Bildad: Wer Gott die Treue bricht, hat keine Hoffnung mehr!
1Da entgegnete Bildad aus Schuach:
2»Wie lange willst du noch so weiterreden?
Wann hörst du auf, hier so viel Wirbel zu machen? Es sind doch nur leere Worte!
3Verdreht Gott, der Allmächtige, etwa das Recht?
Meinst du, dass er sein Urteil jemals widerruft?
4Deine Kinder müssen gegen ihn gesündigt haben,
darum hat er sie verstoßen und bestraft;
sie haben bekommen, was sie verdienten.
5Du aber solltest unermüdlich nach Gott suchen
und zum Allmächtigen um Gnade flehen.
6Wenn du aufrichtig und ehrlich bist,
dann wird er sich noch heute um dich kümmern
und dir Haus und Hof wiedergeben, wie du es verdienst.
7Was du früher besessen hast,
wird dir gering erscheinen, verglichen mit dem,
was Gott dir schenken wird!
8Schau doch nur auf die früheren Generationen,
und achte auf die Weisheit unserer Väter!
9Denn unser Leben währt nur kurze Zeit.
Wir wissen gar nichts;
wie ein Schatten huschen unsere Tage vorüber.
10Aber die Alten können dich
aus ihrer reichen Erfahrung belehren.
Sie sagten:
11›Die Papyrusstaude steht nur dort,
wo Sumpf ist,
und ohne Wasser wächst kein Schilf.
12Noch ehe es emporwächst,
ehe man es schneiden kann,
ist es schon verdorrt!‹
13Genauso geht es dem, der Gott vergisst;
wer ihm die Treue bricht, hat keine Hoffnung mehr.
14Worauf er sich stützte, das zerbricht,
und seine Sicherheit zerreißt wie ein Spinnennetz.
15In seinem Haus fühlt er sich sicher,
aber es bleibt nicht bestehen;
er klammert sich daran, findet aber keinen Halt.
16Zuerst wächst er auf wie eine Pflanze:
Voller Saft steht sie im Sonnenschein,
und ihre Triebe breiten sich im Garten aus.
17Die Wurzeln verzweigen sich über die Steine
und finden einen Weg durch jede Ritze.
18Doch ist die Pflanze mitsamt den Wurzeln einmal ausgerissen,
weiß keiner mehr, wo sie gestanden hat.
19Wer Gott vergisst, dem geht es ebenso.
Von seinem Glück bleibt nichts mehr übrig,
und andere nehmen seinen Platz ein.
20Vergiss es nicht:
Gott lässt einen Unschuldigen niemals fallen,
und einen Bösen unterstützt er nicht!
21Er wird dich wieder lachen lassen
und dir Grund zum Jubel geben,
22aber deine Feinde werden mit Schimpf und Schande überhäuft,
und ihr Haus wird vom Erdboden verschwinden!«
บิลดัด
1บิลดัดชาวชูอาห์โต้ตอบโยบว่า
2“ท่านจะพูดเช่นนี้ไปอีกนานเท่าใด
ถ้อยคำของท่านเป็นดั่งพายุบุแคม
3พระเจ้าทรงบิดเบือนความยุติธรรมหรือ?
องค์ทรงฤทธิ์บิดเบือนความถูกต้องหรือ?
4หากบุตรหลานของท่านทำบาปต่อพระองค์
พระองค์ก็ทรงลงโทษพวกเขา
5แต่ถ้าท่านหมายพึ่งพระเจ้า
ทูลวิงวอนองค์ทรงฤทธิ์
6หากท่านบริสุทธิ์และชอบธรรม
พระองค์จะทรงลุกขึ้นเพื่อท่าน
แล้วนำท่านคืนสู่ฐานะอันสมควรแก่ท่าน
7ถึงแม้ว่าท่านจะเริ่มต้นด้วยสิ่งเล็กน้อย
อนาคตของท่านก็ยังจะเจริญรุ่งเรือง
8“จงถามคนรุ่นก่อนดู
แล้วท่านจะค้นพบสิ่งที่บรรพบุรุษได้เรียนรู้
9เพราะเราเพิ่งเกิดมาเมื่อวานนี้เท่านั้น และไม่รู้อะไร
และวันเวลาของเราในโลกนี้ก็เป็นเพียงเงา
10บรรพบุรุษจะไม่บอกกล่าวเล่าสอนหรือ?
จะไม่พูดให้ท่านฟังจากความเข้าใจของพวกเขาหรอกหรือ?
11ต้นกกจะขึ้นงามในที่ซึ่งไม่มีห้วยหนองคลองบึงหรือ?
ต้นอ้อจะอยู่ได้โดยปราศจากน้ำหรือ?
12และทั้งๆ ที่พวกมันยังงอกงาม ไม่มีใครมาตัด
มันก็ยังเหี่ยวเฉาไปเร็วกว่าต้นหญ้าฉันใด
13บั้นปลายของผู้ที่หลงลืมพระเจ้าก็เป็นไปฉันนั้น
ความหวังของผู้ที่ไม่มีพระเจ้าก็พินาศไป
14สิ่งที่เขาพึ่งพาก็เปราะบาง8:14 ในภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
สิ่งที่เขาพึ่งพิงเป็นแค่ใยแมงมุม
15เขาหวังพักพิง แต่มันก็ขาดไป
เขายึดกุมไว้ แต่มันก็ไม่คงอยู่
16เขาเหมือนต้นไม้ที่ได้รับน้ำชุ่มชื่นกลางแดด
แผ่แขนงไปในสวน
17รากของเขาหยั่งลงไปในกองหิน
เสาะหาที่จะชอนไชไป
18แต่เมื่อถูกหักโค่นไป
ถิ่นนั้นก็ตัดขาดจากมันและกล่าวว่า ‘เราไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน’
19แน่ทีเดียว ชีวิตของมันก็เหี่ยวเฉาไป
และ8:19 หรือแน่ทีเดียว ความชื่นชมยินดีทั้งหมดที่มี / ก็คือมีพืชอื่นๆ งอกขึ้นมาแทนที่
20“แน่ทีเดียว พระเจ้าย่อมไม่ทอดทิ้งคนที่ดีพร้อม
ทั้งจะไม่ค้ำจุนคนทำชั่ว
21พระองค์จะยังคงให้ปากของท่านหัวเราะร่า
และให้ริมฝีปากของท่านโห่ร้องยินดี
22ศัตรูของท่านจะเต็มไปด้วยความอับอาย
เต็นท์ของคนชั่วร้ายจะไม่มีอีกต่อไป”
