1. Mose 17 – HOF & HLGN

Hoffnung für Alle

1. Mose 17:1-27

Das Zeichen des Bundes: Die Beschneidung

1Als Abram 99 Jahre alt war, erschien ihm der Herr und sagte zu ihm: »Ich bin der allmächtige Gott. Geh deinen Weg mit mir und lebe so, wie es in meinen Augen recht ist. 2Ich will zu meinem Bund mit dir stehen und dir unzählbar viele Nachkommen schenken.«

3Da warf sich Abram zu Boden, und Gott sprach weiter zu ihm: 4-5»Ich verspreche dir: Du wirst zum Stammvater vieler Völker werden. Darum sollst du von nun an nicht mehr Abram (›erhabener Vater‹) heißen, sondern Abraham (›Vater der Völkermenge‹). 6Ich werde dir so viele Nachkommen geben, dass zahlreiche Völker daraus entstehen – sogar Könige sollen von dir abstammen! 7Dieser Bund gilt für alle Zeiten, für dich und für deine Nachkommen. Es ist ein Versprechen, das niemals gebrochen wird: Ich bin dein Gott und der Gott deiner Nachkommen, 8und ich gebe euch das ganze Land Kanaan, wo ihr bisher nur Fremde seid. Ihr werdet es für immer besitzen, und ich werde euer Gott sein.

9Doch auch du, Abraham, musst dich bei unserem Bund zu etwas verpflichten, und deine Nachkommen sollen sich ebenfalls daran halten: 10-11Alle Männer unter euch sollen an der Vorhaut ihres Gliedes beschnitten werden – als Zeichen dafür, dass ich mit euch einen Bund geschlossen habe und dass ihr treu dazu steht. 12-13Bei allen männlichen Neugeborenen soll die Beschneidung am achten Tag durchgeführt werden. Das gilt auch für eure Sklaven, egal ob sie bei euch geboren wurden oder ob ihr sie aus dem Ausland gekauft habt. So tragt ihr an eurem Körper das Zeichen des Bundes, der niemals aufhören wird. 14Wer sich nicht beschneiden lassen will, der hat sein Leben verwirkt. Er darf nicht länger zum Volk gehören, denn er hat den Bund mit mir gebrochen.«

15Dann sagte Gott: »Auch deine Frau soll einen anderen Namen erhalten: Nenne sie nicht mehr Sarai, denn von nun an heißt sie Sara (›Fürstin‹). 16Ich werde sie reich beschenken; auch sie wird einen Sohn von dir empfangen. Mein Segen bedeutet noch mehr: Sie soll die Stammmutter zahlreicher Völker werden, und Könige werden von ihr abstammen!«

17Da warf Abraham sich erneut zu Boden – aber im Stillen lachte er in sich hinein. Er dachte: »Wie kann ich mit 100 Jahren noch einen Sohn zeugen? Und Sara ist schon 90, wie kann sie da noch Mutter werden?« 18Laut sagte er dann zu Gott: »Wenn nur Ismael am Leben bleibt! Lass doch ihn deinen Segen erfahren!«

19»Nein, so habe ich es nicht gemeint«, entgegnete Gott, »sondern deine Frau Sara wird einen Sohn bekommen! Gib ihm den Namen Isaak (›Gelächter‹)! Mit ihm werde ich meinen Bund aufrechterhalten, und für seine Nachkommen wird der Bund ebenfalls gelten. In alle Ewigkeit bleibt er bestehen. 20Aber auch deine Bitte für Ismael will ich erfüllen. Ja, ich werde ihn segnen und ihm unzählige Nachkommen schenken. Zwölf Fürsten sollen von ihm abstammen, und er wird der Stammvater eines großen Volkes werden. 21Trotzdem werde ich meinen Bund mit Isaak schließen; nächstes Jahr um diese Zeit wird Sara Mutter werden.«

22Nachdem Gott dies gesagt hatte, erhob er sich zum Himmel.

23Kurz darauf, noch am selben Tag, beschnitt Abraham seinen Sohn Ismael und alle männlichen Sklaven, die bei ihm geboren oder von Ausländern gekauft worden waren – so wie Gott es ihm aufgetragen hatte. 24Auch Abraham selbst ließ sich beschneiden. Er war zu dem Zeitpunkt 99 Jahre alt 25und Ismael 13 Jahre. 26Beide wurden am selben Tag beschnitten, 27zusammen mit allen, die bei ihnen wohnten.

Ang Pulong Sang Dios

Genesis 17:1-27

Ang Pagtuli Tanda sang Kasugtanan

1Sang nagaedad si Abram sing 99 ka tuig, nagpakita ang Ginoo sa iya kag nagsiling, “Ako ang Dios nga Makagagahom. Magtuman ka permi sa akon kag magkabuhi nga matarong. 2Tumanon ko ang akon kasugtanan sa imo; padamuon ko gid ang imo mga kaliwat.” 3Pagkabati sadto ni Abram, nagluhod siya bilang pagtahod sa Dios. Nagsiling ang Dios sa iya, 4“Sa akon bahin, amo ini ang akon kasugtanan sa imo: Mangin amay ka sang madamo nga mga nasyon. 5Sugod subong indi na Abram ang itawag sa imo kundi Abraham17:5 Abraham: posible ang buot silingon sa Hebreo, amay sang madamo. na, tungod kay himuon ko ikaw nga amay sang madamo nga mga nasyon. 6Padamuon ko gid ang imo mga kaliwat kag magatukod sila sang mga nasyon, kag ang iban sa ila mangin hari. 7Tumanon ko ang akon kasugtanan sa imo kag sa imo mga kaliwat sa palaabuton nga mga henerasyon, nga ako padayon nga mangin Dios ninyo. Ini nga kasugtanan magapadayon hasta san-o. 8Mga dumuluong lang kamo subong sa duta sang Canaan. Pero igahatag ko ining bug-os nga duta sa imo kag sa imo mga kaliwat. Mangin inyo na ina hasta san-o, kag ako padayon nga mangin Dios ninyo.”

9Nagsiling pa gid siya kay Abraham, “Sa imo bahin, tipigan mo ang akon kasugtanan sa imo. Kag amo man ini ang dapat nga himuon sang imo mga kaliwat sa palaabuton nga mga henerasyon. 10Kag bahin sang sina nga kasugtanan, dapat tulion ninyo ang tanan ninyo nga lalaki. 11Ini ang mangin tanda sang akon kasugtanan sa inyo. 12-13Sugod subong hasta sa palaabuton nga mga henerasyon, dapat tulion ninyo ang kada bata nga lalaki sa edad nga walo ka adlaw. Tulion man ninyo ang mga ulipon nga lalaki nga natawo sa inyo panimalay kag pati ang mga ulipon nga inyo ginbakal sa mga taga-iban nga lugar. Ina nga tanda sa inyo lawas magapamatuod nga ang akon kasugtanan sa inyo magapadayon hasta san-o. 14Ang bisan sin-o nga lalaki sa inyo nga wala matuli indi ninyo pagkabigon nga sakop ninyo, kay ginbaliwala niya ang akon kasugtanan.”

15Nagsiling pa gid ang Dios kay Abraham, “Kon parte sa imo asawa nga si Sarai, indi mo na siya pagtawgon nga Sarai, kundi sugod subong Sara17:15 Sara: buot silingon sa Hebreo, prinsesa. na ang itawag mo sa iya. 16Bendisyunan ko siya kag hatagan ko gid ikaw sang anak paagi sa iya. Mangin iloy siya sang madamo nga mga nasyon, kag ang iban niya nga mga kaliwat mangin hari.”

17Pagkabati sadto ni Abraham nagluhod siya bilang pagtahod sa Dios, pero nagkadlaw siya sa iya nabatian. Nagsiling siya sa iya kaugalingon, “Makapabata pa bala ako nga 100 na ang akon edad? Kag si Sara, makabata pa bala nga 90 na ang iya edad?” 18Dayon nagsiling siya sa Dios, “Kabay pa nga si Ishmael ang magabaton sang mga ginpromisa mo sa akon.” 19Nagsabat ang Dios, “Indi. Ang imo asawa nga si Sara magabata sing lalaki kag ngalanan mo siya nga Isaac.17:19 Isaac: buot silingon sa Hebreo, nagakadlaw siya. Sa iya ko padayunon ang akon kasugtanan sa imo, kag magapadayon ini nga kasugtanan sa iya mga kaliwat hasta san-o. 20Kon parte kay Ishmael, nabatian ko ang imo pangabay para sa iya. Bendisyunan ko siya kag hatagan sang madamo nga mga kaliwat. Mangin amay siya sang dose ka pangulo, kag ang iya mga kaliwat mangin bantog nga katawhan.17:20 katawhan: ukon, nasyon. 21Ugaling, kay Isaac kag sa iya mga kaliwat ko lang tumanon ang akon kasugtanan sa imo. Magabata si Sara kay Isaac sa amo man sini nga tion sa sunod nga tuig.” 22Pagkatapos hambal sang Dios kay Abraham, naghalin siya dayon.

23Sa sadto gid mismo nga adlaw, gintuman ni Abraham ang ginsugo sa iya sang Dios. Gintuli niya ang iya anak nga si Ishmael kag ang tanan nga lalaki sa iya panimalay: ang mga ulipon nga natawo sa iya panimalay kag ang mga ulipon nga iya ginbakal. 24Nagaedad si Abraham sing 99 ka tuig sang gintuli siya, 25kag si Ishmael iya nagaedad sing 13 ka tuig. 26-27Sa sadto gid mismo nga adlaw nga nagsugo ang Dios nga ang tanan nga lalaki dapat matuli, nagpatuli si Abraham kag si Ishmael pati ang tanan nga ulipon ni Abraham nga natawo sa iya panimalay kag ang mga ulipon nga iya ginbakal sa mga taga-iban nga lugar.