Hoheslied 5 – HOF & APSD-CEB

Hoffnung für Alle

Hoheslied 5:1-16

Er:

1Ich betrete den Garten,

mein Mädchen, meine Braut.

Ich pflücke die Myrrhe

und ernte den Balsam.

Ich öffne die Wabe

und esse den Honig.

Ich trinke den Wein

und genieße die Milch.

Esst auch ihr, Freunde,

trinkt euren Wein!

Berauscht euch an der Liebe!

Suche in der Nacht

Sie:

2Ich schlief, doch mein Herz war wach.

Da, es klopft! Mein Liebster kommt!

Er:

Mach auf, mein Mädchen, meine Freundin!

Mein Täubchen, meine Vollkommene, lass mich herein!

Mein Haar ist vom Tau der Nacht ganz durchnässt.

Sie:

3Ich habe mein Kleid schon ausgezogen,

soll ich es deinetwegen wieder anziehn?

Meine Füße habe ich schon gewaschen,

ich würde sie nur wieder schmutzig machen.

4Jetzt streckt er seine Hand

durch die Öffnung in der Tür.

Mein Herz schlägt bis zum Hals,

weil er in meiner Nähe ist.

5Ich springe auf und will dem Liebsten öffnen;

meine Hände greifen nach dem Riegel,

sie sind voll von Myrrhenöl.

6Schnell öffne ich die Tür für meinen Liebsten,

doch weg ist er, spurlos verschwunden.

Entsetzen packt mich: Er ist fortgegangen!

Ich suche ihn, doch ich kann ihn nirgends finden;

ich rufe laut nach ihm, doch er gibt keine Antwort.

7Bei ihrem Rundgang greifen die Wächter mich auf.

Sie schlagen und verwunden mich,

ohne Mitleid reißen sie mir den Umhang weg.

8Ihr Mädchen von Jerusalem,

ich beschwöre euch:

Wenn ihr meinen Liebsten findet, dann sagt ihm,

dass ich krank vor Liebe bin.

Die Mädchen:

9Warum beschwörst du uns,

du schönste aller Frauen?

Was hat denn dein Liebster anderen voraus?

Was unterscheidet ihn von den anderen Männern?

Sie:

10Mein Liebster strahlt vor Schönheit und Kraft5,10 Wörtlich: ist strahlend und rötlich. – Gemeint ist eine schöne, gesunde Hautfarbe.,

unter Tausenden ist keiner so wie er!

11Sein Gesicht schimmert wie Gold,

sein Haar ist rabenschwarz,

seine Locken erinnern an die Blütenrispen einer Dattelpalme.

12Seine Augen sind von vollkommener Schönheit,

so wie Tauben, die in Milch baden

und aus vollen Bächen trinken.

13Seine Wangen duften nach Balsamkräutern,

nach kostbaren Salben.

Seine Lippen leuchten wie rote Lilien,

sie sind mit Myrrhenöl benetzt.

14Seine Arme sind wie Barren aus Gold,

mit Türkissteinen verziert.

Sein Leib gleicht einer Statue aus Elfenbein,

über und über mit Saphiren bedeckt.

15Seine Beine sind Alabastersäulen,

die auf goldenen Sockeln stehn.

Eindrucksvoll wie der Libanon ist seine Gestalt,

stattlich wie mächtige Zedern.

16Seine Küsse sind zärtlich,

alles an ihm ist begehrenswert.

So ist mein Liebster, mein Freund,

ihr Mädchen von Jerusalem.

Ang Pulong Sa Dios

Awit ni Solomon 5:1-16

Ang Lalaki

1Ania na ako sa akong hardin, mahal kong pangasaw-onon. Nanguha ako sa akong mira ug mga pahumot. Mikaon ako sa akong dugos ug miinom sa akong bino ug gatas.

Mga Babaye sa Jerusalem

Kamo nga nagahinigugmaay, magkaon kamo ug mag-inom.

Ang Babaye

2Natulog ako apan nagmata ang akong hunahuna. Nadungog ko nga nanuktok ang akong hinigugma. Miingon siya, “Pasudla ako, O mahal ko nga labihan katahom. Kay nabasa sa yamog ang akong ulo.” 3Apan miingon ako, “Nahubo ko na ang akong bisti, sul-obon ko pa ba kini pag-usab? Nakapanghimasa na ako sa akong mga tiil, hugawan ko pa ba kini pag-usab?” 4Gikuot sa akong hinigugma ang trangka sa pultahan, ug nagkuba-kuba ang akong dughan sa kalipay. 5Mibangon ako aron ablihan ang pultahan alang kaniya, ug samtang gikuptan ko ang trangka, mitulo gikan sa akong mga tudlo ang mira. 6Giablihan ko ang akong hinigugma, apan wala na siya. Nasubo ako sa iyang pagbiya. Gipangita ko siya, apan wala ko siya makita. Gitawag ko siya, apan wala siya motubag. 7Nakita ako sa mga guwardya samtang nagpatrolya sila sa siyudad. Gikulata nila ako, ug nasamdan ako. Gikuha pa nila ang akong kupo. 8Kamong mga babaye sa Jerusalem, panumpa kamo nga kon makita ninyo ang akong hinigugma, sultihan ninyo siya nga nagsakit ako tungod sa gugma.

Ang mga Babaye sa Jerusalem

9O labing matahom nga babaye, unsa may anaa sa imong hinigugma nga nakapahimo kaniyang mas maayo kaysa uban, nga gipapanumpa mo man gayod kami?

Ang Babaye

10Guwapo ug himsog ang akong hinigugma. Madanihon siya, ug walay sama kaniya sa liboan ka mga kalalakin-an. 11Sama kabililhon sa bulawan ang iyang ulo. Kulot ang iyang buhok ug sama kini kaitom sa uwak. 12Ang iyang mata daw pareha katahom sa mata sa salampati nga daw gatas kaputi, nga anaa daplin sa suba. Ug pareha kini katahom sa mahalong mga bato. 13Ang iyang mga aping humot sama sa usa ka hardin nga puno sa mga tanom nga ginahimong pahumot. Ang iyang mga ngabil daw mga bulak sa liryo diin nagatulo ang mira. 14Ang iyang mga bukton morag mga tubo nga bulawan nga gidekorasyonan ug mahalong mga bato. Ang iyang lawas sama ka hamis sa bangkil sa elepante nga gidekorasyonan ug mga mahalong bato nga safiro. 15Ang iyang mga paa ug batiis daw mga haligi nga marmol nga gipatindog sa tungtonganan nga purong bulawan. Pagkaanindot niyang tan-awon, sama siya sa mga kahoyng sedro sa Lebanon. 16Lami halokan ang iyang ngabil ug makadani gayod siya kaayo. Siya ang akong hinigugma, O mga babaye sa Jerusalem. Siya ang akong amigo.