Hiob 41 – HOF & HLGN

Hoffnung für Alle

Hiob 41:1-26

1Trügerisch ist jede Hoffnung, ihn zu fangen;

sein bloßer Anblick wirft dich schon zu Boden!

2Wenn es niemand wagen kann,

ihn auch nur zu reizen,

wer will dann mir erst gegenübertreten?

3Wer hat mir jemals etwas gegeben,

das er nun von mir zurückfordern könnte?

Mir gehört die ganze weite Welt.

4Ich will dir den Leviatan41,4 Vgl. die Anmerkung zu Kapitel 40,25. beschreiben,

seine Stärke und die Schönheit seiner Gestalt:

5Wer ist in der Lage, ihm den Panzer auszuziehen,

wer wagt es, ihm zwischen die Zähne zu greifen?

6Wer kann das Tor seines Mauls aufbrechen,

das von den fürchterlichen Zähnen verteidigt wird?

7Und schau dir seinen Schuppenpanzer an:

wie eine Reihe von Schilden, fest miteinander verbunden!

8Eine Schuppenplatte sitzt neben der anderen,

kein Lufthauch geht zwischen ihnen hindurch!

9Sie hängen fest aneinander

und sind so eng verbunden,

dass niemand sie auseinanderreißen kann.

10Licht blitzt auf, wenn er schnaubt,

und seine Augen funkeln wie die ersten Sonnenstrahlen.

11Aus seinem Rachen schießen Feuerflammen,

und die Funken sprühen.

12Aus seinen Nüstern quillt der Rauch

wie aus einem Kessel über dem Feuer.

13Sein Atemstoß setzt Kohlen in Brand,

eine Flamme schießt aus seinem Rachen hervor.

14Sein Nacken strotzt vor Kraft;

wo dieses Ungeheuer hinkommt, da geht die Angst voraus.

15Die Hautfalten am Bauch sind fest und straff,

als wären sie gegossen.

16Seine Brust ist hart wie Stein,

ja, so fest wie ein Mühlstein.

17Wenn sich der Leviatan erhebt,

geraten selbst Helden in Angst und Schrecken

und wissen nicht mehr aus noch ein.

18Jeder Schwerthieb gegen ihn bleibt ohne Wirkung;

Speer, Pfeil und Lanze prallen ab.

19Waffen aus Eisen fürchtet er nicht mehr als einen Strohhalm,

und Bronze ist für ihn wie morsches Holz.

20Mit Pfeilen lässt er sich nicht in die Flucht jagen,

Schleudersteine hält er bloß für Grashälmchen

21und eine Keule für dürres Stroh.

Er kann nur lachen, wenn die Speere auf ihn sausen.

22Unter seinem Bauch ragen Zacken hervor;

sie lassen Spuren im Schlamm zurück,

als wäre ein Dreschschlitten darübergefahren.

23Er lässt die Tiefe brodeln wie kochendes Wasser,

das Meer wallt auf wie Salbe im Kochtopf.

24Er hinterlässt eine glitzernde Spur;

man denkt, das Meer hätte silbernes Haar.

25Keiner auf der Erde reicht an ihn heran –

er ist ein Geschöpf, das Furcht nicht kennt.

26Selbst auf die Größten sieht er herab,

er, der König aller stolzen Tiere!«

Ang Pulong Sang Dios

Job 41:1-34

1Job, mabunit mo bala ang dragon nga Leviatan? Ukon mahigtan mo bala ang iya baba41:1 baba: sa literal, dila. sang kalat? 2Matuhog mo bala sang kalat ang iya ilong? Ukon makaw-itan mo bala sang taga ang iya sag-ang? 3Magapakitluoy bala siya permi sa imo nga buy-an mo siya? Ukon magapangabay bala siya sa imo nga kaluoyan mo siya? 4Magahimo bala siya sang kasugtanan sa imo nga magpaulipon siya sa imo sa bug-os niya nga kabuhi? 5Mahimo mo bala siya nga alaga pareho sa pispis ukon mahatag sa imo kabataan41:5 kabataan: ukon, mga suluguon. nga babayi agod ila hampangan? 6Mabakal bala siya sang mga negosyante kag kihadkiharon agod ibaligya? 7Madutlan mo bala ang iya panit ukon ang iya ulo sang sibat? 8Kon madakop mo siya, indi mo gid malipatan ang kabudlay sa pagdakop sa iya, kag indi mo na ini liwat paghimuon. 9Wala sing pulos ang pagtinguha sa pagdakop sa iya. Pagkakita mo pa lang sa iya madulaan ka na sang kaisog. 10Kon wala gani sing mangahas sa pagtublag sa iya, ti sin-o pa ayhan ang mangahas sa pagkontra sa akon? 11Sin-o ang makasiling nga may utang nga kabalaslan ako sa iya? Ang tanan diri sa kalibutan akon.

12“Sugiran ko pa gid ikaw parte sa lawas sang Leviatan kag kon ano siya kagamhanan kag kakusog. 13Sin-o bala ang makakakas sang iya panit ukon makadulot sini? 14Sin-o bala ang makapanganga sa iya? Kay ang iya mga ngipon makahaladlok! 15Ang iya likod daw sa may nagaidas nga mga taming nga nagatapikanay; 16-17ang kada isa lapitanay gid nga bisan ang hangin indi makalusot, kag wala sing may makakakas sini. 18Kon magpusnga siya nagakirab, kag ang iya mga mata nagasiga pareho sang pagbanagbanag sang adlaw. 19Nagabuga siya sang kalayo, 20kag nagaguwa ang aso sa iya ilong pareho sang aso sa nagabukal nga kolon nga may nagadabadaba nga gatong. 21Ang iya ginhawa makapabaga sang uling, kay kalayo ang nagaguwa sa iya baba. 22Makusog ang iya liog, kag ang makakita sa iya nahadlok gid. 23Bisan ang iya nagawilwig nga unod matibsol kag matig-a. 24Matig-a ang iya tagipusuon pareho sa galingan nga bato. 25Kon magbangon siya nagasalasala sa kahadlok ang gamhanan nga mga tawo.41:25 gamhanan nga mga tawo: ukon, mga dios. 26Wala sing espada, bangkaw, pana ukon sibat nga makahalit sa iya. 27Para sa iya ang salsalon daw sa dagami lang kahumok, kag ang saway daw sa gabok nga kahoy. 28Kon panaon siya wala siya nagapalagyo. Ang mga bato nga ginalabyog sa iya daw upa lang para sa iya. 29Ang kahoy nga inugbakol daw dagami lang para sa iya. Kag ginakadlawan lang niya ang hagunos sang bangkaw nga ginahaboy sa iya. 30Ang iya tiyan may mga himbis nga matalom nga daw sa buka nga botelya. Gani kon magkamang siya sa lunang, nagamarka ang iya inagyan. 31Ginapaalimbukad niya ang dagat pareho sa nagaindakal nga tubig sa kolon ukon sang nagabukal nga lana sa kaldero. 32Ang tubig nga iya maagyan nagabukal sing maputi, nga kon tan-awon daw maputi nga buhok. 33Wala sing pareho sa iya diri sa kalibutan. Isa siya ka tinuga nga wala sing kahadlok. 34Ginapakanubo niya ang tanan nga bugalon nga mga sapat. Ginaharian niya ang tanan nga matinaas-taason.”