Salmo 88 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 88:1-18

Salmo 88Salmo 88 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat sang mga anak ni Kora. Ang “maskil” ni Heman nga Ezranhon. Sa direktor sang mga manugkanta: Gamita ang instrumento nga “mahalat leanot”.

Pangamuyo sang Nagaantos

1Ginoo, ikaw ang Dios nga akon manluluwas.

Adlaw-gab-i nagapanawag ako sa imo.

2Pamatii ang akon pangamuyo;

sabta ang akon pagpanawag sa imo.

3Kay madamo sang mga kalisod nga nagaabot sa akon

kag daw sa mapatay na gid ako.

4Isa na ako sa mga tagumatayon.

Pareho ako sa tawo nga indi na matabangan.

5Ginpabay-an na lang ako upod sa mga patay.

Pareho ako sa mga ginpatay nga nagahamyang sa ila lulubngan,

nga ginkalimtan mo na kag indi mo na mabuligan.

6Daw sa ginhaboy mo ako sa puwerte kadalom kag kadulom nga buho.

7Puwerte ang imo kaakig sa akon;

daw sa mga balod ini nga nagahampak sa akon.

8Ginpapalayo mo sa akon ang akon mga abyan.

Ginhimo mo ako nga makangilil-ad para sa ila.

Nakibon ako kag indi na makapalagyo.

9Tungod sa akon mga pag-antos, nagapalangdulom ang akon panulok.

Ginoo, adlaw-adlaw nagapanawag ako sa imo nga nagabayaw sang akon mga kamot.

10Wala ka nagahimo sang mga milagro para sa mga patay, kag wala sila nagabangon sa pagdayaw sa imo.

11Ang imo gugma kag katutom wala ginahambalan sa lugar sang mga patay.

12Indi makita ang imo mga milagro kag pagkamatarong sa madulom nga lugar sang mga patay,

nga sa diin ang tanan indi na madumduman.

13Gani, Ginoo, nagapangayo ako sang bulig sa imo.

Kada aga nagapangamuyo ako sa imo.

14Pero ngaa bala nga ginasikway mo ako, Ginoo?

Ngaa bala nagapanago ka sa akon?

15Halin sang pamatan-on pa ako, nagaantos ako kag diutayan lang mapatay.

Ginaantos ko ang mga makahaladlok nga ginahimo mo sa akon.

16Ang imo kaakig daw sa mabaskog nga hangin nga nagahampas sa akon.

Ginalaglag mo ako sang imo makahaladlok nga ginahimo sa akon,

17nga nagalikop permi sa akon pareho sa baha;

daw sa ginakibon nila ako.

18Ginpalayo mo sa akon ang akon mga hinigugma kag mga abyan;

ang kadulom amo na lang ang akon kaupod.

Hoffnung für Alle

Psalm 88:1-19

Am Rande des Todes – völlig allein!

1Ein Lied von den Nachkommen Korachs. Der Esrachiter Heman verfasste es zum Nachdenken. Auf eine traurige Weise zu singen.

2Herr, mein Gott, du allein kannst mir noch helfen!

Tag und Nacht schreie ich zu dir!

3Lass mein Gebet zu dir dringen,

verschließ deine Ohren nicht vor meinem Flehen!

4Schweres Leid drückt mich nieder,

ich bin dem Tod schon näher als dem Leben.

5Jeder rechnet damit, dass ich bald sterbe,

denn alle Kraft hat mich verlassen.

6Es geht mir wie den Toten, die du vergessen hast,

fern von deiner Hilfe liegen sie in ihrem Grab.

7Du hast mich in den tiefsten Abgrund gestoßen,

in nichts als unergründliche Finsternis.

8Dein Zorn lastet schwer auf mir,

wie hohe Brandungswellen wirft er mich um.

9Alle meine Freunde hast du mir genommen,

voller Abscheu wandten sie sich von mir ab.

Ich bin gefangen und weiß keinen Ausweg mehr.

10Meine Augen sind vom Weinen ganz verquollen.

Jeden Tag rufe ich, Herr, zu dir

und strecke meine Hände nach dir aus.

11Wirst du an den Toten noch ein Wunder tun?

Kommen sie etwa aus ihren Gräbern, um dich zu loben?

12Erzählt man im Totenreich von deiner Gnade

oder in der Gruft von deiner Treue?

13Sind deine Wunder wohl am Ort der Finsternis bekannt?

Wissen die längst vergessenen Toten von deiner Gerechtigkeit?

14Herr, ich schreie zu dir um Hilfe.

Schon früh am Morgen klage ich dir mein Leid.

15Warum hast du mich verstoßen, Herr?

Warum verbirgst du dich vor mir?

16Seit meiner Jugend bin ich elend und vom Tod gezeichnet.

Du hast mir dieses furchtbare Leid auferlegt –

und jetzt bin ich am Ende!

17Dein glühender Zorn hat mich zu Boden geschmettert,

deine schreckliche Strafe hat mich vernichtet!

18Die Angst bedrängt mich von allen Seiten,

vor dieser tödlichen Flut gibt es kein Entrinnen.

19Du hast erreicht, dass mir alle den Rücken kehren,

Freunde und Nachbarn gehen mir aus dem Weg.

Mein einziger Begleiter ist die Finsternis.