Salmo 49Salmo 49 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat sang mga anak ni Kora. Sa direktor sang mga manugkanta.
Ang Kabuangan sang Pagsalig sa Manggad
1Magpamati kamo, tanan kamo nga mga katawhan nga nagapuyo diri sa kalibutan,
2dungganon man ukon kubos, manggaranon man ukon imol.
3Magahambal ako nga may kaalam kag magahunahuna ako sing mga mapuslanon.
4Mamati ako sang mga hulubaton kag isaysay ko ang ila kahulugan samtang ginatukar ko ang arpa.
5Wala ako mahadlok kon mag-abot ang katalagman,
kon libutan ako sang malaot kag dayaon nga mga tawo
6nga nagasalig kag nagapabugal sa ila manggad.
7Ang isa ka tawo indi gid makasarang sa pagbayad sa Dios para sa kabuhi sang iban ukon para sa iya kabuhi.
8Tungod kay puwerte kamahal sang kabuhi;
wala gid sing bayad nga makaigo
9agod mabuhi ang tawo sa wala sing katapusan kag indi na mapatay.
10Kay makita sang tanan nga bisan ang mga maalam nagakalamatay, amo man ang mga buang-buang kag mga balingag.
Kag kon mapatay na sila ibilin lang nila ang ila manggad sa iban.
11Ang ila lulubngan49:11 lulubngan: Amo ini sa Septuagint kag sa Syriac. Sa Hebreo, hunahuna. amo ang ila mangin balay sa wala sing katapusan.
Dira sila magaestar hasta san-o bisan nga may ginapanag-iyahan sila nga mga duta.
12Bisan nga manggaranon pa ang tawo, mapatay lang siya gihapon pareho sa mga sapat.
13Amo ini ang dangatan sang mga tawo nga nagasalig sa ila kaugalingon,
kag amo man ang dangatan sang mga nagasunod kag nagapati sa ila ginasiling.
14Napat-od na nga mapatay sila pareho sa mga karnero.
Kag ang kamatayon amo ang magatuytoy sa ila sa lulubngan49:14 lulubngan: ukon, lugar sang mga patay.
pareho sa manugbantay nga nagatuytoy sa mga karnero.
(Sa adlaw sang pagluwas sang Dios,49:14 Sa adlaw sang pagluwas sang Dios: sa literal, Sa kaagahon. magagahom sa ila ang mga nagakabuhi sing husto.)
Ang ila mga bangkay magakaladunot.
Ang lulubngan amo ang ila mangin elistaran.49:14 Ang lulubngan… elistaran: ukon, sa lulubngan nga malayo sa ila elistaran.
15Pero ako luwason sang Dios sa gahom sang kamatayon, kay kuhaon niya ako.
16Indi ka magkatublag49:16 magkatublag: ukon, mahisa. kon ang iban nagamanggaranon,
kon ang manggad sang ila pamilya nagadugang pa gid.
17Kay indi nila ina madala kon mapatay sila;
ang ila manggad indi nila madala sa lulubngan.
18Bisan pa sa ila nga pagkabuhi ginakabig nila ang ila kaugalingon nga ginpakamaayo sang Dios,
kag ginadayaw sila sang mga tawo tungod kay mainuswagon sila,
19isimpon man sila gihapon sa ila mga katigulangan nga nagkalamatay na,
didto sa lugar nga indi nila makita ang kasanag.
20Ang manggaranon nga tawo nga wala sing paghangop sa kamatuoran mapatay pareho sa mga sapat.
1Een psalm van de Korachieten voor de koordirigent.
2Luister, alle volken der aarde!
Neem het goed in u op, alle wereldburgers,
3of u nu niets betekent of aanzienlijk bent,
of u arm bent of rijk.
4Uit mijn mond hoort u wijsheid,
wat uit mijn hart voortkomt,
is puur inzicht.
5Ik zal u wijze spreuken laten horen
en u bij het geluid van de citer geheimen vertellen.
6Waarom zou ik bang zijn als er dagen komen
waarop het kwaad lijkt te overheersen?
Als ik word belaagd door mijn vijanden
die mij kwaad willen doen?
7Als mensen
die hun vertrouwen op geld stellen
en zich op hun rijkdom beroemen,
mij naar het leven staan?
8Het is onmogelijk
om een ander vrij te kopen met geld,
om God een losgeld voor hem te betalen.
9De prijs voor een mensenleven
is immers altijd te hoog.
10Het is onmogelijk
dat iemand altijd blijft leven
en nooit zou sterven.
11Steeds weer zien wij
dat wijze mensen sterven
en ook dat onredelijke en domme mensen
allemaal sterven.
Zij moeten hun aardse bezittingen
aan anderen nalaten.
12Het ‘grootste’ wat zij tot stand brengen,
is dat hun huizen jarenlang blijven staan
en dat hun nageslacht daarin zal wonen.
Of zij noemen hun land naar zichzelf.
13Maar hoeveel een mens ook bezit,
hij zal toch eenmaal sterven,
net als de dieren vergaat hij
en er blijft niets over.
14Zo gaat het met degenen
die op zichzelf vertrouwen.
Zo is het einde van hen
die zichzelf zo graag horen praten.
15Ze komen in het dodenrijk terecht
en de dood zelf is daar hun herder.
Wanneer een nieuwe morgen aanbreekt,
zullen de oprechte mensen over hen heersen.
Hun lichaam zal vergaan
zodat zij geen aards huis meer hebben.
16Mijn leven zal echter door God worden bevrijd
uit de macht van het dodenrijk,
want Hij zal mij bij Zich opnemen.
17Maak u niet druk als iemand rijk wordt
en zijn bezittingen alleen maar toenemen.
18Wanneer hij sterft
kan hij niets meenemen
en zijn bezit kan hem niet volgen.
19Al voelt hij zich tijdens zijn leven
de gelukkigste man van de wereld,
al prijst men u
omdat u geniet van al het goede,
20toch zal hij sterven zoals zijn voorouders,
die het licht nooit meer zullen zien.
21De mens
die ondanks al zijn rijkdom
geen inzicht heeft,
is net als de dieren
die tot stof vergaan.
