Das Speiseopfer
1»Wenn jemand mir, dem Herrn, ein Speiseopfer darbringen will, dann soll er feines Weizenmehl nehmen, Olivenöl darübergießen und auch etwas Weihrauch bereithalten. 2Er bringt es den Priestern, den Nachkommen Aarons. Einer von ihnen nimmt eine Handvoll Mehl und Öl sowie den ganzen Weihrauch. Dieser Teil gehört mir, und der Priester verbrennt ihn zu meinem Gedenken auf dem Altar. Solch ein wohlriechendes Opfer gefällt mir, dem Herrn, gut. 3Das restliche Mehl und Öl steht Aaron und seinen Nachkommen zu, die den Priesterdienst versehen. Auch ihr Anteil ist besonders heilig, denn er gehört zum Opfer, das mir dargebracht wurde.
4Will jemand ein Speiseopfer darbringen, das im Ofen gebacken wird, dann soll es aus feinem Weizenmehl zubereitet sein: mit Olivenöl gebackene Kuchen oder mit Olivenöl bestrichenes Fladenbrot. Dabei dürft ihr keinen Sauerteig verwenden.
5Wird die Opfergabe auf einem Backblech zubereitet, dann soll dafür wieder ungesäuertes feines Mehl mit Olivenöl vermengt werden. 6Brecht den fertigen Kuchen in Stücke und übergießt ihn mit Olivenöl! So ist auch dies ein Speiseopfer.
7Wenn das Speiseopfer in der Pfanne gebacken wird, muss ebenfalls feines Weizenmehl und Olivenöl verwendet werden.
8Bereitet das Speiseopfer immer genau so zu und bringt es dann mir, dem Herrn, dar! Überreicht es dem Priester, damit er es zum Altar trägt. 9Den Teil, der mir gehört, soll er nehmen und zu meinem Gedenken auf dem Altar verbrennen. Dies ist ein wohlriechendes Opfer, das mich, den Herrn, erfreut. 10Der Rest steht Aaron und den übrigen Priestern zu. Auch ihr Anteil ist besonders heilig, denn er gehört zum Opfer, das mir dargebracht wurde.
11Kein Speiseopfer für mich darf Sauerteig enthalten; ihr dürft weder Sauerteig noch Honig auf meinem Altar verbrennen! 12Zwar gehört beides dazu, wenn ihr mir die Gaben von eurem ersten Ernteertrag bringt, aber es darf nicht auf meinem Altar verbrannt werden! 13Jedes Speiseopfer und auch alle anderen Opfergaben müssen mit Salz gewürzt sein! Niemals darf das Salz fehlen, denn es ist ein Zeichen für meinen bleibenden Bund mit euch!
14Wenn ihr mir, dem Herrn, ein Speiseopfer vom ersten Ertrag eurer Felder bringt, dann nehmt dafür am Feuer geröstete Ähren oder frisch zerriebene Körner. 15Gießt noch Olivenöl darüber und legt etwas Weihrauch dazu! So ist es ein Speiseopfer. 16Der Priester soll von den Körnern und vom Öl den Anteil, der mir gehört, zusammen mit dem ganzen Weihrauch auf dem Altar verbrennen als Opfer für mich, den Herrn.«
هديهٔ آردی
1هرگاه كسی برای خداوند هديهٔ آردی آورد، هديهٔ او بايد از آرد مرغوب باشد. او بايد روغن زيتون روی آن بريزد و كندر بر آن بگذارد. 2سپس يک مشت از آن را كه نمونهٔ تمام هديه است به يكی از كاهنان بدهد تا آن را بسوزاند. اين هديه كه بر آتش تقديم می‌شود، مورد پسند خداوند خواهد بود. 3بقيهٔ آرد به هارون و پسرانش داده شود تا برای خوراک از آن استفاده كنند. قسمتی كه به كاهنان داده می‌شود بسيار مقدس است، زيرا از هديه‌ای گرفته شده كه به خداوند تقديم شده است.
4هرگاه كسی نان پخته شده در تنور برای خداوند هديه آورد، آن نان بايد بدون خميرمايه و از آرد مرغوب مخلوط با روغن زيتون تهيه شده باشد. از نان بدون خميرمايه كه روغن روی آن ماليده شده باشد نيز می‌توان به عنوان هديه استفاده كرد. 5اگر كسی نان پخته شده روی ساج هديه آورد، آن نان نيز بايد از آرد مرغوب بدون خميرمايه و مخلوط با روغن زيتون باشد. 6او بايد آن را تكه‌تكه كند و رويش روغن بريزد. اين نيز يک نوع هديهٔ آردی است. 7اگر هديهٔ شما در تابه پخته شود، آن هم بايد از آرد مرغوب و روغن زيتون باشد.
8اين هدايای آردی را نزد كاهن بياوريد تا به قربانگاه ببرد و به خداوند تقديم كند. 9كاهنان بايد فقط مقدار كمی از هديه را به عنوان نمونه بسوزانند. اين هديه كه بر آتش تقديم می‌شود، مورد پسند خداوند است. 10بقيهٔ هديه به كاهنان تعلق دارد. اين قسمت كه به كاهنان داده می‌شود بسيار مقدس است، زيرا از هديه‌ای گرفته شده كه به خداوند تقديم شده است.
11برای تهيهٔ هديه آردی كه به خداوند تقديم می‌شود از خميرمايه استفاده نكنيد، زيرا به کار بردن خميرمايه يا عسل در هدايايی كه بر آتش به خداوند تقديم می‌شود، جايز نيست. 12هنگام تقديم نوبر محصول خود به خداوند می‌توانيد از نان خميرمايه‌دار و عسل استفاده كنيد، ولی اين هديه را نبايد بر آتش قربانگاه بسوزانيد.
13به تمام هدايا بايد نمک بزنيد، چون نمک يادآور عهد خداست.
14هرگاه از نوبر محصول خود به خداوند هديه می‌دهيد دانه‌ها را از خوشه‌ها جدا كرده، بكوبيد و برشته كنيد. 15سپس روغن زيتون بر آن بريزيد و كندر روی آن بگذاريد، زيرا اين نيز نوعی هديهٔ آردی است. 16آنگاه كاهنان قسمتی از غلهٔ كوبيده شده و مخلوط با روغن را با تمام كندر به عنوان نمونه بر آتش بسوزانند و به خداوند تقديم كنند.
