Jeremia 48 – HOF & ASCB

Hoffnung für Alle

Jeremia 48:1-47

Moabs Untergang

1»So spricht der Herr, der allmächtige Gott Israels, über Moab:

Verloren ist die Stadt Nebo, sie liegt in Trümmern! Kirjatajim ist erobert worden, seine Bergfestung wurde niedergerissen. Nun hat man nur noch Verachtung für sie übrig. 2Moabs Ruhm ist dahin! In Heschbon haben die Feinde seinen Untergang geplant. ›Kommt und lasst uns die Moabiter ausrotten!‹, sagen sie. Auch du, Stadt Madmen, wirst vom Erdboden verschwinden! Der Feind wird dich überrollen.

3In Horonajim rufen sie schon: ›Unser Land ist verwüstet, alles liegt in Trümmern!‹ 4Ja, die Moabiter sind geschlagen. Hört ihr, wie ihre kleinen Kinder schreien? 5Weinend schleppen sich die Menschen den steilen Weg nach Luhit hinauf. Sie klagen laut über ihren Untergang, auf der Flucht nach Horonajim rufen sie: 6›Flieht! Lauft, so schnell ihr könnt! Kämpft in der Wüste ums Überleben!48,6 Wörtlich: Werdet wie ein Dornstrauch in der Wüste!

7Ihr Moabiter habt euch auf eure Stärke und euren Reichtum verlassen, und gerade darum wird euer Land jetzt erobert. Euren Gott Kemosch wird man in die Verbannung bringen, zusammen mit den Priestern und den führenden Männern. 8Der Feind zieht heran und verwüstet ganz Moab; keine Stadt bleibt verschont. Ob unten im Jordantal oder auf der Hochebene – alle trifft das gleiche Los, so wie ich, der Herr, es angekündigt habe. 9Gebt den Moabitern Flügel, denn sie werden Hals über Kopf fliehen müssen.48,9 Oder nach der griechischen Übersetzung: Setzt den Moabitern einen Grabstein, denn es ist aus mit ihnen. – Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten. Ihre Städte werden zu Ruinen, in denen keiner mehr wohnt.

10Verflucht sei, wer meinen Auftrag nachlässig ausführt! Verflucht sei, wer nicht zuschlägt und das Blut der Moabiter vergießt! 11Sie haben seit jeher in Sicherheit gelebt, nie mussten sie in Gefangenschaft ziehen. Sie gleichen einem Wein, der lange gelagert und nicht von einem Fass ins andere umgegossen wurde. So ist er in Ruhe ausgereift, sein Duft und sein Geschmack konnten sich voll entfalten. 12Doch hört: Es kommt die Zeit, in der ich, der Herr, den Moabitern Leute schicke, die den Wein ausschütten, die Fässer leeren und die Weinkrüge zerschlagen! 13Dann wird Moab von seinem Gott Kemosch bitter enttäuscht sein, so wie das Nordreich Israel enttäuscht wurde, als es auf seine Götzen in Bethel vertraute.

14Wie könnt ihr Moabiter nur prahlen: ›Wir sind Helden und kampferprobte Soldaten‹? 15Ich, der Herr, sage euch: Euer Land wird zur Wüste, bald sind eure Städte erobert! Eure Elitetruppen werden zur Schlachtbank geführt. Denn ich bin König der ganzen Welt; ›allmächtiger Gott‹ lautet mein Name.«

Moabs Macht ist gebrochen

16»Moabs Untergang steht kurz bevor, das Unheil lässt nicht mehr lange auf sich warten! 17Sprecht den Moabitern euer Beileid aus, ihr Nachbarvölker und alle, die ihr sie kennt! Klagt: ›Moabs Macht und Ruhm ist dahin! Sein Zepter ist zerbrochen!‹

18Ihr Einwohner von Dibon, steigt herab von eurem hohen Ross und setzt euch in den Staub! Denn der Feind, der Moab verwüstet, zieht auch gegen euch heran und zerstört eure Festungen! 19Stellt euch an die Straße und seht euch um, ihr Einwohner von Aroër! Fragt die Flüchtlinge und die Vertriebenen, was geschehen ist. 20›Moab ist erobert, Angst und Schrecken herrschen überall‹, klagen sie und fordern euch auf: ›Weint und schreit! Sagt den Leuten am Fluss Arnon, dass ihr Land verwüstet ist!‹

21Jetzt halte ich Gericht über die Städte auf der Hochebene: über Holon, Jahaz, Mefaat, 22Dibon, Nebo, Bet-Diblatajim, 23Kirjatajim, Bet-Gamul, Bet-Meon, 24Kerijot, Bozra und alle anderen moabitischen Städte nah und fern!

25Moab ist machtlos geworden, seine Kraft ist gebrochen!48,25 Wörtlich: Das Horn Moabs ist abgehauen, und sein Arm ist zerschmettert! – Das Horn und der Arm stehen sinnbildlich für Stärke und Kraft. 26Macht Moab betrunken, bis es sich in seinem Erbrochenen wälzt und selbst von allen verspottet wird, denn es hat mich, den Herrn, herausgefordert!

27Ihr Moabiter, ständig habt ihr euch über die Israeliten lustig gemacht. Ihr habt auf sie herabgesehen, als seien sie Diebe, die auf frischer Tat ertappt wurden. 28Verlasst eure Städte und haust in Höhlen, lebt wie die Tauben, die ihr Nest am Felsabhang bauen!«

29»Wir haben gehört, wie stolz und hochmütig die Moabiter sind. Eingebildet und selbstherrlich benehmen sie sich, hochtrabend und überheblich!«

30»Doch ich, der Herr, durchschaue ihre Prahlerei – es ist nichts als Geschwätz! Sie gaukeln anderen nur etwas vor. 31Darum klage ich laut über die Moabiter und ihr Land, ich trauere um die Einwohner von Kir-Heres. 32Mehr als über die Einwohner von Jaser weine ich über die Stadt Sibma. Sie war berühmt für ihren Wein, ihre Ranken erstreckten sich bis zum Toten Meer, bis nach Jaser. Doch dann fiel der Feind über ihre Weintrauben und ihre ganze Ernte her. 33In den Obstgärten und auf den Feldern von Moab singt und jubelt man nicht mehr. Ich habe dafür gesorgt, dass niemand mehr die Trauben presst, kein Wein fließt aus der Kelter. Man hört zwar lautes Rufen – aber Freudenschreie sind es nicht!

34In Heschbon rufen die Menschen verzweifelt um Hilfe, sie sind noch in Elale und Jahaz zu hören, und die Schreie in Zoar dringen bis Horonajim und Eglat-Schelischija. Selbst der Bach von Nimrim ist ausgetrocknet. 35Ich, der Herr, lasse es nicht mehr zu, dass man in Moab zu den Opferstätten hinaufsteigt, um dort den Göttern Opfer zu bringen. Alle, die dies tun, rotte ich aus!«

36Darüber bin ich tief erschüttert. Ich trauere um Moab und die Einwohner von Kir-Heres wie jemand, der ein Klagelied auf der Flöte spielt. Denn sie haben alles verloren, was sie erspart haben. 37Vor Kummer und Sorgen haben sich die Männer allesamt den Kopf kahl geschoren und den Bart abrasiert. Sie ritzen sich die Hände blutig und tragen Trauergewänder. 38Auf den Dächern der Häuser und auf den Straßen hört man lautes Klagen.

So spricht der Herr: »Ich habe Moab zerschmettert wie ein Tongefäß, das niemand haben will. 39Ja, Moab ist zerschlagen! Es schreit verzweifelt, vor Scham wendet es sich ab. Bei allen Nachbarvölkern ist es zum Gespött geworden, zum Bild des Schreckens!«

Moab hat den Herrn herausgefordert

40»So spricht der Herr: Seht, der Feind greift schon an, wie ein Adler mit ausgebreiteten Flügeln kreist er über Moab, 41er erobert die Städte und Festungen. Dann zittern die mutigen Soldaten vor Angst wie eine Frau in den Wehen! 42Ja, Moab wird ausgelöscht, es wird kein Volk mehr sein, denn es hat mich herausgefordert.

43Ich, der Herr, sage: Angst und Schrecken werden euch packen, in Fallgruben und Schlingen werdet ihr geraten, ihr Moabiter! 44Wer dem Schrecken entfliehen will, stürzt in die Grube, und wer sich daraus noch befreien kann, der verfängt sich in der Schlinge. Ja, es kommt das Jahr, in dem ich Gericht halte über Moab. Mein Wort gilt!

45Erschöpft suchen die Flüchtlinge Schutz in der Stadt Heschbon, wo König Sihon früher regierte. Doch von Heschbon geht ein Feuer aus, mitten aus der Stadt lodern die Flammen hervor. Sie versengen den Moabitern, diesen vorlauten Angebern, den Kopf. 46Wehe euch, ihr Moabiter! Euer Volk, das Kemosch verehrte, ist zugrunde gegangen. Denn eure Söhne und Töchter wurden in die Gefangenschaft verschleppt.

47Doch es kommt die Zeit, da werde ich euer Schicksal wieder zum Guten wenden. Darauf gebe ich, der Herr, mein Wort!«

Hier endet die Gerichtsbotschaft über Moab.

Asante Twi Contemporary Bible

Yeremia 48:1-47

Nsɛm A Ɛfa Moab Ho

1Asɛm a ɛfa Moab ho no nie:

Yei ne deɛ Awurade, Israel Onyankopɔn seɛ:

“Nebo nnue, na wɔbɛsɛe no.

Wɔbɛgu Kiriataim anim ase, na wɔakye no;

wɔbɛgu aban denden no anim ase, na wɔadwiri agu fam.

2Wɔrenkamfo Moab bio;

Hesbon mmarima bɛbɔ nʼasehweɛ ho pɔ;

‘Mommra, momma yɛn nkɔbɔ saa ɔman yi.’

Mo nso, Madmen mmarima mobɛka mo ano atom;

akofena no bɛtaa mo.

3Montie osu a ɛfiri Horonaim,

adesɛeɛ ne ɔsɛeɛ ho su.

4Wɔbɛbɔ Moab:

na ne mma nketewa bɛteateam.

5Wɔforo kɔ Luhit,

wɔde agyaadwotwa a emu yɛ den na ɛrekɔ;

ɛkwan a ɛkɔ Horonaim so no

wɔte ahoyera mu agyaadwotwa wɔ adesɛeɛ no ho.

6Monnwane! Montu mmirika mpere mo nkwa.

Momfa mo ho nsie sɛ wira wɔ anweatam so.

7Esiane sɛ mode mo ho to mo nneyɛɛ ne mo ahonya so enti,

mo nso wɔbɛfa mo nnommum,

na Kemos bɛkɔ nnommumfa mu,

ɔne nʼasɔfoɔ ne adwumayɛfoɔ.

8Ɔsɛefoɔ no bɛtu kuro biara so sa,

na emu biara renya ne ho ntete.

Wɔbɛsɛe bɔnhwa no

na wɔasɛe mmepɔ mpampam a ɛyɛ tamaa no,

ɛfiri sɛ Awurade akasa.

9Momfa nkyene nhyɛ Moab,

ɛfiri sɛ wɔrebɛsɛe no;

ne nkuro bɛda mpan a

obiara rentena soɔ.

10“Nnome nka deɛ ɔtwentwɛnee ne nan ase wɔ Awurade adwumayɛ ho!

Nnome nka deɛ ɔmmfa nʼakofena nhwie mogya nguo!

11“Moab atena ase asomdwoeɛ mu firi ne mmerante ɛberɛ mu,

te sɛ nsã ase puo a ataa dinn

a wɔnnhwie mfirii ahina mu nkɔguu ahina foforɔ mu da;

saa ara na Moab nso nkɔɔ nnommumfa mu da.

Enti ɔte sɛ deɛ ɔte ara,

na ne ho hwa nsesa.

12Nanso, nna bi reba,”

Awurade na ɔseɛ,

“a mɛsoma mmarima a wɔhwie nsã firi ahina mu,

na wɔbɛhwie no agu;

wɔbɛma nʼahina mu ayɛ hwee

na wɔabobɔ ne nkuruwa.

13Afei Kemos ho bɛyɛ Moab aniwu,

sɛdeɛ Israel efie anim guu ase

ɛberɛ a wɔde wɔn ho too Bet-El soɔ no.

14“Ɛyɛ dɛn na wotumi ka sɛ, ‘Yɛyɛ nnɔmmarima,

mmarima akokoɔdurufoɔ wɔ ɔsa mu’?

15Wɔbɛsɛe Moab na wɔatu ne nkuro so sa;

ne mmeranteɛ a wɔte apɔ no, wɔbɛkunkum wɔn,”

deɛ Ɔhene a wɔfrɛ no Asafo Awurade no seɛ nie.

16“Moab asehweɛ abɛn;

nʼamanehunu bɛba ntɛm.

17Monsu no, mo a motete ne ho nyinaa,

ne mo a monim ne din nyinaa;

monka sɛ, ‘Ɛyɛɛ dɛn na wɔabubu ahempoma a ɛyɛ den yi?

Ɛyɛɛ dɛn na wɔabu animuonyam poma fɛfɛ yi mu?’

18“Firi wʼanimuonyam mu,

na bɛtena asase wesee no so,

wo a wote Ɔbabaa Dibon mu,

ɛfiri sɛ deɛ ɔsɛe Moab no

bɛtu aba wo so;

abɛsɛe wo nkuropɔn a ɛwɔ banbɔ no.

19Gyina kwankyɛn na hwɛ,

wo a wote Aroer.

Bisa ɔbarima a ɔredwane no ne ɔbaa a ɔrefiri mu afi,

bisa wɔn sɛ, ‘Asɛm bɛn na asie?’

20Moab anim agu ase, ɛfiri sɛ wɔabubu no pasaa;

montwa adwo na monteateam!

Mommɔ dawuro wɔ Arnon ho sɛ

wɔasɛe Moab.

21Atemmuo aba bepɔ tamaa so

wɔ Holon, Yahas ne Mefaat,

22Dibon ne Nebo ne Bet-Diblataim

23ne Kiriataim ne Bet Gamul ne Bet Meon

24ne Keriot ne Bosra

wɔ Moab nkuro nyinaa, deɛ ɛwɔ akyirikyiri ne deɛ ɛbɛn.

25Wɔatwa Moab abɛn;

na ne basa abu,”

Awurade na ɔseɛ.

26“Momma no mmoro nsã,

ɛfiri sɛ wabu Awurade animtia.

Momma Moab nyantam wɔ ne feɛ mu;

momma no nyɛ fɛdideɛ.

27Ɛnyɛ Israel na na ɔyɛ mo fɛdideɛ?

Wɔkyeree no akorɔmfoɔ mu anaa,

a enti mowoso mo ti animtiabuo so

ɛberɛ biara a mobɛka ne ho asɛm?

28Monfifiri mo nkuro so nkɔtena abotan mu,

mo a motete Moab.

Monyɛ sɛ aborɔnoma a ɔyɛ ne pirebuo

wɔ ɔbodan ano.

29“Yɛate Moab ahantan no

nʼahomasoɔ ne gye a ɔgye ne ho di mmorosoɔ;

nʼahantan ne nʼahomasoɔ,

ne nʼakoma mu ahohoahoa.

30Menim nʼasoɔden nanso ɛyɛ ɔkwa,”

Awurade na ɔseɛ,

“na nʼahohoahoa mfa hwee mma.

31Enti metwa adwo ma Moab,

mesu team ma Moabfoɔ nyinaa,

medi awerɛhoɔ ma nnipa a wɔwɔ Kir Hereset.

32Mesu ma mo sɛdeɛ Yaser su,

Ao Sibma bobe.

Mo mman dendane kɔɔ ɛpo ho pɛɛ;

kɔduruu Yaser ɛpo ho.

Ɔsɛefoɔ no abɛgu

mo nnuaba a abereɛ ne mo bobe no so.

33Ahosɛpɛ ne anigyeɛ atu afiri

Moab nnuaba nturo ne mfuo so.

Matwa nsã a ɛtene firi nsakyimena no so;

obiara mmfa ahosɛpɛ ntiatia bobe no so.

Ɛwom sɛ nteateam wɔ hɔ deɛ,

nanso ɛnyɛ ahosɛpɛ nteateam.

34“Wɔn su ano den gyegye firi

Hesbon de kɔsi Eleale ne Yahas,

firi Soar de kɔsi Horonaim ne Eglat Selisiya.

Mpo, nsuo a ɛwɔ Nimrim no awe.

35Moab hɔ no,

mede sorɔnsorɔmmea afɔrebɔ ne nnuhwam

a wɔhye ma wɔn anyame no bɛba awieeɛ,”

Awurade na ɔseɛ.

36“Enti mʼakoma su sɛ atɛntɛbɛn ma Moab;

esu sɛ atɛntɛbɛn ma nnipa a wɔwɔ Kir Hereset.

Ahonyadeɛ a wɔpɛeɛ no kɔ.

37Wɔabɔ etire biara tikwa

na wɔayi abɔgyesɛ biara;

nsa nyinaa ho ayɛ akamakam

na ayitoma sisi obiara asene.

38Adan a ɛwɔ Moab nyinaa atifi

ne ɔmanfoɔ adwaberem nyinaa,

biribiara nni hɔ sɛ awerɛhoɔ,

ɛfiri sɛ mabubu Moab

ayɛ no sɛ ahina a obiara mpɛ,”

Awurade na ɔseɛ.

39“Hwɛ sɛdeɛ wabubuo afa! Hwɛ sɛdeɛ wɔretwa adwoɔ!

Na hwɛ sɛdeɛ Moab de aniwuo dane nʼakyi!

Moab ayɛ fɛdideɛ

ne ahodwiredeɛ ama wɔn a wɔatwa ne ho ahyia nyinaa.”

40Yei ne deɛ Awurade seɛ:

“Monhwɛ! Ɔkɔdeɛ reto hoo aba fam.

Watrɛ ne ntaban mu wɔ Moab so.

41Wɔbɛfa Keriot nnommum

na wafa nʼaban denden no.

Saa ɛda no Moab nnɔmmarima akoma

bɛtu sɛ ɔbaa a ɔrekyem awoɔ so.

42Wɔbɛsɛe Moab na ɛrenyɛ ɔman bio,

ɛfiri sɛ, ɔbuu Awurade animtia.

43Ehu, nkomena ne mfidie retwɛn mo,

Ao Moabfoɔ,”

Awurade na ɔseɛ.

44“Deɛ ɔdwane deɛ ɛyɛ hu no

bɛtɔ nkomena mu,

deɛ ɔbɛforo afiri nkomena no mu no,

afidie bɛyi no;

na mede Moab asotwe afe no bɛba ne so,”

Awurade na ɔseɛ.

45“Hesbon nwunu ase

na adwanefoɔ no gyinagyina a wɔnni mmoa biara,

ɛfiri sɛ ogya bi atu afiri Hesbon;

ɛgyadɛreɛ bi firi Sihon mfimfini;

ɛhye Moabfoɔ moma,

ne ahohoahoafoɔ a wɔn ano yɛ den no ti kwankoraa.

46Nnome nka wo Ao, Moab!

Wɔasɛe Kemos nkurɔfoɔ no;

wɔde wo mmammarima kɔ nnommumfa mu

na wo mmammaa nso kɔ nkoasom mu.

47“Nanso mede Moab adenya bɛsane ama no

wɔ nna a ɛbɛba no mu,”

Awurade na ɔseɛ.

Moab atemmuo no awieeɛ nie.