehren, auch wenn ich euch bis ans Ende der Erde vertrieben habe. Ich bringe euch an den Ort, den ich erwählt habe, um dort selbst zu wohnen1,9 Wörtlich: um meinen Namen dort wohnen zu lassen. – Vgl. »Name Gottes« in den Sacherklärungen..‹ 10Ach, Herr, sie gehören ja trotz allem zu dir; sie sind dein Volk, das du durch deine Macht und Stärke erlöst hast. 11Bitte erhöre doch mein Gebet und das Gebet aller, die dir dienen und dich ehren wollen. Und wenn ich beim König vorspreche, dann hilf mir, dass ich ein offenes Ohr bei ihm finde!«

Denn ich war der Mundschenk des Königs.

Ang Pulong Sang Dios

Nehemias 1:1-11

1Amo ini ang estorya parte sa mga ginpanghimo ni Nehemias nga anak ni Hacalia.

Ang Pangamuyo ni Nehemias para sa Jerusalem

Sang ikasiyam nga bulan, nga amo ang bulan sang Kislev, sadtong ika-20 nga tuig sang paghari ni Artaserkses sa Persia, didto ako sa napaderan nga siyudad sang Susa. 2Nagkadto sa akon didto ang isa sa akon mga utod nga si Hanani halin sa Juda kaupod ang pila ka lalaki. Ginpamangkot ko sila parte sa Jerusalem kag sa mga Judio nga nagbalalik halin sa pagkabihag sa Babilonia.1:2 nga nagbalalik halin sa pagkabihag sa Babilonia: ukon, nga nakaluwas sa pagkabihag sa Babilonia. 3Nagsabat sila, “Ginabudlayan gid ang mga nagbalalik sa Juda, kag ginapakahuy-an sila sang mga katawhan sa palibot nila. Kag hasta subong guba ang pader sang Jerusalem kag sunog ang mga puwertahan sini.”

4Pagkabati ko sadto, nagpungko ako kag naghibi. Pila ka adlaw nga nagpangasubo ako, nagpuasa, kag nagpangamuyo sa presensya sang Dios sang langit.1:4 Dios sang langit: ukon, Dios nga ara sa langit; ukon, Dios nga naghimo sang langit; ukon, Dios nga labaw sa tanan. 5Siling ko, “Ginoo, Dios sang langit, gamhanan ka kag makatilingala nga Dios. Ginatuman mo ang imo kasugtanan nga may paghigugma sa mga nagahigugma sa imo kag nagatuman sang imo mga sugo. 6Ako nga imo alagad nagapangamuyo adlaw-gab-i para sa katawhan sang Israel nga imo mga alagad. Pamatii ako kag sabta ang akon pangamuyo. Ginatuad1:6 Ginatuad: ukon, Ginasugid. ko sa imo ang mga sala sang mga Israelinhon, pati ang akon mga sala kag ang mga sala sang akon mga katigulangan. 7Malaot gid ang amon ginhimo kontra sa imo. Wala namon gintuman ang imo mga sugo kag mga pagsulundan nga ginhatag mo sa amon paagi kay Moises nga imo alagad.

8“Dumduma ining ginsiling mo sadto kay Moises: ‘Kon kamo nga mga Israelinhon indi magmatinumanon sa akon, laptahon ko kamo sa iban nga mga nasyon. 9Pero kon magbalik kamo sa akon kag magtuman sang akon mga sugo, bisan maglapta pa kamo sa pinakamalayo nga lugar, tipunon ko kamo liwat sa lugar nga akon ginpili nga padunggan ako.’

10“Kami imo mga alagad kag katawhan nga imo ginluwas paagi sa imo puwerte nga gahom kag kusog. 11Ginoo, pamatii ang akon pangamuyo, nga imo alagad, kag ang pangamuyo sang iban pa nimo nga mga alagad nga nalipay sa pagtahod sa imo. Hatagi ako subong sang kadalag-an sa akon pagpangabay sa hari. Kag kabay pa nga pakitaan niya ako sang kaayo.”

Sadto nga panahon, ako ang manugserbi sang ilimnon sang hari.