Israel wird in sein Land zurückkehren
1»Du Mensch, sprich zu den Bergen von Israel: Hört die Botschaft des Herrn! 2Eure Feinde haben euch verspottet und gesagt: ›Haha, diese Berge, die es schon seit alter Zeit gibt, gehören jetzt uns!‹ 3Man hat euch verwüstet und von allen Seiten bedroht, ihr seid in der Gewalt fremder Völker. Sie zerreißen sich das Maul über euch und haben nur Spott für euch übrig. 4Darum hört, was ich, Gott, der Herr, zu sagen habe:
Ihr Berge und Hügel, ihr Bäche und Täler, ihr Trümmerfelder und menschenleeren Städte, die ihr geplündert und von den restlichen Nachbarvölkern verspottet wurdet, 5ihr könnt sicher sein: In meinem glühenden Zorn habe ich das Urteil über eure Feinde gesprochen, ja, besonders über die Edomiter. Denn voller Verachtung und Schadenfreude haben sie mein Land an sich gerissen und das Weideland erbeutet.
6Ihr Berge und Hügel in Israel, ihr Bäche und Täler, hört meine Botschaft. Ich, Gott, der Herr, schwöre: Weil die anderen Völker euch mit Schimpf und Schande überhäufen, bekommen sie meinen leidenschaftlichen Zorn zu spüren. 7Meine Hand erhebe ich zum Schwur und verspreche: Die Völker rings um euch werden bald selbst in Schimpf und Schande dastehen.
8Aber auf euch, ihr Berge von Israel, sollen wieder Bäume wachsen, die Zweige treiben und Früchte tragen, damit mein Volk sie genießen kann. Denn schon bald wird es in sein Land zurückkehren. 9Ihr werdet sehen: Ich wende mich euch wieder zu, ich komme euch zu Hilfe und sorge dafür, dass ihr von neuem bebaut und besät werdet.
10Ich mache ganz Israel wieder zu einem großen Volk; sie lassen sich in den Städten nieder und bauen alles auf, was jetzt noch in Trümmern liegt. 11Ja, Menschen und Tiere sollen sich vermehren und das Land bevölkern. Dann werdet auch ihr Berge bewohnt sein wie in früheren Zeiten, und ich werde euch so viel Gutes erweisen wie nie zuvor. Daran sollt ihr erkennen, dass ich der Herr bin.
12Ich bringe Menschen zurück ins Land, die dort aus- und eingehen. Dann wird mein Volk Israel euch Berge wieder in Besitz nehmen und für immer dort wohnen. Nie mehr sollt ihr ihnen die Nachkommen wegnehmen. 13Ja, Land Israel, du hast den Ruf, ein Menschenfresser zu sein, der seinem Volk die Kinder raubt. 14Doch von nun an wirst du deine Bewohner nicht mehr verschlingen und die Menschen nicht mehr kinderlos machen. Das verspreche ich, Gott, der Herr. 15Ich sorge dafür, dass du den Hohn und Spott anderer Völker nicht länger ertragen musst. Land Israel, nie mehr wirst du deinen Bewohnern den Tod bringen36,15 Oder: deine Bewohner zu Fall bringen.. Mein Wort gilt!«
Ich schenke euch meinen Geist
16Noch einmal empfing ich eine Botschaft vom Herrn. Er sprach zu mir: 17»Du Mensch, als mein Volk noch in Israel lebte, hat ihre große Schuld das ganze Land besudelt. Durch ihre Taten waren sie in meinen Augen so unrein wie eine Frau, die gerade ihre Tage hat36,17 Vgl. die Anmerkung zu Kapitel 18,6.. 18Sie haben das Blut unschuldiger Menschen vergossen und abscheuliche Götzen verehrt.
Darum traf sie mein Zorn in seiner ganzen Härte: 19Wegen ihrer Schuld hielt ich Gericht über sie; ich vertrieb sie zu anderen Völkern, in fernen Ländern mussten sie wohnen. 20Doch wohin sie auch kamen, brachten sie Schande über meinen heiligen Namen. Die Menschen, die ihnen begegneten, sagten: ›Sie sind das Volk des Herrn, und dennoch konnte er nicht verhindern, dass sie aus seinem Land vertrieben wurden.‹ 21Es schmerzte mich zu sehen, wie die Israeliten mich bei den anderen Völkern in Verruf brachten. Meine Ehre stand auf dem Spiel!
22Darum richte dem Volk Israel meine Botschaft aus. Sag ihnen: So spricht Gott, der Herr:
Was ich für euch tun werde, geschieht nicht um euretwillen. Meine Ehre will ich retten, die ihr vor den Augen anderer Völker in den Schmutz gezogen habt. 23Ja, ich sorge dafür, dass mein Name wieder geachtet und geehrt wird. Alle Völker sollen sehen, dass ich, der Herr, ein heiliger Gott bin. Darauf gebe ich mein Wort!
24Ich hole euch zurück aus fernen Ländern und fremden Völkern und bringe euch in euer eigenes Land. 25Mit reinem Wasser besprenge ich euch und wasche so die Schuld von euch ab, die ihr durch euren abscheulichen Götzendienst auf euch geladen habt. Allem, was euch unrein gemacht hat, bereite ich dann ein Ende.
26Ich will euch ein neues Herz und einen neuen Geist geben. Ja, ich nehme das versteinerte Herz aus eurer Brust und gebe euch ein lebendiges Herz. 27Mit meinem Geist erfülle ich euch, damit ihr nach meinen Weisungen lebt, meine Gebote achtet und sie befolgt. 28Dann wohnt ihr wieder in dem Land, das ich euren Vorfahren gegeben habe. Ihr werdet mein Volk sein, und ich werde euer Gott sein. 29Ich befreie euch von eurer Schuld, die euch unrein machte. Das Getreide lasse ich wieder wachsen und gedeihen, damit ihr nie mehr Hunger leiden müsst. 30Die Bäume sollen wieder Früchte tragen und die Felder reichen Ertrag bringen. Nie mehr werden die anderen Völker euch verspotten, weil ihr nichts zu essen habt. 31Dann werdet ihr euch daran erinnern, wie falsch eure Wege und wie schlecht eure Taten waren. Wegen eurer Schuld und eurer widerlichen Taten werdet ihr euch selber verabscheuen. 32Ich, Gott, der Herr, sage euch Israeliten: Eins sollt ihr wissen: Nicht um euretwillen erweise ich euch so viel Gutes. Im Gegenteil, ihr müsst euch schämen für alles, was ihr getan habt!
33Doch ich verspreche euch: Wenn ich euch von all eurer Schuld gereinigt habe, sollt ihr wieder in euren Städten wohnen. Ich sorge dafür, dass ihr die Häuser, die jetzt noch in Trümmern liegen, wieder neu aufbauen könnt. 34Wer heute durch euer Land zieht, sieht bloß eine trostlose Wüste. Doch dann sollen eure Felder wieder bestellt werden. 35Man wird sagen: ›Dieses verwüstete Land ist so schön wie der Garten Eden geworden! Die Städte waren einst niedergerissen, zerstört und vereinsamt – nun stehen sie wieder befestigt da und sind von Menschen bewohnt!‹ 36Eure Nachbarvölker, die mein Strafgericht überlebt haben, sollen erkennen, dass ich selbst, der Herr, die verwüsteten Städte wieder aufbaue und die brachliegenden Felder bepflanze. Das habe ich versprochen, und ich werde es auch tun.
37Und noch eine weitere Bitte werde ich euch in dieser Zeit erfüllen: Ich lasse euch so zahlreich werden wie eine große Herde. 38So wie es früher an einem hohen Festtag in Jerusalem von Opfertieren wimmelte, sollen eure verlassenen Städte wieder bevölkert werden und voller Leben sein. Daran sollt ihr erkennen, dass ich der Herr bin.«
بركت خدا بر اسرائيل
1«ای انسان خاكی، برای اسرائيل پيشگويی كن و بگو كه به اين پيغامی كه از جانب خداوند است گوش دهند:
2«دشمنانت به تو اهانت كرده، بلنديهای قديمی شما را از آن خودشان میدانند. 3از هر طرف شما را تار و مار كرده، به سرزمینهای مختلف بردهاند و شما مورد ملامت و تمسخر آنان قرار گرفتهايد. 4پس ای اسرائيل، به كلام من كه خداوند هستم گوش فرا ده! به کوهها و تپهها، وادیها و درهها، مزارع و شهرهايی كه مدتهاست بوسيلهٔ قومهای خدانشناس همسايهٔ شما ويران شده و مورد تمسخر قرار گرفتهاند، میگويم: 5خشم من بر ضد اين قومها، بخصوص ادوم، شعلهور شده است، چون زمين مرا با شادی و با اهانت به قوم من، تصرف نمودند.
6«پس، ای حزقيال، پيشگويی كن و به کوهها و تپهها، به وادیها و درههای اسرائيل بگو كه خداوند میفرمايد: من از اينكه قومهای همجوارتان شما را تحقير كردهاند سخت خشمگين هستم. 7من خودم به شما قول میدهم كه اين قومها مورد تحقير قرار خواهند گرفت. 8ولی در سرزمين اسرائيل درختان دوباره سبز خواهند شد و برای شما كه قوم من هستيد ميوه خواهند آورد و شما به سرزمين خويش باز خواهيد گشت. 9من همراه شما هستم و وقتی زمين را شيار كرده، در آن بذر بپاشيد، شما را بركت خواهم داد. 10در سراسر اسرائيل، جمعيت شما را افزايش میدهم و شهرهای خراب شده را بنا نموده، آنها را پر از جمعيت میكنم. 11نه فقط مردم، بلكه گلههای گاو و گوسفند شما را هم زياد میسازم. شهرهای شما مثل گذشته آباد خواهند شد و من شما را بيش از پيش بركت داده، كامياب خواهم ساخت. آنگاه خواهيد دانست كه من خداوند هستم. 12ای اسرائيل كه قوم من هستيد، من شما را به سرزمينتان باز میگردانم تا بار ديگر در آن ساكن شويد. آن سرزمين متعلق به شما خواهد بود و ديگر نخواهم گذاشت فرزندان شما از قحطی بميرند.»
13خداوند میفرمايد: «قومهای ديگر به شما طعنه میزنند و میگويند: ”اسرائيل سرزمينی است كه ساكنان خود را میبلعد!“ 14ولی من كه خداوند هستم، میگويم كه آنها ديگر اين سخنان را بر زبان نخواهند آورد، زيرا مرگ و مير در اسرائيل كاهش خواهد يافت. 15آن قومها ديگر شما را سرزنش و مسخره نخواهند كرد، چون ديگر قومی گناهكار و عصيانگر نخواهيد بود. اين را من كه خداوند هستم میگويم.»
16پيغام ديگری از جانب خداوند بر من نازل شد:
17«ای انسان خاكی، وقتی بنیاسرائيل در سرزمين خودشان زندگی میكردند، آن را با اعمال زشت خود نجس نمودند. رفتار ايشان در نظر من مثل يک پارچهٔ كثيف و نجس بود. 18مملكت را با آدمكشی و بتپرستی آلوده ساختند. به اين دليل بود كه من خشم خود را بر ايشان فرو ريختم. 19آنان را به سرزمينهای ديگر تبعيد كردم و به اين طريق ايشان را به سبب تمام اعمال و رفتار بدشان مجازات نمودم. 20اما وقتی در ميان ممالک پراكنده شدند، باعث بیحرمتی نام قدوس من گشتند، زيرا قومهای ديگر دربارهٔ ايشان گفتند: ”اينها قوم خدا هستند كه از سرزمين خود رانده شدهاند.“ 21من به فكر نام قدوس خود هستم كه شما آن را در بين قومهای ديگر بیحرمت كردهايد.
22«پس، به قوم اسرائيل بگو من كه خداوند هستم میگويم شما را دوباره به سرزمينتان باز میگردانم، ولی اين كار را نه به خاطر شما بلكه به خاطر نام قدوس خود میكنم كه شما در ميان قومها آن را بیحرمت نمودهايد. 23عظمت نام خود را كه شما آن را در ميان قومهای ديگر بیحرمت كرديد، در ميان شما آشكار خواهم ساخت، آنگاه مردم دنيا خواهند دانست كه من خداوند هستم. 24من شما را از ميان قومهای ديگر جمع كرده، به سرزمينتان باز میگردانم. 25آنگاه آب پاک بر شما خواهم ريخت تا از بتپرستی و تمام گناهان ديگر پاک شويد. 26به شما قلبی تازه خواهم داد و روحی تازه در باطن شما خواهم نهاد. دل سنگی و نامطيع را از شما خواهم گرفت و قلبی نرم و مطيع به شما خواهم داد. 27روح خود را در شما خواهم نهاد تا احكام و قوانين مرا اطاعت نماييد.
28«شما در سرزمين اسرائيل كه به اجدادتان دادم ساكن خواهيد شد. شما قوم من میشويد و من خدای شما. 29شما را از همهٔ گناهانتان پاک میكنم و غلهٔ فراوان به شما داده، به قحطی پايان میدهم. 30ميوهٔ درختان و محصول مزارعتان را زياد میكنم تا ديگر به علت قحطی مورد تمسخر قومهای همجوار قرار نگيريد. 31آنگاه گناهان گذشتهٔ خود را به ياد خواهيد آورد و برای كارهای زشت و قبيحی كه كردهايد از خود متنفر و بيزار خواهيد شد. 32ولی بدانيد كه اين كار را به خاطر شما نمیكنم. پس ای قوم اسرائيل، از كارهايی كه كردهايد، خجالت بكشيد!»
33خداوند میفرمايد: «وقتی گناهانتان را پاک سازم، دوباره شما را به وطنتان اسرائيل میآورم و ويرانهها را آباد میكنم. 34زمينها دوباره شيار خواهند شد و ديگر در نظر رهگذران باير نخواهند بود؛ 35و آنها خواهند گفت: ”اين زمينی كه ويران شده بود، اكنون همچون باغ عدن شده است! شهرهای خراب دوباره بنا گرديده و دورشان حصار كشيده شده و پر از جمعيت گشتهاند.“ 36آنگاه تمام قومهای همجواری كه هنوز باقی ماندهاند، خواهند دانست من كه خداوند هستم شهرهای خراب را آباد كرده و در زمينهای متروک محصول فراوان به بار آوردهام. من كه خداوند هستم اين را گفتهام و بدان عمل میكنم.»
37خداوند میفرمايد: «من بار ديگر دعاهای قوم اسرائيل را اجابت خواهم كرد و ايشان را مثل گلهٔ گوسفند زياد خواهم نمود. 38شهرهای متروكشان از جمعيت مملو خواهد گشت درست مانند روزهای عيد كه اورشليم از گوسفندان قربانی، پر میشد. آنگاه خواهند دانست كه من خداوند هستم.»
