Zacarias 1 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

Zacarias 1:1-21

Ang Panawagan sa Pagbalik sa Dios

1May ginhambal ang Ginoo kay Propeta Zacarias sang ikawalo nga bulan sang ikaduha nga tuig sang paghari ni Darius sa Persia. Si Zacarias nga ini anak ni Berekia kag apo ni Ido. 2-3Ginsugo sang Ginoo nga Makagagahom si Zacarias nga ihambal ini sa katawhan sang Israel:

“Akig gid ako sa inyo mga katigulangan. Karon, magbalik kamo sa akon kag magabalik1:2-3 magabalik: ukon, magabulig. ako sa inyo. 4Indi ninyo pagsunda ang ginhimo sang inyo mga katigulangan. Ginsugo ko sadto ang mga propeta nga hambalan sila nga talikdan na nila ang ila malaot nga mga ginahimo, pero wala sila nagpati. Wala gid sila nagtuman sa akon. 5Ang inyo mga katigulangan kag ang ato nga mga propeta nagkalamatay na. 6Natabo gid man sa inyo mga katigulangan ang akon mga pulong kag mga paandam nga ginpasugid ko sa akon mga alagad nga mga propeta. Dayon naghinulsol sila kag nagsiling, ‘Ginsilutan kita sang Ginoo nga Makagagahom suno sa aton mga ginhimo, subong sang iya ginplano nga himuon sa aton.’ ”

Ang Palanan-awon Parte sa mga Kabayo

7-8May ginhambal ang Ginoo kay Zacarias paagi sa isa ka palanan-awon. Natabo ini sang gab-i sang ika-24 nga adlaw sang bulan sang Shebat (ika-11 nga bulan), sadtong ikaduha nga tuig sang paghari ni Darius. Kag amo ini ang pahayag ni Zacarias:

Nakita ko ang isa ka tawo nga nagasakay sa pula nga kabayo nga nagapundo sa isa ka patag nga may mga kahoy nga mirto. Sa likod niya may mga tawo nga nagasakay sa pula, kaki, kag puti nga mga kabayo. 9Nagpamangkot ako sa anghel nga nagapakigsugilanon sa akon, “Sir, ano ang buot silingon sang sini nga mga manugkabayo?” Nagsabat siya, “Ipaathag ko sa imo ang buot silingon sini.”

10Dayon ang tawo nga ara sa may mga kahoy nga mirto amo ang nagpaathag sini sa akon. Siling niya, “Inang mga manugkabayo ginpadala sang Ginoo sa paglibot sa bug-os nga kalibutan.”

11Dayon nagpanugid ang mga manugkabayo sa anghel sang Ginoo nga ara sa may mga kahoy nga mirto. Siling nila, “Nalibot namon ang bug-os nga kalibutan kag nakita namon nga malinong ini.”1:11 kag nakita namon nga malinong ini: ukon, kag nakita namon ang mga nasyon nga nagapatawhay-tawhay lang.

12Dayon nagsiling ang anghel sang Ginoo, “Ginoo nga Makagagahom, sa sulod sang 70 ka tuig akig ka sa Jerusalem kag sa iban pa nga mga banwa sang Juda. Hasta san-o mo pa bala sila nga indi pagkaluoyan?” 13Nagsabat ang Ginoo sa anghel nga nagapakigsugilanon sa akon. Ang iya sabat maayo kag makapalipay.

14Ini nga anghel nagsiling sa akon nga isugid ko ining ginsiling sang Ginoo nga Makagagahom: “Nagakabalaka gid ako sa Jerusalem nga ginatawag man nga Zion, 15pero akig gid ako sa mga nasyon nga nagapatawhay-tawhay lang.1:15 nagapatawhay-tawhay lang samtang ginapabudlayan nila ang iban nga mga nasyon labi na ang siyudad sang Jerusalem. Sadto indi masyado ang akon kaakig sa ila, pero gindabukan nila ini. 16Gani magabalik1:16 magabalik: ukon, magabulig. ako sa Jerusalem nga may kaluoy, kag patindugon ko liwat1:16 patindugon ko liwat: sa literal, pagatakson sang higot nga inugtakos. ini nga siyudad pati na ang akon templo. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagasiling sini.”

17Nagsiling ang anghel nga isugid ko pa gid ining ginsiling sang Ginoo nga Makagagahom: “Magauswag liwat ang akon mga banwa sa Juda. Kag lipayon ko liwat ang Zion, ang siyudad sang Jerusalem, kag kabigon ko ini liwat nga akon pinili nga siyudad.”

Ang Palanan-awon Parte sa Apat ka Sungay kag Apat ka Panday

18Dayon nakita ko ang apat ka sungay. 19Nagpamangkot ako sa anghel nga nagapakigsugilanon sa akon, “Ano ang buot silingon sang sini nga mga sungay?” Nagsabat siya sa akon, “Ini nga mga sungay amo ang mga nasyon nga nagpalapta sa mga taga-Israel kag taga-Juda, pati na sa mga taga-Jerusalem.”

20Dayon ginpakita sang Ginoo sa akon ang apat ka panday. 21Nagpamangkot ako, “Ano ang ila himuon?” Nagsabat siya, “Pahadlukon nila kag wasakon ang mga sungay. Ini nga mga sungay amo ang mga nasyon nga naglaglag sing bug-os sa Juda kag nagpalapta sang iya mga pumuluyo.”

La Bible du Semeur

Zacharie 1:1-17

Le livre des visions

L’alliance reste établie : Revenez à moi

1Au huitième mois de la deuxième année du règne de Darius1.1 En octobre-novembre 520 av. J.-C., deux mois après qu’Aggée a commencé à prophétiser (voir Ag 1.1). Sur Darius, voir Ag 1.1 et note., l’Eternel adressa la parole à Zacharie, le prophète1.1 Sur Zacharie, voir Esd 5.1 ; 6.14 ; Né 12.4, 16., fils de Barachie et petit-fils d’Iddo, en ces termes :

2L’Eternel s’est violemment irrité contre vos pères. 3Dis à ce peuple : Voici ce que déclare le Seigneur des armées célestes : Revenez à moi, dit le Seigneur des armées célestes, et je reviendrai à vous, a dit le Seigneur des armées célestes. 4Ne faites pas comme vos ancêtres, que les prophètes d’autrefois ont exhortés en leur disant : « Voici ce que déclare le Seigneur des armées célestes : Abandonnez votre mauvaise conduite et renoncez à vos mauvaises actions. » Mais vos ancêtres n’ont pas écouté, ils n’ont pas prêté attention à mes paroles, l’Eternel le déclare.

5Vos ancêtres où sont-ils à présent ? Et les prophètes, sont-ils toujours en vie ? 6Or mes paroles et mes lois que j’avais ordonné à mes serviteurs les prophètes de leur transmettre, n’ont-elles pas été suivies d’effet pour vos pères ? Alors ils ont changé d’attitude et ils ont reconnu : « Oui, le Seigneur des armées célestes nous a traités comme il avait résolu de le faire, comme le méritaient notre conduite et nos actes. »

Les huit visions nocturnes

Les quatre cavaliers

7La deuxième année du règne de Darius, au vingt-quatrième jour du onzième mois, le mois de Shebath1.7 Le 15 février 519 av. J.-C. Shebath est un nom de mois babylonien., la parole de l’Eternel fut adressée à Zacharie le prophète, fils de Barachie et petit-fils d’Iddo.

8Cette nuit j’ai vu, dans une vision, un cavalier monté sur un cheval roux. Il se tenait parmi les myrtes1.8 Arbustes qui restent toujours verts, croissant dans les régions méditerranéennes surtout dans les fonds de vallées (voir Es 41.19 ; 55.13). dans les profondeurs, et derrière lui, il y avait d’autres chevaux : des roux, des gris-verts et des blancs1.8 Pour les v. 8-11, voir Ap 6.1-8.. 9Je demandai alors : Mon seigneur, que représentent-ils ?

L’ange qui me parlait répondit : Je vais te montrer ce qu’ils représentent.

10Et l’individu qui se tenait parmi les myrtes intervint en disant : Ce sont les coursiers que l’Eternel a envoyés pour parcourir la terre.

11Alors les cavaliers s’adressèrent à l’ange de l’Eternel qui se tenait parmi les myrtes, et lui firent ce rapport : Nous venons de parcourir la terre et nous avons constaté qu’elle est toute tranquille et calme.

12Là-dessus, l’ange de l’Eternel s’exclama : Seigneur des armées célestes, voilà soixante-dix ans1.12 Voir Jr 25.11 ; 29.10. que tu es irrité contre Jérusalem et contre les villes de Juda. Jusques à quand tarderas-tu à les prendre en pitié1.12 Réminiscence en Ap 6.10. ?

13Alors l’Eternel répondit à l’ange qui me parlait par des paroles bienveillantes et des paroles de consolation.

14L’ange qui me parlait me dit : Proclame ces paroles : Voici ce que déclare le Seigneur des armées célestes : J’éprouve pour Jérusalem et pour Sion un amour passionné. 15Et je suis saisi d’une violente indignation contre les peuples ennemis qui vivent dans la tranquillité. Car je n’étais qu’un peu irrité contre mon peuple, mais eux, ils ont accru son malheur. 16C’est pourquoi voici ce que dit l’Eternel : Je me tourne vers Jérusalem avec compassion. Mon temple y sera rebâti – le Seigneur des armées célestes le déclare – et l’on étendra le cordeau d’arpenteur sur Jérusalem.

17Proclame encore ce message : Voici ce que déclare le Seigneur des armées célestes : Mes villes déborderont de nouveau de prospérité, l’Eternel consolera de nouveau Sion et choisira de nouveau Jérusalem.