Die Mädchen:
1Wohin ist dein Liebster denn gegangen,
du schönste aller Frauen?
Wir wollen mit dir gehn und nach ihm suchen,
wo könnte er denn sein?
Sie:
2Mein Liebster ging in seinen Garten,
wo Balsamkräuter wachsen.
Dort ist seine Weide,
dort pflückt er schöne Lilien.
3Nur mir gehört mein Liebster,
und ich gehöre ihm.
Er allein darf zwischen den Lilien weiden.
Schöner als alle bist du!
Er:
4Schön bist du, meine Freundin,
schön wie die Stadt Tirza6,4 Tirza war die Hauptstadt des Nordreichs Israel zur Zeit der Könige Jerobeam I. bis Omri. Der Name lässt sich mit »Anmut« wiedergeben.,
prachtvoll wie Jerusalem!
Du hast mich erobert wie ein mächtiges Heer,
das zum Krieg auszieht.
5Wende deine Augen von mir ab,
denn dein Blick überwältigt mich.
Dein Haar fließt über deine Schultern
wie eine Herde Ziegen,
die vom Gebirge Gilead ins Tal zieht.
6Deine Zähne sind weiß wie Mutterschafe,
die aus der Schwemme kommen.
Sie stehen in zwei vollkommenen Reihen,
keiner von ihnen fehlt.
7Hinter dem Schleier schimmern deine Wangen
rosig wie die Hälften eines Granatapfels.
8Mag der König sechzig Ehefrauen haben,
achtzig Nebenfrauen und Mädchen ohne Zahl:
9Ich liebe nur die eine,
mein Täubchen, meine Vollkommene.
Sie ist einmalig für ihre Mutter,
ihr Lieblingskind, dem sie das Leben gab.
Alle Mädchen, die sie sehen,
bewundern ihre Schönheit.
Selbst die Frauen und Nebenfrauen des Königs
schwärmen von ihr.
10Sie ist so strahlend schön wie das Morgenrot,
so herrlich wie der Mond und der Schein der Sonne!
Sie kann einen Mann erobern
wie ein mächtiges Heer, das zum Krieg auszieht.
Sehnsucht
Sie:
11Ich ging hinunter ins Tal,
in den Garten, wo die Walnussbäume stehen.
Ich wollte sehen, ob die Bäume schon blühen,
ob der Weinstock neue Blätter treibt
und ob am Granatapfelbaum Knospen sprießen.
12Ohne dass ich es merkte,
trieb mich die Sehnsucht zu meinem Liebsten,
hin zu seinem königlichen Prachtwagen.6,12 Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten.
دختران اورشليم
1-2ای زيباترين زنان، محبوب تو كجا رفته است؟ بگو تا با هم برويم و او را پيدا كنيم.
محبوبه
محبوب من به باغ خود نزد درختان معطر بلسان رفته است، تا گله‌اش را بچراند و سوسنها بچيند. 3من از آن محبوب خود هستم و محبوبم از آن من است. او گلهٔ خود را در ميان سوسنها می‌چراند.
محبوب
4ای محبوبهٔ من، تو همچون سرزمين ترصه دوست داشتنی هستی. تو مانند اورشليم، زيبا، و همچون لشكری آراسته برای جنگ، پرشكوه هستی. 5نگاهت را از من برگردان، زيرا چشمانت بر من غالب آمده‌اند. گيسوان مواج تو مانند گلهٔ بزهايی است كه از كوه جلعاد سرازير می‌شوند. 6دندانهای صاف و مرتب تو به سفيدی گوسفندانی هستند كه به تازگی شسته شده باشند. 7گونه‌هايت از پشت روبند تو همانند دو نيمهٔ انار است. 8-9در ميان شصت ملكه و هشتاد كنيز و هزاران دوشيزه، كسی را مانند كبوتر خود بی‌عيب نيافتم. او عزيز و يگانهٔ مادرش است. دوشيزگان وقتی او را می‌بينند تحسينش می‌كنند و ملكه‌ها و كنيزان او را می‌ستايند. 10آنها می‌پرسند: «اين كيست كه مثل سپيدهٔ صبح می‌درخشد و چون ماه زيبا و مثل آفتاب پاک و مانند ستارگان پرشكوه است؟»
11من به ميان درختان گردو رفتم تا دره‌های سرسبز و برگهای تازهٔ تاكها و شكوفه‌های درختان انار را تماشا كنم. 12اما نفهميدم چگونه به آنجا رسيدم، زيرا اشتياق من مرا چون كسی كه بر عرابهٔ شاهزادگان سوار است به پيش می‌راند.
دختران اورشليم
13برگرد، ای دختر «شولمی» برگرد. برگرد تا تو را تماشا كنيم.
محبوبه
چرا می‌خواهيد مرا تماشا كنيد چنانكه گويی رقص «محنايم» را تماشا می‌كنيد؟
