3. Mose 22 – HOF & APSD-CEB

Hoffnung für Alle

3. Mose 22:1-33

Anweisungen für das Essen von Opferfleisch

1Der Herr sprach zu Mose: 2»Sag Aaron und seinen Söhnen, sie sollen sorgfältig mit den Opfergaben der Israeliten umgehen, sonst entweihen sie meinen heiligen Namen. Ich bin der Herr. 3Für alle künftigen Generationen soll gelten: Wenn ein Priester unrein ist und trotzdem den mir geweihten Opfergaben der Israeliten nahe kommt, werde ich ihn aus meiner Gegenwart verbannen. Er hat sein Leben verwirkt. Ich bin der Herr.

4Kein Nachkomme Aarons, der an Aussatz oder Ausfluss leidet, darf seinen Anteil an den heiligen Opfergaben essen, bevor er wieder rein ist. Hat er etwas berührt, das durch einen Toten verunreinigt worden ist, hat er einen Samenerguss gehabt, 5ein unreines Kriechtier angefasst oder einen Menschen, der gerade unrein ist, 6dann gilt er selbst als unrein bis zum Abend. Er kann erst wieder von den heiligen Opfergaben essen, wenn er sich gewaschen hat. 7Erst nach Sonnenuntergang ist er wieder rein. Dann darf er seinen Anteil an den heiligen Opfergaben essen, denn sie sind sein Lebensunterhalt. 8Er soll aber kein Fleisch von verendeten oder gerissenen Tieren verzehren, denn dadurch wird er unrein. Ich bin der Herr.

9Die Priester müssen meine Weisungen beachten. Sonst laden sie Schuld auf sich und müssen sterben, weil sie heilige Dinge entweiht haben. Ich bin der Herr, und ich habe sie zum Dienst für mich ausgesondert.

10Nur wer zur Familie des Priesters gehört, darf von den heiligen Opfergaben essen. Wer lediglich in seinem Haus wohnt oder tageweise bei ihm Arbeit findet, darf dies nicht! 11Ein Sklave aber, den ein Priester kauft, kann von den Gaben essen, ebenso jeder Sklave, der im Haus des Priesters geboren wurde. 12Heiratet die Tochter eines Priesters einen Mann, der nicht zu den Nachkommen Aarons gehört, darf sie nicht mehr von den heiligen Abgaben essen. 13Wenn sie aber als Witwe oder Geschiedene in das Haus ihres Vaters zurückkehrt und keine Kinder hat, darf sie von den Anteilen am Opfer essen, die ihr Vater erhält. Wer nicht zur Priesterfamilie gehört, darf auf keinen Fall davon essen!

14Wenn jemand versehentlich etwas vom Anteil eines Priesters isst, muss er ihm alles erstatten und noch ein Fünftel dazugeben. 15Die Priester dürfen die heiligen Abgaben für den Herrn nicht entweihen, die sie von den Israeliten empfangen. 16Wenn sie dem Volk erlauben, davon zu essen, würden sie zulassen, dass es große Schuld auf sich lädt. Ich bin der Herr, und die Opfergaben der Israeliten sind allein mir geweiht.«

Bestimmungen über die Opfertiere

17Der Herr befahl Mose: 18»Sag Aaron, seinen Söhnen und allen Israeliten:

Wenn ein Israelit oder ein Fremder bei euch mir, dem Herrn, ein Brandopfer darbringen will – sei es freiwillig oder um ein Gelübde einzulösen –, 19dann muss er ein fehlerloses männliches Tier aussuchen, ein Rind, ein Schaf oder eine Ziege. Nur dann werde ich die Gabe gnädig annehmen. 20Opfert kein Tier, das einen Fehler hat, denn ich werde es nicht annehmen! 21Wer mir, dem Herrn, ein Friedensopfer darbringt, weil er ein Gelübde erfüllen oder eine freiwillige Gabe bringen will, soll dafür ein fehlerloses Tier aussuchen, ein Rind, ein Schaf oder eine Ziege. Dann nehme ich das Opfer gnädig an. 22Ihr dürft kein Tier auf dem Altar für mich, den Herrn, verbrennen, das blind ist, gebrochene Gliedmaßen hat, verstümmelt ist, Geschwüre, Krätze oder eine Flechte hat. 23Ein Rind, ein Schaf oder eine Ziege mit einem überlangen oder unterentwickelten Körperteil könnt ihr als freiwillige Opfergabe bringen; ich nehme es aber nicht an, wenn ihr damit ein Gelübde erfüllen wollt. 24Kastrierte Tiere, deren Hoden zerquetscht, zerstoßen, abgerissen oder abgeschnitten wurden, dürft ihr mir nicht darbringen! Ihr sollt in eurem Land weder Tiere kastrieren 25noch solche Tiere von einem Ausländer kaufen, um sie mir, eurem Gott, zu opfern. Sie sind nicht unversehrt und makellos, deshalb werde ich ein solches Opfer nicht gnädig annehmen.«

26Weiter sagte der Herr zu Mose: 27»Wenn ein Kalb, ein Lamm oder ein Zicklein geboren wird, soll es die ersten sieben Tage bei seiner Mutter bleiben. Erst vom achten Tag an nehme ich, der Herr, es als Opfergabe an. 28Ihr dürft das Muttertier nicht am selben Tag wie das Junge schlachten. 29Wenn ihr mir, dem Herrn, aus Dankbarkeit ein Friedensopfer darbringen wollt, dann tut es so, dass ich es gnädig annehmen kann: 30Das Fleisch muss noch am selben Tag gegessen werden, nichts darf bis zum nächsten Morgen übrig bleiben. Das befehle ich, der Herr.

31Haltet meine Gebote, lebt danach, denn ich bin der Herr! 32Entweiht nicht meinen heiligen Namen! Alle Israeliten sollen mich als ihren heiligen Gott verehren. Ich bin der Herr, und ich habe euch als mein Volk ausgesondert. 33Aus Ägypten habe ich euch befreit, um euer Gott zu sein, ich, der Herr

Ang Pulong Sa Dios

Leviticus 22:1-33

Ang mga Halad alang sa Ginoo

1Gisugo sa Ginoo si Moises 2nga isulti kini ngadto kang Aaron ug sa iyang mga anak nga lalaki:

Ayaw ninyo pasipalahi ang akong balaan nga ngalan, busa hatagi ninyog pagtahod ang mga halad nga gihalad sa mga Israelinhon kanako. Ako mao ang Ginoo.

3Kon aduna kaninyo karon o sa inyong mga kaliwat sa umaabot nga mga henerasyon nga giisip nga hugaw nga mohikap sa halad nga alang kanako, dili na gayod siya makaalagad isip pari. Ako mao ang Ginoo.

4-7Walay bisan kinsa kaninyo nga makakaon sa halad kon may ngilngig siya nga sakit sa panit, o may nanggawas sa iyang kinatawo tungod sa sakit, o nakahikap sa mga butang nga nahimong hugaw tungod kay nasaghid kini sa patay, o gigawasan ug semilya, o nakahikap sa mananap nga giisip nga hugaw o sa tawong giisip nga hugaw. Makakaon lang siya sa mga halad kon makaligo na siya,22:4-7 makaligo na siya: Usa kini ka ritwal nga himuon sa mga Israelinhon aron mahimo silang hinlo ug takos nga motambong sa mga seremonya sa ilang relihiyon. apan mohulat una siya hangtod hapon sa pagsalop sa adlaw ayha siya makakaon sa mga halad nga mao ang iyang kalan-on isip pari.

8Kinahanglan nga dili kamo mokaon sa bisan unsa nga karne sa mananap nga namatay lang o gipatay sa uban nga mananap, kay kon himuon ninyo kini isipon kamo nga hugaw. Ako mao ang Ginoo.

9Kinahanglan nga tumanon gayod ninyo ang gipatuman ko kaninyo aron dili kamo manubag ug mangamatay. Ako ang Ginoo nga naglain kaninyo alang kanako.

10Kamo lang nga mga pari ug ang inyong panimalay ang makakaon sa bahin sa mga halad nga alang sa mga pari. Dili mahimong mokaon niini ang inyong bisita o ang inyong sinuholan nga trabahante. 11Apan mahimong mokaon ang sulugoon nga gipalit ninyo o natawo diha sa inyong panimalay. 12Dili usab makakaon niini ang anak sa pari nga nakapamana ug dili pari. 13Apan kon nabalo siya o nagkabulag sila sa iyang bana ug wala silay anak, ug mibalik siyag puyo uban sa iyang amahan, makakaon siya sa pagkaon nga gidawat sa iyang amahan isip pari.

Hinumdomi gayod ninyo nga kamo lang nga mga pari ug ang inyong panimalay ang makakaon sa bahin sa mga halad nga alang kaninyo. 14Apan kon ang usa ka tawo nga dili miyembro sa inyong panimalay nakakaon niini nga wala niya tuyoa, kinahanglan nga ulian niya kini sa inyo ug dugangan pa gayod niya ug 20 porsyento sa presyo niini.

15Kamong mga pari, ayaw ninyo pasipalahi ang mga halad sa mga Israelinhon alang kanako, 16aron nga sa pagkaon ninyo niini dili kamo makasala ug wala kamoy tulubagon. Ako ang Ginoo nga naglain kaninyo alang kanako.

Ang mga Patakaran bahin sa Pagpili sa Mananap nga Ihalad

17Gisugo sa Ginoo si Moises 18nga isulti kini kang Aaron ug sa iyang mga anak nga lalaki, sa tanan nga sama nilang mga Israelinhon, ug apil na usab sa mga langyaw nga nagapuyo uban kanila:

Kon ang halad nga sinunog mao ang inyong ihalad isip halad sa pagtuman sa usa ka panaad o halad nga kinabubut-on, 19kinahanglan nga laki kini nga baka, karnero, o kanding nga walay depekto, aron ako kining dawaton. 20Ayaw kamo paghalad ug may depekto kay dili ko gayod kini dawaton. 21Kon ang halad alang sa pakigda-it ngadto sa Ginoo ang inyong ihalad isip halad sa pagtuman sa usa ka panaad o halad nga kinabubut-on, kinahanglan nga baka o karnero o kanding kini nga walay depekto aron dawaton ko kini. 22Ayaw kamo paghalad kanako ug mananap nga buta, nabalian, nasamaran, o may sakit sa panit. 23Mahimo ninyong ihalad isip halad nga kinabubut-on ang baka o karnero o kanding nga may depekto, apan dili kini mahimong ihalad isip halad sa pagtuman sa usa ka panaad. 24Ayaw kamo paghalad kanako ug mananap nga nasamaran sa itlog, o gikapon. Ayaw gayod ninyo kini buhata sa inyong dapit. 25Ug ayaw usab kamo pagpalit nianang matanga sa mga mananap gikan sa mga langyaw aron ihalad kanako, kay dili ko kana dawaton.

26-27Ang bag-ong gipanganak nga baka, karnero, o kanding kinahanglan magpabilin uban sa iyang inahan sulod sa pito ka adlaw. Apan paglapas sa pito ka adlaw mahimo na kining ihalad kanako. 28Ayaw ninyo ihalad ug dungan sa baka o karnero o kanding ang mga nati niini sulod sa usa lang ka adlaw.

29Kon maghalad kamo ug halad sa pagpasalamat kanako, sunda ninyo ang husto nga pamaagi sa paghalad niini aron dawaton ko kini. 30Ug kinahanglan nga kaonon ninyo kini niana mismong adlaw sa paghalad niini ug ayaw gayod ninyo binli hangtod pagkaugma. Ako mao ang Ginoo.

31Tumana ninyo ang akong mga sugo. Ako mao ang Ginoo. 32Ayaw ninyo pasipalahi ang akong balaan nga ngalan, ug ilha ninyo ako nga balaan. Ako mao ang Ginoo nga naglain kaninyo alang kanako, 33ug nagpagawas kaninyo gikan sa Ehipto aron mahimong inyong Dios. Ako mao ang Ginoo.