Ein Klagelied
1»Du aber, Hesekiel, stimm ein Klagelied über die Herrscher Israels an! 2Das sollst du singen:
›Was für eine majestätische Löwin war deine Mutter!
Sie hatte ihr Lager bei kräftigen Löwen
und zog dort ihre Jungen auf.
3Um einen jungen Löwen kümmerte sie sich besonders;
er wurde stark und lernte, auf Raubzüge zu gehen
und sogar Menschen zu fressen.
4Ganze Völker erklärten ihm den Krieg, als sie davon hörten;
sie fingen ihn in einer Grube
und zerrten ihn an Haken bis nach Ägypten.
5Die Löwin sah, dass die Hoffnung,
die sie auf ihn gesetzt hatte, umsonst war,
und so zog sie ein anderes ihrer Jungen auf.
6Der junge Löwe wuchs inmitten des Rudels heran;
auch er wurde stark und lernte, auf Raubzüge zu gehen
und sogar Menschen zu fressen.
7Er machte sich über die Festungen19,7 Wörtlich: seine Witwen. – Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten. her
und legte ganze Städte in Trümmer;
die Bewohner des Landes erstarrten vor Schreck,
wenn sein Gebrüll ertönte.
8Da versammelten sich die Völker aus den Provinzen ringsum,
um gegen ihn zu kämpfen.
Sie fingen ihn in einer Grube
und warfen ihr Fangnetz über ihn.
9An Haken zerrten sie ihn in einen Käfig
und brachten ihn zum König von Babylonien.
Dort hielt man ihn gefangen,
denn seine Stimme sollte nicht mehr
auf den Bergen Israels zu hören sein.
10Deine Mutter war wie ein Weinstock19,10 Wörtlich: wie ein Weinstock in deinem Blut. – Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten.,
der nahe am Fluss gepflanzt wurde.
Nie fehlte es ihm an Wasser,
er hatte viele Ranken und trug reiche Frucht.
11Seine Zweige wurden kräftig genug,
um aus ihnen Zepter für Könige zu machen.
Der Weinstock wuchs hoch hinauf,
er ragte bis zu den Wolken;
weithin sichtbar war er
durch seine Größe und seine vielen Ranken.
12Doch schließlich riss man ihn im Zorn aus dem Boden
und warf ihn fort.
Der heiße Ostwind trocknete ihn aus,
seine Früchte wurden abgerissen.
Sein kräftiger Stamm verdorrte
und wurde vom Feuer verzehrt.
13Nun ist der Weinstock wieder eingepflanzt,
er steht in der dürren und trockenen Wüste.
14Seine Zweige haben Feuer gefangen,
und alle seine Früchte sind ein Raub der Flammen geworden.
Kein kräftiger Zweig ist mehr an ihm zu finden,
aus dem man ein Zepter anfertigen könnte.‹«
Dies ist ein Klagelied, und als solches wurde es immer wieder gesungen.
บทคร่ำครวญแด่เจ้านายของอิสราเอล
1“จงคร่ำครวญอาลัยถึงบรรดาเจ้านาย ของอิสราเอล 2และกล่าวว่า
“ ‘มารดาของเจ้าช่างเหมือนนางสิงห์
ในหมู่สิงห์เสียนี่กระไร!
นางเอนกายลงในหมู่สิงห์หนุ่ม
และเลี้ยงดูลูกๆ ของนาง
3ลูกสิงห์ตัวหนึ่งของนาง
เติบโตเป็นสิงห์หนุ่มผู้แกร่งกล้า
เขาเรียนรู้ที่จะฉีกเหยื่อ
และขย้ำมนุษย์
4เมื่อประชาชาติทั้งหลายได้ยินเรื่องของเขา
ก็ดักจับเขาไว้ได้ในหลุมพราง
พวกเขาเอาขอเกี่ยวสิงห์หนุ่มนั้น
นำเขาไปยังดินแดนอียิปต์
5“ ‘เมื่อนางสิงห์เห็นว่าความหวังไม่เป็นจริง
ความคาดหมายก็สูญสิ้นไป
นางจึงเอาลูกสิงห์อีกตัวหนึ่งมาเลี้ยง
ให้เป็นสิงห์หนุ่มผู้แกร่งกล้า
6เขาเที่ยวไปในหมู่สิงห์
เพราะบัดนี้เขาเป็นสิงห์หนุ่มแกร่งกล้า
เขาเรียนรู้ที่จะฉีกเหยื่อ
และขย้ำมนุษย์
7เขาทลาย19:7 ภาษาฮีบรูว่าเขารู้จักที่มั่น
และทำลายล้างเมืองต่างๆ ของพวกเขา
ดินแดนนั้นและพลเมืองทุกคนก็ตระหนกตกใจ
เมื่อเขาขู่คำราม
8แล้วประชาชาติทั้งปวงจากภูมิภาคต่างๆ โดยรอบ
ก็มาสู้กับเขา
พวกเขากางตาข่ายดักเขา
แล้วก็จับเขาได้ในหลุมพราง
9เขาถูกลากด้วยขอเกี่ยวไปขังไว้ในกรง
ถูกนำตัวไปเข้าเฝ้ากษัตริย์บาบิโลน
เขาถูกขังไว้ในคุก
จึงไม่ได้ยินเสียงคำรามของเขา
บนภูเขาทั้งหลายของอิสราเอลอีกต่อไป
10“ ‘มารดาของเจ้าเหมือนเถาองุ่น
ปลูกไว้ริมน้ำในสวนองุ่นของเจ้า19:10 สำเนาต้นฉบับภาษาฮีบรูส่วนใหญ่ว่าในโลหิตของเจ้า
มีผลดกและเต็มไปด้วยกิ่งก้านสาขา
เพราะมีน้ำท่าบริบูรณ์
11กิ่งก้านของมันแข็งแรง
เหมาะเป็นคทาของผู้ครอบครอง
มันชูก้านสูง
เหนือแขนงอันหนาทึบ
โดดเด่นเพราะชูขึ้นสูง
และแผ่ก้านงาม
12แต่มันถูกถอนรากขึ้นมาด้วยโทสะอันแรงกล้า
และถูกเหวี่ยงทิ้งลงกับพื้น
ลมตะวันออกทำให้มันเหี่ยวเฉา
ผลของมันถูกปลิดไป
กิ่งก้านแข็งแรงของมันเหี่ยวเฉา
และไฟก็เผาผลาญมัน
13บัดนี้มันถูกนำไปปลูกไว้ในถิ่นกันดาร
ซึ่งพื้นดินแห้งแล้งแตกระแหง
14มีไฟลามออกมาจากกิ่งใหญ่กิ่งหนึ่ง19:14 หรือจากใต้กิ่งของมัน
เผาผลของมันวอดวาย
จึงไม่เหลือกิ่งก้านแข็งแรง
ที่เหมาะจะทำเป็นคทาของผู้ครอบครองอีก’
“นี่คือบทคร่ำครวญและเอาไว้ใช้ในยามคร่ำครวญ”
