Salmo 116
Ang Dios Nagaluwas sa Tawo sa Kamatayon
1Ginahigugma ko ang Ginoo,
kay ginapamatian niya ang akon pagpangayo sang bulig sa iya.
2Tungod kay ginapamatian niya ako, indi ako mag-untat sa pagpanawag sa iya samtang nagakabuhi ako.
3Nahadlok ako kay nabatyagan ko nga daw dali na lang ako mapatay;
ang kamatayon daw sa lubid nga nagaburambod sa akon.
Natublag gid ako kag nabalaka,
4gani nagpanawag ako sa Ginoo, “Ginoo, luwasa ako!”
5Ang Ginoo nga aton Dios maluluy-on, matarong, kag mabinalak-on.
6Ginaprotektaran niya ang mga wala sing alam.
Sang wala ako sing may mahimo ginluwas niya ako.
7Dapat magpakalig-on ako tungod kay maayo gid ang Ginoo sa akon,
8kay ginluwas niya ako sa kamatayon, sa kasubo116:8 kasubo: ukon, kasakit. Sa literal, paghibi. kag sa kalaglagan.116:8 kalaglagan: sa literal, pagkasandad.
9Gani magakabuhi ako nga malapit sa Ginoo diri sa kalibutan sang mga buhi.
10Nagatuo gihapon ako, bisan pa nga nagsiling ako,116:10 Nagatuo… nagsiling ako: ukon, Nagtuo ako, gani nagsiling ako. “Puwerte gid ang akon pag-antos.”
11Sa akon kahadlok nagsiling ako, “Wala gid sing tawo nga masaligan.”
12Ano bala ang maibalos ko sa Ginoo sa tanan niya nga kaayo sa akon?
13Magasimba ako sa Ginoo kag magadala ako sang halad nga ilimnon sa pagpasalamat sa iya sa pagluwas niya sa akon.
14Tumanon ko ang akon mga promisa sa iya sa presensya sang tanan niya nga katawhan.
15Nasakitan ang Ginoo kon may mapatay sa iya matutom nga katawhan.116:15 Nasakitan… katawhan: ukon, Bilidhon sa panulok sang Ginoo ang kamatayon sang iya matutom nga katawhan.
16Ginoo, matuod nga alagad mo ako.116:16 matuod nga alagad mo ako: ukon, matuod nga alagad mo ako pareho sa akon iloy nga alagad mo man.
Ginhilway mo ako sa pagkabihag.
17Magasimba ako sa imo
kag magahalad ako sang halad nga bilang pagpasalamat sa imo.
18Tumanon ko ang akon mga promisa sa imo sa presensya sang tanan mo nga katawhan
19didto sa lagwerta sang imo templo sa Jerusalem.
Dayawa ang Ginoo!
1Ik houd zoveel van de Here,
altijd hoort Hij mij als ik mij smekend tot Hem richt.
2Hij wil ook graag naar mij luisteren,
daarom zal ik nooit nalaten Hem aan te roepen.
3Toen de dood mij omknelde
en de angst voor de dood mij aangreep,
was ik wanhopig en vreselijk benauwd.
4Toch heb ik toen de naam van de Here geroepen.
Ik zei: ‘Och Here, red mij toch!’
5De Here is rechtvaardig en geeft genade voor recht.
God buigt Zich met liefde en medelijden over tot de mens.
6De Here zorgt voor eenvoudige mensen.
Hoe zwak ik ook was, toch heeft Hij mij bevrijd.
7Mijn hart kan weer helemaal tot rust komen,
omdat de Here voor mij heeft gezorgd.
8U hebt mij voor de kaken van de dood weggerukt,
mijn tranen gedroogd
en elke steen waarover ik kon struikelen
voor mij weggenomen.
9Ik leef dicht bij de Here
en ik mag leven!
10Ik bleef op Hem vertrouwen,
zelfs toen ik in grote moeilijkheden verkeerde,
11zelfs toen ik zo bang was
dat ik geen mens meer vertrouwde.
12Hoe kan ik iets voor de Here terugdoen?
Hij heeft zoveel goeds voor mij gedaan!
13Ik zal overal vertellen dat Híj mij heeft bevrijd.
Ik zal met eerbied spreken over de naam van de Here.
14Wat ik de Here heb beloofd,
zal ik ook doen in aanwezigheid van het hele volk.
15Als een van zijn volgelingen sterft,
raakt dat de Here heel diep.
16Werkelijk, Here, ik ben uw dienaar,
de zoon van uw dienares.
U hebt mij vrij gemaakt.
17Ik zal U lofoffers brengen
en uw naam aanroepen.
18Alles wat ik de Here heb beloofd,
zal ik nakomen.
Zijn hele volk zal het zien.
19Ik zal dat doen in de voorhof van het huis van de Here,
in het midden van Jeruzalem.
Prijs de Here!
